1,133 matches
-
idiot, trebuie să fii scârbos cu cei dispuși să te considere așa, era scuza pe care mi-o găsisem și de care mă foloseam când mă purtam grosolan. Fiindcă, nu-i așa? nu se sare ușor pe un fotoliu de răchită. E nevoie de o oarecare pregătire psihologică, de o educare a vanității. E ca trecerea de la cimpanzeu la om. Eu mai aveam încă păr pe mine, deși nu mai eram cimpanzeu. În ce o privea pe Laura, îi purtam pică
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
care mă obseda și să nu-i vorbesc despre ceea ce întreg azilul dorea să mă audă vorbind: despre nopțile mele în sala cu oglinzi. Din pricina asta, am început s-o caut mai rar. 24 (Din caietul de vise) Fotoliul de răchită s-a transformat într-un fotoliu vișiniu. Stau la soare și mă oglindesc în apa unei piscine. Dacă vreau, fac și baie. Dar nu, asta mai târziu. Deocamdată mi-e lene. Sânt ușor obosit. N-am dormit bine azi noapte
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
a văzut!, mă gândeam atunci. Acum, faptul că nu se zăpăcise dând cu ochii de atâtea oglinzi incendiate de lumina scânteietoare răspândită de masivul candelabru atârnat de tavan, mă descumpănea. Abia când m-a întrebat: "Dar cu fotoliile astea de răchită ce e?" am deslușit în glasul ei o emoție reținută. Părea ușor intimidată de nenumăratele imagini răsfrânte în oglinzi și se mișca de colo colo pentru a verifica parcă dacă imaginile se țineau după ea. În cele din urmă însă
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Pentru mine am rezervat obligația de a ține un discurs emoționant. După înmormîntare am luat-o pe Moașa de mână, îndreptîndu-ne spre azil. În sala cu oglinzi m-am dus singur. Păzit de Francisc, m-am privit din fotoliul de răchită al Bătrânului multă vreme. Apoi l-am trimis pe Francisc după Moașa, s-o invite în cortul meu de tuareg... Trezindu-mă, am dat cu nasul de mărăcini. Vasăzică din frumoasele mele vise de glorie nu mai rămânea nimic? Nimic
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
care, căzând, le-ar fi dezvăluit ― de asta se fereau probabil instinctiv ― spaima că nu aveau de cine să se teamă, nici pe cine să arunce vina că-i uitase. Și erau atât de bolnavi de omul de pe fotoliul de răchită încît, o clipă, m-am întrebat dacă nu fusesem un instrument al bolii lor. Poate că, la început, se speriaseră auzind de sosirea mea; dacă, Doamne ferește, eram cu totul imun? îmi vorbiseră cu rețineri, în răspăr, tatonîndu-mă, apoi răsuflaseră mulțumiți
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
am întors spatele namilei cu oarecare ostentație, ca să vadă că nu mai eram cel dinainte. Eram și emoționat. Dacă totuși Bătrânul... Îmi bătea inima când am pătruns în sală, de parcă atunci intram prima oară. Deodată, am încremenit. Pe fotoliul de răchită al Bătrânului se afla, într-adevăr, un individ, iar acel individ nu era nimeni altul decât Arhivarul! Câteva clipe am rămas năucit de surpriză. Îmi vuia capul. Cum, el, Arhivarul era Bătrînul? Ce farsă sinistră! Din fericire, n-a durat
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
mă obosea lumina prea multă, prea curată, prea orbitoare, strălucitoare ca în sala cu oglinzi și mi se făcuse sete, am vrut să întind mâna după carafa cu limonadă, stai nebunule, mi-am zis. aici nu ești în fotoliul de răchită pe care te-ai așezat fiindcă ai crezut, n-ai crezut așa? că nu avem decât ce dominăm. Da, așa crezusem și mai credeam încă, deși eram departe de a avea anvergura autocraților adevărați care au fost totdeauna în sinea
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
să intru și să-l scot totuși pe Bătrânul. "Hai, ieși afară! am strigat. Ieși!". Dar nu-mi răspundea decât un câine care urla undeva sfâșietor. "Ieși! Ieși!" am repetat, dar în sala cu oglinzi nu era nimeni. Fotoliile de răchită se aflau la locul lor, goale, cu un strat gros de praf depus pe ele. Eram din ce în ce mai nedumerit. Deodată m-am uitat cu spaimă în oglinzi. Chipul meu căpătase exact trăsăturile Bătrânului. Mi-am pipăit obrazul, cu pete cafenii, pleoapele
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
o apasă ca o povară greu de purtat, „moartea își vede liniștită de treabă”. În același tablou, mantia aurie - care „ar trebui să semene întru câtva cu veșmântul preoțesc purtat la sărbătoarea Zilei Domnului” - este pusă pe un manechin de răchită înainte de a fi îmbrăcată de Warda. Un manechin ce ar trebui să arate foarte frumos atunci când rămâne gol, precizează Genet. În tabloul al paisprezecelea, Warda, asemenea personajelor din primele tablouri ale Balconului, îi va vorbi oglinzii, iar acest discurs va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
în care trăiesc, un fel de manechin aurit”. Sau: „Eu, Warda, eu ar fi trebuit să dispar încetul cu încetul pentru a-i lăsa locul unei prostituate perfecte, un simplu schelet pe care să atârne rochiile aurii”. Aidoma manechinului de răchită cu frumusețea lui descărnată, eliberată de lestul materiei. Ca și cum pentru Genet - ca, de altfel, și pentru Craig - nevolnicul trup de carne al actorului ar fi fără doar și poate strivit sub povara solemnității cerute de teatru. Într-o scrisoare către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
că asta se explică prin faptul că dramaturgul a apelat destul de puțin la ele. Există, desigur, păpușile din Negrii, folosite ca dubluri ale Figurilor Curții ori ca substitut posibil al cadavrului absent. Manechine mai întâlnim și în Paravanele - manechinul de răchită al Wardei, dar și marele manechin înalt de doi metri și jumătate din tabloul al doisprezecelea, despre care Genet notează în comentariile sale: „trebuie să fie un fel de stâlp-totem: un pic înfricoșător”. Regăsim astfel la Genet atracția pentru ambivalența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
bună parte a cadrelor didactice să rămână fără locuri de muncă. Cu toate acestea, activitatea școlară nu a fost cu totul abandonată, astfel că Școala de fete nr. 5 va funcționa Într-un local neîncăpător și neigienic, undeva lângă Râpa Răchiți, loc unde se depuneau zinic gunoaiele comunității. Abia după terminarea războiului și Înfăptuirea României Mari, Învățământul ieșean va cunoaște o Îmbunătățire evidentă. Este și perioada În care se introduce lumina electrică În clădirile Școlii de fete nr. 5 Hatmanul Nicoară
GHEORGHE I. BRĂTIANU, PATRONUL ŞCOLII MELE by Aglaia C. Buduroi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1188_a_1874]
-
acoperite de păduri de foioase: gorun, fag, ulm, frasin, salcâm și alte specii. Azi se mai găsesc în partea de nord vest, păduri în amestec, cum este și pădurea Cernohal din comuna Călărași, iar în lunci predomină plopul, teiul și răchita. Populația județului este formată din oameni de diferite etnii, harnici, iubitori de natură, onești și gata de ași ajuta vecinul la nevoie. Cea mai mare parte a populației se ocupă și azi cu agricultura, muncind pe ogorul ei ori la
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
de locuit pentru două familii de acari și magaziner. În gara Todireni a fost ridicat un castel de apă, apă adusă prin conductă din Dealul Ponor, mai exact de pe locul gospodarului Lopatnic. În urmă cu 25 ani, la vărsarea părâului Răchiți s a construit un mini bazin și din el se pompa apă în castel. Totodată s-a amenajat și depozitare a unei cantități de cărbune, cu loc de curățire a cuptorului locomotivei de zgură, în linia curentă. După apariția locomotivelor
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
și Maneliuc, secretarul de partid al comunei, Stănescu Gheorghe, Condruc Ion, dar prea puțini spre a se constituii colectiva. După multe ședințe, amenzi, procese, amenințări, s-a hotărât a se face „întovărășire” cu toți acei ce au teren în tarlaua „Răchiți”-Victoria, alegându-l președinte pe Ciupercuță (poreclă), de fapt, Sulugiuc. Prin înființarea întovărășirii, cei de la raionul Trușești au început să se poarte mai cu mănuși cu intelectualii comunei, s-au adus cadre didactice noi: profesori Maxim Ion, director;profesori: Sandu
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
cu cele necesare unui centru de vinificație, iar prin C.A.P., după comasarea pământului, s-au scos toate viile hibride și s a înființat o plantație cu viță de vie nobilă pe o suprafață de 70 de ha, în tarlalele Răchiți și Murar. În noua vie, după ce a intrat pe rod, producția era valorificată prin centrul de vinificație, care a câștigat, prin vinurile foarte bune, calificativul de „Vin din Dealurile Moldovei”. Între cele două mari râuri mai sunt încă 182 de
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
a unuia. Pentru dezvoltarea economică, se impune un Complex agro-industrial pe bază de acțiuni. În cadrul complexului să existe câteva sectoare cum ar fi: cultura mare; legumicol și pomicol prin valorificarea coastelor puțin productive și a apei din Jijia și părâul Răchiți, pentru irigare. Sectorul lactate, cu închirierea pășunii de la primărie, colectarea și prelucrarea laptelui (fiecare deținător de vaci să asigure zilnic trei l lapte pe cap de vacă), dar mai întâi găsirea distribuitorilor. Fiecare acționar să dețină minim zece acțiuni în
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
acoperite de păduri de foioase: gorun, fag, ulm, frasin, salcâm și alte specii. Azi se mai găsesc în partea de nord vest, păduri în amestec, cum este și pădurea Cernohal din comuna Călărași, iar în lunci predomină plopul, teiul și răchita. Populația județului este formată din oameni de diferite etnii, harnici, iubitori de natură, onești și gata de ași ajuta vecinul la nevoie. Cea mai mare parte a populației se ocupă și azi cu agricultura, muncind pe ogorul ei ori la
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
de locuit pentru două familii de acari și magaziner. În gara Todireni a fost ridicat un castel de apă, apă adusă prin conductă din Dealul Ponor, mai exact de pe locul gospodarului Lopatnic. În urmă cu 25 ani, la vărsarea părâului Răchiți s a construit un mini bazin și din el se pompa apă în castel. Totodată s-a amenajat și depozitare a unei cantități de cărbune, cu loc de curățire a cuptorului locomotivei de zgură, în linia curentă. După apariția locomotivelor
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
și Maneliuc, secretarul de partid al comunei, Stănescu Gheorghe, Condruc Ion, dar prea puțini spre a se constituii colectiva. După multe ședințe, amenzi, procese, amenințări, s-a hotărât a se face „întovărășire” cu toți acei ce au teren în tarlaua „Răchiți”-Victoria, alegându-l președinte pe Ciupercuță (poreclă), de fapt, Sulugiuc. Prin înființarea întovărășirii, cei de la raionul Trușești au început să se poarte mai cu mănuși cu intelectualii comunei, s-au adus cadre didactice noi: profesori Maxim Ion, director;profesori: Sandu
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
cu cele necesare unui centru de vinificație, iar prin C.A.P., după comasarea pământului, s-au scos toate viile hibride și s a înființat o plantație cu viță de vie nobilă pe o suprafață de 70 de ha, în tarlalele Răchiți și Murar. În noua vie, după ce a intrat pe rod, producția era valorificată prin centrul de vinificație, care a câștigat, prin vinurile foarte bune, calificativul de „Vin din Dealurile Moldovei”. Între cele două mari râuri mai sunt încă 182 de
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
a unuia. Pentru dezvoltarea economică, se impune un Complex agro-industrial pe bază de acțiuni. În cadrul complexului să existe câteva sectoare cum ar fi: cultura mare; legumicol și pomicol prin valorificarea coastelor puțin productive și a apei din Jijia și părâul Răchiți, pentru irigare. Sectorul lactate, cu închirierea pășunii de la primărie, colectarea și prelucrarea laptelui (fiecare deținător de vaci să asigure zilnic trei l lapte pe cap de vacă), dar mai întâi găsirea distribuitorilor. Fiecare acționar să dețină minim zece acțiuni în
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
spate și de “centralul” Decă, iar în minutul 60 Budescu s-a jucat cu apărarea băcăuană și a finalizat o acțiune personală cu un șut precis din 8 metri, readucându-și echipa în avantaj. Același Budescu, introdus inspirat de 191 Răchită în minutul 55, a finalizat cu un șut plasat din mijlocul careului gazdelor, o centrare ideală a lui Cr. Vlad, în minutul 63. Se părea că soarta meciului e decisă, însă Boghian n-a fost de acord și a înscris
ANUL SPORTIV BĂCĂUAN 2010 by Costin Alexandrescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/283_a_1236]
-
Doboș (min. 64 Mihălăchioaie)Vraciu (min. 36 Curiliuc). Antrenor: Gheorghe Poenaru. PETROLUL: A. Vlad - Burlacu, Păun, Bozga, P. Stoica - Neagoie, Stănescu (min. 64 Fl. Dumitru) - C. Stoica, Cr. Vlad, Gafița (min. 55 Budescu) - M. Ene (min. 82 Benga). Antrenor: Valeriu Răchită. Arbitru: Daniel Decă (Brăila). Asistenți: Cătălin Teodor (Brăila), Cătălin Guloiu (Tisău - BZ). Rezervă: Mihai Harabagiu (Bacău). Observator: Iosif Olah (Sf. Gheorghe). Poenaru acuză arbitrajul, Răchită zice că a meritat victoria Antrenorul echipei FCM Bacău, Gheorghe Poenaru, era supărat la finalul
ANUL SPORTIV BĂCĂUAN 2010 by Costin Alexandrescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/283_a_1236]
-
C. Stoica, Cr. Vlad, Gafița (min. 55 Budescu) - M. Ene (min. 82 Benga). Antrenor: Valeriu Răchită. Arbitru: Daniel Decă (Brăila). Asistenți: Cătălin Teodor (Brăila), Cătălin Guloiu (Tisău - BZ). Rezervă: Mihai Harabagiu (Bacău). Observator: Iosif Olah (Sf. Gheorghe). Poenaru acuză arbitrajul, Răchită zice că a meritat victoria Antrenorul echipei FCM Bacău, Gheorghe Poenaru, era supărat la finalul partidei cu Petrolul, apreciind că elevii săi ar fi meritat mai mult: “Consider că am pierdut nemeritat această partidă și sincer vă spun că nu
ANUL SPORTIV BĂCĂUAN 2010 by Costin Alexandrescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/283_a_1236]