1,326 matches
-
profeție se referă la sfârșitul lumii și că cele șapte sute de săptămâni acoperă perioada cuprinsă între prima și a doua parusie. Atunci, cei patru sute nouăzeci de ani (70 x 7) trebuie calculați fie începând cu nașterea lui Isus, fie cu răstignirea sa. În primul caz, până la sfârșitul lumii ar rămâne doar șaptezeci de ani (490 - 420); în celălalt, puțin mai mult, adică o sută (490 - 390). Tot ceea ce un asemenea scenariu, reconstituit de toutes pièces, permite să presupunem, este faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
deopotrivă. Ca ultim argument, dar de data aceasta nu împotriva teoriei lui Hesychius, ci în sprijinul propriei teorii, episcopul Hipponei citează două versete din Cartea lui Daniel 9,24 și 26, care se referă expressis verbis la ungerea și la răstignirea lui Isus: „Iar Sfântul Sfinților va primi ungerea; și Cristos va fi dat morții și nu va mai fi nimic pentru poporul său, adică pentru cetatea care era a sa: atât de mult va fi despărțit de iudei, care din pricina
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
dansantă: „Iubita mea stai între î din i și â din a e â din a zvârlit de vameși ..... plugul arându-le și cer și trup odată un mire roșu își înalță rugul din roze de mireasă nsângerată...” (O nouă răstignire); frazări parcă izvorând din penelul lui Matisse, Gauguin sau Dali: „înăuntrul foamei racul scoate / foarfecele mari pe jumătate / și-n tăcerea gravă fără ură / c-o mișcare de ceasornic taie / ochiului........ albeața vâlvătaie...” (în sânul ei se coace trandafirul); sfâșietoare
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
un bărbat se oferă voluntar să facă și cursurile pentru ofițeri, mai face un an de armată, de data aceasta plătit. Acesta a fost și cazul lui David. Literal, „drumul suferinței”, cu referire la ultimul drum al lui Iisus înainte de răstignire. Aceste referințe ironice se referă la un serial TV celebru care se era difuzat chiar când realizam noi interviurile și în care majoritatea bărbaților se prezentau folosind aceste două adjective. Un război în care Israelul a fost atacat de Egipt
[Corola-publishinghouse/Science/2308_a_3633]
-
din anul 1951, Mihai Buracu relatând că cei din celulă trebuiau să sărute un falus din săpun atârnat de gâtul unui „sacerdot”. Existau spini, bâte în loc de ramuri înverzite de salcie și un „Pilat” care l-a osândit pe „Iisus” la răstignirea pe hârdăul cu excremente 1. Juberian afirmă că acestea au fost ultimele bătăi 2, după care majoritatea celor rămași în închisoare au fost adunați la camera 4-spital: Țurcanu, Mărtinuș, Gheorghieș, Mătase, Stănescu, Leonida, Păvăloaie, Măgirescu, Blejescu, Mărculescu, Drăgoescu, Calciu, Mandinescu
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
să joace rolul asinului. Deținuții au fost obligați să sărute un falus confecționat din săpun, atârnat de gâtul unui „sacerdot”, iar scena condamnării la moarte a lui Iisus a fost și ea batjocorită, un „Pilat” osândindu-l pe „Iisus” la răstignirea pe hârdăul cu excremente. În urma torturilor la care a fost supus, lui Mihai Buracu i-a albit părul. Înainte de presupusa eliberare, a făcut de planton, ducând hârdaiele cu mâncare și făcând curățenie pe hol, ocazie cu care a văzut tăblițele
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
pretutindeni pecetea morții care face și desface istoria, conștiința umană va putea rememora istoria dramatică a lui Hristos Iisus, Cel făcut blestem pentru noi, dar fără de păcat. Urmând via Crucis, fiecare dintre noi își va bea paharul părăsirii și al răstignirii. Uneori trebuie să acceptăm că, omenește vorbind, nu este nimic de înțeles din istoria umanității - așa cum fără Înviere, crucificarea lui Iisus ar fi rămas o șaradă grotescă. Și totuși: înfrânt de puterile veacului, jertfa lui Hristos a schimbat fața lumii
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
stăpâniile întunericului. Rugăciunea de mijlocire pentru milioanele de victime jertfite în absurdul război mondial (1939-1945) s-a lipit zi și noapte de inima părintelui Sofronie, transformându-i mintea într-un altar sfânt pentru neîncetata jertfă către Domnul. Doar atingând prin răstignire, precum Hristos, abisul iadului făcut de mâna omenească, Sofronie avea să cunoască slava învierii și a înălțării întru cunoașterea veșnicului Dumnezeu 1. Această necondiționată dăruire de sine l-a făcut să-și pericliteze îngrijorător de mult sănătatea, așa încât, după șapte
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
doisprezece apostoli. Urcau spre Ierusalim. Cu o săptămână înaintea pătimirii, Domnul știa că „va fi dat păgânilor și va fi batjocorit și va fi ocărât și scuipat”. Prietenilor, între care zelosul Petru, Iisus le mărturisea că „fiii fărădelegii” îi pregătesc răstignirea. „După ce Îl vor biciui, Îl vor ucide; iar a treia zi va învia.” Evanghelistul Luca mai face următoarea remarcă: „Și ei șapostoliiț n-au înțeles nimic” (Luca 18, 34a). Cu acest mister nedezlegat, ucenicii se îndreptau împreună cu Iisus spre Ierihon
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
un criteriu pregnant în primul mileniu creștin, indiferent dacă este vorba de tradiția latină, bizantină sau orientală -, unitatea tematică ce orchestrează detaliile reprezentării Patimii nu poate rămâne aleatorie. Acest lucru îl demonstrează limbajul liturgic folosit de Biserica răsăriteană în zugrăvirea Răstignirii Domnului. Toate registrele - muzical, iconografic, imnografic și coregrafic - implicate în slujbele din Joia, Vinerea și Sâmbăta Mare ne impresionează prin extraordinara lor sobrietate estetică. Chiar și îndolierea totală din cântarea Prohodului se face după ritmul transfigurat al unei bune-cuviințe cerești. Corul
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
procesiunii Crucii, la utrenia Vinerii Mari, preotul vorbește cu „Cel care a încuiat adâncul, dar S-a văzut mort”, rostind cu îndrăzneală cuvintele: „Închinămu-ne Patimilor Tale, Hristoase, arată-ne nouă și slăvita Ta Înviere”. Oricât de solemnă ar fi simbolica răstignirii, în actul comemorării se ivește un moment de anticipație. Învierea nu este foarte departe. Aceeași îndrăzneală, izvorâtă dintr-o putere a dragostei care „pe toate le nădăjduiește”, transpare în primele stihuri ale Prohodului: „Dar cum mori, Viață/ Și cum șezi
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
nevăzutului este atins de icoana Învierii Domnului, ai cărei martori de primă instanță sunt doar Tatăl, mormântul gol și giulgiul cu miresme. Icoana clasică a Învierii este de fapt icoana pogorârii în iad, ce păstrează câteva elemente esențiale din reprezentarea răstignirii (îngerii revin cu glas de bucurie, iar Crucea este orizontală și apasă, tot la „locul Căpățânii”, peste împărăția morții). Pe scurt, atât imnografia, cât și iconografia Învierii confirmă, în tradiția bizantină, toate anticipațiile îndrăznețe incluse în reprezentarea Patimii Domnului. Această
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
puterea invocării Duhului Sfânt, deoarece adevărata teologie este cea careare puterea invocării Duhului Sfânt prin rugăciune. Cuvintele dinRugăciunea Arhierească a Mântuitorului, pe care le aduce aminte Evanghelia zilei (Ioan 17, 1-13), reflectă Revelația și credința apostolică. Aceste cuvinte spuse înainte de Răstignire arată Revelația iminentă prin Jertfa Mântuitorului, atât a cunoașterii lui Dumnezeu ca putere a învierii și vieții fără de sfârșit, cât și a celor „ale Sale”,Revelație pe care o actualizează fiecare slujbă a Sfintei Liturghii. „Părinte, a venit ceasul! Preaslăvește
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
14)tămăduiește mușcătura de șarpe a celor ce privesc la El: „A biruitputerile întunericului și le-a făcut de ocară în văzul tuturor biruindasupra lor prin cruce” (Coloseni 2, 15).Tocmai de aceea, în Joia Mare a Săptămânii Patimilor, Crucea Răstignirii se scoate seara în mijlocul bisericii după citirea celor 12Evanghelii ale Patimilor sfințitoare ale Domnului. La ieșirea cu Cinstitele Daruri în timpul Sfintei Liturghii slujitorii fac pomeniri în mijlocul bisericii în amintirea rugăciunii tâlharului din dreapta Mântuitorului: „Pomenește-mă Doamne, când vei veni întru
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
Serafim deSarov, este „dobândirea Sfântului Duh”, astfel această dobândirese realizează prin asemănarea cu Hristos în moartea Sa, prin metanoiacare constituie un act hotărâtor al nașterii în Hristos. Schimbarea cugetului exprimată prin metanoia, este o schimbare radicală în omulcel vechi, o răstignire a omului celui vechi, pentru a îmbrăca chipuluman îndumnezeit al lui Hristos. Harul Sfântului Duh operează aicinu doar o comunicare a Duhului, ci o mutare a omului în Hristos,ca în noul pământ al făgăduinței, este părtașă la simțămintele sauDuhul
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
de lunga tradiție elenă. În această epocă își făcea tot mai mult loc credința creștină, o impunere a gloriei lui Iisus Christos, declarat de Sf. Pavel ca purtător al Evangheliei, al înțelepciunii discursului acesteia, al întregii bogății spirituale pe care Răstignirea sa a revelat-o lumii și oamenilor. În timp ce evreii făceau apel la miracole, iar grecii căutau soluții în înțelepciunea naturii, acum Evanghelia predica, prin Răstignirea lui Christos, puterea și înțelepciunea lui Dumnezeu pe care el le reprezenta pe Pământ. Sursa
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
Pavel ca purtător al Evangheliei, al înțelepciunii discursului acesteia, al întregii bogății spirituale pe care Răstignirea sa a revelat-o lumii și oamenilor. În timp ce evreii făceau apel la miracole, iar grecii căutau soluții în înțelepciunea naturii, acum Evanghelia predica, prin Răstignirea lui Christos, puterea și înțelepciunea lui Dumnezeu pe care el le reprezenta pe Pământ. Sursa tuturor doctrinelor se afla în învățătura marilor apostoli, care au interpretat sufletul din perspectiva mântuirii creștine. Aceasta punea accentul deopotrivă pe origine și pe destin
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
încredințat unui Atotputernic, lui Dumnezeu, simbolizat pe Pământ de un preot, reprezentantul instituțional al bisericii. Integrarea Atotputernicului în structura societății se face prin reproducerea acestui ritual, cu valențele dramatice ale unor sacrificii, însoțite de ofrande aduse acestuia, ofranda realizată prin Răstignirea lui Christos având o uriașă forță mântuitoare și eliberatoare, creatoare a lumii pământene, și mit în care este inclusă și ideea apocalipsei, a sfârșitului lumii. Societatea feudală avea nevoie de perpetuarea ritualului evlaic al credinței creștine în Dumnezeu. Nașterea și
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
Isenheim - se numără printre cele mai influente din is‑ toria artei occi dentale și a avut un ecou care a depășit cu mult epoca lui, inspirând ex‑ presionismul german din secolul al XX‑lea. În centrul altarului se află imaginile răstignirii și ale învierii, imagini ce pot fi descoperite ca alfa și omega ale suferinței și transcendenței. Foarte puțini artiști înainte și după el au reușit să creeze o analiză mai complexă și mai plină de simțire a pătimirilor lui Isus
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
care le priveau și admirau. Din punct de vedere artistic coloritul lor anti‑naturalist, proporții‑ le personajelor deliberat distorsionate, spațiul pictural aparent nerealist al lucrărilor sale, ne trimit spre expre‑ sionism. În acest tablou, artistul reușește să surprindă momentul dinaintea răstignirii cu o intensitate maximă. Îmbrăcat cu un veșmânt CaP. iv. viziunea ProfeTiCă a unor mari PiCTori renaSCenTișTi... 133 roșu sângeriu, Cristos domină tabloul, fiind urmat îndeaproape de soldați ro‑ mani dintre care unul îi smulge hainele în timp ce altul îi pregătește
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
răspuns uman la suferință, care capătă din acel moment o virtute salvatoare. Suferința poartă de acum în sine premisele unui viitor mai bun pentru colectivitate și pentru individ. Acest aspect va deveni ulterior central în creștinism, cu accentul pus pe răstignirea lui Iisus. Creștinismul va respinge, desigur, vechea viziune a suferinței ca pedeapsă, însă aceasta nu va înceta să domine credințele populare, în cadrul cărora va rămâne întrebarea ce a putut face omul pentru a merita suferința. În iudaismul antic, în centrul
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
de la arhetipuri existente, în jurul suferinței necesare și al suferinței nemeritate. Evreul s-a erijat, de fapt, în modelul robului care suferă. Iar unele curente creștine chiar s-au străduit să dea o semnificație creștină genocidului, conceput asemenea tainelor creștine ale răstignirii și învierii. Evreul răstignit nu este un simbol nou, dar, după Holocaust, Iisus este privit ca o metaforă a genocidului prin identificarea lui ca evreu. La sfârșitul războiului, martiriul deținuților din lagăre este frecvent comparat cu Patimile lui Hristos, iar
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
Hristos. Tema la Pietà, în atitudini inspirate din picturile Renașterii, câștigă, de asemenea, o popularitate universală după război. În sculptura comemorativă de la sfârșitul anilor 1950 și începutul anilor 1960, la Pietà devine întrucâtva motivul standard. Astfel Patimile lui Hristos și Răstignirea se transformă, în artă, în simboluri populare și durabile ale exterminării. Unii artiști folosesc simboluri creștine și pentru a acuza creștinismul în general și Biserica în particular că nu au făcut nimic pentru a-i salva pe evrei. O întreagă
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
nu au făcut nimic pentru a-i salva pe evrei. O întreagă reprezentare artistică se dezvoltă astfel, alimentată de o utilizare modernă a Patimilor, simbol al suferinței omenirii. Artiști creștini ca Otto Dix, Francis Bacon și Rico Lebrun lărgesc sensul Răstignirii, legându-l, prin detalii, de genocid, în timp ce artiști evrei ca Ben Zion sau Hayim Gross tratează genocidul împrumutând detalii din Răstignire. Spre sfârșitul anilor 1960, legătura dintre Răstignire și Holocaust se impune din nou în arta germană și austriacă, de
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
modernă a Patimilor, simbol al suferinței omenirii. Artiști creștini ca Otto Dix, Francis Bacon și Rico Lebrun lărgesc sensul Răstignirii, legându-l, prin detalii, de genocid, în timp ce artiști evrei ca Ben Zion sau Hayim Gross tratează genocidul împrumutând detalii din Răstignire. Spre sfârșitul anilor 1960, legătura dintre Răstignire și Holocaust se impune din nou în arta germană și austriacă, de exemplu în operele lui Herbert Falken din seria Scandalum Crucis (1969). În trecut, acest simbolism cristic își are, fără îndoială, rădăcinile
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]