1,452 matches
-
tipice". "Tipicul" este oricum destul de diferit de "stereotipic", "arhetipic", "convențional", "reprezentativ", "obișnuit" și așa mai departe și este adesea asociat cu distorsiunea și caricatura. Astfel, personajele lui Lee ilustrează adesea stereotipuri sexuale ori rasiale. El nu este altceva decît un "realist", în sensul "brechtian" de a încerca să descrii situații "reale", însă el nu implică și realitățile vieții clasei de jos ori ale oprimării de clasă. Într-adevăr, asemenea lui Brecht, el folosește comedia, întreruperile estetice, satira, farsa și alte mijloace
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
1944, de modestia pe care educația junimistă o imprimă acțiunii culturale. Junimea propune, odată cu criticismul care îi este definitoriu, o pedagogie a măsurii și a echili brului. Simțul proporțiilor, în artă, ca și în politică, este corolarul acestei opțiuni fondatoare. Realiști în politică, junimiștii vor ști să delimiteze politica față de drepturile obiectivității științifice și de acele ale inspirației artistice, trăgând hotare între viața practică, creație și critică. Stilul de gândire al Junimii va fi deci discriminativ, disociind valorile, identificând domeniile și
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
spre deosebire de "cei care nu au", după cum sunt numiți în relațiile internaționale. Este interesant de observat că prima plângere privind caracterul ideologic și politic al unui asemenea mod de gândire asupra politicii interna-ționale a fost făcută pentru prima dată de un "realist" precum Carr, care era influențat de marxism și de critica acestuia privind natura ideologică a abordărilor liberale dominante ale politicii și economiei în secolul al XIX-lea. Carr considera că aceeași critică poate fi aplicată "utopicilor", după cum îi denumea el
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
anii '40 și '50, a condus la așa numita "prima mare dezbatere". Dacă această dezbatere a avut sau nu loc cu adevărat, chestiunea a fost discutată în contradictoriu de cercetători mai recenți (Wilson 1998); totuși, mitul unei mari dezbateri între realiști și idealiști a oferit o identitate disciplinei în anii de după cel de-al Doilea Război Mondial. În mod interesant, Carr (1939/1945/1946), care i-a criticat pe utopici pentru "naivitatea" lor, și-a îndreptat critica și împotriva realiștilor, acuzându
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
între realiști și idealiști a oferit o identitate disciplinei în anii de după cel de-al Doilea Război Mondial. În mod interesant, Carr (1939/1945/1946), care i-a criticat pe utopici pentru "naivitatea" lor, și-a îndreptat critica și împotriva realiștilor, acuzându-i de "sterilitate" și "mulțumire de sine". Teoriile obțin un statut dominant în orice disciplină din motive diferite, cum ar fi măsura în care prevalează în dezbateri împotriva adversarilor (adesea mai mult imaginari decât reali). Ele pot beneficia și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
de cum ar fi trebuit să fie" și care aveau "încredere în puterea rațiunii și acțiunii umane" de a schimba lumea pentru ca "potențialul lăuntric al ființelor umane să fie pe deplin realizat" (Howard 1978:11). Nu era mai puțin adevărat pentru realiști, care considerau că teoria are un rol în practica politică, mai ales prin încercarea de a înțelege în mod cât mai obiectiv constrângerile existente asupra realizării viziunii pe care "utopicii" erau prea dornici să o îmbrățișeze. Poziția realistă asupra ceea ce
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
de "supraviețuire". Limbajul teoriei politice și al dreptului, care era un limbaj "adecvat controlării de către om a vieții sale sociale", nu avea o utilitate evidentă pentru analiștii chestiunilor internaționale (Wight 1966a:15, 25-6, 32). La prima vedere, Wight lua partea realiștilor în disputa lor cu cei cu un temperament utopic. Dar într-o serie de prelegeri influente ținute la London School of Economics în anii '50 și '60, Wight (1991) a protestat împotriva reducerii reflecției asupra relațiilor internaționale la două tradiții
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Engleză (a se vedea Capitolul 4 din volum) a fost influentă mai ales în Marea Britanie, dar și în Australia și Canada, într-o oarecare măsură. Trăsătura sa distinctivă este că relațiile internaționale nu sunt nici atât de sumbre pe cât le consideră realiștii, nici atât de ușor de schimbat precum le cred utopicii ("revoluționariști" în limbajul lui Wight). Există, susțin membrii Școlii Engleze, un nivel înalt de ordine și cooperare în relațiile dintre state, chiar dacă acestea trăiesc într-un climat de anarhie un climat
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
din acest volum). O ilustrare fascinantă a schimbării destinului teoriilor științifice este faptul că realismul a ajuns să aibă o poziție de disidență în ceea ce privește politica externă americană recentă, rămânând în același timp una din tradițiile dominante ale școlii americane. Fenomenul "realiști împotriva războiului" (mulți cercetători realiști reputați și-au făcut publică opoziția față de războiul din Irak în The New York Times în 2002) este un exemplu privind modul în care poziția dominantă într-un domeniu poate să nu se convertească într-o poziție dominantă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
fascinantă a schimbării destinului teoriilor științifice este faptul că realismul a ajuns să aibă o poziție de disidență în ceea ce privește politica externă americană recentă, rămânând în același timp una din tradițiile dominante ale școlii americane. Fenomenul "realiști împotriva războiului" (mulți cercetători realiști reputați și-au făcut publică opoziția față de războiul din Irak în The New York Times în 2002) este un exemplu privind modul în care poziția dominantă într-un domeniu poate să nu se convertească într-o poziție dominantă în altul. Este necesar să
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
noi percepem lumea. Unul din principalele scopuri ale studierii teoriei este să ne permită să examinăm prin aceste lentile cât de distorsionată sau distorsionantă poate fi o anumită viziune asupra lumii. De aceea este important să întrebăm de ce, de exemplu, realiștii se concentrează pe imagini specifice care pun accentul pe state, geopolitică și război, în timp ce ignoră alte fenomene precum diviziunile de clasă sau inegalitățile materiale. După cum am menționat mai devreme, în teoria relațiilor internaționale este important să fim la fel de preocupați de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
că dominația realismului a fost în mare parte o consecință a argumentului său privind cel mai important nivel de analiză pentru cercetătorii domeniului. De asemenea, putem observa că unele din schimbările semnificative în domeniu au fost rezultatul nemulțumirii față de concentrarea realiștilor pe problema anarhiei și excluderea celorlalte domenii ale politicii mondiale. Când feminiștii susțin luarea în considerare a femeilor la nivelul analizei, sau când Școala Engleză susține concentrarea pe societatea internațională, când constructiviștii subliniază importanța înțelegerii construcției sociale a normelor, toți
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
o anumită măsură anumite puncte de vedere și experiențe. Un singur aspect ar mai trebui menționat înainte de a comenta pe scurt capitolele care urmează. Este necesar să ne întoarcem la un comentariu făcut la începutul acestei Introduceri, și anume că realiștii și internaționaliștii liberali au fost implicați într-o controversă asupra celor mai adecvate forme de acțiune politică într-un domeniu unde lupta pentru putere și securitate este predominantă. Merită de asemenea să reamintim poziția lui Steve Smith, conform căreia "teoriile
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care sunt luate în considerare în acest volum. În Capitolul 2, Jack Donnelly analizează realismul clasic care a dominat disciplina cel puțin în primii săi cincizeci de ani de existență și care rămâne și astăzi deosebit de influent în domeniu. Scrierile realiștilor timpurii precum Carr și Morgenthau rămân puncte cheie de referință în dezbaterile contemporane, la mai mult de cinci decenii de la prima publicare. Ceea ce este interesant, după cum se explică în Capitolul 2, este faptul că neorealismul, care a apărut în anii
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care statele se confruntă în urmărirea politicii de putere pentru îndeplinirea interesului național. Acesta este unicul înțeles al realismului la care ne vom referi aici, notând totodată diferitele înțelesuri care, în ciuda asemănărilor etimologice, nu au neapărat legătură între ele. Mulți realiști politici, de exemplu, sunt nominaliști și empiriști în filosofie. Realismul politic, Realpolitik, "politica de putere", este cea mai veche și cea mai răspândită teorie în realțiile internaționale. Orice student serios trebuie nu numai să capete o cunoaștere profundă a realismului
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
realțiile internaționale. Orice student serios trebuie nu numai să capete o cunoaștere profundă a realismului politic, ci să și înțeleagă cum se poziționează el însuși în raport cu tradiția realistă. Ca să pun cărțile pe față încă de la început, eu nu sunt un realist. Din punct de vedere normativ, mă răzvrătesc împotriva lumii descrise în teoria realistă și resping realismul ca teorie prescriptivă a politicii externe. Din punct de vedere analitic, totuși, nu sunt nici antirealist, în aceeași măsură în care nu sunt realist
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
emblematici în secolul al XX-lea sunt, printre alții, George Kennan, Hans Morgenthau, Reinhold Niebuhr și Kenneth Waltz în Statele Unite și E. H. Carr în Marea Britanie. În istoria gândirii politice occidentale, Niccolò Machiavelli și Thomas Hobbes sunt de obicei considerați realiști. Tucidide este văzut uneori ca realist, dar în zilele noastre această poziție este minoritară. Realiștii, deși recunosc că dorințele umane sunt extrem de extinse și de variate, evidențiază "limitările pe care aspectele josnice și egoiste ale naturii umane le impun conduitei
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
sunt, printre alții, George Kennan, Hans Morgenthau, Reinhold Niebuhr și Kenneth Waltz în Statele Unite și E. H. Carr în Marea Britanie. În istoria gândirii politice occidentale, Niccolò Machiavelli și Thomas Hobbes sunt de obicei considerați realiști. Tucidide este văzut uneori ca realist, dar în zilele noastre această poziție este minoritară. Realiștii, deși recunosc că dorințele umane sunt extrem de extinse și de variate, evidențiază "limitările pe care aspectele josnice și egoiste ale naturii umane le impun conduitei diplomatice" (Thompson 1985:20). Conform lui
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
și Kenneth Waltz în Statele Unite și E. H. Carr în Marea Britanie. În istoria gândirii politice occidentale, Niccolò Machiavelli și Thomas Hobbes sunt de obicei considerați realiști. Tucidide este văzut uneori ca realist, dar în zilele noastre această poziție este minoritară. Realiștii, deși recunosc că dorințele umane sunt extrem de extinse și de variate, evidențiază "limitările pe care aspectele josnice și egoiste ale naturii umane le impun conduitei diplomatice" (Thompson 1985:20). Conform lui Machiavelli, în politică trebuie să ne comportăm ca și cum "toți
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
mai puțin periculoase, mai degrabă decât a uneia sigure, drepte și pașnice. Considerațiile etice trebuie să facă loc rațiunilor de stat. "Realismul susține că principiile morale universale nu pot fi aplicate acțiunilor statelor" (Morgenthau 1948/1954/1973: 9). Mulți dintre realiști, cu precădere în ultimele decenii, au acordat atenție aproape în exclusivitate anarhiei, absenței unei conduceri politice ierarhice. De exemplu, John Herz susține că anarhia asigură centralitatea luptei pentru putere "chiar în absența agresivității sau a altor asemenea factori" (1970:10
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
asigură centralitatea luptei pentru putere "chiar în absența agresivității sau a altor asemenea factori" (1970:10; compară cu Waltz 1979:62-63). "Realismul structural" este eticheta standard pentru asemenea teorii. "Neorealismul" este celalalt termen standard, distingând această accentuare structurală riguroasă de realiștii timpurii, mai eclectici. Cei doi termeni sunt în general folosiți interșanjabil. Alți realiști, fără a nega centralitatea anarhiei, accentuează de asemenea și natura umană. De exemplu, Morgenthau este de părere că "lumea socială nu este altceva decât o proiecție a
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
factori" (1970:10; compară cu Waltz 1979:62-63). "Realismul structural" este eticheta standard pentru asemenea teorii. "Neorealismul" este celalalt termen standard, distingând această accentuare structurală riguroasă de realiștii timpurii, mai eclectici. Cei doi termeni sunt în general folosiți interșanjabil. Alți realiști, fără a nega centralitatea anarhiei, accentuează de asemenea și natura umană. De exemplu, Morgenthau este de părere că "lumea socială nu este altceva decât o proiecție a naturii umane în planul colectiv" (1962:7, compară cu Niebuhr 1932:23). Acești
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
fără a nega centralitatea anarhiei, accentuează de asemenea și natura umană. De exemplu, Morgenthau este de părere că "lumea socială nu este altceva decât o proiecție a naturii umane în planul colectiv" (1962:7, compară cu Niebuhr 1932:23). Acești realiști "văd conflictul ca fiind explicabil parțial de elemente conjuncturale, dar ... consideră că și de nu ar fi fost așa, mândria, lăcomia și goana după glorie ar face ca războiul tuturor împotriva tuturor să continue pe o perioadă nelimitată. Până la urmă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
natura umană" (Waltz 1991:35). "Realismul clasic" este cea mai obișnuită etichetă pentru această poziție. (Eu prefer denumirea de "realism biologic", care identifică o caracteristică substanțială distinctivă a acestui tip de realism. Sunt însă puțini cei care susțin această alegere.) Realiștii mai pot fi clasificați în continuare pe baza intensității și a exclusivității atașamentului lor pentru presupozițiile realiste centrale. Aici putem imagina un continuum de poziții diferite. Realiștii "radicali" exclud din politica internațională aproape orice altceva în afară de putere și interes propriu
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
a acestui tip de realism. Sunt însă puțini cei care susțin această alegere.) Realiștii mai pot fi clasificați în continuare pe baza intensității și a exclusivității atașamentului lor pentru presupozițiile realiste centrale. Aici putem imagina un continuum de poziții diferite. Realiștii "radicali" exclud din politica internațională aproape orice altceva în afară de putere și interes propriu. Trimișii atenieni către Melos din Istoria lui Tucidide (1982: Cartea V, Capitolul 85-113) exprimă o astfel de viziune, însă aceasta nu este susținută de mai nimeni dintre
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]