1,096 matches
-
a face față creditorilor; de indiferența editorilor, care ți-au întârziat plățile. De lipsă de perspectivă: zile în șir, mănânci doar pâine, nu mai cumperi ziare, cărți, nu mai ieși din casă, ți-ai alungat prietenii(!Ă, iubita(?Ă; cu rujul ei ai desenat - după fuga sa precipitată - un dublu K, pe un perete întreg: medicul-Castelan a fotografiat asta pentru studiul său despre demență. Admiți totul: ai scris, exasperat, literele blestemate pe somații, pe zid, pe notele de plată. Ai desenat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
de pește, dar fără conversația țărănească a acesteia. La momentul când terminase de făcut patul meu și-a spus să mă dezbrac, aproape că rămăsesem fără suflu de emoție. Mai întâi slujnica lui Frau Lange, apoi asta, la fel de străină de ruj precum e un pterodactil. Și nu că nu ar fi fost și asistente mai drăguțe prin preajmă. Văzusem destule la parter. Ce se gândiseră ei, că dacă tot îmi dăduseră o cameră atât de mică, măcar să-mi dea o soră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
gura ei prefăcut bosumflată, avea în ea mai multă tachinare decât pisicuța unei zâne. Și gura îmi punea câteva probleme. Era genul de gură care putea să mănânce o cină cu cinci feluri la Kempinski’s fără să își strice rujul, numai că de astă dată eu păream să fiu preocuparea papilelor ei gustative. Ne-a condus într-un salon confortabil, cu care nu i-ar fi fost rușine nici unui avocat din Potsdam, și ne-am îndreptat spre o tavă enormă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
fi să-i găsim ceva special de îmbrăcat din garderoba sa. Ceva artistic, cum îi șade bine unui bărbat cu sensibilitatea lui Herr Lange. Poate chiar un pic de machiaj, nu, domnule? Ar arăta chiar drăguț cu un pic de ruj și pudră. Chicoti cu entuziasm, un sadic înnăscut. — Cred că mai bine ați vorbi cu mine, Herr Lange, i-am zis. — Nu mă speriați, nenorociților. Mă auziți? Nu mi-e frică de voi. Ăsta este un mare ghinion. Pentru că spre deosebire de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
am de ales. Mi-ar plăcea să fac asta cum trebuie, dar, ca să fiu sincer, pur și simplu nu am timp. L-am târât la etaj, în dormitor, unde Becker selectă o ținută din garderobă. Când găsi niște pudră și ruj, Lange răcni puternic și vru să mă lovească. Nu, țipă el, nu o să port asta. I-am prins pumnul și i-am răsucit brațul la spate: — Laș nenorocit! Lua-te-ar naiba, Lange! O să o porți și o să-ți placă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Femeia s-a așezat lângă mine pe divan, puțin mai departe. Stătea în contralumină, bretonul rar nu reușea să-i ascundă fruntea prea proeminentă în comparație cu restul feței strânsă într-o strâmbătură fixată în adâncitura dintre nas și buzele mărite cu ruj. I-am privit mâna cu care ținea ceșcuța. În jurul unghiilor scurte, pe care cu siguranță și le mânca, carnea era înroșită și umflată. Mi-a venit în minte mirosul de salivă uscată pe vârful degetelor și m-a trecut un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
vorbea cu Manlio și cu soția lui, își mișca mâinile și părul, zâmbea. Buzele ei splendide se deschideau repetat pe arcada superioară a dinților, ușor pronunțată, conștiente de puterea strânsă în acel mic defect. Rochia de satin, roșu-închis ca și rujul, îi mângâia tresăririle sânilor tari, atunci când râdea. La petreceri ne despărțeam întotdeauna, ne plăcea să o facem. Din când în când, ne întâlneam o clipă pentru un comentariu în șoaptă, dar aproape întotdeauna îl lăsam pentru mai târziu, acasă, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
somnul mi-a oprit mâna. Când m-am trezit însă, Italia nu mai era lângă mine. Am găsit un bilet pe masă. Mă întorc cât pot de repede. Cafetiera este pregătită. În partea de jos a biletului era urma de ruj a unui sărut. Am sărutat sărutul acela. M-am dus în bucătărie și am aprins focul sub cafetieră. Am deschis ușița de la dulap și am privit cât de ordonat așezase lucrurile în interior, farfuriile una într-alta, paharele mici, cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
cu o privire pierdută. Mă apropii. — Este vreo problemă cu colega mea? Bărbatul ridică privirea, se uită la mine, apoi îi aruncă o privire ciudată Italiei. — Încercăm să-i găsim un loc, doamna nu este acreditată. Are buzele încărcate de ruj, părul ars din cauza decolorării... Se strânge în jacheta sintetică, trage către ea geamantanul prea mare, simte că bărbatul acela o judecă. Privește capul aplecat în spatele tejghelei și poate că și regretă că a venit. Traversează holul cu o expresie impertinentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
capul căutând-o. Dacă ar fi stat pe scaunul de lângă mine, cu jacheta deșirată, cu mâinile albe vârstate de albastru și cu ochii ei spălăciți, poate mi-ar fi fost mai ușor s-o uit. Nora mă sărută, am simțit rujul unsuros alunecându-mi pe obraj. Ea și Duilio rămăseseră la cină, care și începuse. — Felicitări, tăticule! — Mulțumesc. — E o veste minunată! — Mă duc să mă spăl pe mâini. Din celălalt capăt al mesei Nora aruncă un pachet învelit în hârtie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
ocupată și dormise atât de puțin în ultimul timp încât programul de înfrumusețare care dura o oră fusese redus la limită: o spălare rapidă; o dată cu uscătorul de păr cât să nu plece cu părul ud; un strop de rimel; și ruj pe fugă. Dar în această dimineață fusese altfel. S-a dat jos din pat fără să mai amâne alarma, cu grijă să nu-l trezească pe Russell, și din momentul acela trupul ei a trecut prin pregătiri minuțioase de parcă era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ei, Adriana s-a așezat la măsuța de toaletă și, cu ajutorul unei pensule groase, a aplicat niște pudră bronzantă pe obraji și pe frunte. Și-a conturat cu grijă buzele cu un creion de culoare deschisă, apoi a aplicat un ruj mat ușor mai închis și deasupra puțin gloss pentru strălucire. S-a tamponat ușor cu un șervețel ca să îndepărteze surplusul și era gata. Ținuta era o adevărată problemă. Ce-ar trebui să poarte la o cină de afaceri? Oh, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
râs cântat. — Trebuie să fug, querida! Distracție plăcută diseară și la mulți ani! Vorbim anul viitor! Conversația a făcut-o pe Emmy să simtă ciudat, puțin descumpănită, așa cum se simțea în liceu când le vedea pe prietenele ei că fură rujuri din Kmart: nu sută la sută vinovată, dar agitată și puțin rușinată. Păi nu făcea exact ce-i porunciseră ele să facă? Nu încerca să ia pe nimeni de bărbat — nu se gândise la măritiș nici măcar o singură dată în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
la televizor, la știri, ca să văd care mai e mersul, să iau pulsul, să aud și io cum se mai rotește planeta și noi o dată cu ea. Și pac, Băselu era la Paris! Eeee, orașul luminilor, turnu’ efel, șamps elize, mulen ruj, frenci cancan, brânză de-aia cu miros greu... Sandu vrea să demonstreze că nu pierde timpul degeaba În fața televizorului, iar prietenii au o rămășiță de respect În priviri. Aznavur, artiști, luvru, mona lisa, sena, pictori, buciniști... Eeee, sena, fraților... Gicu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
fi putut. Ingrid venea În cearșafuri cu parfumul picurat din flacoanele pe care le aducea din nenumăratele ei voiaje. Tot ținînd-o așa, ar fi putut să umple un avion cu spray-uri și sticluțe, cu săpunuri Înmiresmate, cu sumedenie de rujuri numai arome; cu deodorante ce Înlocuiau un iz cu altul; Ingrid mixa miresme de tot felul, experimenta, s ar fi putut spune, Încercînd să-l anestezieze pe Thomas, să-l revitalizeze apoi, schimbat În bine. Un cobai rezistent, care nu
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
unei ignorante ca moi, fiindcă bărbații din New York nu par să aibă și altceva de discutat. Nimeni nu mai vorbea cu Julie, sau cu subsemnata, sau cu oricare altă fată de la masă. Julie își deschise geanta-plic aurie, scoase batonul de ruj și începu să-și rujeze buzele, obicei în care recidivează ori de câte ori este extrem de plictisită, apoi întrebă: —De ce nu puteți voi, bărbații, să fiți nițel mai serioși? Asta chiar a fost o frază surprinzătoare din partea lui Julie, care spunea adesea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
enervanți, nu-i așa? —Groaznici. Eu, una, trăiesc cu spaima să nu sfârșesc într-un castel friguros, măritată cu un conte. Nu sună chiar așa de chinuitor. Dar înțeleg de ce preferi New York-ul. Între timp, obrajii lui Julie căpătau culoarea rujului ei roșiatic NARS. —A fost total grețos! Am crezut c-o să vărs! M-am simțit atât de umilită... țipă ea. Mi s-a făcut încă și mai rău când am văzut noua coafură cu bucle a gemenelor Vandonbilt. Nimeni din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
nu apare nicăieri. Slavă Domnului. Probabil că departamentul de PR a reușit să împiedice orice scurgeri de informații în presă. — Unde-mi sunt cheile ? Trish pare foarte agitată. Unde or fi ? Continuă să scotocească, din ce în ce mai furibundă, în geanta Chanel. Un ruj auriu zboară prin aer și aterizează la picioarele mele. De ce dispar lucrurile ? Ridic rujul și i-l dau. — Vă amintiți unde le-ați pierdut, doamnă Geiger ? — Nu le-am pierdut. Trage aer în piept adânc. Mi-au fost furate. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
orice scurgeri de informații în presă. — Unde-mi sunt cheile ? Trish pare foarte agitată. Unde or fi ? Continuă să scotocească, din ce în ce mai furibundă, în geanta Chanel. Un ruj auriu zboară prin aer și aterizează la picioarele mele. De ce dispar lucrurile ? Ridic rujul și i-l dau. — Vă amintiți unde le-ați pierdut, doamnă Geiger ? — Nu le-am pierdut. Trage aer în piept adânc. Mi-au fost furate. E evident. Va trebui să schimbăm toate broaștele. Ne vor fi furate identitățile. Se ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
privirile ni se întâlnesc, colțul gurii i se ridică într-un surâs. — Bună, zice. Cum merge ? — Foarte bine ! zic pe un ton lejer. Perfect. — Nathaniel știe tot ce e de știut despre casa asta, intervine Trish, care se dă cu ruj. Așa că dacă nu găsești ceva... dacă vrei să știi cum se deschide o ușă sau orice altceva... el e persoana pe care s-o întrebi. Am să țin minte, zic. Mersi. — Dar Nathaniel, te rog foarte mult să n-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
îmi e străbătut de tentacule de surescitare. Păi... lucrează duminica ? — A, da, de multe ori. E foarte dedicat. Se dă înapoi pentru a se uita la imaginea ei din oglindă, după care începe să-și dea cu și mai mult ruj. Am auzit că te-a dus la micul lui pub ? Micul lui pub. Ia uite la ea ! — Ăă... da. M-a dus. — Nici nu pot să-ți spun cât de bine mi-a părut. Scoate un rimel și începe să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
grăbesc în baie, dau dușul la maxim și stau sub jet treizeci de secunde. După care îmi iau o pereche de bikini, o pereche de blugi curați și un top sobru cu mâneci lungi. Îmi dau chiar și cu puțin ruj. După care îmi trag o pereche de espadrile, cobor scările și ies în grădină. În acest moment, Nathaniel și Geigerii tocmai se întorc spre casă. Tocurile lui Trish se afundă în iarba peluzei și atât ea, cât și Eddie, par
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
am aflat ce e aia formă de savarină. În cele din urmă, îmi adun toate forțele și mă ridic din pat. Îmi schimb uniforma cu o rochie și mă pieptăn. Ca să știu o treabă, îmi dau chiar și cu puțin ruj. După care îmi iau mobilul și îi trimit un SMS lui Nathaniel : bună! ești acolo? sam Aștept un răspuns, dar nu primesc nici unul. Nu l-am văzut toată după-masa, îmi dau seama brusc. Și tot nu am nici cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
deja să croșeteze botoșei. Mă uit din nou la ceas și simt că mă trece un nou val de nervozitate. E momentul. Mă îndrept spre toaleta femeilor, înfrunt oglinda și-mi verific înfățișarea. Păr blond nefamiliar : bifat. Ochelari fumurii : bifat. Ruj ciclam : bifat. Nu semăn absolut deloc cu vechea mea imagine. Decât la față, firește. Dacă te uiți foarte de aproape. Dar ideea e că n-o să stea nimeni să mă privească de aproape. Oricum, pe asta mizez. — Bună ziua, spun cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
sunt acolo. Jan îmi arată spre un coș de răchită plin cu uniforme frumos împăturite. Va trebui să te schimbi. — OK. Scotocesc după o uniformă de mărimea mea și mă duc cu ea la toaletă să mă schimb. Îmi verific rujul ciclam și-mi trag părul mai bine pe față, după care mă uit la ceas. E șase fără douăzeci. Petrecerea e la șase. Pe la și zece etajul unsprezece o să înceapă să se golească. Arnold e unul dintre cei mai îndrăgiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]