2,847 matches
-
arăt, dar tocmai asta-i ideea. Aspectul general e elegant și profanator, și mă face să mă simt sacră și imorală. Haute couture la mare artă. Focul pârjolește tapetul din hol. Eu am provocat incendiul pentru un plus de imagine scenică. Efectele speciale ajută la crearea atmosferei, ș-apoi nu-i ca și când asta ar fi o casă adevărată. E reconstituirea unei false case de epocă, o imitație a unei copii a unei copii a unei copii a unei vile în stil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
rituale: colacul și turta de Andrei, plăcinta cu bostan, mălaiul, grâul încolțit, vărzarea, usturoiul, covașa. Scopul proiectului Reînnoirea spiritului tradițiilor străbune prin reînvierea unei sărbători populare importante pentru strămo șii noștri, Noaptea de Sîntandrei. Obiectivele proiectului sunt legate de redarea scenică a ritualurilor și practicilor de Sântandrei- colaborarea cu formații populare din școală și comunitate- Fanfara de la Zece Prăjini, descoperirea pasionaților de tradiție populară romînească în rîndurile elevilor școlii, formarea viitorilor coordonatori de proiecte culturaleelevii Școlii Normale „Vasile Lupu” Iași, contracararea
PRACTICI DE SÂNTANDREI by Maria Agapi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91502_a_92847]
-
În Împreunări chiar mai furibunde, care Îi lăsau sfârșiți, extenuați și fericiți că se iubesc atât de mult. În perioada aceea tehnicianul de studio al unei case discografice o prezentă pe Emma directorului, care consideră că fata avea o prezență scenică interesantă și o voce destul de bună. Îi propuse un contract pentru Înregistrarea discului unui cântăreț, care cu trei ani În urmă fusese la Sanremo, dar se clasase pe locul șaisprezece: trebuia să contribuie În calitate de coristă. Deși plata era foarte mică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
fost montat într-un cadru neobișnuit. Spectatorii au luat loc într-un amfiteatru pe scenă, martori la o „disecție“ academică. Un spectacol diferit de montările cu care Silviu Purcărete ne-a obișnuit în ultima vreme. Fără decoruri grandioase și mișcări scenice la o scară ieșită din comun, Purcărete a pus în centrul piesei femeia, ca unică forță, înger și demon, care ridică și distruge, pe alții și pe ea însăși. „În descrierea lui Lulu am ținut să desenez corpul unei femei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
bazaconia, fapt e că ne-a mâncat o bună parte din timp & bani... Gary Glitter poate sluji ca exemplu pentru ce înseamnă lipsa de talent în artă. El rămâne o curiozitate în domeniu, o amintire neplăcută, un gen de manifestare scenică ridicolă, imposibil de revăzut peste ani, oricâtă nostalgie ai avea pentru tinerețea fumată. Mă irită uneori câte un refren stupid pe care memoria n-a putut să-l șteargă. Aproape că mă jenez de ce-mi (ră)sună prin urechi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
lui Camil Petrescu, este cea a duelului.59 Mutatis mutandi vom afirma că sinuciderea protagonistului stă sub semnul duelului între niște coduri culturale sau, de ce nu, al duelului între biblioteci. În aceeași manieră interpretativă, să ne amintim că prima indicație scenică din Suflete tari ni-l arată pe Andrei Pietraru stând în bibliotecă și retrăgând după câteva ezitări revolverul dus la tâmplă, gândindu-se la duelul de a doua zi cu prințul Basil Șerban. Cea care se opune acestei dispute cavalerești
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
morților, în timp ce ochii acestora trădează lenea de a privi, imposibilitatea unei elevatio spiritualis: "Lăsași pășunea muntelui frumoasă/ Și lăpăi într-un smârc? Ai ochi? Vorbește!"216 Figura duhului patern se constată lesne în Jocul ielelor. Dramaturgul insistă în câteva indicații scenice asupra apariției defunctului Grigore Ruscanu, specificând că mișcările și gesturile tatălui trebuie să se desfășoare în paralel cu acțiunea propriu-zisă, în care protagoniști sunt Gelu și Maria Sinești. Toate piesele de mobilier și, în general, tot decorul în care este
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
fiindcă nu aflase de moartea Ofeliei. Geniul lui Shakespeare a dictat această logică a povestirii și aici se cuvine să dăm credit deplin afirmațiilor lui Baudelaire și Jan Kott: în Hamlet nici un cuvânt și, cu atât mai mult nici un gest scenic nu sunt de prisos. Prințul din Elsinore este atras de apanajele neantului, le caută cu ostentație și le contemplă ca modernul Bacovia de mai târziu. Dezvelind craniul Bufonului, groparul îi oferă prilejul lui Hamlet să gloseze pe două teme atât
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
-i debordantă pe care am mai remarcat-o, d-na T. ofelizează existența celor din jur, mai ales iubirea și gândurile lui Fred Vasilescu. Ar fi o inedită explicație pentru enigmaticul abandon la care recurge bărbatul. Chiar de la prima apariție scenică, Ofelia este pentru Hamlet o nimfă, după cum cea dintâi impresie pe care d-na T. i-o lasă Autorului este de femeie a cărei inteligență și grație stau sub semnul inefabilei fluidități. Și dacă stilul e omul, atunci ofelizarea sufletească
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
rezolvat, structura (compoziția grupului), aspecte psiho-sociale, organizarea și funcționarea grupului, personalitatea conducătorului de grup; 2) Creativitatea științifică și tehnică; 3) Creativitatea artistică, secțiune care comportă, la rândul său, alte diviziuni: creativitatea muzicală, cea din artele plastice (grafică, pictură, sculptură), creativitatea scenică (actoricească) și creativitatea literară. O calitate frecvent invocată în cazul creativității colective se referă la posibilitatea psihologiei de a interveni, cu mai multă eficacitate, în regizarea condițiilor ei de funcționare, comparativ cu a celor ce caracterizează creativitatea individuală. De asemenea
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1327]
-
pseudonimele Cain, Cod, Codreanu-Cain, Don Sallust, Don Saluste, Dragoș, Harold, Macbeth, Mihai, Prib, Pribeag. În 1909 se numără printre fondatorii Societății Scriitorilor Români. Între 1914 și 1938 funcționează ca profesor la Catedra de dicție, citire expresivă, critică, psihologie teatrală și scenică la Conservatorul ieșean, al cărui director (1932) și rector (1933-1939) va fi numit. Din 1919 până în 1923 ocupă fotoliul directorial al Teatrului Național din Iași, urmându-i în funcție lui Mihail Sadoveanu. Între 1924 și 1928 este inspector general al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286315_a_287644]
-
de receptare a cititorului. În privința personajelor feminine, constatăm aceeași lipsă de preocupare pentru crearea unor eroine cu un caracter consistent. Mai mult, dacă personajele masculine întruchipează totuși anumite aspirații și frământări existențialiste, femeile din Întoarcerea din rai sunt simple prezențe ,,scenice” folosite ca pretexte pentru susținerea problematicii ideatice sau pentru sau pentru influențarea reacțiilor personajelor masculine. Astfel, Una și Ghighi nu există în roman decât prin aceea că sunt iubite simultan de Pavel Anicet, Getta este cea care, fără intenție, intervine
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
reclamelor. Anca Hațiegan: Venind eu dinspre teatru, nu se poate să nu constat că, pe ocolite, se vorbește foarte mult la această masă despre Actor, tipul cel mai „anarhic” cu putință - „profesionistul” deconstrucției anarhetipale de sine... E drept: În practica scenică cea de toate zilele, actorul Încearcă să construiască un rol și, de obicei, rolul acesta e centrat, construit „arhetipal” - rolul centrează. În teatrul „recent”, mai cu seamă, se pune Însă la Încercare capacitatea de „multiipostaziere” a actorului În interiorul aceluiași spectacol
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
2001. 2 Schwab este unul din cei mai traduși autori austrieci, tocmai pentru că universul lui este compatibil cu orice limbă, trebuie numai găsit îndrăznețul care nu numai să o înțeleagă, dar să o și exprime în limba sa. 1 Indicațiile scenice sînt scrise tot în schwabisch pentru că autorul a avut în vedere unitatea stilistică a întregului tipărit. 2 Sistemul de pensii austriac permitea la vremea la care a fost scrisă piesa ieșirea la pensie după un anumit număr de ani de
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
CREATOR Anca Munteanu Procesul de creație este greu de pătruns în intimitatea sa, iar încercarea de a descifra itinerariul creației nu este o sarcină ușoară. În plus, există diferențe între domenii diverse ale creației (știință, tehnică, arte plastice, literatură, interpretare scenică, etc.) care fac mai dificil acest demers. Încercarea de a stabili etapele procesului creator datează de un secol. John Dewey (în anul 1910) a studiat procesul rezolvării unei probleme științifice, identificând cinci faze: sesizarea problemei; localizarea și definirea ei; emiterea
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
bază al științei și ingineriei. 3.4 Elaborarea și verificarea Etapa de elaborare înseamnă materializarea soluției furnizate de iluminare într-un fapt explicit, perceptibil, care poate fi un obiect, o teorie, o creație literară, un tablou, o sculptură, o realizare scenică, etc. - funcție de domeniul de creație. Elaborarea este absolut necesară pentru a da viață ideii și finalitate creației. În forma existentă în mintea persoanei, ideea nu are valoare socială; ea trebuie concretizată într-o formă corespunzătoare și confruntată cu realitatea. Pentru
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
cinic; * insistent, revendicativ, fără tact; * reproșează colegilor că nu țin pasul; * concentrat asupra lui însuși; * uituc, distrat, cu gândurile aiurea; * dezordonat. 4.1.3.7 Sensibilitate estetică Creativul are un fond emoțional bogat. În domenii artistice (poezie, arte plastice, interpretare scenică, muzică, etc.) nu se poate concepe creația fără acea vibrație interioară care pune în mișcare mintea creatorului și aduce căldura necesară în opera sa. Și în știință și tehnică subiecții bine înzestrați au dovedit că au suflete de mare sensibilitate
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
Afectivitatea femeii este mai puternică, deci poate fi un avantaj în motivație, conducând la o implicare susținută și consecventă. Emoția, proces psihic definitoriu pentru femeie, este un element important în unele domenii ale creației (de exemplu în poezie sau interpretare scenică). * Imaginația se pare că este superioară la femeie. Fluența în testele de creativitate este mai ridicată, cu toate că aceasta este de tip verbal. Inteligența prezintă unele diferențe între sexe. Se vorbește despre inteligența bărbaților ca îndrăzneață, aventuroasă, flexibilă calități cerute în
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
cal de bătaie al clasicismului"231 după cum sugera P. Cornea, de aceea numeroasele articole ale vremii, ce aveau ca obiect actul dramatic, sunt subsumate principiilor acestui curent. Punctul comun al tuturor acestor teoretizări îl constituie evidențierea scopului educativ al reprezentărilor scenice, fiind întâlnit chiar și la Negruzzi în prefața la traducerea sa Triizeci de ani sau Viața unui Jucătoriu de cărți, deși restul textului sugerează mai mult afilierea la romantism. Sintagma "școală de moral" atribuită teatrului se repetă obsesiv în majoritatea
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
și de influență nefastă asupra instituțiilor teatrale. În pofida unor asemenea reproșuri, lectura numeroaselor cronici dramatice ale lui F., unde vocația pamfletară nu afectează urbanitatea tonului sau eleganța stilului, comunică o imagine ghidată de obiectivitate și de buna cunoaștere a realității scenice. În materie de creație literară, F. va confirma în foarte mică măsură așteptările. Comitetul de lectură al Teatrului Național din București reține, pentru o eventuală montare, piesa eroică în versuri în patru acte Vulturul, scrisă împreună cu N. Porsenna în 1915
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287093_a_288422]
-
Personajele, lipsite de consistență, au oarecare viabilitate și ceea ce înviorează textul este simțul replicii, cu o notă de umor. Chiar cronicarii care i-au negat lui F. nervul dramatic și capacitatea de a construi i-au apreciat fluența și accentul scenic al exprimării. O piesă cu teză, abordând o problemă psihologică, este Chinul (1910; publicată în „Convorbiri literare”, a avut premiera la Teatrul Național din București în februarie, același an). Conflictul nu mai e, ca în Sanda, între două mentalități și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287033_a_288362]
-
și în aceeași manieră sunt construite și discursurile celorlalți doi episcopi, fiind inserate, în text, printr-o formulă similară: "Primul (apoi "Al doilea" și "Al treilea" episcop către primul doctor"). Considerat global, pamfletul trimite spre teatrul buf, în care indicațiile scenice și regizorale sunt economice și facilitează coerența expunerii. În momentul întâlnirii, personajele " Se îmbrățișează câteșitrei și unii altora își sărută mâinile", apoi " Se fac două grupuri". Hazul este amplificat prin tripla inserție, la intervale atent calculate, a imaginii "scobitului în
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
să denunțe, fără dubii și în cel mai direct mod cu putință, neadevărul: "Argumentul este fals în mod istoric și deducțiunea absurdă". În dispositio, urmează un discurs de tip demonstrativ par excellence, în care probele incontestabile, argumentele cvasi-logice și elementele scenice se conjugă spre a servi celor trei scopuri ale elocințeica artă: probare, conciliare și movere. Nu întâmplător această parte începe cu o definiție, adică un enunț pe al cărui sens, unanim acceptat, se sprijină toată demonstrația ulterioară. Definiția, fundamentându-se
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Zaharia Bârsan, Dem. Psatta, Valeriu Mardare. Deși a publicat puțină literatură dramatică, revista se remarcă prin comentariile pe teme dramaturgice și prin tipărirea unor fragmente din opera câtorva autori dramatici importanți români și străini, însoțite de o cronică a reprezentației scenice, de o prezentare succintă a dramaturgului și a subiectului piesei: I. L. Caragiale (O scrisoare pierdută), Liviu Rebreanu (Plicul), B. P. Hasdeu (Răzvan și Vidra), Victor Eftimiu (Thebaida), N. Kirițescu (Un erou), ca și Poveste de iarnă de Shakespeare, Căsătoria de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290114_a_291443]
-
teatrul constituie unul din cele mai sigure mijloace de propagandă sufletească”. La rubrica „Ecouri” sunt reproduse amintiri ale lui St. O. Iosif despre I. L. Caragiale. Revista mai include amintiri ale lui Zaharia Bârsan și I. Vanciu, un articol despre adaptarea scenică a romanului Frații Karamazov de Dostoievski, intitulat Romanul în teatru, câteva însemnări ale lui Corneliu I. Codarcea, Începuturile teatrului românesc în Ardeal. În sumar mai intră medalioane artistice, articole comemorative (Paul I. Prodan, O sută de ani de la moartea lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290114_a_291443]