1,047 matches
-
să scape, mi-a făcut semn să tac. O victimă se oprise, obraznică, chiar pe hârtia albă, prinsă în pioneze, de pe masa la care ședea. De data aceasta pregătirea loviturii a fost mai lungă; vroia să nu-i scape insecta, sfidătoare și neagră pe hârtia imaculată. Mâna a coborât fulgerător, dar, din păcate pentru mine, lovitura a fost ratată. Cum eu am profitat de pauză ca să întreb din nou în ce fel puteam ajunge la administrație, portarul a închis, enervat, ferăstruica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
unele apartamente ale palatului de aici, de la Luvru, și de la Tuileries...“). Aceste invenții elaborate sunt, În felul lor, dovada impresionantă a unei imaginații Încă active, precum salvele de pe urmă ale unei nave de război avariate, care se scufundă, dar rămâne sfidătoare. A doua zi, Theodora intră În salonul mare, ale cărui ferestre dau către râu și care servește ca birou al lui HJ dar și ca sală de primire, și o surprinde pe Minnie stând lângă rafturile cu cărți, răsfoind un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
foaier la timp pentru a vedea spinarea lui George Bernard Shaw dispărând pe ușile batante și Îl prinse din urmă pe King Street, pășind alert către St James’s Square. — Domnule Shaw! Shaw se Întoarse, săltând bărbia și Împingându-și sfidător barba Înainte. Da, domnule. — Îmi Îngăduiți să mă prezint? Herbert Wells. V-am ascultat de multe ori vorbind... În anii ’80 mergeam la Întrunirile din casa lui William Morris, din Hammersmith. Shaw zâmbi. — Serios? zise el cu glasul de tenor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
a nu ști dacă subiectul trebuia menționat sau ignorat și, În primul caz, cum trebuia el abordat. Prima astfel de tortură veni foarte curând, sub forma prânzului organizat pentru ziua aceea (ceea ce, acum, Îi apărea ca un act de nebunie sfidătoare la adresa zeilor) tocmai pentru a schimba impresii despre Guy Domville. Nimic nu ar fi putut fi mai puțin binevenit, dar, ca și funebrul dineu organizat pentru actori cu o seară Înainte, trebuia Îndurat. Primul sosit fu William Norris. Îi strânse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
intrai. Angi nu dormea. Lumina lămpii îi descria umbre ciudate pe față. Stătea lungit în pat, cu un picior îndoit în sus și cu mâna sub cap. Ținea în cealaltă mână o carte. Nu spuse nimic, însă mă privi întrebător, sfidător parcă. Încuiai ușa și ocolii patul până ajunsei in partea lui. Mă așezai jos. Îl privi o clipă, apoi luai cartea și o pusei pe noptieră. El rămase cu mâna în poziție ca și cum ar fi ținut cartea și mă țintui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
evitând eventualele confruntări. Și de persoanele pe care nu apreciez, însă nu le detest, cu ele râd cel mai bine. · Spre exemplu, vine timpul să înfrunt pe toată lumea. Intru în salonul plin. Toți mă privesc. Fără ca ținuta-mi să fie sfidătoare, ochii să-mi sclipească. Mă uit în jur. Toți sunt așa cum îi văd. Cu mintea mea îi văd, înțeleg, citesc cu ușurință. Mă învăluie toate aceste lucruri care mi se strecoară în suflet. Cristalul albastru clincăie. Sunetul se aude ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
să mă feresc, însă mă ia pe sus și mă trezesc cu fața în jos pe masă. În timp ce mi-o trăgea, mă mângâie ușurel pe șira spinării, chestie care e nu știu cum bine. Ticălosule! îl plesnesc. Ți-a plăcut, îmi zâmbește sfidător. Stai să vezi ce-o să te fut! Chiar te rog, spune pe un ton sincer, intim, și se oferă să mă sărute. Nu are pistolul la el, profit de apropiere și îl lovesc îngrozitor de tare în pelvis. Nu pierd timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
la 13 ani, un bărbat suferind putea coborî, întorcîndu- se apoi cu o cârpă umezită, de respirația zăcămintelor ascunse ale Bucureștioarei ori chiar cu un țurțure de apă tămăduitoare. La 20 septembrie 1985 însă, Marele Arhitect, desigur, întrerupsese toată această sfidătoare trambalare a țurțurilor de apă tămăduitoare, răzând complet de pe suprafața pământului mai întîi Capela, apoi întreg ansamblul Institutului de Medicină Legală. Dar de abia la al cincilea ocol dat pe marginile văgăunii, în centrul căreia fusese clădită Capela și cu
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
dintr-o parte în alta a camerei și mă lovesc tare de pereți. Ca să sune ca un clopot..." Cam atât. Așa se învrednicea să scrie "rivalul" meu Cristian Popescu în această perioadă. Aveai de ce umbla amețit și fermecat. Alte poeme, sfidător de bune, ale seriei, purtau numele: "Sfaturi din partea mamei", "Dana Popescu", "Arborele genealogic", "La parastasul bunicii". 317 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI că era prietenos. Ei, de exemplu, se considerau deja prietenii lui, iar atunci când aveau să se reântâlnească
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
Luca. Ochii de italiancă, închiși la culoare, îi ardeau cu o privire care-ar fi putut să închege și laptele. Deci, asta înseamnă la tine să mergi în parc, da? Sofia a ignorat-o pe Alison și s-a uitat sfidătoare la Luca, care a ridicat din umeri cu nonșalanță. —M-ai mințit! a urlat femeia, împingându-și fața spre înainte, astfel că nasul îi ajunsese la doar câțiva centimetri de cel al lui Luca. Acesta s-a tras puțin înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
spuselor lui Luca. Femeia și-a îndreptat spatele, pe toată înălțimea sa de un metru și cincizeci și cinci de centimetri. Pieptul amplu îi tresălta din cauza senzației tangibile de nedreptate. După care Sofia și-a ridicat bărbia într-un gest sfidător. — Ce mamă ar vrea ca pruncii ei să fie îmbrăcați ca niște maimuțe de la circ în timp ce tatăl lor se însoară cu o curvă jegoasă? Pentru prima dată, în vreme ce accentua acel penultim cuvânt, Sofia a privit-o pe Alison direct în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
-și dea seama ce face. Bufnetul palmei care-a aterizat pe obrazul puștiul a plutit între ei preț de câteva secunde. Apoi femeia a rămas cu ochii larg deschiși, în timp ce băiatul și-a lipit palma de obraz cu o expresie sfidătoare în priviri. —Bou imatur ce ești! a strigat ea. Nu poți, măcar o dată în viață, să conștientizezi enormitatea a ceea ce tocmai s-a întâmplat, în loc să servești o replică facilă și irelevantă? Sunt sigură că până și tu poți să asumi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
să răsucești lucrurile ca să pară că e vina mea. Tu ești cel care a făcut „o oprire“ și s-a lăsat hăcuit de fosta soție. James a rămas nemișcat în fața ei, continuând s-o privească în ochi cu o atitudine sfidătoare, dar renunțând la tentativa de a trece pe lângă ea ca să iasă în hol. —Spune-mi numai atât, i-a dat înainte Julia, de data asta pe un ton mai blând. De ce a trebuit să te duci acolo? Credeam că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ești cea mai răzbunătoare ființă, atunci când ți se pare că vreun om te-a desconsiderat. — Nu-i adevărat! Julia părea jignită de moarte din cauza atacului - așa cum îl considera ea - la adresa caracterului ei nepătat. — Dă-mi un exemplu, a adăugat ea sfidătoare. Susan și-a mângâiat bărbia prefăcându-se că ar căzut pe gânduri. —Aaaa, păi, ia să vedem, ce exemplu să aleg? Sunt așa de multe... A, știu, pantofii Jimmy Choo! Julia s-a înroșit ușor și s-a foit pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
a dat ochii peste cap. Nu, doar că tunsoarea aia e hidos de neatrăgătoare. Și, oricum, spune-mi tu mie ce alt bărbat se oprește din drumul spre casă pentru ca fosta lui nevastă să-l tundă! Julia s-a uitat sfidătoare în jurul mesei. Toată lumea clătina din cap în semn că nu, nici unul dintre soții lor nu făcuse vreodată așa ceva. Presupun că ar fi putut să fie și mai rău, a remarcat Alison. Aceasta a fost singura voce curajoasă care s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
i-a răspuns: — Da, dar dacă n-ai fi fost tu să le stai în cale, mama și tata s-ar fi împăcat. Fiona a tresărit uluită de vorbele alea. — Cine ți-a spus asta? —Mama, i-a replicat puștiul sfidător. Zice că ești o vacă, a adăugat el ca o concluzie târzie, plină de amabilitate. Și așa ieșise la lumină dovada - dacă mai era nevoie de ea - că țelul Belindei în viață era să-și înrăiască singurul copil împotriva noii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
situația e destul de dificilă. Sofia s-a uitat la Alison impasibilă, după care a ridicat în sus, încet, degetul mijlociu. Stați-ar în gât! Ambele femei au rămas nemișcate câteva clipe, holbându-se una la cealaltă - Sofia cu o privire sfidătoare, ea perplexă. Alison a așteptat să vadă dacă mai urmează și vreun alt răspuns, dar, după câteva secunde jenante, a realizat că era limpede că nu avea să mai fie nimic. A, am înțeles, a rostit ea rece. Ei, îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Julia a ridicat din umeri. —Pentru mine nu e. —Grozav! Mă bucur să aud asta. Atunci când putem să începem să încercăm să facem un copil? a întrebat el împreunându-și brațele pe piept și privindu-și soția cu un aer sfidător. Julia nu voia să poarte discuția aia atunci. De fapt, nu voia să poarte discuția aia niciodată. Pentru că știa că tot ce avea ea de spus avea să-i displacă foarte tare lui James și că asta ar fi dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
iar chipul îi era foarte palid. —M-ai privat de șansa de a-mi ajuta băiatul când avea mai mare nevoie de mine. —Ei, haide, David! Mergi puțin cam prea departe! Nu mai spune? i-a replicat bărbatul privind-o sfidător. Încearcă și dă câțiva ani înainte și pune-te în locul meu. Închipuiește-ți că Jessica e cea din spital și c-a fost internată din același motiv. Iar eu ți-aș ascunde situația asta. Ție ți-ar conveni? Fiona nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
rămână gravidă. —Ei, te rog să mă scuzi pentru că vreau să mă gândesc serios dacă să aduc pe lume încă o ființă umană! Dar asta sunt eu, a adăugat Julia cu maxilarele încleștate, uitându-se la el cu o privire sfidătoare. —Și eu m-am gândit la asta foarte serios. Așa cum am făcut și atunci când am decis să mă însor cu femeie care am sperat c-o să devină și mama copiilor mei. Acum, se pare, c-ar fi trebuit să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
acela verbal a lovit-o pe Julia în plin. Câteva secunde, femeia a rămas fără replică. —Asta să-mi spui tu, a răspuns ea pe un ton scăzut, dar amenințător. —Ești o femeie ciudată, asta ești, i-a declarat bărbatul sfidător. — Nu mai spune? În ea, Julia era îndurerată de respectiva acuzație, dar, la exterior, n-a afișat decât o expresie oripilată. Și pedeapsa cea mai potrivită pentru comportamentul meu „ciudat“ a fost să te duci și să-ți lași sămânța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
ei. Am spus-o cu tristețe, pentru că, deși eram ușor influențabil de către Prepelicar, simțeam nevoia latentă a adolescentului de a fi acceptat. — Trebuie doar să ne găsim prieteni în altă parte. A spus-o pe un ton calm, deși puțin sfidător. Era evident că se gândea la asta de câțiva ani. A fost o hotărâre care avea să ne schimbe prezentul, viitorul și întreaga viață. Bineînțeles că Joe-Sue a fost de acord cu sora lui mai mare, cea înțeleaptă și băiețoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
aici. Virgil se gândi la planeta Thera. întunecată. Goală. înțelese de ce această ființă extrem de inteligentă prefera ordinea complexă a insulei Calf. — Maestre, spuse el într-un târziu, acum mă văd obligat să-ți cer să pleci. Vocea gorfului răsună furioasă. Sfidătoare. — Nu voi pleca. Voi rămâne. Atunci, spuse Virgil obosit, simțind că tot trupul îl doare din cauza oboselii, am să-ți Ordon să pleci. Din hău se auzi ceva asemănător unui râs spart. Nici chiar așa, zise Gorful. Ai marcat doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
TREIZECI ȘI UNU K noaptea: case îngrămădite laolaltă, claie peste grămadă, ca și cum s-ar strânge ca să se apere, încălzindu-se una de la alta. Exterioare grosolane, pătate de umezeală, ceață și timp, mâzgăleli cu var murdar și stângăcii arhitecturale, totul supraviețuind sfidător, în pofida țiglelor strâmbe și a ușilor dărăpănate. în jurul caselor, străzile. Linii prăfuite de viață rotindu-se și împletindu-se printre casele diforme, venind de nici unde, învârtindu-se la nesfârșit și având un singur scop: existența însăși. Orice loc trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
-se la mormântul soțului ei, a spus: — Ar fi o pată pe amintirea soțului meu dacă moartea sa ar distruge ceea ce am clădit noi. Calea aleasă de K este calea cea bună. Nimic nu se va schimba. Ascultând frazele ei sfidătoare, Vultur-în-Zbor a auzit în ele un ecou al vorbelor lui Dolores O’Toole, dar a mai auzit și o explicație, un motiv al supraviețuirii perpetue a majorității celor din K, despre care se temuse că vor cădea toți, până la ultimul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]