2,289 matches
-
Articolul UNIC Se conferă post-mortem Ordinul Național Steaua României în grad de Cavaler, cu însemn de război, pentru militari, sublocotenentului Ciobotaru Ion Dan. PREȘEDINTELE ROMÂNIEI TRAIAN BĂSESCU În temeiul art. 100 alin. (2) din Constituția României, republicată, contrasemnăm acest decret. PRIM-MINISTRU EMIL BOC București, 23 iunie 2010. Nr. 599.
EUR-Lex () [Corola-website/Law/223540_a_224869]
-
Articolul 1 Se aprobă acordarea unei despăgubiri în suma de 230.832.000 lei urmașilor sublocotenentului postmortem Branzan Remus, decedat la data de 17 septembrie 1996 în timpul îndeplinirii misiunii de menținere a păcii în Bosnia-Hertegovina, în cadrul contingentului românesc din IFOR. Articolul 2 Suma prevăzută la art. 1 se suporta din fondurile prevăzute cu aceasta destinație în
EUR-Lex () [Corola-website/Law/131874_a_133203]
-
martie 1927. A urmat cursurile Liceului Militar "Ștefan cel Mare" din Cernăuți (1939-1947), ale Școlii de Ofițeri de Infanterie din Sibiu (1947-1949) și apoi ale Facultății de Tancuri din cadrul Academiei Militare Generale (1953-1956). A parcurs apoi toate gradele militare, de la sublocotenent (mai 1949), general locotenent (decembrie 1982), la general colonel (1990), fiind încadrat în funcții de conducere și răspundere, printre care cea de conferențiar la Academia Militară și culminând cu cea de prim-locțiitor al șefului Marelui Stat Major și șef
Nicolae Eftimescu () [Corola-website/Science/311893_a_313222]
-
1944. s-a născut în anul 1897 în localitatea Fundul Galbenei (gubernia Basarabia, Imperiul Rus), ca fiu al protopopului Andronic Siminel, din ridicat el însuși dintr-o familie de răzeși moldoveni împământeniți în Alcedarii Orheiului. A avut un frate, Vladimir, sublocotenent de husari, asasinat de bolșevici, în 1917, pe podul de peste Nistru (regiunea Rezina) și un văr, Petre Siminel, locotenent de artilerie, participant la istorica adunare a Sfatului Țării. Urmând dorința tatălui său, Victor se înscrie la studii, în anul 1914
Victor Siminel () [Corola-website/Science/308085_a_309414]
-
său, Victor se înscrie la studii, în anul 1914, la Seminarul Teologic din Chișinău. Însă, după izbucnirea revoluției bolșevice în anul 1917, este încorporat ca elev al Școlii de ofițeri din Kiev. În același an, este avansat la gradul de sublocotenent al armatei țariste și este repartizat în Regimentul 116 Infanterie, cu care pleacă pe frontul Kareliei. Este grav rănit pe front, fiind evacuat într-un spital de campanie. După refacere, este avansat la gradul de locotenent și decorat cu Ordinul
Victor Siminel () [Corola-website/Science/308085_a_309414]
-
Ea nu era însă neapărat și una foarte sigură, de-a lungul istoriei mai multe persoane mituind temnicerii pentru a-i ajuta să scape. În 1322 Roger Mortimer, Primul Conte de March, a fost ajutat să evadeze din Turn de sublocotenentul Turnului, care i-a lăsat pe oamenii lui Mortimer să intre. Ei au tăiat o gaură în zidul celulei lui, iar Mortimer a fugit la o barcă ce-l aștepta. A fugit în Franța, unde a dat peste regina Isabela
Turnul Londrei () [Corola-website/Science/310681_a_312010]
-
Milano unde întâlnește pe Benito Mussolini. Balbo va deveni garda de corp a lui Cesare Battisti în timpul conferințelor ținute de către acesta în favoarea intervenției Italiei în război. În timpul primului război mondial a prestat serviciu militar în cadrul Regimentului 8 al alpinilor. Promovat sublocotenent în 16 octombrie 1917 lasă batalionul deoarece fu destinat, la cererea sa, Depozitului Aeronautic din Torino pentru un curs de pilotaj, adevărata sa mare pasiune. Câteva zile după, datorită ofensivei austro-germane, fu constrâns să se reîntoarcă pe front. În 1918
Italo Balbo () [Corola-website/Science/304957_a_306286]
-
clădire plină cu oameni de litere. Aici nu se lucrează. Oamenii fumează, își beau cafeaua, creează vise, poeme și proză [...]." Slujba sa administrativă este întreruptă de o a doua încorporare în 1906, în Forțele Terestre, fiind înaintat la gradul de sublocotenent. Fiindcă era deja supraponderal, marșul de la Probota, din centrul Moldovei, până în Bucovina, i-a cauzat mari suferințe. Sadoveanu s-a întors la Fălticeni și la locul său de muncă - masa de scris - în 1907, anul Răscoalei Țărănești. Ministrul Educației, Spiru
Mihail Sadoveanu () [Corola-website/Science/297556_a_298885]
-
București, într-o familie modestă. A studiat la Liceul „Sf. Sava” din București, după absolvirea căruia, în anul 1866, s-a dedicat artei navale. A absolvit Școala militară de ofițeri de infanterie din București în anul 1868 cu gradul de sublocotenent, fiind repartizat în Corpul Flotilei. A fost îmbarcat în anii următori pe navele existente în dotarea acestui Corp în perioada respectivă, fiind ofițer secund pe nava "România" (1869-1870) și apoi pe nava „Ștefan cel Mare” (1870-1872). Urseanu a efectuat numeroase
Vasile Urseanu () [Corola-website/Science/307471_a_308800]
-
retras apoi din activitatea de bober. În 1925, după finalizarea studiilor liceale, s-a înscris la Școala pregătitoare de ofițeri de aviație de la Cotroceni. Papană a obținut brevetul de ofițer-aviator cu nr.703 la 17 august 1928, cu gradul de sublocotenent. În anul 1931, el a stabilit primele recorduri de altitudine de zbor. În 1933, este angajat pe postul de pilot de încercare la I.A.R. Brașov. La Jocurile Olimpice de la Berlin (1936), el a concurat la proba de acrobație aeriană
Alexandru Papană () [Corola-website/Science/318581_a_319910]
-
Alecsandri" din orașul natal, se înscrie la Școala Fiilor de Militari din Iași, iar apoi în anul 1906 este trimis la Școala Navală de la Brest (Franța), unde a devenit specialist în submarine. În anul 1908, după absolvirea Școlii de la Brest, sublocotenentul Koslinski continuă, tot în Franța, cursurile Școlii de aplicație, fiind ambarcat pe nava "Du Guay Trouin". Reîntors definitiv în România în 1910, efectuează o călătorie în câteva porturi italiene (1911), unde studiază noile tipuri de nave torpiloare. Apoi, în anul
Gheorghe Em. Koslinski () [Corola-website/Science/307475_a_308804]
-
bacalaureat la Râmnicu Vâlcea în 1942. A urmat apoi cursurile Școlii Militare de Ofițeri și ale Facultății de Drept din cadrul Universității din București (absolvite în 1946). A participat la luptele din cel de-al Doilea Război Mondial, cu gradul de sublocotenent de jandarmi. A activat apoi ca ofițer de jandarmi la garnizoanele din Corabia, Piatra Olt și Craiova până în anul 1953, când a fost pensionat medical din cauza invalidității. După pensionare, a lucrat mai mulți ani (1959-1969) în domeniul turismului, stabilindu-se
Nicolae Paul Mihail () [Corola-website/Science/328932_a_330261]
-
profesor universitar și organizator al învățământului ingineresc de aviație. După susținerea în 1939 a bacalaureatului, în perioada satisfacerii serviciului militar a intrat prin concurs la Școala de ofițeri de aviație pe care a absolvit-o în 1943 cu gradul de sublocotenent; un an mai târziu, după parcurgerea unui curs de perfecționare, este avansat la gradul de locotenent pilot de avioane de vânătoare. În perioada 1943-1948 Pimsner a activat la diferite unități de aviație ca ofițer pilot. În 1943 s-a înscris
Victor Editura Pimsner () [Corola-website/Science/333234_a_334563]
-
1862. A renunțat însă la cariera de preot în favoarea celei militare și s-a înscris la 10 iulie 1862 la Școala de ofițeri din București, pe care a absolvit-o la 20 iulie 1864, când este avansat la gradul de sublocotenent. La această școală a fost coleg de promoție cu viitorul general Iacob Lahovari și cu viitorul său colaborator, Constantin Brătianu. După absolvirea Școlii Militare a fost reținut în corpul profesoral ca ofițer-repetitor, activând la mai multe dintre catedrele acesteia. Odată cu
Constantin Căpităneanu () [Corola-website/Science/333282_a_334611]
-
stat român, care a deținut funcția de președinte al Consiliului de Miniștri între 1889 și 1891. A fost fiul fostului aga și caimacam Iancu Manu Manu era descendent direct al domnului Constantin Brâncoveanu. După studii militare în Prusia, a devenit sublocotenent în armată prusiana (1853). Întors în țară (1858), a fost însărcinat cu organizarea artileriei române. Cu gradul de colonel, a fost ministru de război în guvernele Dimitrie Ghica și Manolache Costache Epureanu (1869-1870). A fost primar al Bucureștiului (1874-1877). Cu
Gheorghe Manu (general) () [Corola-website/Science/304446_a_305775]
-
salvă de la 30 de pași. Careul englez a fost șarjat de către Regimentul 8 Cuirasieri și străpuns. Soldatul Henry, cu ajutorul ofițerului de încartiruire Massiet, a sărit din șa și a ridicat drapelul Batalionului II al Regimentului 69 (South Lincolnshire) din brațele sublocotenentului Clarke, care fusese răpus cu 23 de lovituri de sabie. Pentru această faptă, el a primit Legiunea de onoare. Regimentul 69 a ordonat imediat croitorilor săi să fabrice un nou drapel și a negat orice pierdere. Din păcate, Napoleon anunțase
Bătălia de la Quatre Bras () [Corola-website/Science/312362_a_313691]
-
Liceul nr. 3 de stat din Cernăuți, în anul 1910 susținând bacalaureatul. În anul 1914 a trecut granița în România și a intrat slujbaș la Căile Ferate Române. A devenit elev al Școlii Militare de Infanterie din Botoșani (1916). Având gradul de Sublocotenent de rezervă, a făcut parte din regimentele 10 Vânători, apoi 2 Alba Iulia și a participat la Primul Război Mondial, ca voluntar-legionar. În anul 1921 renunță la slujba de la Căile Ferate Române și întră în gazetărie. În anul 1922 susține un examen
Vasile Plăvan () [Corola-website/Science/333384_a_334713]
-
român basarabean. Este primul din cei patru băieți ai clucerului Dimitrie Donici și ai Elenei, născută Lambrino. Și-a început în tinerețe cariera militară, absolvind liceul de profil din Sankt Petersburg, alături de fratele său Petrache. În 1825 este trimis ca sublocotenent în regimentul „Ekaterinburg”, în Sudul Basarabiei. Invocând motive familiale, revine la baștină și activează la început în Chișinău, apoi in anul 1999 Big Show este la Iași și Piatra-Neamț. Debutează cu traduceri din Pușchin și Krâlov, fiind menționat în 1835
Alecu Donici () [Corola-website/Science/299280_a_300609]
-
autoritățile germane de ocupație din timpul Primului Război Mondial, în lagăre din România și Bulgaria. După absolvirea liceului a fost admis la Școala de Ofițeri de Artilerie și Geniu, din București, pe care o frecventează între 1892-1894, la absolvire primind gradul de sublocotenent, în arma artilerie. Urmează apoi timp de un an Școala Specială de Artilerie și Geniu. În anul 1903 este admis în Școala Superioară de Război, pe care o va absolvi în 1905. Face parte din promoția a 15-a a
Constantin Paulian () [Corola-website/Science/334007_a_335336]
-
instituții, fiind coleg de promoție cu viitorii generali Ioan Ghinescu, Nicolae Mihăescu, Marcel Olteanu, Aristide Razu și Nicolae Condeescu. S-a căsătorit la data de 7 noiembrie 1910, cu "Maria Zorileanu". După absolvirea școlii militare de ofițeri cu gradul de sublocotenent, Constantin Paulian a ocupat diferite poziții de execuție în cadrul "Regimentului 9 Artilerie" și "Regimentului 1 Artilerie". În anul 1909 trece în arma infanteriei, fiind numit comandant de batalion în "Regimentul Gorj No. 18", iar la 1 aprilie 1916 a fost
Constantin Paulian () [Corola-website/Science/334007_a_335336]
-
lui Iuliu Hossu, căpitanul austro-ungar Iustin Hossu, a luptat pe frontul sârbesc și apoi a murit moarte de erou pe frontul rusesc. După aflarea veștii morții vărului său, Iuliu Hossu s-a înrolat voluntar, ca preot militar, în grad de sublocotenent, la Serviciul Spiritual al Corpului VII de Armată-Timișoara. La începutul lunii decembrie 1914 sublocotenentul Iuliu Hossu a plecat de la Timișoara la Viena, împreună cu "Infanterie regiment 64", detașat pentru paza capitalei imperiale. Acest regiment, "IR 64", avea încadrați patru preoți militari
Iuliu Hossu () [Corola-website/Science/298824_a_300153]
-
a murit moarte de erou pe frontul rusesc. După aflarea veștii morții vărului său, Iuliu Hossu s-a înrolat voluntar, ca preot militar, în grad de sublocotenent, la Serviciul Spiritual al Corpului VII de Armată-Timișoara. La începutul lunii decembrie 1914 sublocotenentul Iuliu Hossu a plecat de la Timișoara la Viena, împreună cu "Infanterie regiment 64", detașat pentru paza capitalei imperiale. Acest regiment, "IR 64", avea încadrați patru preoți militari ortodocși și patru greco-catolici. La Viena a acordat asistență spirituală atât militarilor care asigurau
Iuliu Hossu () [Corola-website/Science/298824_a_300153]
-
Armata română, creatorul primei divizii blindate românești și politician - ministru de finanțe în guvernul Ion Antonescu. La 1 septembrie 1908 a intrat ca elev și a urmat cursurile școlii militare de ofițeri de artilerie. A fost înaintat la gradul de sublocotenent la 1 iulie 1910 și repartizat comandant de pluton la Regimentul 9 artilerie. În 1912 a absolvit primul din promoția sa cursurile școlii de aplicație de artilerie. În primul război mondial, în funcția de comandant al bateriei a doua din
Nicolae Scarlat Stoenescu () [Corola-website/Science/306092_a_307421]
-
mai tineri ca: Victor Eftimiu și Mihail Săvulescu. Din 1913 își începuse și cariera ostășească, urmând cursurile Școlii Militare de Artilerie, Geniu și Marină, apoi fiind concentrat, cu scurte pauze, care i-au îngăduit să termine facultatea. A participat ca sublocotenent la luptele din Transilvania (august-octombrie 1916). A fost înregimentat în cadrele Regimentului 1 de grăniceri la baza sa din localitatea Câineni. Când a plecat din București spre garnizoană i-a scris lui Ovid Densusianu: Ca răspuns, Șerban Cioculescu nota: „Rețineți
Constantin T. Stoika () [Corola-website/Science/326799_a_328128]
-
un general român. s-a născut la data de 7 aprilie 1899 în localitatea Rodna Veche (județul Bistrița Năsăud). A urmat studii militare la Școala de Ofițeri de Infanterie Cașovia (1915-1917). După absolvirea Școlii de Ofițeri, a fost încadrat ca sublocotenent în armata austro-ungară, iar după dezmembrarea Imperiului Austro-Ungar, devine ofițer în Armata Română (1919). Urcă pe rând treptele ierarhiei militare, fiind comandant de pluton, companie și batalion. A fost înaintat la gradele de locotenent (1923), căpitan (1929) și apoi maior
Mircea Haupt () [Corola-website/Science/309012_a_310341]