1,725 matches
-
proporționalității valorilor măsurate, metoda de măsurare trebuie să se bazeze pe utilizarea unor fenomene fizice descrise de legi date prin relații lineare în temperatură. Instrumentul cu ajutorul căruia se determină temperatura corpurilor sau mediilor cu care vine în contact se numește "termometru". În principiu este alcătuit dintr-un "corp termometric", caracterizat de o mărime fizică, numit "mărime termometrică", ce variază cu temperatura după o anumită lege fizică. Există o foarte mare varietate de termometre, construite pentru diverse domenii de măsurare și de
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
mediilor cu care vine în contact se numește "termometru". În principiu este alcătuit dintr-un "corp termometric", caracterizat de o mărime fizică, numit "mărime termometrică", ce variază cu temperatura după o anumită lege fizică. Există o foarte mare varietate de termometre, construite pentru diverse domenii de măsurare și de utilizare. În funcție de corpul termometric, există termometre cu gaz, lichid sau solid (metale sau semimetale); după natura mărimii termometrice respectiv legea fizică, există termometre mecanice, electrice, magnetice, de radiații și altele. Temperatura și
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
un "corp termometric", caracterizat de o mărime fizică, numit "mărime termometrică", ce variază cu temperatura după o anumită lege fizică. Există o foarte mare varietate de termometre, construite pentru diverse domenii de măsurare și de utilizare. În funcție de corpul termometric, există termometre cu gaz, lichid sau solid (metale sau semimetale); după natura mărimii termometrice respectiv legea fizică, există termometre mecanice, electrice, magnetice, de radiații și altele. Temperatura și măsurarea ei fiind concepte fundamentale ale termodinamicii, istoria termometriei este strâns legată de cea
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
anumită lege fizică. Există o foarte mare varietate de termometre, construite pentru diverse domenii de măsurare și de utilizare. În funcție de corpul termometric, există termometre cu gaz, lichid sau solid (metale sau semimetale); după natura mărimii termometrice respectiv legea fizică, există termometre mecanice, electrice, magnetice, de radiații și altele. Temperatura și măsurarea ei fiind concepte fundamentale ale termodinamicii, istoria termometriei este strâns legată de cea a termodinamicii. Philon din Bizanț și Heron din Alexandria știau că unele substanțe, ca aerul, se dilată
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
1572-1633), care îl numea „barotermoscop”, iar Dr. Robert Fludd (1574-1637) îl numea „spaeculum”. Aceste instrumente n-aveau scală, nu indicau de fapt temperatura, ci doar variația ei. În plus, indicațiile termoscoapelor erau eronate datorită variației presiunii atmosferice. Pentru a deveni termometre, termoscoapele trebuiau prevăzute cu o scală gradată. Cuvântul "termometru" apare pentru prima dată în în anul 1624, în lucrarea "La Récréation Mathématique" de J. Leurechon, unde este descris unul cu o scară cu 8 gradații, însă procupările de gradare sunt
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
1574-1637) îl numea „spaeculum”. Aceste instrumente n-aveau scală, nu indicau de fapt temperatura, ci doar variația ei. În plus, indicațiile termoscoapelor erau eronate datorită variației presiunii atmosferice. Pentru a deveni termometre, termoscoapele trebuiau prevăzute cu o scală gradată. Cuvântul "termometru" apare pentru prima dată în în anul 1624, în lucrarea "La Récréation Mathématique" de J. Leurechon, unde este descris unul cu o scară cu 8 gradații, însă procupările de gradare sunt mai vechi. Prioritatea atașării scalei este revendicată de diverse
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
Sagredo (1571-1620) sau Santorio Santorio în jurul anilor1611-1613. De asemenea, în 1638, după moartea lui Robert Fludd, în notițele sale s-a găsit ceva care poate fi interpretat drept o scală atașată unui termoscop. Toate acestea sunt la baza revendicărilor inventării termometrului, însă se pare că a fost vorba de o evoluție treptată, mulți contribuind la cristalizarea soluțiilor. Altă problemă era găsirea unui principiu de măsurare unde indicația instrumentului să nu depindă de presiune, iar aceasta a fost termometrul cu lichid. În
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
baza revendicărilor inventării termometrului, însă se pare că a fost vorba de o evoluție treptată, mulți contribuind la cristalizarea soluțiilor. Altă problemă era găsirea unui principiu de măsurare unde indicația instrumentului să nu depindă de presiune, iar aceasta a fost termometrul cu lichid. În 1654 Ferdinando II de' Medici (1610-1670), Mare duce de Toscana, face la Accademia del Cimento un balon cu capilară etanș, umplut cu alcool, primul termometru modern. Etalonarea s-a făcut notând cu „0” nivelul atins când aparatul
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
unde indicația instrumentului să nu depindă de presiune, iar aceasta a fost termometrul cu lichid. În 1654 Ferdinando II de' Medici (1610-1670), Mare duce de Toscana, face la Accademia del Cimento un balon cu capilară etanș, umplut cu alcool, primul termometru modern. Etalonarea s-a făcut notând cu „0” nivelul atins când aparatul era plasat într-o pivniță adâncă, însă diviziunile deasupra și dedesubtul lui 0 erau arbitrare. Robert Boyle (1627-1691) a fost primul care a propus ca punct fix punctul
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
împărțirea acestui interval în părți egale și extrapolarea scării. Inițial propunerea n-a avut succes, deoarece temperatura de fierbere a apei depinde de presiune, influențată de altitudinea locului unde se făcea experiența. Guillaume Amontons (1663-1705) a construit în 1695 un termometru bazat pe variațiile de presiune ale unei mase constante de aer, precursor al termometrului actual cu hidrogen. Acest termometru avea scala gradată pe baza celor două puncte fixe propuse. Isaac Newton (1643-1727) a construit în 1701 un termometru a cărei
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
succes, deoarece temperatura de fierbere a apei depinde de presiune, influențată de altitudinea locului unde se făcea experiența. Guillaume Amontons (1663-1705) a construit în 1695 un termometru bazat pe variațiile de presiune ale unei mase constante de aer, precursor al termometrului actual cu hidrogen. Acest termometru avea scala gradată pe baza celor două puncte fixe propuse. Isaac Newton (1643-1727) a construit în 1701 un termometru a cărei scală avea șase puncte fixe: punctul de înghețare al apei, temperatura corpului uman, punctul
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
a apei depinde de presiune, influențată de altitudinea locului unde se făcea experiența. Guillaume Amontons (1663-1705) a construit în 1695 un termometru bazat pe variațiile de presiune ale unei mase constante de aer, precursor al termometrului actual cu hidrogen. Acest termometru avea scala gradată pe baza celor două puncte fixe propuse. Isaac Newton (1643-1727) a construit în 1701 un termometru a cărei scală avea șase puncte fixe: punctul de înghețare al apei, temperatura corpului uman, punctul de topire al cerii, cel
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
1695 un termometru bazat pe variațiile de presiune ale unei mase constante de aer, precursor al termometrului actual cu hidrogen. Acest termometru avea scala gradată pe baza celor două puncte fixe propuse. Isaac Newton (1643-1727) a construit în 1701 un termometru a cărei scală avea șase puncte fixe: punctul de înghețare al apei, temperatura corpului uman, punctul de topire al cerii, cel de fierbere al apei, cel de topire al unui anumit aliaj și cel de topire al plumbului. În 1701
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
puncte fixe: punctul de înghețare al apei, temperatura corpului uman, punctul de topire al cerii, cel de fierbere al apei, cel de topire al unui anumit aliaj și cel de topire al plumbului. În 1701 Ole Rømer (1644-1710) construiește un termometru cu lichid folosind în acest scop vin roșu și îl etalonează folosind un amestec de gheață și sare de bucătărie, amestec care genera o temperatură de -14. El este vizitat în 1708 de Daniel Gabriel Fahrenheit (1686-1736), care-i preia
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
vin roșu și îl etalonează folosind un amestec de gheață și sare de bucătărie, amestec care genera o temperatură de -14. El este vizitat în 1708 de Daniel Gabriel Fahrenheit (1686-1736), care-i preia metoda și construiește în 1709 un termometru cu alcool. În 1714 el reușește să construiască un termometru cu mercur, lichid propus în 1680 de Edmond Halley (1656-1742), având scala gradată pe baza acelorași puncte ca și cel al lui Amontons, însă a atribuit punctului de înghețare al
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
și sare de bucătărie, amestec care genera o temperatură de -14. El este vizitat în 1708 de Daniel Gabriel Fahrenheit (1686-1736), care-i preia metoda și construiește în 1709 un termometru cu alcool. În 1714 el reușește să construiască un termometru cu mercur, lichid propus în 1680 de Edmond Halley (1656-1742), având scala gradată pe baza acelorași puncte ca și cel al lui Amontons, însă a atribuit punctului de înghețare al apei valoarea de 32 °F, iar celui de fierbere 212
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
gheață care se topește și punctul „12” temperaturii corpului uman. Fiecare din cele 12 intervale le-a divizat apoi în 8 subdiviziuni, temperatura corpului uman fiind în final considerată 96 °F. În 1730 René-Antoine Ferchault de Réaumur (1683-1757) construiește un termometru veritabil cu alcool și propune o scară mai simplă (0 ș - 80 ș), iar Celsius (1701-1744) propune în 1742 scara centezimală, însă cu punctele inversate: 100 ș pentru punctul de topire al gheții și 0 ș pentru punctul de fierbere
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
fost inventate astfel: în 1821 Thomas Johann Seebeck (1770-1831) descoperă efectul Seebeck, respectiv termocuplul, în 1864 Antoine Henri Becquerel (1852-1908) propune pirometrul optic, construit efectiv în 1892 de Henry Louis Le Chatelier (1850-1936), în 1871 Carl Wilhelm Siemens (1823-1883) descrie termometrul cu rezistență, iar în 1930 Samuel Ruben (1900-1988) inventează termistorul. Simțul tactil este procedeul cel mai simplu prin care se apreciază diferența dintre corpurile fierbinți de cele reci. Acesta constituie simțul nostru al temperaturii. Prin simpla pipăire a unor corpuri
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
de apreciere pa baza simțului, gradul de încălzire al tuturor sistemelor (corpurilor) devine același după ce ele au fost puse în contact suficient de mult timp. Formule de conversie pentru diverse unități de temperatură Intervalele de temperaturi pentru care se fabrică termometre uzuale de diverse tipuri sunt următoarele: În funcție de lichidul folosit drept corp termometric, termometrele cu lichid pot fi: La arderea ceramicii, temperatura din cuptoare trebuie să aibă o valoare foarte exactă, în limita unei plaje de câteva grade. În afară de măsurarea ei
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
același după ce ele au fost puse în contact suficient de mult timp. Formule de conversie pentru diverse unități de temperatură Intervalele de temperaturi pentru care se fabrică termometre uzuale de diverse tipuri sunt următoarele: În funcție de lichidul folosit drept corp termometric, termometrele cu lichid pot fi: La arderea ceramicii, temperatura din cuptoare trebuie să aibă o valoare foarte exactă, în limita unei plaje de câteva grade. În afară de măsurarea ei cu termocupluri sau cu pirometre se pot folosi indicatoare de temperatură. Acestea sunt
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
de pirometre, dintre care cele mai folosite sunt următoarele. În tehnică, prin temperaturi criogenice se înțeleg temperaturi sub cea de lichefiere a unor gaze care prezintă interes industrial, începând cu metanul. Convențional, se consideră temperaturi criogenice cele sub 120 K. Termometrul etalon pentru aceste temperaturi este termometrul cu rezistență de platină. Măsurarea practică a temperaturilor criogenice se poate face cu termocupluri. Temperaturi începând cu cea de fierbere a azotului (77 K) se pot măsura chiar și cu termocupluri comune de tip
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
folosite sunt următoarele. În tehnică, prin temperaturi criogenice se înțeleg temperaturi sub cea de lichefiere a unor gaze care prezintă interes industrial, începând cu metanul. Convențional, se consideră temperaturi criogenice cele sub 120 K. Termometrul etalon pentru aceste temperaturi este termometrul cu rezistență de platină. Măsurarea practică a temperaturilor criogenice se poate face cu termocupluri. Temperaturi începând cu cea de fierbere a azotului (77 K) se pot măsura chiar și cu termocupluri comune de tip J (fier-constantan), Pentru domeniul combustibililor criogenici
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
și cu termocupluri comune de tip J (fier-constantan), Pentru domeniul combustibililor criogenici (20 K), temperaturile peste 3 K se pot măsura cu termocupluri de tip K (cromel-alumel), de tip T (cupru-constantan), însă mai potrivite sunt cele de tip E (cromel-constantan). Termometrele etalon pentru măsurarea temperaturilor sub 5 K sunt cele cu presiune de vapori de heliu. În ITS-90 temperatura formula 1 între 0,65 K și 5,0 K este definită prin relația dintre temperatură și presiunea de saturație formula 2 a He
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
etalonare într-unul din punctele fixe: unde formula 12 este una din temperaturile punctelor fixe ale argintului, aurului sau cuprului, formula 13 sunt radianțele spectrale ale corpului negru pentru lungimea de undă formula 14 la temperaturile respective, iar formula 15 = 0,014388 m K. Termometrul etalon pentru acest domeniu este pirometrul de radiație monocromatică. Unul din domeniile în care este nevoie de măsurarea temperaturilor foarte înalte este astronomia, unde interesează temperatura suprafeței stelelor. Acestea au temperaturi începând de la câteva mii de kelvini (supergigantele roșii din
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]
-
reacțiile de fisiune, respectiv 100 GK la reacțiile de fuziune. Ultimele se întâlnesc și în astrofizică, în cazul supernovelor. În experiențele de laborator aceste temperaturi se deduc din energia neutronilor, energie care este determinată cu spectrometre de neutroni rapizi. Etalonarea termometrelor uzuale se face prin comparare cu termometre etalon, care, la rândul lor, sunt gradate pe baza unor puncte fixe definite de Scara Internațională de Temperatură din 1990 (SIPT-90). SIT-90 folosește mai multe puncte fixe definite, toate bazate pe stări de
Termometrie () [Corola-website/Science/320066_a_321395]