2,316 matches
-
nu auzeam nimic din tot ce se întâmpla în jurul meu. Întreaga mea preocupare o constituia readucerea mâinii din zona de risc pe un teren neutru. Cu mișcări abia perceptibile am reușit să-mi scot mâna din zona periculoasă. Am răsuflat ușurat. Eram salvat. Respiram în voie. Rezemat cu ambele coate de bancă, într-o atitudine de "cumințenia pământului", mi-am îndreptat cu nonșalanță spre gură mâna stângă, introducând în cavitatea bucală firimitura sustrasă cu o frică terifiantă, ca și cum nimic nu s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Să ne odihnim puțin; stați și voi. Ne-am așezat pe pojghița de gheață umăr la umăr, să ne mai tragem sufletul, stând cu picioarele vârâte în zăpadă până la genunchi. Ne-am dat jos rucsacurile improvizate și am răsuflat mai ușurați, privind la statul gros și denivelat de zăpadă ce se întindea departe, pe suprafața câmpului pustiu. Leu solidar cu noi a lut loc în fața noastră, sprijinindu-se pe partea dorsală, și, cu ochii lui inteligenți de cercetaș neîntrecut, ne examina
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
familia mea, dar nu în sensul în care oricine așteaptă, adică în sensul bun: Când mă văd acasă cu ghetele reparate, preschimbate de mâinile de magician ale domnului Toma într-unele mai frumoase decât cele noi, pot spune că respir ușurat, mă liniștesc. Și, liniștindu-mă, încep să simt durerea. În cădere, îmi dau seama abia acum, m-am lovit rău, rău de tot. Mă doare întreg corpul, nu este o durere obișnuită, mă doare și ceva înăuntrul meu, în adânc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
pățit ceva? Nu, sunt bine, pot spune, pe Vera am ajutat-o noi, prietenii, și e secretară la o școală într-un sat aproape, la Izvoarele. Copiii se descurcă la școală și lucrează ca zilieri la seră. Tata a respirat ușurat, chiar primise o veste extraordinară, a pus telefonul în furcă și a părăsit clădirea tulburat, fericit. Dar ziua aceea era departe de a-și epuiza surprizele. În centru, a descoperit un anticariat și a tresărit, de atâta vreme nu mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
îl prinde? Pe urmă și-a făcut curaj singur: n-are cum să descopere taică-său absența armei, de unde și până unde să-i treacă prin cap s-o caute... Ajuns cu raționamentul în acest punct, Gabi Papadopol a respirat ușurat. Așa e, n-are de ce să se teamă. Dar dacă îl prinde miliția? Păi, cum să-l prindă miliția? N-are cum! Ei nu, uite-așa bine: îi prinde pe ăia doi și-i strânge cu ușa, De unde aveți, bă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
prima oară. Judith avea obiceiul să doarmă fără cămașă de noapte și nu voi să o ia prin surprindere. O privire spre pat îi calmă neliniștea înainte ca aceasta să-i inunde conștientul. Judith purta un neglige albastru. Marriott răsuflă ușurat, dar primele ei cuvinte îl alarmară. - Întinde-te lângă mine o clipă - spuse ea. Marriott își scoase pantofii ca un automat și se întinse pe partea cealaltă a patului. Prin minte i se perindau frânturi de gânduri din care se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85115_a_85902]
-
doctor dacă se putea îmbarca pentru Ierusalim; acesta răspunse că, dacă voia să fie înmormântat acolo, putea să o facă fără grijă. Urcă totuși în corabie și plecă în aceeași zi1. Vărsă de mai multe ori, încât se simți foarte ușurat și începu să se însănătoșească. Pe corabie se făceau la vedere tot felul de murdării și mârșăvii pe care el le înfiera cu strășnicie. 44. Spaniolii care călătoreau cu el îl sfătuiră să tacă, deoarece marinarii aveau de gând să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
ar fi permis să plecăm de Ajun, ne-am fi înzăpezit cu siguranță și doar o minune ar fi putut să ne salveze... Așa, nea arătat jocul; abia atunci l-am văzut! După ce ne-am supus rigorilor militare de la poartă, ușurați fiind de legitimații și de telefoane mobile, am fost invitați în biroul directorului - cât era de călduros, după frigul suportat în mașină! Spre surprinderea noastră, directorul s-a dovedit a fi un tip primitor, deschis, dezinhibat. Mai era prezentă o
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
care mă contactase și el telefonic pe aceeași temă, mă asigurase că totul era dinainte aranjat: instrumentele vor fi achiziționate de către Mihaela Kumar de la Pune, sarcina noastră nefiind decât aceea de aducere a lor în țară. Am răsuflat, în parte, ușurat; mai rămânea doar problema transportului... Suntem acum în Aeroport la Mumbay. În fine, plecăm spre casă. Ca de obicei, luați de valul pregătirilor pentru un drum atât lung pe calea aerului, dar și furați de agitația mulțimii din aeroport, în
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
mi-a fost, mi-am luat inima în dinți și am spus: "Eu!". Între timp, Ceaușescu își revenise, sesizase probabil valoarea unor informații pentru mass-media internațională transmise "în direct", i-a recunoscut pe unii dintre ziariști și eu am intrat ușurat "în pâine", începând să traduc într-o limbă sau alta. A fost cel mai reușit moment pentru presa străină, dar și acum îmi aduc aminte cu groază de "sabia lui Damocles Oprea" care atârnase deasupra capului meu câteva zeci de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
cu năduf: "De o oră nu mai urcă telefericul din cauza unor nenorociți de umflați de la București!". Realizând pericolul unei "mișcări spontane de masă" de culoare roșie sau portocalie, ne-am prelins pe lângă coadă, am intrat în cabină și am răsuflat ușurat când aceasta s-a pus în mișcare în urletele asistenței (pe care delegația necunoscătoare de limba română, cea "dulce ca un fagure de miere", le-a luat drept manifestări de simpatie!). În vara lui 1978 avea loc vizita, în România
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
cazat amicul, dacă află ceva. Ajung la recepție și mi se comunică faptul că am fost sunat de la aeroport. Sun și eu și mi se precizează că a rămas o singură valiză, care după semnalmente e a olandezului. Am răsuflat ușurat, gândind la lanțul de probleme ce puteau apare dacă nu-și găsea bagajul: fără pijama, periuță de dinți, cămăși, papuci... La aeroport, întrebat dacă aia era valiza lui, olandezul răspunse placid: Dacă voi spuneți că e a mea, posibil să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
trei ori pe zi în cele 5 zile cât am fost clienți de "5 stele", trecând totuși din când în când pe la recepție pentru a afla dacă avem ceva de plătit. Răspunsul era mereu același: "Nada" nimic, la care răsuflam ușurat. După restaurant, având în vedere oboseala drumului, emoțiile cu voucherul și diferența de fus orar, am căzut "secerați". Se înserase când ne-am trezit, am mâncat ceva ușor la restaurant și am ieșit să admirăm Madridul "by night". Era strălucitor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
De data asta era clar, eram în Italia să câștig bani. Nu trebuia să-mi pese prea mult, pentru că nimănui nu-i păsa de mine. Scrisoarea 44 Mi-aduc aminte ce a însemnat pentru mine intrarea în Uniunea Europeană. Am răsuflat ușurată. Eram liberi! În Roma am cunoscut teama de carabinieri. Prima dată în viață îmi fusese teamă de poliție. Fără să am vreo vină. La început mergeam normal pe stradă, fără să privesc în jur, fără să-mi pese de nimeni
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
și dragoste. Dar nu s-a luat în considerare faptul că ei nu mai sunt ace leași persoane care stârneau afecțiunea și dragostea. Mulți dintre ei sunt acum pe străzi, fugiți de la casele lor și necăutați. Acel „mediu familial” răsuflă ușurat când mai iese câte unul din casă și nu mai știe să se întoarcă. Indiferent de dragostea pe care o nutrești față de bolnavul tău, cum poți să dormi sub același acoperiș cu „altcineva” gata să te omoare în orice moment
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
dreaptă, observăm lacul pe care tocmai îl răpisem pentru un moment cu apăratul de fotografiat, o imagine care peste ani avea rolul să ne amintească că am trecut și prin acest loc cândva. Drumul începea să coboare, mașina parcă răsuflă ușurat prinzând din ce în ce mai multă viteză. Pe un asemenea traseu uitasem și de mâncare, iar somnul rămăsese undeva la ieșirea din Reșița. Intrasem într-un sat cu case construite în stil săsesc, cu porți mari zăvorite bine, oprindu-ne să privim dincolo de
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
pentru că semănăm așa de tare el mă înțelege uneori mai bine decât oricine, mă ghicește, mă „citește”. Aveam o dată un mare necaz, pe care nu-l puteam împărtăși nimănui, deși aș fi vrut: m-aș fi simțit cel puțin mai ușurat. Fiind vinovat, tăceam însă ca peștele. Încercam să mă ascund, să mă prefac... și reușeam. Până într-o zi când, aflându-mă numai cu tata, acesta mi-a spus pe neașteptate: „Tu ai un necaz”. Nu m-a întrebat nimic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
puțin creștini. Deschizi radioul și sunetele grave ale unei slujbe bisericești transmise în direct îți inundă profana odaie matinală; ori dacă nu, o cuvioasă crainică îți aduce la cunoștință că azi e ziua sfântului cutare. Deschizi un ziar și răsufli ușurat: rubrica de comentarii biblice e la locul ei! S-a smerit firește și Televiziunea, ca și întreaga noastră viață publică: cine mai îndrăznește astăzi să-și ia un „angajament” fără a încheia cu „Așa să-mi (sau să ne) ajute
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
o destinație le dădea putere și curaj de a merge mai departe. După ore întregi de mers târâș pe coate, ajunseră în partea cealaltă de pădure unde spre surprinderea lor nu zăriseră nici o luminiță și nici un adăpost. Totuși, Alin oftă ușurat ca un adevărat învingător, ca un om bolnav care află că se va vindeca. Persoana care fusese cea mai disperată când traversară râul și mormăise cuvinte pe care nu le înțelesese nimeni, acum, în exasperarea și pierderea normalității, începu să
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
alungat duhurile rele... și chiar la scos dracii... Ștefan surâde:... Aici, ce-i drept, au brodit-o, surâde Ștefan, la draci mă cam pricep, fie chiar și împielițați; la mulți am scos eu dracii din ei.... M-am liniștit, răsuflă ușurat Daniil. Acolo unde este duh, este și speranță, este și putere. Nu l-am pierdut pe "Năzdrăvan". Trecem noi prin aiasta, Măria ta! Trecem! Ștefan pune mâinile pe umerii Sihastrului, îi simte oasele, îl privește în ochi, vorbește încet, căutându
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
învălătucit: "Fugi Măria ta!!! Fugi Fugi!!! Fugi!!!" Sunt Domnul Moldovei, cum să fug, măăă !!!" Măria ta!! Ștefane!! strigă Daniil speriat, scuturându-l. Ștefan clipește buimac, dus pe altă lume. "Unde se află?!... Cine-i omul aista?!" Aaa... Sihastre... Daniil răsuflă ușurat: M-ai speriat, Doamne... Unde voiai să fugi?.... Strigai: Fugi!! Fugi!! Ștefan tace. Daniil îl privește îndelung: Ești... ești sfârșit... pustiit... Ai luat pe umerii tăi toate durerile țării. E prea mult pentru un om singur... Ștefan dă din cap
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
săruți mâinile! le spune apoi brusc pe un ton sever. Nici nu se va lumina de ziuă și Cârpă aista va fi la picioarele lui Vodă: "Iertare Măria ta! Nu eu! Ei! Ei!..." Alexa se pleacă, înghite în sec, îngână ușurat: Mulțămesc boier Isaia... Nu mi-am dat sama... Să-l ierte Dumnezău... Și... și să ne ierte și pe noi... Dracu' l-a pus să se bage?! Nu se știa că-i năvleg?! Cu mâna lui și-a făcut-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
să mă plâng de el. De aceea Îmi vine greu să cred că s-a Înhăitat cu blestemați ca Eglord și ca starețul Otto, pe care toată valea Rinului Îl știe de hapsân. Tot ținutul de la Schaf fhausen a răsuflat ușurat când l-ați alungat de acolo. E omul Satanei, nu al lui Dumnezeu! Omul Își făcu semnul crucii și continuă: — Iertați-mă, stăpâne, că vorbesc astfel de o față biseri cească. Toată lumea spune aici la fel... Conrad Îl Întrerupse nerăbdător
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Unde s-a dus? — Nu știu, numai Satana Îi știe de urmă. Cine știe ce fărădelege pune iar la cale! Au plecat amândoi, s-au furișat noaptea ca niște tâlhari, după ce s-a dus și blestematul de popă, cu escorta sa Înarmată. Ușurată că Eglord nu era prin preajmă, fiica lui Bertold Îl urmă pe pietrar de-a lungul curții, la o depărtare potri vită. În zăpăceala care domnea acolo, nimeni nu-i băgă În seamă, astfel că ajunseră Într-un coridor Întunecat
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
când În când auzea pași care se apropiau, apoi se Îndepărtau iarăși și de fiecare dată se Înfiora, temându-se să nu fie descoperită. În sfârșit veni Simeon, tuși ușor și Întrebă șoptit: — Domniță, sunteți aici? Da, da, răsuflă fata ușurată. Bine c-ai venit. Mi-a fost atât de frică. Veniți, veniți. E o căruță care pleacă acum și care ne ia și pe noi. N-a fost ușor să-l Înduplec pe țăran. Iertați-mi În drăzneala, domniță, a
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]