1,950 matches
-
salvat următoarea pereche: Perechile au dansat Folclor, Jive, Rumba și Swing. Perechea formată din Raluca Nistor și Lilian Cărăuș a fost eliminată din competiție. Juriul a salvat următoarea pereche: Perechile au dansat Bollywood, Dans țigănesc, Folclor internațional, Salsa, Samba și Vals vienez. Perechea formată din Mihai Ristea și Luiza Comșa a părăsit competiția. Juriul a salvat următoarea pereche: Juriul a salvat următoarea pereche: Juriul a salvat următoarea pereche:
Dansează printre stele (sezonul 1) () [Corola-website/Science/333110_a_334439]
-
Titanic Vals (1964) este un film regizat de Paul Călinescu, după comedia omonimă aparținând lui Tudor Mușatescu. Titlul se referă, evident, la tragedia Titanicului. Filmul arată destinul unui om obișnuit și onest intrat, fără voie, în malaxorul electoral al vieții politice românești
Titanic vals (film) () [Corola-website/Science/309225_a_310554]
-
1. Începuturile dramaturgiei românești - secolul al XIX-lea - Vasile Alecsandri - "Chiriță în provinție" 2. B.P. Hașdeu - "Răzvan și Vidra" 3. Al. Davila - "Vlaicu-Voda" 4. I.L. Caragiale - "O scrisoare pierdută" 5. B.St. Delavrancea - "Apus de soare" 6. Ț. Musatescu - "Titanic vals" 7. C. Petrescu - "Jocul ielelor" și "Act venețian", la alegere 8. L. Blaga - "Meșterul Manole" 9. M. Sebastian - "Steaua fără nume" 10. M. Sorescu - "Răceală" 11. Ț. Mazilu - "Prostii sub clar de luna" Bibliografie Istoria teatrului universal - Ovidiu Drâmba Istoria
EUR-Lex () [Corola-website/Law/165281_a_166610]
-
medicamentului. După o ameliorare aparentă, starea de sănătate a lui continuă să se înrăutățească. La 16 septembrie 1950, deși slăbit fizic, are loc ultimul lui concert public la Besançon (Franța). În partea doua a recitalului intenționa să execute cele 14 Valsuri în Do diez minor de Frédéric Chopin. Puterile însă îl părăsesc, după o lungă pauză în care publicul nu s-a clintit din sală, reapare pe scenă, se așază la pian și interpretează motivul "Jesus bleibt meine Freude" din cantata
Dinu Lipatti () [Corola-website/Science/297412_a_298741]
-
românească. În 1932 tipărește, la invitația lui Nicolae Iorga, în cadrul Editurii "Datina românească" din Vălenii de Munte, prima sa piesă, "Ioana d'Arc", înscrisă mai târziu în repertoriul Naționalului clujean. În anul 1936 apare, în Editura "Vremea", romanul " Invitația la vals", care înregistrează, de-a lungul timpului, 35 de ediții, obținând un record unic în materie de tiraj. Autorul devine unul dintre cei mai citiți scriitori din perioada interbelică. În anul 1938 apare romanul "Scrisoarea de dragoste" în colecția "Universul literar
Mihail Drumeș () [Corola-website/Science/298982_a_300311]
-
dansul devenise în scurt timp popular. Îndrăgită pe atunci era executarea cancanului coborând în lanț și cu mult tumult pe trepte. Dansurile acestea cu adevărat „infernale” nu l-au inspirat imediat pe Offenbach. Primele lui compoziții la Paris au fost valsuri, pe care le-a scris din dorința de a deveni renumit în buna societate. Aceste compoziții denotă latura personalității lui Offenbach predispusă la melancolia și visele provenite din dificultatea singurătății sale într-o metropolă, la vârsta când alți copii sau
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
se află încă sub oblăduirea părinților. Încurajat de Halévy, care-i prevedea un viitor strălucit de compozitor, dar probabil și în urma unei crize sufletești, Jacques a părăsit Opera Comică în 1837. Prima interpretare pentru publicul larg a unor suite de valsuri de Offenbach a avut loc în 1836, în cadrul unui concert de promenadă în sala cafenelei Jardin Turc. Una dintre suite, „Fleurs d'Hiver”, a avut succes și a fost inclusă în repertoriul balurilor operei și în cel al Operei Comice
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
fost inclusă în repertoriul balurilor operei și în cel al Operei Comice. Fiind de-acum încolo considerat un talent promițător, el a fost interpretat de către dirijorul Louis-Antoine Jullien (1812-1860) și în sezonul de vară 1837 din Jardin Turc. „Rebecca”, un vals al adolescentului Offenbach, a ajuns astfel notoriu în presă, datorită melodiilor preluate din cultul iudaic și i-a adus renumele unui modernist radical și iconoclast. Activitatea pentru Jardin Turc a fost întreruptă abrupt, probabil din cauza diferendelor cu Louis-Antoine Jullien, astfel încât
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
al unei Franțe umilite de prusaci. Pe data de 16 noiembrie 1860 Offenbach s-a văzut în fine interpretat pe scena Operei Naționale, cu baletul în două acte "Le Papillon". Criticii consacrați au văzut în acest spectacol, care conținea și valsuri, o profanare a lăcașului, dar publicul i-a făcut o primire favorabilă, asigurându-i astfel 42 de reprezentații. Ultimele dintre ele au avut loc concomitent cu scandalul operei "Tannhäuser", amplificând probabil resentimentele pe care Wagner oricum le nutrea față de Offenbach
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
1863, când opera romantică a lui Offenbach "Nimfele Rinului" a ajuns să fie reprezentată pe scena de la "Hofoper", care refuzase cu puțin timp înainte un proiect wagnerian. Vienezii nu au apreciat însă nici opera lui Offenbach, care includea atât un vals din "Le Papillon" cât și cântecul patriotard "Vaterlandslied", compus la Köln în 1848. Posteritatea le va da dreptate, compozitorul va folosi singura melodie care avusese succes la Viena, "Cântul elfilor" ("Der Elfengesang"), în "Povestirile lui Hoffmann". Probele operei au făcut
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
este marcată de admirația tânărului compozitor pentru Chabrier, Debussy și Satie și totodată o perioadă prolifică și importantă în activitatea sa componistică: Sonatina, Oglinzile, liedurile Istoriile naturale, Rapsodia spaniolă pentru orchestră, opera Ora spaniolă, Mama mea gâsca pentru două piane, Valsurile nobile și sentimentale și Gaspard noaptea pentru pian, Daphnis și Chloe, Introducere și Allegro pentru harpă ș.a. La cererea lui, este înrolat în armată unde se îmbolnăvește, iar în 1917 este demobilizat. Reluându-și activitatea componistică mai scrie: Mormântul lui
Introducere și Allegro (Maurice Ravel) () [Corola-website/Science/335527_a_336856]
-
sentimentale și Gaspard noaptea pentru pian, Daphnis și Chloe, Introducere și Allegro pentru harpă ș.a. La cererea lui, este înrolat în armată unde se îmbolnăvește, iar în 1917 este demobilizat. Reluându-și activitatea componistică mai scrie: Mormântul lui Couperin (1917), Valsul (1920), Copilul și vrăjitoriile (1925), Sonata pentru pian și vioară (1927) și Bolero (1928), cele două Concerte pentru pian (1929-1931), realizând un turneu în Statele Unite și Canada (1928), unde primește și titlul de ,Doctor honoris causa” al Universității din Oxford
Introducere și Allegro (Maurice Ravel) () [Corola-website/Science/335527_a_336856]
-
cel mai bun exemplu de pop adevărat.Cântecele lui Cyrus sunt mid-tempo." HoeDown" îmbină muzica country cu popul , hip-hopul , R%B ul și dance-ul. Melodiile "The Climb" și "Crazier" sunt balade,prima fiind una puternică iar a doua una de vals. O altă baladă, country, este „Butterfly Fly Away”. "Backwards" ridiculizează muzica country. Albumul a primit recenzii pozitive din partea majorității criticilor specializați.Warren Truitt de la [www.about.com],a precizat că Cyrus începe să atragă o audiență mai matură prin noile
Hannah Montana: The Movie () [Corola-website/Science/316580_a_317909]
-
Escu" de T. Mușătescu, "O masă pe cinste" de G. Astalos, "Pragul albastru" de I.D. Sârbu, "Tărâmuri întunecate" de Harding Lernay, "Nașterea" de C. Voiculescu, "Vacanță în Guadelupa" de Pierre Sauvil și Eric Assous, "Omul cu mârțoaga" de Gheorghe Ciprian, "Valsul hazardului" de Victor HaTm etc. În 1990 a fost distinsă cu premiul UNITER. A prezentat "Festivalul Național „Maria Tănase”", "Crizantema de Aur", "Crizantema de Argint" la Chișinău, evenimente culturale, emisiuni de radio și televiziune și a jucat în spoturi publicitare
Natașa Raab () [Corola-website/Science/328712_a_330041]
-
răsună-ndată”. Textul original al lui Béranger conține expresia „"Mon cœur"” (inima mea) și nu „"Son cœur"” (inima sa). Naratorul descrie una dintre compozițiile muzicale ale lui Usher ca „o anumită stranie variantă, o amplificare a ciudatei arii din ultimul vals al lui Von Weber”. Poe se referă la o populară compoziție muzicală pentru pian a timpului său — care, deși poartă titlul „Weber's Last Waltz”, a fost de fapt compusă de Carl Gottlieb Reissiger (1798-1859). O copie manuscrisă a compoziției
Prăbușirea Casei Usher () [Corola-website/Science/325832_a_327161]
-
care, cu toate acestea, au realizat că Balanchine avisat de a crea pentru America ceea ce Maryinsky a fost pentru Rusia, dezvoltarea a fost perfect logică, si de opere de balet, cum ar fi "DonQuijote", "Union Jack", "Bijuterii", și "la Viena valsuri ", au urmat în curând. Moștenirea lăsată de Balanchine, atunci când a murit, rămâne la fel de profundă precum este extinsă. Stilul lui Balanchine a fost descris ca neoclasic, o reacție la anti-clasicismul, (care s-aa transformat într-o teatralitate exagerată), care a fost
George Balanchine () [Corola-website/Science/326486_a_327815]
-
înființare, Societatea Filarmonică Lyra și-a urcat pe scenă mica ei orchestră condusă de Petrică Jean. Joi 12 ianuarie 1884 ea a cântat uvertura operei Norma de Bellini, Montanina, o fantezie pentru vioară și orchestră, solist d-l. Cavaler Nicosia, valsul Manuela de Waldteufel. "Concertul a reușit în totul încât putem zice că succesul comcertiștilor între care numărăm cea mai mare parte diletanți în frumoasa artă a musicei, a întrecut aștempările publicului inteligent care ș’a manifestat prin numeroase aplauze o
Societatea Filarmonică Lyra () [Corola-website/Science/313724_a_315053]
-
Whit, George Clarke, Markwich, Markham, Jo Wightmann, Van Laure, de ceasornicari francezi (Benjamin Balber, George Charle, Meuron), austrieci (Philipp Ia-cob, Beyr) sau elvețieni (Pres Vaucher, A. Hess). Pot fi văzute ceasuri cu mecanisme muzicale care cântă Marseilleza, Deșteaptă-te, române!, valsurile lui Strauss. Sunt prezentate ceasuri care au aparținut unor personalități (Constantin Brâncoveanu, Al. I. Cuza, Mihail Kogălniceanu, Cezar Bolliac, B.P. Hașdeu, Theodor Aman, I.L. Caragiale, Duiliu Zamfirescu, Ioan A. Bassarabescu etc.), ceasuri distractive (al morarului, fierarului, frizerului, motanului etc.), ceasuri
Muzeul Ceasului () [Corola-website/Science/311741_a_313070]
-
stilul lui Chopin iese în evidență prin profunzimea nuanței și a expresivității, și nu doar prin complexitatea tehnică. El inventează forme muzicale precum balada, însă cele mai reprezentative inovații sub semnătura sa privesc genuri deja existente precum sonata pentru pian, valsul, nocturna și preludiul. Operele sale sunt numite adesea sprijinul curentului romantic în muzica clasică a secolului XIX. În plus, Chopin este primul compozitor clasic accidental care include elemente slave în muzica sa; mazurcile și polonezele sale reprezintă chiar și astăzi
Frédéric Chopin () [Corola-website/Science/299123_a_300452]
-
și al operei. Christoph Willibald Gluck, Wolfgang Amadeus Mozart, Joseph Haydn, Ludwig van Beethoven, Franz Schubert, Johannes Brahms și Anton Bruckner și alții, au lucrat la Viena, iar Antonio Vivaldi a murit aici. Johann Strauss-fiul și familia sa au creat valsurile în Viena, iar orașul a devenit casa așa-zisei „A Doua Școală Vieneză”, cu Arnold Schönberg, Alban Berg și Anton Webern toți fiind născuți aici. Este și sediul Orchestrei Filarmonice Vieneze. Viena este notabilă și pentru arhitectura sa. Există numeroase
Viena () [Corola-website/Science/296758_a_298087]
-
Să cânți e ca si cum ai fi Iordanul), "Shivhey Maoz" (Laude fortului), "Beeretz lahadam" (În țară Lahadam) (Neverland) În 1967 formația muzicală a Nahal a prezentat un spectacol muzical "Hanahlaím baím" (Sosesc cei din Nahal), care a cuprins melodia lui Shemer, Vals lehaganat hatzomeah (Vals pentru apărarea florei) scris inițial pentru "Surorile Shemer". În urma vizitei autoarei într-o așezare a Nahal în peninsula Sinai în 1968 ea a scris „Beheahazut haNahal beSinay" care a fost cântat în premieră de Miri Aloni într-
Naomi Shemer () [Corola-website/Science/324068_a_325397]
-
ca si cum ai fi Iordanul), "Shivhey Maoz" (Laude fortului), "Beeretz lahadam" (În țară Lahadam) (Neverland) În 1967 formația muzicală a Nahal a prezentat un spectacol muzical "Hanahlaím baím" (Sosesc cei din Nahal), care a cuprins melodia lui Shemer, Vals lehaganat hatzomeah (Vals pentru apărarea florei) scris inițial pentru "Surorile Shemer". În urma vizitei autoarei într-o așezare a Nahal în peninsula Sinai în 1968 ea a scris „Beheahazut haNahal beSinay" care a fost cântat în premieră de Miri Aloni într-un show cu
Naomi Shemer () [Corola-website/Science/324068_a_325397]
-
independență s-a hotărât că la fiecare regiment de dorobanți să se constituie câte o muzică militară sub denumirea de "fanfara". Începând cu 26 mai 1895, la conducerea muzicilor militare, în funcția de inspector, este numit Iosif Ivanovici, autorul celebrului vals "Valurile Dunării". Ivanovici a înzestrat muzicile militare cu instrumente noi, a introdus un repertoriu valoros și divers, sprijinind în același timp activitatea de pregătire a viitorilor instrumentiști militari. La 10 octombrie 1936 a fost înființată "Școală elevilor muzicanți militari", instituție
Inspectoratul Muzicilor Militare () [Corola-website/Science/330937_a_332266]
-
poetă în anturajul mai mult decît pretențios al "Junimii" lui Titu Maiorescu. A studiat muzica sub indrumarea lui Alfons Castaldi, George Enescu și Mihail Jora, la Conservatorul din București. În postura muzicianului începător, Grigore Cugler a compus cîteva lieduri și valsuri, și a fost distins în 1926 cu un premiu "George Enescu" la un concurs rezervat tinerelor talente. A fost de asemenea diplomat de carieră. Intră în diplomație în 1927, devine în 1941 atașat cultural la legația română din Bratislava, rechemat
Grigore Cugler () [Corola-website/Science/299146_a_300475]
-
să fie incluse și altele - "boureé, gavota, musette, polacca, menuetul" (foarte important, devenind parte constitutivă a simfoniei), "ciacona, passacaglia" (variațiuni pe o temă ostinato, cu rol determinant în unele forme muzicale). Spre sfârșitul sec. 18, din Viena s-a răspândit "valsul", un dans derivat din "Ländler". În aceeași perioadă, au început să se impună și dansuri ale altor popoare, ca "mazurca, polca, boleroul, jota, fandango, ceardașul" ș.a. care au pătruns în toate mediile sociale, având rol de seamă în constituirea și
Dans () [Corola-website/Science/322651_a_323980]