1,663 matches
-
altceva decât știu eu? Are ea alte puteri? Era musai să cobor... Întradevăr, pe Dorobanți se putea circula; cu dificultate dar... se circula! Doar că eu aveam mașina parcată pe strada Fabricilor, stradă blocată. Câțiva din vecinii mei dădeau de zor la lopată, nu ca să meargă la Tichilești pentru treburi subtile, ci pentru acțiuni ceva mai banale și mai... pământene: să aducă pâine la chioșcul din colț sau porcul de la țară... Am pus și eu mâna pe o lopată, cu toate că nu
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
priviri aprobarea bărbatului - parcă mai simt și... căldură? Ca o confirmare a experimentului, bătrâna folosise un cuvânt ce putea fi considerat magic: căldură. Aceasta însemna că energia Kundalini chiar fusese trezită și urcase prin corpul bătrânei, iar acum lucra de zor în întregul sistem subtil și curăța. - Da, mamaie, căldură simți! Și nu trebuie să te îndoiești sau să te temi! Așa se manifestă această energie: prin degajare de căldură atunci când întâlnește obstacole în calea ei. Mamaia se dovedi în continuare
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
o tabără la Gărâna, noi, pictorii naivi eram cazați într-o casă veche, ai căror proprietari erau emigrați în Germania, iar casa era lăsată cooperației din județul Caraș-Severin în administrare. Eram mai mulți în cameră, vreo 6-7, și pictam de zor cu ardoarea aceea a pictorului amator, dar cu dorința de afirmare. Eu eram pe burtă culcat, pe podeaua camerei noastre, și pictam un tablou, dar fiind oarecum stângaci, am răsucit tabloul cu susul în jos, ca să pictez pomii mei naivi
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
9, (uneori, ce-i drept, mai pierdeam micul dejun, dacă stăteam până spre dimineață la povești). După asta, bineînțeles, ne apucam să pictăm. Pânzele de pictat le făceam în prima zi de tabără, le întindeam pe șasiuri, băteam cuie de zor, aducând încă de la Reșița ciocanul și cuiele potrivite, acelea de tapițerie fiind destul de bune. Pânzele le împărțeam câte două-trei de căciulă, dar mai veneam și de acasă cu câte una doua deja începute, ca să lucrăm și pentru sufletul nostru, nu
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
astfel pe ringul de dans. În același timp dansatoarea trăgea de hainele lui, ca să îl dezbrace. Pentru că era seară și se făcea răcoare mai târziu, Măric avea pe el un pulover peste o cămașă. Așa că fata de pe ring trăgea de zor de puloverul lui Măric, și cu chiu cu vai reuși să îl dea jos. Apoi veni rândul cămășii, care o descheia nasture după nasture, în ritmul muzicii. Ne-am distrat teribil pentru că Măric avea sub cămașă un maieu, lipit de
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
-o, și nu am spus, până acum. Oricum, între timp s-au mai schimbat lucrurile de atunci pe la cabană. Făcusem rost de o un borcan găurit în capac, pentru aer, și cu o săpăligă de prin curtea omului săpam de zor prin bălegarul adunat cu grijă într-un morman mare. Dimineața luam undițele din colț, și coboram pe drumul care dădea în drumul ce făcea legătura între Moldova Nouă și Reșița, pe malul Dunării. Traversam acest drum și mai aveam de
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
în tăcere, studiind arhitectura caselor. Nimeni și nimic nu ne-a onorat cu prezența în ascensiunea noastră spre vârful dealului. Totul era pustiu, nici un sătean măcar să-l salutăm. Ici colo câte un câine își făcea simțită prezența lătrându-ne de zor, din spatele zidurilor înalte ce țineau loc de gard, oprind astfel privirea trecătorului, transformând totul într-un mister. La întoarcerea din mica noastră plimbare, aveam sentimentul că mă aflu într-un sat părăsit cu prea multă liniște în jur, nu eram
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
chef să pictez. Îmi părea rău că nu-mi alesesem nicio bucată din rădăcinile ce le observasem cu o zi înainte în pădure. Am început să mă plimb prin jurul cabanei, fără niciun rost, numai ca să treacă timpul. Ceilalți pictau de zor, Gusti începuse un tablou care era foarte apetisant aș putea spune ținând cont că punctul de interes al lucrării era un jambon, ce te făcea să vrei să-l guști. Doina urma aceeași temă ca și în primul, ciupercile, fiind
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
proprietăți, ucigând cu sânge rece, planificat, milioane de oameni nevinovați și dezarmați, dintre care cei mai mulți erau proprietari, mari sau mici. Curat superioritate! * Nici vorbă să fiu împotriva Occidentului. Sunt împotriva temenelelor de rit oriental pe care unii le fac de zor Occidentului. E, totuși, altceva. * Unde și cum a dispărut gălăgioasa noastră obsesie cu privire la independență, neamestec în treburile interne etc.? A dispărut, pur și simplu. * Câte lașități, oportunisme, mici și mari compromisuri pentru o viață de numai 70 și ceva de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
Mi se pare că doar eu sunt cel mai important dintre toții oamenii. Fetița din Sulmona Visez din nou că sunt în curtea casei din Sulmona. Am cinci ani și observ atent un alai enorm de furnici, care dau mare zor să-și care hrana în adăposturile lor de sub pământ. Deodată, ochii mei întâlnesc două pupile străine, captivate de același spectacol. E o fetiță cu părul blond de cealaltă parte a zidului. Ne descoperim instantaneu foarte surprinși unul de prezența celuilalt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
jurnaliști - și așa ne-a fost tot timpul teamă că jurnaliștii pot să fie cumpărați și amenințați și de-aia am avut grijă și i-am verificat, dar i-am și protejat. Și atunci numai eu am apărut la televi‑ zor, în numele Coaliției, și am spus : „Listele sunt făcute de nu știu câți jurnaliști, dar nu o să vă dăm numele lor. Dacă vreți să dați în judecată pe cineva, dați-mă în jude‑ cată pe mine !“. Și așa am ajuns că m-au
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
nu îți este somn și că ai o poftă grozavă să cânți toate cântările bisericești pe care trebuia să le știi la diferite slujbe. Și, fără zăbavă, ai și început a cânta. Ionescu a adormit buștean, iar dumneata cântai de zor... Când s-a trezit, i-ai spus că ai ajuns abia la „prohodul cel mare”. Omul săracul nici cu spatele nu știa ce ispravă ai făcut cât el a dormit, dar, când și-a dat seama, te-a întrebat: „ Bine
Un humuleștean la Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1273_a_1920]
-
de pomană, apă!“; ca și pe ultimii spoitori În șalvari arnău țești, tăbărâți cu tot tribul, În cap cu bulibașa cel mătăhălos, pletos și bărbos, pe maidane, lângă ziduri, unde femeile lor, cu fustele Învoalte prinse În șold, frecau de zor cu picioarele - rotindu-se pe călcâie ca În cine știe ce dans ritual - tingirile și tigăile de aramă ale mahalagiilor. și am fost ultimul mușteriu al ultimilor, de pe străzile Bucu reștiului, bragagii, salipgii și plăcintari levantini, ungureni cu cornuri, chifle și franzele
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
de dril cam prea strânși pe pulpele mele de adolescent. A doua zi, duminică, ducându-mă la biserică, mă tot miram față de poporeni, ca un prost de târgoveț ce eram, că popa, pre zent, dar fără veșmintele cultului, Îi da zor cu miluitul fără să mai slujească Sfânta Liturghie. Mi s-a explicat În cele din urmă, cu clipiri numai de un ochi, că popa se greșise peste noapte cu ispititoarea lui de preoteasă și că sfintele canoane interzic oficierea după
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
din cercul nostru, mai puțin atenți sau Închizând ochii la manevrele gazdei și indife renți sau insensibili la soarta Țării, cu hotarele ei rășluite de munții noștri cei bătrâni și cu avuțiile ei zălogite pentru mai mulți ani, conferențiau de zor, sub ochiul Întunecat de pândă al gazdei, despre Ibsen și teatrul lui de tendințe filozofice și soci ale, despre Nietzsche și Zarathustra, despre orice vreți În afară de actualitatea și momentul istoric pe care le străbăteam. Ziua de 10 septembrie 1918 avea
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
nu chiar ceva mai contondent; iar unele, dedate fiind, Încă de tinere, la cele mai scabroase sărutări, cărora le-au in ventat un eufemism cinic: feuilles de roses (Cunilingue Îi spune Montaigne pe latinește). Una, mai stilată, se masturba de zor cu-n deșt băgat În gura larg deschisă spre tine și În care te poftea să scuipi, În timp ce masculul conștiincios se ostenea În funcția lui simplă de când lumea. Alta, indignată că nu găsise până atunci doi bărbați inteligenți care să
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
lucrare (Regula c. X); adăugând ca încheiere cuvintele lui Isus: „Qui autem perseveraverit usque in finem, hic salvus erit” (Mt 10, 22). Doamne, ajută! Fr. Ioan M. Duma OFMConv. S-a dus un an! Necontenit spre plaiul nemuririi Pășind cu zor se-ndreaptă lumea mare... Un an urmând chemării seculare S-a dus, lăsând pe veci robia firii... Cutremure, războaie, nepăsare, Ne cântă-n versuri cântecul sfârșirii; C-aicea jos, în valea surgunirii Suntem ca barca ce plutește-n mare... Bătaia
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
opincarii" în luptă, că le-a înghețat zâmbetul pe buze și li s-a pleoștit musteața! Că Ștefan... continuă ea, dar, brusc, se întrerupe cuprinsă de panică. Măria sa Doamna... șoptește și repede furișează alăuta sub bancă și, de prea mult zor să pornească vârtelnița, răvășește feșile pe jos. Voichița se ridică în picioare, spăsită, cu ochii în pământ. N-ai prea avut spor, Voichițo, constată Maria cu o dojană îngăduitoare reținându-și un zâmbet. Cam înfocate serenade, frățioare! îl amenință apoi cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
frățioare! îl amenință apoi cu degetul pe Alexandru. Zăpăcești fata! Tocmai îi povesteam Voichiței despre Mangop... Dacă Vodă ar fi ascultat și de ale noastre păsuri, de mult dezrobeam Mangopul! Maria se așează pe bancă lângă Voichița, care înfășoară de zor, pe vârtelniță, feșile. Înțelege-l și tu, turcii bat la porțile Moldovei... Trei steaguri de oștire numai?! Și pe ăștia și i-a rupt din inimă... Pentru fratele soaței sale "Doamna Țării" putea face mai mult, spune Alexandru acuzator, agitat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
surd. Ia lumânarea din mâna egumenului, îngenunchează și se apleacă deasupra gropii luminându-i adâncul. Aici deci voi visa multe veacuri", cugetă el. Se ridică și întinde lumânarea egumenului. Și "talianu' " cela ce se cioșmolește atâta cu lespedea ceea? Dați zor! Zor! Să fie totul gata! Ce grabă Doamne?! protestează egumenul. Tragi rău, zău așa! Ștefan suflă în lumânare stingând-o. Vezi? Poți știi când îți bat clopotele, preacuvioase? Galioanele turcești nu pot duce pușci de mare greutate cu care să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Ia lumânarea din mâna egumenului, îngenunchează și se apleacă deasupra gropii luminându-i adâncul. Aici deci voi visa multe veacuri", cugetă el. Se ridică și întinde lumânarea egumenului. Și "talianu' " cela ce se cioșmolește atâta cu lespedea ceea? Dați zor! Zor! Să fie totul gata! Ce grabă Doamne?! protestează egumenul. Tragi rău, zău așa! Ștefan suflă în lumânare stingând-o. Vezi? Poți știi când îți bat clopotele, preacuvioase? Galioanele turcești nu pot duce pușci de mare greutate cu care să spargă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
strigat după el Măria sa. Ștefan izbucnește cu teribilă mânie: Nu-mi pare rău!! Nici o milă pentru cotropitori!! E pe viață și pe moarte!! Dar noi stăm la taclale și turcii trec Dunărea! N-ați plecat?! se întoarce el către femei. Zor! Zor! Maria, Sora, copiii pleacă. Se încrucișează cu Bârsan ce tocmai intra. Bârsan poartă o eșarfă neagră cruciș ce-i acopere ochiul stâng. Face o plecăciune. Ștefan se repede la el, îl scutură cu nerăbdare: I-ai slobozit?!?! Câți?!?! Câți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
după el Măria sa. Ștefan izbucnește cu teribilă mânie: Nu-mi pare rău!! Nici o milă pentru cotropitori!! E pe viață și pe moarte!! Dar noi stăm la taclale și turcii trec Dunărea! N-ați plecat?! se întoarce el către femei. Zor! Zor! Maria, Sora, copiii pleacă. Se încrucișează cu Bârsan ce tocmai intra. Bârsan poartă o eșarfă neagră cruciș ce-i acopere ochiul stâng. Face o plecăciune. Ștefan se repede la el, îl scutură cu nerăbdare: I-ai slobozit?!?! Câți?!?! Câți căpitane
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
torțe, e vânzoleală mare. Un du-te-vino de țărăncuțe ce aleargă lipăind cărând felurite lucruri și odoare: o icoană a Maicii Domnului ferecată în aur și argint, un sfeșnic cu șapte brațe, brocarturi, lădițe, cărți ferecate în argint, covoare, scoarțe... Dați zor fetelor! Zor! Zor! Vin turcii! le îndeamnă Sora. Pe treptele ce coboară de la turn, două fete cară o ladă. Sora se repede să le dea o mână de ajutor: Aveți grijă! O puneți în ultima căruță! le îndrumă ea și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
vânzoleală mare. Un du-te-vino de țărăncuțe ce aleargă lipăind cărând felurite lucruri și odoare: o icoană a Maicii Domnului ferecată în aur și argint, un sfeșnic cu șapte brațe, brocarturi, lădițe, cărți ferecate în argint, covoare, scoarțe... Dați zor fetelor! Zor! Zor! Vin turcii! le îndeamnă Sora. Pe treptele ce coboară de la turn, două fete cară o ladă. Sora se repede să le dea o mână de ajutor: Aveți grijă! O puneți în ultima căruță! le îndrumă ea și iese împreună cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]