9,442 matches
-
traumatizat fiind în copilărie de imaginile unui film, iar Dominique Sigaud trasează parcursul unui comandant austriac al Gestapo-ului, responsabil de lagărul de la Treblinka, în 1942 (Franz Stangl și cu mine). Mulți alții, mai puțin cunoscuți, își construiesc și ei ficțiunile în jurul unor momente istorice care nu se lasă uitate. Vom reveni, desigur, asupra unora din titlurile menționate mai sus, sau asupra altora, în funcție de deciziile juriilor marilor premii literare, sau, aleatoriu, în funcție de oportunitățile de lectură. Dar aș vrea acum să fac
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
public și de critici, dar acesta pare să aibă ceva în plus, să răscolească angoasele contemporane într-un mod la care nu poți rămîne insensibil, bazîndu-se și pe o scriitură fascinantă din toate punctele de vedere, cu "găselnițe" la limita ficțiunii și a științei, lansînd niște provocări uriașe cu privire la relația noastră cu adevărul, cu spațiul, timpul, sau universurile paralele. Ca într-o pictură de Escher, în care intri magnetizat și din care nu mai știi cum să ieși... Avînd în minte
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
Fofana (originar din Coasta de Fildeș), pe care mass-media i-a denumit "banda barbarilor". Au fost cu toții prinși și condamnați în urma unui proces ce a ținut țara cu sufletul la gură, încheiat în 2009. Deci Morgan Sportès și-a construit ficțiunea pornind de la o anchetă extrem de riguroasă asupra acestei întîmplări monstruoase ce a suscitat emoții și analize cu implicații radiante. De altfel, implicarea autorului nu este cu totul inocentă. Născut în 1947, la Alger, dintr-un tată evreu algerian și o
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
și rutină, nu. Carrère i le oferă. Îi face cadou acestui golan exasperant cel mai frumos lucru pe care îl poate dărui un scriitor unui om în viață: să-și vadă propria existență aureolată de o dimensiune pe care doar ficțiunea o are la îndemînă, înscrisă în perspectiva atemporală, să contemple un parcurs trăit în stradă și într-o carte, reconstruit și reinventat împreună cu scriitorul. Cînd Limonov a aflat că romanul pe care i l-a consacrat Carrère a obținut premiul
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
rămîne în urma trendului, astfel încît tot mai multe povești se țes pe imaginarul chinezesc. Nici Franța nu prea mai visează colonial, în schimb un nou exotism (după cel japonez, dominant în sec.XIX) și-a făcut apariția în paginile de ficțiune. Printre cei care au simțit cel mai bine și mai repede noua orientare se numără și flamboiantul romancier Patrick Grainville, care semnează al 35-lea volum al său, intitulat Le corps immense du président Mao/Imensul trup al președintelui Mao
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
de calculatoare și jocuri video, ce își trimit imagini în oglindă, ca o fic țiune reală sau o realitate care nu se mai supune ordinii superioare a iluziei: Începeam să mă îndoiesc de metodele mele care țineau cu mare grijă ficțiunile în planul secund, subordonîndu-le reflecțiilor ; dar pe de altă parte, infinitatea poveștilor posibile, infinitatea evenimentelor neclasate mă neliniștea. Ca și cum lumea nu ar fi deja o harababură ireversibilă... En Garde... Feel it! Prima ediție a Festivalului de Literatură și Traducere (FILIT
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
neagă că a citit multe cărți de etnografie, din pur interes personal, nici că întîlnirea cu populația Kanak din Noua-Caledonie a reprezentat pentru el evidența supremei alterități culturale. Dar François Garde nu crede că există o intruziune a realului în ficțiune, ci mai degrabă o intruziune a propriului său real, ceea ce schimbă totul. Atunci cînd scrie, nu poate și nici nu vrea să facă diferența între realul și imaginarul său. Cuvintele se aștern unul după altul (scrie pe hîrtie, cu stiloul
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
ia locul vechiului, ci doar îl sublimează. Marie-Hélène Lafon ne oferă un adevărat imn al limbii franceze, de la dialectul regional la fraza erudită, cele două "țări" exterioare întîlnindu-se și împlinindu-se în cea de a treia, discretă, subtilă, savuroasă limba ficțiunii. Toamna celor 555 Acesta e numărul oficial de romane franceze și străine (356, respectiv 198) lansate în cursa pentru cele mai importante premii literare atribuite de Hexagon în 2013. Comentariile pornesc deja de la cifra menționată, înainte de a cerceta conținutul ofertei
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
din cele mai bune, păstrîndu-se pe linia autobiografică binecunoscută și reînnodînd firul experienței japoneze ce a marcat viața autoarei. Un alt ocnaș al literelor, coleg de editură și de țară adoptivă cu cea de mai sus, Eric-Emmanuel Schmitt, propune o ficțiune impozantă, demnă de o antologie a prozei erotice, Les Perroquets de la place d'Arezzo (Papagalii din piața d'Arezzo). Cu mare emoție și plăcere a fost așteptat ultimul (sperăm că nu și cel din urmă) roman al academicianului Jean d
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
editori care îi resping, rînd pe rînd, manuscrisele! De parcă Mérot și-ar fi înscenat romanesc propriul destin editorial... Dezvăluirea dedesubturilor pestilențiale ale unei gîndiri dezaxate, chiar dacă atinge convingător multe din tarele societății contemporane, se constituie totuși într-o operă de ficțiune, bine scrisă, deși caricaturală pe alocuri, nici într-un caz asimilabilă unui manifest insidios de incitare la ură rasială și violență. E ceea ce a înțeles pînă la urmă editura Flammarion, la care a ajuns în cele din urmă textul buclucaș
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
folosesc acele documente simple pentru un roman. Dar mai apoi, am devenit pasionat de acea perioadă, i-am citit pe Barbusse, Genevoix, Gabriel Chevallier, Dorgelès, Jünger, Remarque, am văzut filme, fotografii, și atunci am simțit dorința de a construi o ficțiune pură pornind de la acea masă de informații. P. Modiano Există atîtea elipse în 14, stilul e atît de muzical, de concentrat, iar finalurile de capitole atît de misterioase, încît ai senzația că citești un roman de 650 de pagini ce
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
petrecut copilăria în Sud, la Orange, unde m-am născut, apoi la Marsilia, Rodez, Aix-en-Provence. Cînd am ajuns la Paris, la 22 de ani, am avut imediat senzația extrem de puternică cum că acest oraș fabrică o inifinitate de motorașe de ficțiune, că produce imaginar cu nemiluita. Mutîndu-mă la Paris, mă instalam în romanesc. Mă plimb în continuare foarte mult. Mi-a plăcut să descopăr, în L'Herbe des nuits, că Monoprix-ul de pe strada Rennes a fost cîndva P. Modiano Era amplasamentul
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
și nostalgie care fac lectura nu doar plăcută și instructivă, ci fratern participativă la preocupări ce nu sunt nimănui străine. Volumul scapă, ca multe din creațiile autorului, convențiilor genului romanesc, amestecînd încă o dată, în stilu-i elegant și inimitabil, eseu și ficțiune, făcînd să defileze pe sub ochii uluiți ai cititorului, personaje de primă mînă, precum Platon, Aristotel, Kepler, Galilei, Newton, Darwin, Einstein și mulți alții care au contribuit substanțial la făurirea viziunii noaste despre lumea în care viețuim. Ideile curg sub atenta
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
ale literelor franceze la Universitatea bucureșteană, publică un volum (L'Imaginaire du corps chez les écrivains de Minuit années '80-'90, la editura L'Harmattan din Paris, 2013) în care își propune să surprindă și să redea "rostirea" corpului specifică ficțiunilor narative ale scriitorilor cei mai reprezentativi ai generației '80-'90, publicați de editura Minuit, cea care, în anii '60, devenea celebră prin reunirea și lansarea inițiatorilor ultimului mare curent literar francez Noul Roman. Lucrarea este gândită ca o amplă analiză
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
mediul înconjurător, căci convențiile și oglinda exterioară sunt și ele motoare autoficționale puternice. Integrare, interogație, respingere, disimulare sunt tot atîtea mijloace de lectură indirectă a unei viziuni asupra sinelui. Și aici, cei doi scriitori se repun în discuție și în ficțiune în chip original, instituind în fapt, dincolo de aprențe, un joc provocator, uneori sadic, cu cititorul. Cioran este amuzat sau fals scandalizat de ceea ce contemporanii gîndesc despre el. A tot fost tratat de pesimist, el, care era dotat cu un umor
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
instrumente ale imaginarului specifice, Cioran și Roussy trec prin aceeași experiență autoficțională pentru a refuza ideea unui adevăr univoc și a-și revendica fractura. Adoptăm aici perspectiva unor Philippe Lejeune, Gérard Genette și Vincent Colonna, pentru care "autoficțiunea" desemnează o ficțiune de sine, altfel spus: o proiectare a autorului în situații imaginare. Doar că pentru Cioran nu e vorba de povești inventate, ci mai degrabă de o aventură pronominală, textuală deci, unde eu se pulverizează în voie, sau se disimulează în spatele
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
este, în principiu, o scriitură a eu-lui și "o mare desfășurare de sinceritate", spunea Julien Green. Unii, precum Gide, sau Mauriac au afirmat că adevăratul lor jurnal se găsea în romanele lor și că erau mult mai aproape de adevăr în ficțiune. Dar Cioran nu are acest recurs. Nu există mai multă ficțiune în operele sale decît autoficțiune în Caiete. Această divulgare a intimității, devenită obicei și regulă în secolul al XX-lea, se datorează în parte exhibiționismului înconjurător și în parte
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
de sinceritate", spunea Julien Green. Unii, precum Gide, sau Mauriac au afirmat că adevăratul lor jurnal se găsea în romanele lor și că erau mult mai aproape de adevăr în ficțiune. Dar Cioran nu are acest recurs. Nu există mai multă ficțiune în operele sale decît autoficțiune în Caiete. Această divulgare a intimității, devenită obicei și regulă în secolul al XX-lea, se datorează în parte exhibiționismului înconjurător și în parte faptului că individul simte tot mai acut nevoia să-și afirme
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
ca acele cheltuieli publice și impozitele aferente să fie suportate mai ales sau chiar numai de alții. Bastiat ar merita să rămână în istoria gândirii economice și politice fie și numai pentru celebra sa definiție a statului: "Statul este marea ficțiune prin care fiecare încearcă să trăiască pe spinarea celorlalți". Politicienii, membrii și simpatizanții partidelor politice precum și "antipatizanții" categoriilor precedente vor afla că bunele intenții nu garantează bune rezultate. Ei vor mai afla și că distincția între Dreapta și Stânga generează
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
nu poate să procure satisfacție unora fără să adauge la munca altora, în așteptarea unei definiții a statului, mă consider autorizat să o dau aici pe a mea. Cine știe dacă nu va câștiga premiul? Iat-o: Statul este marea ficțiune prin intermediul căreia toată lumea se străduiește să trăiască pe cheltuiala a toată lumea. Căci astăzi, ca și altădată, fiecare, un pic mai mult, un pic mai puțin, ar dori să profite de munca celuilalt. Acest sentiment nu îndrăznim să-l afișăm, ni
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
aș dori ca teoria să nu fie altceva decât imaginea fidelă a acestei practici universale. Dar să presupunem acum că dumneavoastră sunteți legislatorul, regele absolut al unui vast imperiu în care nu există mine de aur. Îmi place destul de mult ficțiunea. Să mai presupunem că sunteți perfect convins de următoarele: bogăția constă, de manieră unică și exclusivă, în numerar; ce concluzie trageți din acest lucru? Aș trage concluzia că nu există alt mijloc pentru mine de a-mi îmbogăți poporul, sau
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
RL, 1972, 8; Liviu Leonte, „Missa Solemnis”, CRC, 1972, 10; Daniel Dimitriu, „Missa Solemnis”, CL, 1972, 4; Ion Pop, „Missa Solemnis”, ATN, 1972, 4; Nicolae Manolescu, Critici și poeți, RL, 1973, 12; Mihai Dinu Gheorghiu, Alchimia versului: între real și ficțiune, „Alma Mater”, 1973, 7-8; Andriescu, Relief, 120-127; Ciobanu, Incursiuni, 101-106; Piru, Poezia, II, 473-477; Ungheanu, Arhipelag, 233-236; M. Nițescu, Un romantic deghizat, VR, 1976, 6; Constantin Coroiu, Dialoguri literare, I, Iași, 1976, 146-156; Laurențiu, Eseuri, 236-242; Raicu, Critica, 380-382; Ioan Petru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290386_a_291715]
-
logică). Conceptul de referențialitate trebuie să evidențieze acea parte a tezei, care afirmă că o construcție discursivă este un mediu al unei experiențe sau cunoașteri a lumii (prin analiza noțiunilor de referință, corespondență, adecvare; a valorilor alethice; a metaforei; a ficțiunii). Conceptul de performativitate trebuie să dea seamă de ultima parte a tezei: un discurs sau o producție discursivă este un mediator al unei acțiuni sociale (prin analiza actelor locuționare, ilocuționare, perlocuționare, a argumentării, a „limbii de lemn”, a persuadării). Abordarea
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
lumea reală abordând o anumită temă, de aceea și referința este una tematică. Astfel, locutorul construiește schematizări discursive care propun interlocutorului „imagini globale” sau „sinteze cognitive” despre lucruri sau stări de lucruri ale lumii reale. 3.2. Referință, realitate și ficțiune De cele mai multe ori, atunci când producem o secvență discursivă, noi avem pretenția de a ne referi, prin cuvintele noastre, la realitate sau mai bine zis la lumea reală. Însuși termenul de referință a fost instituit pentru a desemna relația sau „operațiunea
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
modalitate explicativă în opoziție cu una descriptivă. Opoziția descriere / explicație, dar e o opoziție, mai curând, complementară, întrucât explicațiile pur teoretice ar rămâne doar simple speculații fără descrierile faptelor, iar descrierile empirice se înscriu, în genere, într-un cadru explicativ. Ficțiunea, producție a imaginației, este văzută ca „lume imaginară” sau „lume posibilă”, iar în plan discursiv ca discurs cu denotație nulă. Este acceptată, în genere, ideea că discursul literar și cel poetic în special sunt discursuri ficționale sau generatoare de imaginar
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]