10,662 matches
-
Vorbele poeților rostogolesc acum zarurile, tocmai acum cînd se Împart medaliile celor merituoși, tocmai acum. Aici, unde luna plină cu vene groase de bou taie cu lama cerul, lăsînd să se scurgă-n pămînt voma celestă, aici femeile noastre Își desfac picioarele pentru a ademeni cu geamătul sexului pe toți comedianții..., aici mă desăvîrșesc cu doar trei inele smulse de la femeile ce alăptează orfanii pedepsiți prin semnul păduros al crucii, aici așteptăm sosirea unsului, a celui despărțit de tot și unit
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
deschid. Cel mai bine ar fi să-l returnezi. Nu merit nici un dar. — Darurile se fac pentru plăcerea celui care dăruiește, nu pentru meritele celui care primește, a zis tata. În plus, nu se mai poate returna. Deschide-l. Am desfăcut cadoul Învelit meticulos, În penumbra zorilor. Pachetul conținea o cutie din lemn lucrat, strălucitoare, garnisită cu nituri aurite. ZÎmbetul mi se lumină Înainte de a o deschide. Sunetul Încuietoarei la deschidere era excelent, de mecanism de ceasornicărie. Interiorul penarului era acoperit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
privirea de recunoștință. Ieși din cadă, strălucitor. Tata Îl Înveli Într-un prosop. Cerșetorul surîse de plăcere cînd simți țesătura curată pe piele. L-am ajutat să-și Îmbrace izmenele, care Îi erau cu zece numere mai mari. Tata Își desfăcu cureaua și mi-o Întinse ca să-l Încing pe cerșetor. — Acuma chiar că sînteți ferchezuit, zise tata. Nu-i așa, Daniel? Orișicine l-ar lua drept un artist de cinema. — Ca să nu mai vorbim că nu mai sînt ce-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
răzășii de prin pregiur și pe tot neamul nostru și nu s-au aflat nici un cumpărător și cu voia tuturor am vîndut dumisale...Matei brașovanul”. Știa el ce știa și bine a făcut pentru că alții au pățit-o, trebuind să desfacă afacerea... În timp ce îl ascultam pe bătrân, privirea mi-a fost atrasă de un șir de stoguri - ca la paradă - aflate cam la capul dinspre vale al Uliții Tărbujenești. „Ce caută atâta fânăret în mijlocul târgului” - m-am întrebat îndată. N-am
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
era irosit. Ai pătruns în lumina sălbatecă a lunii operai metafore străpungeai nepăsătoare clipele amestecai fără teamă distanțele nimiceai surprinzător abisurile metamorfozate părăseai violent existențele deschizându-te peste margini, însă luminile din irișii tăi îmi aparțineau numai mie. Ți-ai desfăcut bluza...
Din ea au ???nit doi bujori by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83729_a_85054]
-
urme prin aerul material, ochii ei scânteiază de o fericire nemărginită, trupul se încovoaie într-un desen dumnezeiesc de bucurie și libertate. Această imagine se suprapune, unei viziuni ce apare mereu în visele lui Sandei. Chipul mamei alergând cu brațele desfăcute spre acel tânăr cu ochii verzi ca smaraldul, cu pielea arămie, cu părul de culoarea nisipului. Dansul cosmic, împreunarea. Fericirea înecată într-o pată uriașă de sânge. De fiecare dată când are această viziune, simte în creier o furnicătură, în jurul
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
va face praf totul, vor rămâne în mijlocul câmpului, la zeci de kilometri de oraș, nu, nu se va întâmpla asta, deși s-a întâmplat de atâtea ori, cine îi garantează că vor ajunge până în oraș când autobuzul stă să se desfacă în bucăți. Mai bine să se gândească ce va spune la examen, dar nu mai are nimic în cap, nu-și mai aduce aminte de nimic, parcă nu ea a scris acea lucrare, parcă nu ea a inventat realitatea fiecărui
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
pe platforma cu utilajele pregătite pentru export, erau cel puțin douăzeci de lăzi uriașe, sigilate, cu etichete în trei limbi, se uită pe sub sprâncene direct în fundul ochilor inginerului-șef, acesta e alb ca varul, acum e momentul, își zice, "ia desfaceți voi lada de colo", au desfăcut prima ladă, a doua, a treia, ranga rupea scândurile ambalajului, înăuntru nimic, douăsprezece lăzi goale goluțe, stăteau pe platformă ca niște oameni cu burțile sfârtecate, inginerul-șef se clătina, i s-a făcut greață
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
export, erau cel puțin douăzeci de lăzi uriașe, sigilate, cu etichete în trei limbi, se uită pe sub sprâncene direct în fundul ochilor inginerului-șef, acesta e alb ca varul, acum e momentul, își zice, "ia desfaceți voi lada de colo", au desfăcut prima ladă, a doua, a treia, ranga rupea scândurile ambalajului, înăuntru nimic, douăsprezece lăzi goale goluțe, stăteau pe platformă ca niște oameni cu burțile sfârtecate, inginerul-șef se clătina, i s-a făcut greață și a plecat de acolo fără
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
că acceptă, numai că schimbul e dezavantajos pentru ea. E hotărâtă să nu mai facă măcar un pas. Se simte obosită, îi e lehamite de ea. Va merge până la capăt. Trebuie să se vindece de această sminteală. Urcă în cameră, desface bagajele cu mișcări moi. Îi e teamă să-i dea telefon lui Alex. Îi e teamă de ezitările lui, de amânările lui, de scuzele lui. Și atunci, de ce mai stă aici ca o femeie beată, lipsită de voință? Ridică receptorul
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
pianului, își încinge hainele cu o sfoară și iese din peșteră. Amurgul înroșește depărtările. Pădurea a început să înmugurească. Pornește pe o cărare pe care nu a mai umblat până acum. Vrea să împrumute felul de a fi al Mariei. Desface brațele, închide ochii și începe să alerge. Simte cum pașii ei urcă pe cărare, urcă la cer, am să urc lângă sufletele mamei și Mariei, ale celorlalte călugărițe. Vrea să ajungă în satul pe care îl tot pândește de ani
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
unii îi rânjesc în față în timp ce îi umblă cu mâinile sub veșminte, se uită la ei înmărmurită, nu înțelege ce vor de la ea, de ce o lovesc, le simte mirosul urât, unul țipă și încearcă să-i înlăture pe ceilalți, îi desfac picioarele și țipă, i se face frică, omul de deasupra ei face gesturi pe care nu le înțelege, ea se uită la el, la ei, îi spun vorbe pe care nu le înțelege, deodată simte cum cel de deasupra ei
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
haz: Die Welt wird schöner6..., îndrugă el, în felul gângăvit al lui Chirpic. Petronia începu să strângă scutece, pe ascuns de ochii soacrei, care gogea, cu basmaua neagră legată peste gură și din ce în ce mai morocănoasă. O dureau măselele și de aceea desfăcea flacoane cu pastile albe, sugând pe ascuns clondire întregi de rachiu cu miros greu. Făcea trascău din sfeclă de zahăr, așa cum învățase de la soldații sovietici, pe vremea când aceștia înaintau neabătut spre Berlin, mari meșteri în procesarea, fără alambic, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
pilda cuiva Zicând: ne-am robit foalelor și nu ne-am putut înfrâna, să nu gustăm slănina cu ceapă roșie, în timpul programului, că dacă nu mă duceam la traista cu mâncare a lui badea Enea, să-l ajut să-și desfacă nodul de la baieră și la scos merindea și să prânzim în afara amiezii, terminam pușcatul la timp și acuma nu ne mai găseam în măruntaiele cele dușmănoase și pline de puhoaie ale Muntelui Deci, Enea Căpută a priceput spre cine bate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
a ne drege! propuse amfitrionul, turnând în paharele de cristal. Vladimir refuză degustarea de vinuri, datorită cărora tensiunea arterială i se ridica până la cele mai înalte culmi ale performanței umane, dar înșfăcă imediat o carafă pătrată de Bourbon american, o desfăcu, rapid, gâlgâind direct din ea. O, ce sete de viață îmi era, explică el, scuzându-și nerăbdarea și intempestiva lui inițiativă. Adăugă o altă lămurire, precizând: Azi, mă fac băiat cuminte: nu mai amestec băuturile. Dacă nu te superi, dragul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
de o scară de palat regal, cum intră, îndemnat de sunete dulci de harfe și de timpane, prin labirintul liniilor ei întortocheate, cu râvna iscoditoare a albinei ce pătrunde în potirul unei flori de lotus, găsindu-și, acolo, sufletul drumețind, desfăcut în petale fără de număr și alergând pe toate cărările, nu către aflarea unui adevăr, ci către toate adevărurile. Ca și o strună de vioară care, în mânuța unui copilaș, zumzăie monocord, în cuget, îi răsună însă o unică reflexie: Vânătorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
ochilor. Apărea ca o referire rezumativă la preistoricele umbre ale animismului, care acum i se conturau ca o încrustare într-o ordine matematică. Ca un tatuaj executat într-o ireproșabilă alcătuire, își sublinie Profesorul impresia și, încet-încet, degetele i se desfăcură de pe podul palmei, brăzdate de scrijelituri intenționate, făcute atunci, când de față se aflau Vânătorul și Fata lui mlădie. Prin involuntara simetrie a mișcării, cealaltă mână lăsă să-i scape jos, pe pardoseala de gresie, cănița de cafea. Atracția gravitațională
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Nu, ma biche! S-au stropit de cafea și pantalonii noștri, pe care abia-i călcaseși... Cufundându-se în groapa meditațiilor sale, Profesorul nu-și mai auzi consoarta. Simți că depărtarea capătă formă în aducerea-i aminte, sunând asemenea veșniciei. Desfăcându-și încet de tot palma cu un gest furiș, precum cel al unui elev ce maschează copiuțele la examenele date în scris, parcurse cu voce șoptită scrijeliturile sângerii ce începuseră să se vindece și să se estompeze: Îmhî: E = mc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
să-și declame discursul glorificator. Cuvântul său, strălucitoare salbă de metafore atingând sfera desfătărilor intelectuale, se înfoia în murmurul ghitarelor, pe care greierii țanțoși le ciupeau cu detașare și prestanță de consacrați. Discursul se prelungi atât de mult, încât bidiviii-cosași, desfăcându-și hamurile lor de piele pe furiș, abandonară tiptil ceremonia și o tuliră spre piețele de fructe și de legume, unde baruri pline de jus etalau, cu sutele, acele vaci vegetale ale furnicilor, care, atârnate de tavan, își așteptau mușteriii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
chiar în noaptea de revelion. Alături la noi, era un om izolat; nu făcuse absolut nimic, atâta că-l găsise beat. Cu vreo două zile înainte. Și în noaptea de revelion tractoristul intra să ne dea bătaie. Și el a desfăcut patul, l-a pus pe ușă și i-am spus, am strigat la el: „Dacă intră peste tine, te rupe cu bătaia“. Am spart chiuveta. Dacă m-ar fi prins cu reșoul în priză, nu pot să spun: „Băi, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
sau pe unde eram. Un coleg în cameră m-a-nvățat goblen, să zic așa, mi-a arătat, a avut încredere, mi-a dat material, mi-a dat pânză, mi-a dat ață. Bineînțeles, nu d-aia care trebuie, a desfăcut un prosop, ață de pe-un pulovăr, ciorapi, din toate alea. Mi-a desenat pe pânză cu pixul și-am început să cos. Am colorat-o, cu ață colorată. Am făcut vreo două ghivece cu flori, am făcut o icoană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
exact la locul de muncă unde lucrasem, ca să mă electrocutez, Doamne, să am o moarte repede. M-am deplasat chiar la locul de muncă unde am muncit eu ani de zile, am mers la tabloul electric și am încercat să desfac capacele de la general, să bag mâinile în bare, în siguranțe. N-am reușit să desfac. Ce să fac ca să mă omor, și am avut ideea să mă spânzur. Am găsit un cablu, i-am făcut laț, mi-am băgat capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
repede. M-am deplasat chiar la locul de muncă unde am muncit eu ani de zile, am mers la tabloul electric și am încercat să desfac capacele de la general, să bag mâinile în bare, în siguranțe. N-am reușit să desfac. Ce să fac ca să mă omor, și am avut ideea să mă spânzur. Am găsit un cablu, i-am făcut laț, mi-am băgat capul, s-a rupt, am căutat altceva, o sârmă de plasă, am luat-o, am legat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
ați vândut? N-am reușit s-o vând. N-am reușit s-o car. Am tras-o din locul ăla până... E grea? E grea. În sticlă de un kilogram intră mercur peste 20 de kilograme. N-am reușit. Le desfăceam șurupurile cu cheile și-n cap avea niște termometre din alea mari, groase. Și alea le spărgeam, le puneam într-o farfurie, castron sau cană și puneam în sticlă. Cum n-ați reușit să-l trageți? 20 de kilograme reușeați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
să-l ții aici, în mână, și pe alălaltu’ să-l bați. Ca să bați un singur zar în mână, se-aude. Și trebuie să ții ghiul pe mână, ca să se audă două zaruri. Bătaia la două zaruri. La table, se desface placa de la table - ați văzut că pe-o parte-i șah, deci între șah și table se bagă magnet pisat. Într-o parte. Și după aia faceți și zarurile cu plumb în ele sau, eu știu, ceva care să atragă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]