10,932 matches
-
întrebat pe un observator din stație cum să ajung la destinație. Acesta mi-a răspuns: «Pe linia Chiyoda încă se circulă.», «Deci, mă duc până la Hibiya pe linia Chiyoda, de la linia Toeimita merg până la Tamachi, apoi mă urc în autobuz.» Observatorul mi-a dat biletele. Ca să ajung la peronul liniei Chiyoda, trebuia să străbat de la un cap la altul al peronului liniei Hibiya. M-am dat jos odată cu niște polițiști de la Poliția Metropolitană. Eram patru sau cinci persoane. Am coborât împreună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
frică să nu mă ia și pe mine din nou răceala, așa că am scos batista și mi-am pus-o la gură. Când am ajuns în stație, cinci persoane au ieșit în fugă din metrou și i-au spus ceva observatorului care se afla în partea din față a peronului. La stația Roppongi, observatorul stă mereu în partea din față a peronului, dar cei cinci indivizi au ieșit din metrou de parcă ardeau de nerbădare ca ușile să se deschidă. Văzând asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
scos batista și mi-am pus-o la gură. Când am ajuns în stație, cinci persoane au ieșit în fugă din metrou și i-au spus ceva observatorului care se afla în partea din față a peronului. La stația Roppongi, observatorul stă mereu în partea din față a peronului, dar cei cinci indivizi au ieșit din metrou de parcă ardeau de nerbădare ca ușile să se deschidă. Văzând asta, mi-am zis: « Ce ciudat! Oare ce s-o fi întâmplat?». Vorbeau cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
stă mereu în partea din față a peronului, dar cei cinci indivizi au ieșit din metrou de parcă ardeau de nerbădare ca ușile să se deschidă. Văzând asta, mi-am zis: « Ce ciudat! Oare ce s-o fi întâmplat?». Vorbeau cu observatorul și parcă se plângeau de ceva. Metroul a plecat un pic mai târziu decât era prevăzut în program. Habar nu aveam ce se petrecea. Înainte ca trenul să ajungă în stația Kamiyachō, cineva de lângă mine a spus: «Nu mai văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
și făcut. A coborât și persoana aceea care spusese că nu mai vedea, dar, cum a pus piciorul în stație, s-a prăbușit pe jos. Un bărbat s-a dus la cabina conductorului și a bătut cu putere în geam. Observatorul se afla la capătul peronului, așa că l-a informat pe conductor că se întâmpla ceva ciudat. Pachetele cu sarin fuseseră puse în primul vagon, la a treia ușă. Exact locul pe unde mă urcasem eu mereu. Le-am văzut după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
și au apăsat butonul de urgență. Dar, conform regulamentului, nu ai voie să oprești trenul în tunel, așa că acesta a mers până la stația următoare, la Tsukiji. Cum s-au deschis ușile, trei sau patru pasageri s-au prăbușit la pământ. Observatorul din stație a fugit într-acolo. În cele din urmă și-au dat sema și angajații de la metrou că ceva nu era în ordine. Trenul a fost scos de pe traseu imediat și au fost chemați medicii. Mai întâi cei de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
metrou. Multe persoane rănite sunt la pământ.“ Așa suna raportul conductorului. Drept urmare, pentru o perioadă, atacul cu gaz a fost cunoscut ca „explozia de la stația Tsukiji“. Această informație a circulat pe toate liniile, în toate stațiile. Totuși, la scurt timp, observatorii din stația Tsukiji și-au dat seama că era vorba de gaz otrăvitor și au strigat: „Gaz otrăvitor“, îndemnându-i pe pasageri să părăsească cât mai repede stația. Cei de la Biroul Central au fost mai lenți, de-abia după douăzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
dus să urmăresc monitorul din stație. Aveam timp liber, iar televizorul se afla aproape. Erau trei persoane care dormeau în stație. Nu știu dacă erau femei sau bărbați. Mai era una care se sprijinea de perete. Dar nu era nici un observator. În afară de oamenii ăia, nu mai era nimeni. Mi se părea o priveliște destul de ciudată. « Tipul ăsta pare cam periculos!», îmi ziceam. Nu eram deloc panicat. Da, absolut deloc. Chiar dacă am auzit de gaz toxic, nu simțeam că ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
când am trecut prin fața gurii de metrou de la Tsukiji, am rămas înmărmurit. Acolo era întins pe jos un material impermeabil albastru, pe care stăteau mulți oameni. Trei sau patru erau întinși. «Mamă! Oare ce să se fi întâmplat?» Era un observator în jur de patruzeci de ani căruia, săracul, îi curgea neîntrerupt nasul. Sigur îi este afectată membrana mucoasă.» Inițial, pentru că nu știam ce se petrecuse, mi-a trecut prin minte: «Ar putea să-și șteargă nasul observatorul ăsta!» Dar apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
întâmplat?» Era un observator în jur de patruzeci de ani căruia, săracul, îi curgea neîntrerupt nasul. Sigur îi este afectată membrana mucoasă.» Inițial, pentru că nu știam ce se petrecuse, mi-a trecut prin minte: «Ar putea să-și șteargă nasul observatorul ăsta!» Dar apoi și mie mi s-a întâmplat același lucru. Exact în aceeași zi, după ce am terminat discuția legată de finanțe, pe la prânz am vrut să mănânc ramen pe undeva prin apropiere, dar nasul îmi curgea șiroaie, șiroaie. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
să știu ce se întâmplase, așa că, în timp ce lumea se înghesuia spre ieșire, eu urmăream monitorul din stație, cel care se află mai în spate. Era filmat un individ căzut la pământ, doar unul era filmat. Mă uitam fix și un observator a țipat la mine: «Vă rog să vă purtați cuviincios și să ieșiți afară!» Deja se crease panică. Imediat ce am ieșit afară, am văzut mai mulți oameni care stăteau pe vine. Alții erau prăbușiți la pământ, întinși pe jos. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
se întâmpla în al treilea vagon. «A, deci persoanele acelea se aflau în al treilea vagon», am remarcat. Eu stăteam aproape de ieșire pentru ca, atunci când se deschid ușile, să ies afară. De aceea, scena respectivă s-a desfășurat sub privirile mele. Observatorul din stație s-a apropiat. S-a gândit că poate îi luase amețeala, însă, când să-i ridice, ceva i s-a părut ciudat și a intrat în panică. Observatorul, care avea microfonul în mână, a țipat: «E o urgență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
De aceea, scena respectivă s-a desfășurat sub privirile mele. Observatorul din stație s-a apropiat. S-a gândit că poate îi luase amețeala, însă, când să-i ridice, ceva i s-a părut ciudat și a intrat în panică. Observatorul, care avea microfonul în mână, a țipat: «E o urgență! Ambulanța! Ambulanța!». La început a spus doar atât, iar apoi: «Gaz otravitor!». — A zis clar „gaz otrăvitor“? Da, asta a spus. Anunțul suna în felul următor: «Miroase ciudat! Fugiți! Eliberați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
se dăduseră jos și m-am gândit să cobor și eu. M-am ridicat și am ieșit din metrou. Cred că am fost ultimul. Nimeni nu era prea grăbit sau panicat. Atmosfera era cu totul alta. Mergeau destul de încet. Totuși observatorul se agita: «Vă rog să mergeți mai repede! Vă rog ieșiți mai repede afară!». Probabil pentru că nu era ceva vizibil cu ochiul liber. Nu avusese loc o explozie. Observatorul era de-a dreptul bulversat, dar călătorii nu erau așa. Mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
sau panicat. Atmosfera era cu totul alta. Mergeau destul de încet. Totuși observatorul se agita: «Vă rog să mergeți mai repede! Vă rog ieșiți mai repede afară!». Probabil pentru că nu era ceva vizibil cu ochiul liber. Nu avusese loc o explozie. Observatorul era de-a dreptul bulversat, dar călătorii nu erau așa. Mulți rămăseseră în stație și se învârteau pe acolo, gândindu-se ce să facă. Cei care căzuseră au rămas așa, fără să se miște. Erau întinși pe jos. Poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
vâzut cineva infractorii care au pus gazul otrăvitor?» Imediat au venit și ambulanțele. La început încă nu închiseseră intrarea de la metrou și au fost destui oameni care au intrat înăuntru. Eram îngrijorat. Îmi aduc aminte că între timp au venit observatorii din stație și au blocat intrarea. Deoarece eram conștient că inhalasem gazul, îmi era teamă. «Oare o fi bine să plec de aici? N-ar trebui oare să-mi fac analizele? Dacă mă întorc, iau alt metrou spre muncă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
să mă uit. I-am zărit cu coada ochiului și am trecut mai departe. Și eu respiram destul de greu. Erau mulți pasageri care stăteu și priveau scena. Lumea se întreba ce se întâmplase. Cineva s-a dus să cheme un observator. Chiar în momentul ăla unul dintre angajații din stație a trecut în fugă pe lângă mine. La Tsukiji am ieșit afară, am respirat aer curat și am simțit că-mi mai revin. M-am dus la firmă. «E cam întuneric azi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
într-adevăr era vorba de material explozibil. Totuși, când am coborât din metrou, am zărit în apropiere două sau trei persoane prăbușite la pământ. Credeam că poate li se făcuse rău. Nu mi s-a părut ciudat. Am văzut că observatorii le-au luat în brațe și le-au cărat afară. Eu am trecut pe lângă ei și m-am grăbit să iau un taxi. Am făcut foarte bine. Se pare că după aceea a fost extrem de greu să găsești un taxi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
început să tușesc. Și cei din jurul meu tușeau. «Să vezi că mirosul ăla groaznic a ajuns până aici.» În momentul acela nu prea mai puteam să-mi mișc trupul. M-am îndreptat spre banca din stație și m-am așezat. Observatorul spusese deja ca persoanele care nu se simțeau bine să se strângă în mijloc. Erau destul de multe persoane grav afectate. M-am gândit că nu era cazul să mă duc. Voiam să mă mișc singură. În timp ce mă odihneam pe bancă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
multe persoane grav afectate. M-am gândit că nu era cazul să mă duc. Voiam să mă mișc singură. În timp ce mă odihneam pe bancă, treptat, starea mea se înrăutățea. Nici nu mai puteam respira. Până la urmă, m-am dus la observator. După aceea, nu am mai fost în stare deloc. Acesta ne-a rugat pe toți cei care nu ne simțeam bine, să ne așezăm pe un suport de lemn. Acela pe care stă obervatorul ca să cuprindă cu privirea tot peronul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
ele se afla și o femeie. Și ea se așezase în spatele meu la coada de la telefon și tușea. Domnul de lângă mine a vomitat sânge. Îmi aduc aminte că am văzut sânge... La început am stat cu toții lungiți pe jos, apoi observatorii au luat scaunele din metrou și ne-au întins pe ele. «Stați aici!» Ne-au scos afară. S-au gândit că nu e bine să stăm înăuntru. Ne-au cărat pe scaunele acelea, le-au folosit în loc de tărgi. Parcă erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
în următorul. Pentru moment am rămas în stație. Mă aflam în fața celui de-al doilea vagon din spate. Și, brusc, am auzit un strigăt de femeie: «Aoleu!» Era o voce ascuțită. Eu nu înțelegeam nimic. Un bătrân discuta ceva cu observatorul. «Ceva miroase dubios“, a spus el. Observatorul a răspuns: «Ieri am spălat peronul cu detergent, poate e din cauza asta.» Atunci am început să simt și eu un miros acru. În stație era un freamăt neîntrerupt. În cele din urmă s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
stație. Mă aflam în fața celui de-al doilea vagon din spate. Și, brusc, am auzit un strigăt de femeie: «Aoleu!» Era o voce ascuțită. Eu nu înțelegeam nimic. Un bătrân discuta ceva cu observatorul. «Ceva miroase dubios“, a spus el. Observatorul a răspuns: «Ieri am spălat peronul cu detergent, poate e din cauza asta.» Atunci am început să simt și eu un miros acru. În stație era un freamăt neîntrerupt. În cele din urmă s-a mai dat un anunț: «Aerul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
persoane au leșinat.» În metrou nu există nimic care ar putea exploda și m-am gândit că bomba a fost pusă. Da, mă gândeam la teroriști. ăsta e un lucru destul de delicat. După ce am făcut anunțul și călătorii au coborât, observatorii din stație au început să percheziționeze metroul. M-am uitat și eu pe unde am putut, am închis ușile și metroul a pornit mai departe. Mulți pasageri s-au plâns: «Ce ne facem dacă ne lăsați aici?» Le-am explicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
aveau convulsii, dar picioarele le „fluturau“. «Ce o fi cu ei? Or fi epileptici?» Presupunând că sufereau de boala asta, tot nu s-ar fi manifestat în halul ăla. Deși era o situație gravă, nu se zărea nici o ambulanță. Nici un observator din stație. Nici un polițist. Pasagerii se ajutau unii pe alții. Trebuia să fac și eu ceva. Să ajut cumva. Dar aș fi întârziat la muncă. Mă mai și dureau ochii. Până la urmă, am mers până la stația Bakuro-yokoyama. Am luat metroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]