11,108 matches
-
și așa ceva. La ora 12 noaptea se face o pauză de masă, timp în care adolescenții merg la discotecă. După ora 2 noaptea intervine neapărat și un moment când se cântă tangouri și vals. Altfel, nu există nici un fel de ritual specific, nimic care să deosebească la prima vedere ruga de o sărbătoare câmpenească obișnuită. În fine, ruga nu e nici exclusiv etnică (așa cum era, de exemplu, kirchweich-ul șvabiloră, fiindcă rareori populația satului e integral românească. Sub masca ei de sărbătoare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
horă, vezi înșirate clar structurile de putere din sânul comunității. E cam puțin pentru ceea ce numim tradiție? Ba e suficient. Obiceiurile și tradițiile au întotdeauna o utilitate - concretă sau simbolică. Atunci când ea dispare, obiceiul rămâne o coajă fără semnificație, un ritual exotic, căruia îi spunem „autentic“. Căci tradiția rămâne „autentică“ și fără costume populare ori folclor pur. Autentic. LA LOC teleCOMANDA Alex SAVITESCU Senzațional: i-am dezbrăcat laptopul lui Valentin Stan până la ultimul bit! CREPUSCULUL CIVIL DE DIMINEAȚ| Emil BRUMARU Tristețea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
viața o face să știe cum să păcălească moartea, prin amânare. Ea inventează poveștile (sau le culege din agora, prelucrându-le și adaptându-leă cu gingășie și măiestrie de dantelăreasă și bijutier: poveștile nu pot fi rostite oricum, ci printr-un ritual stabil. Pățaniile pornesc din viața de zi cu zi, dar elucubrează adesea, rătăcesc, umblă prin labirinturi. Șeherezada știe însă întotdeauna să le aducă la liman, să le desfacă din coji, să le spele, să le pieptene, să le hrănească. Pentru că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
de-ți stă inima în loc, Chai-ul indian este eternul motiv de a sta la taclale, cât e ziua de mare. Și nu degeaba se produce în cantități industriale: vorba sloganului, lucrurile care nu se spun se pierd, sau? *Morning Puja: ritual religios hindus, puja este o ceremonie practicată în cele mai variate ocazii de către hinduși pentru a arăta respect zeității alese prin oferirea de dulciuri și flori. Pentru noi, puja de dimineață a însemnat întoarcerea din gară pe unul dintre ghat-uri
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2199_a_3524]
-
dreptul sclipitor. Vom mai auzi de el Într-o bună zi. Merită să investești În el. Vinerea trecută, de pildă, ziceau, la Începutul serii, Înainte să devină ridicol cu imitațiile sale de politicieni, a fost uluitor cum a prins cuvântul „ritual“ din gura lui Țvi și ne-a fascinat pe toți ca pe niște copii mici, spunând pe neașteptate „Totul este ritual“ și ne-a trântit dintr-odată teoria aia fantastică despre care am vorbit toată săptămâna. Sau comparația extraordinară pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
la Începutul serii, Înainte să devină ridicol cu imitațiile sale de politicieni, a fost uluitor cum a prins cuvântul „ritual“ din gura lui Țvi și ne-a fascinat pe toți ca pe niște copii mici, spunând pe neașteptate „Totul este ritual“ și ne-a trântit dintr-odată teoria aia fantastică despre care am vorbit toată săptămâna. Sau comparația extraordinară pe care a făcut-o Între Kafka și Gogol, apoi Între cei doi și povestirile populare hasidice. De-a lungul anilor, unora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
să le divulge identitatea și fără să se laude, expunând desfășurarea idilei cu umor și nostalgie, ca un om care știa deja de mult cât de amestecate Între ele sunt iubirea și ridicolul. Cât de dependenți de regulile fixe ale ritualului sunt atât victima, cât și seducătorul; cât de copilărească era dorința sa de nepotolit de-a cuceri și ce rol mic juca În ea dorința carnală, cum se Împletesc minciunile, rutina, obișnuințele și prefăcătoria chiar și În țesătura dragostei adevărate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
se ridicau imediat ce terminau, ca niște soldați din tranșee, după ce Împărțeau o cutie de conserve Între două bombardamente de artilerie. După ce făceau dragoste, Nina se Încuia În baie, frecându-și trupul slab, iar după aceea, ca Într-un fel de ritual, chiuveta și closetul. Abia apoi se așezau să bea Încă o cafea, să se contrazică În legătură cu poezia angajată politic sau cu guvernul de unitate națională, Nina fumând țigară după țigară, iar Fima Înfulecând o felie de pâine cu dulceață după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
reflectau ici și colo pe parbrizele mașinilor parcate În stradă. Vieți automate, se gândi, vieți comode și realizate, acumulări de bunuri materiale, de onoruri, rutina hranei, banilor și-mpreunării a oamenilor prosperi, sufletul care se Îneacă sub cutele de grăsime, ritualurile poziției sociale, la asta se referea poetul când spunea În Psalmi: „Inima lor este nesimțitoare ca grăsimea“. Asta e inima sătulă, care nu are treabă cu moartea și a cărei unică grijă e aceea de-a rămâne sătulă. Asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
raftul lui Ted, să descifrezi viața vânătorilor de balene din Alaska, să-ți imaginezi simplitatea nomazilor sălbatici, să te exciți puțin descoperind obiceiurile sexuale ciudate ale eschimoșilor. Acela de a pune la dispoziția adolescenților o văduvă coaptă ca parte a ritualului de inițiere Îi trezi brusc pulsații delicioase În abdomen. Mâinedimineață le va explica totul iubitelor sale, care Îl vor ierta cu siguranță: doar era vorba, mai mult sau mai puțin, de intervenția unei forțe majore. În afară de senzația de ușurare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
știa dacă era o boală de piele cronică sau un defect ciudat din naștere sau poate semnul misterios al unei arsuri Întinse, acesta obișnuia să-i cânte lui Fima, la sfârșitul fiecărui prânz de vineri, aceeași strofă, de parcă oficia un ritual: Efraim, iute ca un mânz, A terminat totul la prânz Acum, de plouă sau de ninge Nu-i nimeni să-l poată Învinge. În ce oraș? Rolul lui Fima În cadrul ritualului fix și sobru era să răspundă: —În Ierusalim! O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
fiecărui prânz de vineri, aceeași strofă, de parcă oficia un ritual: Efraim, iute ca un mânz, A terminat totul la prânz Acum, de plouă sau de ninge Nu-i nimeni să-l poată Învinge. În ce oraș? Rolul lui Fima În cadrul ritualului fix și sobru era să răspundă: —În Ierusalim! O singură dată s-a răzvrătit și a răspuns, ca să-l enerveze: —În Danzig! oraș pe care Îl cunoștea din colecția de timbre a tatălui său și din atlasul german greoi prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
coborât parcă de sus m-a ținut drept. Am așteptat o reacție. Voiam ca stomacul să-mi ceară de mâncare. Am sperat că o să mi se ridice părul pe ceafă. Dar a fost în zadar. Jurnalul Annei mă amuțise. Aceste ritualuri și obiecte pe care mi le aminteam doar pe jumătate nici măcar nu-mi făceau pielea de găină. Am așteptat până când credincioșii și-au strigat ultimul amin și au început să își dea jos șalurile de rugăciune, apoi am pornit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
mine. Ești mort, pentru Dumnezeu! Tata continua să se uite la mine din fereastră. Tocmai de aceea trebuie să o faci pentru mine. Un tânăr cu o tunsoare îngrijită, într-un halat alb scrobit, tăie prepuțul fiului meu fără vreun ritual prealabil și, deși David își arătă protestul doar printr-un țipăt, nu au mai fost și alte consecințe imediate, exceptând, poate, privirile piezișe pe care le aruncam copiilor cărora li se schimbau scutecele sau bărbaților din pisoare. Numărătoarea era îmbucurătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
creator însuflețind viața cărților în raporturile lor multiple, la fel cu acțiunea scriitorului asupra vieții însăși...” Eugen Lovinescu 463. „Lectura unei cărți și după aceea, răsfrângerea ei în oglinda unor conștiințe, actul critic, cu un cuvânt, se desfășoară după un ritual, la care participă, în măsuri diferite, cititorul, autorul și criticul însuși.” Perpessicius 464. „Ca oricare lucrare a spiritului, și critica cunoaște o tehnică, tradițională, dublată de una instinctivă, individuală și chiar instantanee. Căci fiecare carte își impune lectura ei și
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
vară Dacă s-ar face un top al lucrurilor pentru care sunt invidiați americanii, momentul absolvirii liceului sau facultății ar ocupa una dintre primele zece poziții. Tichii aruncate în aer ca în Beverly Hills, discursuri emoționante ca în Girl, Interrupted, ritual de trecere în altă perioadă a vieții ca în filmul Absolventul, ceremonie la care vrea să participe tot orașul Fetelor Gilmore - aceasta este absolvirea la care visăm cu toții. Bill Clinton, campionul discursurilor Sunt cam rare momentele în care tinerii acceptă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
am încălcat un drept? Cred că-l încălcăm atunci când motivăm că pentru ei nu există proprietate intelectuală, dar pentru noi da. Mai grav este că denigrăm alte drepturi tribale (poate necodificateă, cum ar fi apartenența, legătura spirituală și, desigur, întregile ritualuri care decurg de aici. Problema e extrem de complicată: respectând regulile tribale, putem conserva cultura unui trib? Sau avem dreptul de a extrage ceea ce ne interesează din culturile închise? Să luăm un exemplu mai apropiat nouă: cine deține copyright asupra limbii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
ar fi folosit-o ca să deseneze cerul. Era un albastru incredibil de frumos, aproape ireal. Zach i-a zâmbit, iar Jina și-a dat seama că tot restul nu mai reprezenta decât o formalitate. Prezentările, poveștile, făcutul de curte - niște ritualuri care nu-și mai găseau necesitatea. O femeie se îndrăgostește de bărbatul care o emoționează. Da, i-a răspuns el. Mă pricep la vapoare. În seara aia, Jina n-a mai ajuns la ea în cameră. Când s-a trezit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
ea ca să se gătească. Singurul răspuns pe care-l primise fusese privirea aia fixă și dură a lui Ahmad. Bărbatul se spăla întâi pe mâini, apoi își curăța gura, nările și fața. Se freca apoi pe brațe și pe picioare. Ritualul era repetat de cinci ori pe zi. După cincisprezece minute, Ahmad a ieșit din cabană, curat ca lacrima, și-a traversat pajiștea. S-a încruntat când a văzut-o pe Irene turnându-și iar vin, dar femeia nu s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
mai bine, am urmărit în prima zi un spectacol al unui, credeam inițial, nebun: un tip slab, destul de tânăr, care trăgea dintrțo țigară, apoi scotea pe gură rotocoale și alte forme din fum, dibaci construite. Avea și un fel de ritual ce semăna a dans: în timp ce formele de fum se deșirau prin aer, le răsucea cu degetul arătător, răsucinduțse el însuși, țopăind după ele. Oamenii se uitau la spectacol. Eu am trecut în acea primă zi, destul de indiferent, mai departe. Abia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
cimpoieșul, după ce fata de la țeară îi încuviința cererea, mergea în casa părinților și rostea o orație „dezvălind toate florile retoricei“! Când nunțile se făceau, potrivit obiceiurilor, cu vătășei care cereau de la părinți „iertăciune“ și binecuvântarea mirilor, iar după un întreg ritual, mirele își smulgea femeia din brațele rudelor „ca romanii pre sabince“, o trecea peste pragul ușii și „zbura cu dânsa în cămara amorului“. Dar toate aceste „alegorii“, „idilii practice“ au fost distruse de „coasa civilizației“. Chiar și în satele de la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
greșită. Apoi aduce în discuție o particulă subcuantică, G, invenție a sa, despre care crede că populează întregul univers. Particulele G revin apoi obsedant în demonstrațiile fantasmagorice din care se compune cartea. Autorul le definește și redefinește, desfășurând în gol ritualul gândirii științifice: „Încât celulele G (de energie zero) ce au a fi? Ferestre ale Multiuniversului prin care putem privi, dar nu simultan prin toate. Cum ne-am întors privirea la dreapta, stânga s-a imaginarizat. Cum ne-am uitat în
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
semnificații la care merită să ajungi, fie și chinuindu-te, este naivă. Așa cum a demonstrat strălucit G. Călinescu, un poet nu spune neapărat mari adevăruri, ci are aerul că spune mari adevăruri. Ceea ce ne impresionează citind o poezie este tocmai ritualul comunicării a ceva important, nu conținutul propriu-zis al comunicării. Idei de mare interes găsim în cărțile de știință (sau de filozofie). În cărțile de poezie căutăm altceva, și anume lirism. Dar tocmai lirismul lipsește din versurile lui Ioan Fărcaș. Cine
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
copertă a volumului îl reprezintă pe autor, bineînțeles, gândind, cu bărbia rezemată în degetul mare. În modul acesta, capul greu de idei este împiedicat să se lase în jos. Virgil Panait dialoghează direct cu marii filozofi ai lumii, fără acele ritualuri ale umilinței pe care le practică Gabriel Liiceanu sau Horia Roman Patapievici când îi citează pe Platon ori Heidegger. Geniul din Focșani îl tratează, de exemplu, pe geniul din Königsberg de la egal la egal, persiflându-l dezinvolt: „Kant: «De ce am
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
cu litere cursive. Și... nici o urmă de poezie. Cartea lui Ion Gheorghe Pricop (Timpul, Iași, 2007) te face să te gândești la un flacon de cristal, placat în argint, în care găsești, în loc de parfumul așteptat, apă. Autorul îndeplinește aproape perfect ritualul scrierii și tipăririi poeziei, dar nu produce poezie. Textele sale arată ca poeziile lui Apollinaire și sună ca poeziile lui Ion Barbu, dar sunt lipsite de lirism. Le citești, dând eventual aprobator din cap, dar nu simți nici o emoție: „Nu
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]