10,662 matches
-
Dovezi? Fără număr. Chiar și cartea de întărire al lui Istratie Dabija voievod, din 29 decembrie 1661 (7170), dată mănăstirii Barnovschi vine să întărească cele spuse mai înainte. Citește cu voce tare ce scrie Dabija vodă.” Îndată, părinte, numai să desfac cartea lui vodă: „Io Eustratie Dabijea voievod...iată au venit înaintea noastră rugătorii noștri călugări de la sfânta mănăstire numită Adormirea Preasfintei...Născătoare de Dumnezeu și pururi Fecioară Maria din târgul Iași, ce este făcută și zidită din temelie de...Miron
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
botezându un coconu a boiarinului nostru...Enache spătar al doile, am dat dumisale...acel locu de casă... Și altul nime să nu se amestece. 1667 februarie 5, Iași.” „ Iliaș vodă își dovedește dărnicia și în hrisovul pe care îl ai desfăcut dinaintea ta. Și, nu știu cum s-a nimerit, dar este vorba tot de despre un Enache. Sulger, de astă dată.” Suprins și nu prea de faptul că bătrânul știe ce scrie în acel hrisov, l-am întrebat: Să citesc cu glas
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
hotarnică de mare însemnătate.” Ce-i aceea „hotarnică”, părinte? „ Apoi îi o treabă simplă. Îi anafora întocmită pentru vodă de slujbașii trimiși de el să aleagă și să stâlpească un anume loc din târg, din hotarul târgului ori din Braniște.” Desfac hotarnica despre care mi-a vorbit bătrânul și citesc: „8 noiembrie 1667 (7176), Iași” „Adică noi, vornicii de Poarta măriei sale domnu nostru lui Iliiaș Alexandru voievoda...Facem știre cu această adevărată mărturie a noastră cum au vinit înaintea măriei sale...Istratie
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
Mă-chan ieși în ușa bucătăriei și, cu mâinile în șolduri, se uită încruntată la Shōsuke. — O să avem un musafir străin, așa că presupun că o să comandăm mai multă carne. Ai grijă să ne servești ca lumea. — E o amenințare? Shōsuke își desfăcu prosopul din jurul capului și-și șterse sudoarea de pe față cu el. — Ia te uită ce clientă pretențioasă! — Se-nțelege. Nu știi că străinii nu mănâncă decât carne? — Bine, fie! Vă las mai ieftin. Treizeci și cinci de yeni... Își trecu limba peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
a intrat și mai adânc în coaste. Caca merde pipi. — A, e străin, spuse polițistul, devenind și mai rezervat. — Poftim! Gaston i-a întins polițistului pânza albă pe care o strângea în mână. Gestul a fost neașteptat. Acesta, buimăcit, a desfăcut-o și a văzut două șnururi albe atârnând. Era fâșia de pânză - fundoshi - pe care o poartă unii bărbați în loc de chiloți. Endō îi ceru scuze polițistului, zâmbind. — Străinul acesta a băut cam mult. Are umor, nu glumă... Putem pleca? — Bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
aduc pe șantier și să apăs pe trăgaci. Zece patruzeci și cinci. Endō stătea cu coatele rezemate de geamul mașinii, privind la cei care treceau pe lângă ei. Șoferul, care continua să mestece gumă, era absorbit de lectura ziarului de dimineață, desfăcut pe genunchii lui. Ceva mai deosebit prin ziar? întrebă Endō, tușind sec. — Uriașii au pierdut două lovituri consecutive în favoarea Leilor. — Nu asta mă interesează. Știrile de pe prima pagină le vreau. — Politice? Aceleași prostii, bănuiesc... Nu ne prea interesează nici alea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
șobolan și se uită la asasin implorator. Vă rog, iertați-mă, înțelegeți-mă, Endō-san! Zău că sufăr de inimă. Gaston, care până atunci nu-și luase ochii de la cei doi, s-a așezat pe jos și a început să-și desfacă șireturile de la pantofii lui jerpeliți. — Ce faci, Gas? întrebă Endō suspicios. — Kobayashi-san e bătrân. Mă bag eu în apă, explică el zâmbind, în timp ce intra cu picioarele în mlaștină. O, e rece ca gheața... Endō-san, ce căutați? — La rădăcina copacului acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
n-a fost capabil să scoată nici măcar un „da“. — În stilul lui. — Oare nu o să ne dăm seama de scopul venirii lui în Japonia dacă deschidem sacul ăsta? Tomoe dăduse glas gândului lui Takamori. Îi venise și lui idea să desfacă sacul lui Gaston, dar nu a trecut la fapte. Acum stăteau amândoi nemișcați, cu ochii pe bagajul francezului. În alte condiții, nu le-ar fi trecut prin minte să-i desfacă sacul fără permisiune. Bietul bagaj, terfelit după cine știe câte călătorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
gândului lui Takamori. Îi venise și lui idea să desfacă sacul lui Gaston, dar nu a trecut la fapte. Acum stăteau amândoi nemișcați, cu ochii pe bagajul francezului. În alte condiții, nu le-ar fi trecut prin minte să-i desfacă sacul fără permisiune. Bietul bagaj, terfelit după cine știe câte călătorii, și-a găsit, de două săptămâni, liniștea în alcovul din camera lui Takamori. Când se trezea dimineața și se ruga pentru sănătatea lui Gaston, privirile lui Takamori se opreau pe sac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
la noi acasă bagajul, adică un sac vechi din molton. Poate... Au stabilit să vină polițistul la Takamori acasă în seara următoare ca să se uite prin lucrurile lui Gaston. Polițistul, pe care Takamori și Tomoe îl cunoșteau de-acum, a desfăcut, stângaci, șnururile sacului lui Gaston, în prezența lor. Era probabil mai îndemânatic la karate decât la asemenea îndeletniciri. A scos din sac cămăși și lenjerie de corp, toate cârpite, un aparat de ras ruginit, o jachetă, prosoape; apoi o carte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
să-mi scoată jumătate din creier. Să știi, sunt absolut hotărât, vreau să-mi scoată, să-mi taie capul cu ferăstrăul electric, cu drujba, cu bisturiul, cu scalpelul, cu cuțitu’ de bucătărie, cu baltagul, cu ce-o fi... să-mi desfacă oasele, să-mi scoată jumate de creier, am oricum prea mulți neuroni, mă încurcă... Băi, Sclivisitule, eu vreau să fiu cârtiță, uite-așa, eu vreau să fiu cârtiță, nu șobolan, că șobolanul e mai deștept, e prea deștept, câți crezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
uzate conduc camioane... trec și mă-ntorc cu borcane, bine legate...” - E tare, mă! E tare de tot! Beton! Scrie-o, să n-o uiți... Zi și tu, Sclivi, dacă nu-i așa... se întoarce Anatol, în vreme ce-și desface cureaua de la pantaloni, să mai dea ceva spațiu scriiturii. Bă Bulă, ascultă aici... ai geniu... să-ți fie clar, ge-ni-u... Te lasă mut ăsta micu’, ai? A rămas în niște boxeri cu drăcușori ce-și înfig furcile în baloane în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
-n urechile mele/ M-am uscat ca o iască... - Nu merge! declară Anatol. E previzibil. Mai gândește-te... Marietta își face și ea curaj, mai dă pe gât o votcă, aruncă paharul de plastic într-un autentic gest grecesc, își desface claia prinsă până mai înainte c-un elastic bonbon, pune și sticla la bot și, gâl-gâl-gâl, o golește pe trei sferturi. O pasează mai departe, nu fără o urmă de regret. Pe urmă, cu brațele larg deschise, ca o stăncuță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
mulțime de instrumente nichelate pe-o măsuță, într-o ordine desăvârșită, tot felul de sticluțe și cutiuțe cu alifii-prafuri-boieli-eteruri... Îl însemnasem cu carioca, unde naiba e pancreasul?, nu mai țin minte, am un fel de forceps, am tras, l-am desfăcut, șira spinării se clătina ca un cablu mai gros, acum trosnește, mi-au rămas picioarele... Tot mai vorbește, tâmpitul, așa că-i tai limba. Ochii i se scurg ca gălbenușul de ou de gâscă. Și încă nu-s mulțumit, tot îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
de furat s-a furat de mult. Printre fiare a răsărit o cucută sănătoasă, iar brusturii își întind frunzele mustind de sevă. Mă obișnuiesc cu penumbra din interior. Cocoțat pe-o scară, Adrian se chinuiește să schimbe un bec. A desfăcut două șuruburi de la aplică și-acum lucrează la celelalte. - Salut... S-a înțepenit... Vino aici, ține astea... Le deșurubează până la urmă și pe celelalte cu briceagul și, când scoate globul verde-cenușiu, ne cad în cap țânțari, muște, molii și alți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
Pe ușă, Adrian și-a lipit și-un program de audiențe. Lunea și marțea - nu. Miercurea și joia - în principiu, nu. Vineri - doar dacă arde. Sâmbăta e srl, iar duminica e dată de la Dumnezeu pentru odihnă. Sacul de dormit e desfăcut într-un colț, în cuier haine, pe scaune tricouri, pe-o poliță, lângă Istoria... în cinci volume, mașina de bărbierit. Un borcan cu zacuscă a rămas pe birou. - Ce faci, omule? Te-ai mutat aici cu tot calabalâcul? - Da, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
durea. - Să freci cu pătrunjel și trece, îmi spune moșneagul și-i văd dinții. Cum de nu lipsește nici unul? Joi Un creier pe jumătate albicios, pe jumătate aproape negru plutește în spuma leșioasă și-ncepe să se umfle, să se desfacă în fire. Pe urmă firele cresc, se-ngroașă la mijloc, plesnesc ca niște măciulii de mac și din ele se-mprăștie creiere-miez-de-nucă. Unele ard ca iasca. Altele aruncă tentacule de caracatiță, se-acoperă, se-nghit, se topesc. Rămâne unul singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
M-am uitat mai atent și am observat că geamurile și caroseria nu erau prea curate. În toată dezordinea asta se simțea ceva din adevărata natură umană a compozitorului și o căldură plină de duioșie mi-a cuprins inima. Am desfăcut cureaua de la costumul agățat lângă fereastră. Costumul era dintr-un material de cea mai bună calitate, care te făcea să te simți bine numai atingându-l. Cureaua părea o vechitură, cu catarama un pic ruginită, dar chestia asta mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
de o sută de mii de yeni se putea admira priveliștea panoramică a cartierului Akasaka luminat feeric. Pe măsuța de sticlă erau trasate mai multe dâre de cocaină. Compozitorul era numai În halat de baie. Fetele mi-au ordonat să desfac dopul celor trei sticle și să torn șampania În pahare. Mâinile Îmi tremurau ca varga și am Înțeles că fetele și-au pus de gând să mă transforme În jucăria lor sexuală. „Ah, uite-l cum s-a excitat!“ a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
mâna pe telefon, dar, Întrucât era un du-te-vino permanent În birou, am renunțat din nou. Se făcuse deja târziu când am ajuns acasă, dar nu mi-era somn, mă simțeam foarte vioi, probabil din cauza diferenței de fus orar. Mi-am desfăcut o bere cu gândul să mă relaxez un pic. Aveam foarte clar În minte numărul de telefon fără ca măcar să fi Încercat să-l Învăț pe de rost. Atunci mi-am dat seama că acea bucățică de hârtie aruncată pe masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Mai târziu mi-a povestit că venea deseori În acest bar Împreună cu iubiții ei, de cele mai multe ori bărbați Însurați. Am condus-o până acasă, Într-un apartament la marginea cartierului Setagaya; În seara aceea Își șterse o lacrimă În timp ce Își desfăcea nasturii de la cămașă, apoi am Îmbrățișat-o și am purtat-o În brațe până la patul din mijlocul camerei, un pat semidublu imens, prea mare. — Știi, eu aveam o Întânire... Nu pot... e adevărat, jur... Ei bine, accept numai pentru că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
un McDonalds sau la un local de genul ăsta.“ Le-am vorbit Întruna până au coborât Înaintea noastră. De Îndată ce ne-am văzut singuri În cameră, ne-am aruncat Îmbrățișați În pat. Akemi rostea Încontinuu: „Mă simt ciudat, mă simt ciudat“, desfăcându-mi fermoarul pantalonilor pentru a-mi elibera sexul, care se Întărise deja. În momentul În care mi-l cuprinse Între buze, mi-am dat seama că nu aveam nici cel mai mic instinct de agresivitate. Nu simțeam nimic din acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
dată valul plăcerii se retrăgea și de fiecare dată schimbam poziția corpului lui Akemi, depărtându-i și mai mult picioarele. Fața i se contractase Într-o grimasă precum o fotografie pe care ai fi mototolit-o și apoi ai fi desfăcut-o la loc. Aveam impresia că expresia feței i se modifica la fiecare Împingere din șolduri a mea și o asemuiam cu o pânză care se unduia În bătaia vântului. Dacă aș fi putut filma momentul, probabil că mi-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
cap și să schițez un zâmbet În momentul În care privirea mea a Întâlnit-o pe cea a chelneriței. Cineva aduse Îndată un telefon fără fir, iar chelnerița mi-l Întinse Îngenunchind În fața mea, de parcă ar fi vrut să-mi desfacă fermoarul pantalonilor, să-mi scoată penisul și să-mi facă o felație pe loc. — Domnule Miyashita, am rezervat o cameră, vreți să discutăm aici? spuse acea voce inconfundabilă, indicându-mi numărul camerei, după care Închise brusc, fără să mai aștepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
drept sacrificiu pentru plăcerile noastre cele mai obscene. Era o femeie căreia Îi plăceau distracțiile și care obișnuia să meargă de două ori pe săptămână la un coafor din Daikanyama. În camera noastră de hotel cu toate luminile aprinse, Își desfăcea singură coapsele, vrând să se elibereze de atingerea soțului ei, un om de afaceri la vreo cinzeci și șase de ani, apoi executa de câteva zeci de ori un striptease cu gesturi obscene, pe fundalul sonor preferat, un hard rock
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]