10,599 matches
-
uitau, dar am observat pe urmă că adormiseră amândouă. Halal viață duceam toate trei. Stai așa, am o idee, a zis el și a pornit În vârful picioarelor spre bucătărie. S-a Întors cu două pungi mari de plastic pentru gunoi pe care le-a Întins peste plapuma de pe pat. A Înfipt o mână În punga cu mâncare și a scos de acolo doi hamburgeri uriași Îndesați cu de toate și un pachet enorm cu cartofi prăjiți. Nu uitase să pună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
cu pahare de suc și cești de cafea și am toastat În cinstea cuplului zâmbăreț și a taliei de șaizeci de centimetri a surorii mele. Am strâns masa aruncând pur și simplu tot ce era pe ea În coșul de gunoi, timp În care mama se străduia să o convingă pe Jill să dea copilului numele diverselor rude defuncte. Kyle sorbea din ceașca de cafea și părea mulțumit de sine și, puțin Înainte de miezul nopții, tata și cu mine ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
sun pe recepționer și, dat fiind că celularul meu nu putea realiza convorbiri internaționale, trebuia să găsesc un telefon care putea. Am dus la bucătărie farfuria cu clătitele care se răciseră Între timp și am deșertat-o În coșul de gunoi. Lily zăcea din nou pe canapea și moțăia. Am Îmbrățișat-o de rămas-bun și m-am grăbit să plec, să fluier după taxi care să mă ducă la birou. — Și cum rămâne cu ziua de azi? s-a plâns ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Îndulcirea vieții editorului revistei. Nici unul dintre ei nu Înțelegea cu adevărat puterea și prestigiul deținute de Miranda. Micul dejun numărul unu avea să fie În drum spre Madison 640 În câteva secunde și era foarte posibil să trebuiască aruncat la gunoi. Miranda mânca În fiecare dimineață patru felii unsuroase de slănină Îmbibate În grăsime, doi cârnați și o felie de cașcaval moale Danish, după care bea o cafea mică de la Starbucks (două cubulețe de zahăr, ține minte!ă. Din câte știam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ideea că fusese pe biroul Mirandei cu câteva clipe mai devreme mi-a provocat repulsie. Am dus tava la bucătărie și am Înclinat-o În așa fel Încât tot ce se găsea pe ea a alunecat direct În coșul de gunoi - toată mâncarea gătită și condimentată cu grijă, farfuria de porțelan, bolul metalic cu unt, cutiuța cu sare, șervețelul de pânză, tacâmurile, cuțitul de friptură și paharul Baccarat. Duse au fost toate. Ce conta? O să le văd din nou pe toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
am simțit cât de cât sigură că ea avea să supraviețuiască până dimineața. Se trezise de două ori În timpul nopții. Prima dată, ca să vomite de partea cealaltă a patului - cu un sincer efort de a o face În coșul de gunoi pe care i-l pusesem acolo, dar prea amețită ca să reușească, drept care vomitase pe peretele meu - iar a doua oară, ca să Își ceară sincer iertare și ca să-mi spună că mă iubește și că sunt cea mai bună prietenă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Cartea pe care i-o dusesem În seara precedentă. Eu, una, aș fi amanetat o sacoșă În valoare de zece mii de dolari ca să plătesc chiria pe un an, dar Miranda prefera să o folosească pe post de coș ambulant de gunoi. — Mulțumesc, Andy. Ești de mare ajutor tuturor. Așa că domnului T. tare i-ar plăcea să afle mai multe despre viața ta. Ce mai faci? Ce mai fac? Ce mai fac? Hmm, păi să ne gândim. Nu cine știe ce. Mă străduiesc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
executate și livrată cu limuzina cu șofer direct În dulapul ei de acasă, abia atunci Miranda renunța la hainele din sezonul precedent și mormane Întregi de haine Yves și Celine și Helmut Lang Își croiau drum - Îndesate În pungi de gunoi - Înapoi la birou. Majoritatea nu aveau o vechime mai mare de patru sau șase luni, erau chestii purtate o dată, cel mult de două ori, altele deloc. Toate erau atât de incredibil de șic și de stilate, Încât nici nu apăruseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
catrafusele alea. Îmi Închipuiam fetițe cu trupuri de băiețandri plimbându‑se de colo‑colo În fustițe Prada și În rochițe Dolce e Gabbana cu breteluțe‑spaghetti. Dacă găseam ceva cu adevărat senzațional și extrem de scump, Îl scoteam din punga de gunoi și Îl doseam sub birou până când Îl puteam strecura acasă. Câteva butonașe pe calculator la eBay sau o mică vizită la o consignație de pe Madison Avenue și brusc salariul nu mi se mai părea atât de deprimant. Nu furam, gândeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
deloc neplăcut, Îmi producea greață fizică. Accente britanice, parfum Bulgari, eșarfe albe de mătase - toate acestea erau doar câteva din plăcerile simple ale vieții distruse pe veci pentru mine. Scrisorile au fost, ca de obicei, nouăzeci și nouă la sută gunoi, chestii pe care Miranda nu avea să le vadă niciodată. Tot ce era adresat „Editorului“ mergea direct la personalul care edita Poșta redacției, dar mulți cititori Începuseră să fie deja ceva mai cunoscători și trimiteau scrisori adresate direct Mirandei. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ceva comestibil, dar chiar aveam de gând să consum acel ceva. — Scapă imediat de chestia aia! a lătrat ea de la cinci metri depărtare. Doar mirosul pe care‑l emană e destul să mă Îmbolnăvească. Am aruncat supa cea ofensatoare la gunoi și am privit plină de regret la hrana mea pierdută, dar vocea ei m‑a readus, brutal, la realitate. — Sunt gata pentru vizionare! a țipat ea și s‑a așezat mai liniștită pe scaunul ei, acum că mâncarea pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ea - ca să nu mai vorbim de unul din mânere - căzuseră. Miranda mi‑o pusese Într‑o zi pe birou și Îmi comandase să o dau la reparat sau, dacă era imposibil de reparat, să o arunc pur și simplu la gunoi. Rezistasem cu mândrie tentației de a‑i spune că geanta fusese imposibil de reparat, ca să o pot lua eu, și o dădusem la reparat În schimbul modestei sume de douăzeci și cinci de dolari. Când a plecat În cele din urmă, am Întins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
banchetă din cauza umilinței și a extenuării, și mi‑a Înmânat‑o. Am așteptat până când a plecat, după care am rugat un om de serviciu să Îl arunce. El a ridicat din umeri și l‑a pus Într‑un coș de gunoi. Cățeaua! am gândit eu, prea furioasă și obosită ca să inventez alte insulte mai inspirate sau metode noi de a‑i pune capăt vieții. A sunat telefonul și, știind că ea era, l‑am Închis și am comandat unui om de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
tipul“. Deocamdată nu-i spun nimic lui Șerban. Vreau o convorbire mai lungă cu Sorin, În care să punem bazele planului de distrugere a lui Șerban. Ah, ce răzbunare cruntă te așteaptă, păpușă de lemn care poate fi aruncată la gunoi, iar acolo transformată În scrum! Iată clipa răzbunării, Șerban. Te voi strivi ca pe o ploșniță, iar pe ruinele tale mă voi ridica de mână cu Sorin, pentru a continua drumul În viață. 20 noiembrie 1959 (vineri) Viață... Dinu... fericire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
hotărâtă să mă devotez patinajului, căci numai acolo găsesc liniștea sufletească atât de dorită și nu mă mai simt singură. Dacă aș rămâne moral În această cușcă a paraziților degenerați, aș Înnebuni cu siguranță, nulitatea conștiinței și a caracterului acestor gunoaie mă face să Îi urăsc de moarte, ca pe niște muște pe care le stâlcești atunci când te sâcâie. Numai la patinaj sunt În lumea mea, acolo nu mă ocolește nimeni, toți Îmi admiră voința și virtuțile, bineînțeles, cu excepțiile Împotriva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
privesc. Impenetrabil e fardul meu. De după el vă văd goi și mi-e scârbă. 23 decembrie 1964 Am luat frumosul din mine, așa cum era el, și l-am zvârlit În mijlocul oamenilor. Au trecut peste el ca peste o grămadă de gunoi, sărind. Se temeau. Am luat frumosul din mine și l-am Îmbrăcat În haine omenești: oamenilor li s-a părut străin și l-au ocolit. Am luat frumosul din mine și l-am Închis În cușca poetului, lăsându-l doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
chiar cu o undă de batjocură: ― Măi oameni, măi oameni, de ce vorbiți voi numai prostii? C-altminteri parc-ați fi oameni de treabă ca toți oamenii! Unde-ați mai pomenit voi ca un boier să-și arunce moșia cum arunci gunoiul? Că Trifon ăsta, care pălăvrăgește, nu ți-ar da o coajă de mămăligă, dreptu-i că nici n-are, ș-ar vrea ca alții să-i dea lui o moșie întreagă: "Na, măi Trifoane, bagă plugul!..." Iacă, sunt și eu om
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
fie la mansardă, fie la demisol. El însuși locuia într-o asemenea odaie, primită de la primărie de unul dintre lunaticii săi predecesori și pe care o moștenise aproape din nebăgare de seamă. Pentru trecători, cei care bântuie noaptea scormonind prin gunoaie sunt oameni de care e bine să te ții departe. Își împărțise odaia de la demisol cu maestrul. Cum ceilalți locuitori ai casei le făcuseră o altă ieșire, direct în stradă, nimeni nu a stat să-i numere pe cei care
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Se apleca din când în când după câte un obiect ce sclipea în lumina felinarelor, îl ștergea cu mâneca și, dacă rezista acestei cercetări, îl băga în tolba vânătorească, legănată pe umăr. Răscolea cu răbdare prin coșurile ori tomberoanele de gunoi. Într-un târziu, se întoarse în odaia lui. Aprinse o lampă, pentru ca lumina electrică să nu dea naștere la străluciri lipsite de rost. Răsturnă tolba, apoi luă un ștergar și se încinse cu el. Turnă apă într-un lighean, începu
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Papi, strângându- se de brațul lui Efrem. Cosmina nu păru convinsă de niciuna dintre ipostaze. Nu știți ce face noaptea, când cutreieră străzile... — Ce v-am zis eu ? spuse Filip. Cu tot aerul lui triumfător, n-o nimerise. — Caută prin gunoaie, îi lămuri Cosmina. — Oribil, se strâmbă Papi. — El zice că e un gest de smerenie. Cum a fost umilința lui Iisus, care a spălat, înainte de Cina cea de Taină, picioarele ucenicilor. — Ce are scormonitul prin gunoaie cu Iisus ? ridică din
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
o nimerise. — Caută prin gunoaie, îi lămuri Cosmina. — Oribil, se strâmbă Papi. — El zice că e un gest de smerenie. Cum a fost umilința lui Iisus, care a spălat, înainte de Cina cea de Taină, picioarele ucenicilor. — Ce are scormonitul prin gunoaie cu Iisus ? ridică din sprâncene Papi, frământându-și între degete o șuviță din părul verde. Omul tău e nebun de legat. Stai să vedem, spuse Efrem Sirul, care veni cu ezitarea plânsurilor sale. — Nu poți cunoaște oamenii decât trecând prin
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Îi simți privirile și se întoarse. Pe trotuarul de vizavi, el aștepta ca fata să intre în casă și să-l lase singur. Cosmina nu păru surprinsă, doar vorbise despre el ceva mai devreme. Cum poți cunoaște lumea scormonind în gunoaie ? îl întrebă. — E simplu, răspunse el, cu un glas alb. Dacă ai un arc de cerc, poți calcula unde e centrul și care e raza, deci poți imagina întreaga circumferință. Râse uscat. Îi arătă luna pe care ea o ignorase
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
de lebădă, și să-mi ascult bătăile inimii. M-a învățat cum să călătoresc, cu ajutorul respirației, în mine însumi, în regresie și în proiecție. M-a învățat cum, trăind în întuneric, să mă hrănesc cu lumină. Cum să scormonesc în gunoaie, învățând să înțeleg lumea prin ceea ce lasă ea în urmă, și nu prin ceea ce îi cer eu. Mi-a lăsat iluminările lui, dar, împreună cu ele, și demonii. Noaptea, ei se scurg pe burlane și se țin după mine, țopăind. La
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
am desenat niciun dragon ! Nici ieri... de fapt, de când a murit tataia. Nici nu mai știu unde mi-e caietul. Ridică glasul, dojenitor : Acum înțeleg. Când am făcut curat, după înmormântare, am aruncat din greșeală caietul. Și tu, scormonind prin gunoaie, după cum ți-e obiceiul, l-ai găsit. Așa este ? — Ai desenat vreodată un dragon orb ? spuse el, fără să ia în seamă întrebarea. Cosmina despături din nou hârtia și privi cu luare- aminte. — Pe ăsta nu l-am desenat eu
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
-l aude, o scutură puternic de umeri : Hai, scoală-te, repetă el, avem treabă ! — Ce... ce treabă... ? bâigui fata, continuând să legene capul înțepenit în poală. — Uite, adăugă Golea. Cum ar fi cartea asta... Fugi repede și arunc-o la gunoi ! Melania lăsă cu blândețe capul fratelui ei, nu înainte de a-i așeza o pernă sub ceafă. Se ridică, nedezmeticită. S-o aruncăm... repetă. De ce s-o aruncăm ? — Ai dreptate, dădu un fel de răspuns Golea, mai bine n-o aruncăm
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]