9,038 matches
-
Părinte să treacă dinspre aeroport. Iată-l. În mașina lui bizară, de cosmonaut pe scoarța Lunii, omul, simbol cald-impasibil al creștinătății, față ușor congestionată, mai degrabă congestia vîrstei decît a emoției: asist la o minune, pînă ieri nesperată. Tot minune, stranie minune, prezența, pe același scaun mobil, a patriarhului ortodoxiei noastre. Frenezia mulțimii cu stegulețe ale Vaticanului. Miraculoasa și calma frenezie a unei nații atît de, în sfîrșit, permisiv-înțeleaptă. Mă pot întoarce fericit la Iași. Să-mi ascut, iar și iar
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ca niște chipeși căpitani de plai. Vine el și rîndul Insulei. În Decăderea minciunii, Oscar Wilde găsește foarte multe cazuri de imitație conștientă. În 1879, întîlni la o recepție, în casa unui ministru de externe, o femeie foarte frumoasă, frumusețe stranie, cu care se împrieteni. Wilde spune că îl interesa nu atît frumusețea femeii, cît caracterul ei teribil de puțin conturat. Părea, întărește Wilde, că nu avea personalitate deloc, ci doar posibilitatea de a încarna mai multe tipuri. Se dăruia artei
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ei, recunoscu că simțise un impuls irezistibil să urmeze eroina pas cu pas în soarta ei ingrată și că așteptase cu un sentiment de teroare ultimele capitole ale povestirii. La rîndu-mi, cunoșteam acum zece ani o ființă de o frumusețe stranie, căreia deși îmi dădeam sema că fac rol penibil nu-i puteam refuza rugămintea de a-i aranja cînd ore de muzică, cînd de teatru, cînd de balet, cu tot atîtea cunoștințe ce străluceau în aceste domenii. Evident, nu avea
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cu cineva. Da' de unde! Mă strecor ogar tomnatic printre exemplarele coborîte parcă atunci din aeronavele ce bîntuie, schizofrenic, televizoarele, și muțenia atelierului rămîne intactă și pe trotuar. Băieți și fete, e adevărat, de-o eclatantă performanță biologică, vorbesc o limbă stranie, gesticulează straniu, mă strecor în muțenie și mă-nfior. Ei, nici chiar așa... Contact motor și, în cîteva minute, orașul rămîne departe, în pîclele lui voievodale, șoseaua începe să ia calea soarelui-apune, plasîndu-mă într-o altă ordine mentală. Trec prin încă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Da' de unde! Mă strecor ogar tomnatic printre exemplarele coborîte parcă atunci din aeronavele ce bîntuie, schizofrenic, televizoarele, și muțenia atelierului rămîne intactă și pe trotuar. Băieți și fete, e adevărat, de-o eclatantă performanță biologică, vorbesc o limbă stranie, gesticulează straniu, mă strecor în muțenie și mă-nfior. Ei, nici chiar așa... Contact motor și, în cîteva minute, orașul rămîne departe, în pîclele lui voievodale, șoseaua începe să ia calea soarelui-apune, plasîndu-mă într-o altă ordine mentală. Trec prin încă adormitul Podu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
vin și mă culc la Farul. La 18,30, sînt iar pe plajă. Soare mare și roșu. Paznicul tînăr, urcat pe baracă, jos, cîinele care latră la o scroafă slabă, cu purcel după ea. Întoarcere. Lumină agonică. Cimitirul și mai straniu. Celălalt paznic, cam nebun și cam beat, cu cîinele lui ud. Soldatul care prinde pește într-o baltă. Micuțul catîr fugind bezmetic, căutîndu-și mama. Raza orbitoare a farului vechi. Promenada înserării pe faleză. În ușă, la discoteca Albatros, o fată
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
istoriei locale (cronici) și cărți de învățătură (mixte în compoziție, laic-religioase); divin și monstruos. Într-o continuă metamorfoză, imaginarul "românesc" medieval dezvăluie o fantezie "bine temperată" de legea unei sensibilități și a unor mentalități stabile și cu rare tendințe către straniul pur și către mirabil; mai curând, el relevă modele și coduri eroice, figura împăratului creștinat din Alexăndria sau tipologii ale sfinților-martiri. Relațiile de "vasalitate" (credință față de autocrat), practicate în spiritul politicii și al moralei românești, pun în evidență, în același
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
Până la "vesela Apocalipsă" din Țiganiada lui Ioan Budai-Deleanu drumul nu mai este atât de lung. Exorcizarea fricii de necunoscut atenuează în imaginar umbra morții și a iadului. Un antropomorfism vegetal, o putere fabuloasă a eroului, o prezență restrânsă semnificativ a straniului creștin sunt tot atâtea elemente reperabile și în legendele sfinților-martiri, și în romanele populare rezultate din contaminarea diverselor tradiții. În genere este un fapt constatat că poporul citește și iubește aceea ce-l ațâță sau îl înspăimântă într-un mod
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
forma ei originară. Pentru un american, pare curios că oameni din alte culturi și țări nu au un echivalent propriu pentru visul american. Când Întreb oameni din diverse părți ale lumii care este visul lor, sunt puși În Încurcătură. Ce straniu trebuie să fie pentru ei să știe atât de mult despre visul american, fără să aibă unul al lor. Dar lucrurile au Început să se schimbe. Cred că visul european a Început să se contureze. Cu toate că este Încă În perioada
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Domnului. Însuși succesul nostru este dovada clară că am fost Într-adevăr aleși. Dumnezeu ne-a răsplătit desigur pentru credința și serviciul nostru cu cea mai prosperă și puternică națiune de pe Pământ. Majoritatea europenilor găsesc acest aspect al visului american straniu, chiar puțin Înspăimântător. Însăși ideea că Dumnezeu a făcut din noi poporul ales, din țara noastră - pământul ales, provoacă zâmbete neîncrezătoare, În special În mijlocul populației europene, mai seculară, care de mult a lăsat În urmă un Dumnezeu personal. Dar ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
restul lumii. Asta nu Înseamnă că nu există oportunități atât pentru nativi, cât și pentru cei nou-veniți dinafară. Dar genul de mobilitate socială nelimitată, care a făcut ca America să fie invidiată de restul lumii, nu mai există. Ce este straniu despre situația curentă este inversarea rolurilor Între Lumea Noua și Lumea Veche, care a apărut În mai puțin de un sfert de secol. Cu numai o sută de ani În urmă, Europa pierdea oameni - milioane de suflete disperate Își riscau
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
lipsei de efort, iar 53% - lipsei de talent 16. Studiul valorilor globale a găsit că 71% dintre americani „cred că cei săraci au o șansă de a scăpa de sărăcie”, În schimb, numai 40% dintre europeni cred același lucru 17. Straniu, desigur, pentru o țară care are cel mai mare procentaj din populație trăind În sărăcie dintre toate țările dezvoltate. De unde această mare disparitate Între percepție și realitate? Din nou, Își are originea În Însuși centrul visului american... mentalitatea dură a
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
par să nu știe sau să nu le pese de felul În care arată. În Europa, văd bărbați și femei zăbovind la masă cu orele În restaurante și cafenele la stradă. Cu toate că nu e nimic deosebit În asta, ce este straniu Îmi pare să Îi văd În aceste localuri la orice oră din zi, nu numai la prânz sau la sfârșitul zilei de lucru, cum ar fi cazul În America. Primul lucru care Îmi trece prin cap este: Sunt acești oameni
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
bună parte o creație europeană, dezrădăcinată, plantată În solul american și cultivată pentru a corespunde mediului unic american. Nouă, americanilor, ne place să ne știm progresiști, cu atenția ațintită spre orizontul Îndepărtat. Totuși viziunea noastră asupra lumii, cu toate că ar părea straniu, este ancorată Într-o anumită perioadă de timp de mult depășită În istoria europeană. Pe scurt, visul american este un vis foarte vechi care devine din ce În ce mai irelevant În noua eră a globalizării. În următoarele patru capitole vom retrasa schimbările, filosofice
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
făcut apariția la Începutul secolului al XVIII-lea și a fost la Început folosit de astronomi, navigatori și doctori pentru a Înregistra măsurători mai precise. Ideea de a organiza timpul În unități standardizate: ore, minute și secunde ar fi părut stranie, chiar macabră, unui țăran iobag din epoca medievală. În aceea vreme, o zi era Împărțită În trei părți: răsărit, prânz și apus. Singurele semnale, spune Lawrence Wright, erau „clopotul pentru Însămânțat și recoltat care Îi chema la lucru, clopotul pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
faptul că nu este atât o democrație, cât o uriașă corporație comercială pentru descoperirea, cultivarea și capitalizarea enormului său teritoriu 64. Turner Își Încheia articolul cu o lamentație care, acum, privind În urmă, la peste o sută de ani, pare straniu de prevestitoare. El a scris: Atât timp cât reușita În acumularea de bogăție necesară propășirii individului este standardul de succes exclusiv sau dominant, atât timp cât prosperitatea materială, indiferent de prețul cu care este obținută sau civilizația rezultată astfel, este semnul distinctiv, democrația americană
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de pagini, care sunt atât de străine mentalității americane contemporane, Încât ar putea fi privite cu suspiciune sau considerate oarecum bizare. Pentru Început, nu există nici o referire la Dumnezeu, ci numai una voalată la „moștenirea religioasă” a Europei. Dumnezeu lipsește. Straniu, Într-un continent În care mari catedrale Împodobesc piețele centrale ale majorității orașelor și biserici mai mici și capele sunt la fiecare colț de stradă. Totuși majoritatea vechilor sanctuare sunt vizitate astăzi În primul rând de turiști. Cu greu poți
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
o imigrație robustă trebuie să fie semnificativă cu o creștere dramatică a fertilității. Asta ar Însemna să se readucă numărul de nou-născuți la 2,1%, nivel la care Europa ar fi capabilă să-și mențină populația constantă 43. Cel mai straniu aspect a ceea ce se Întâmplă În Europa este aparenta deconectare Între o populație din ce În ce mai Îmbătrânită și un vis tânăr. În trecut, civilizațiile pline de vitalitatea și dinamismul tinerilor au fost cele care au creat viziuni noi și puternice pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
nivel planetar și identitățile sociale, care sunt particulare și legate de un anumit teritoriu”13. Cetățenia capătă un caracter din ce În ce mai internațional pe măsură ce activitatea umană devine din ce În ce mai globală. Vechea concepție potrivit căreia cetățenia și naționalitatea se aflau În legătură pare aproape stranie Într-o lume a comerțului global, a mișcărilor transnaționale ale societății civile și a diasporelor culturale mobile. Însuși cuvântul „cetățean” este inadecvat pentru a defini noile drepturi și obligații care apar În societatea globalizată. „Cetățean” provine de la rădăcina latină civis
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
În care statul deține autoritatea supremă. Dacă statul-națiune este autoritatea absolută, așa cum mulți membri ai administrației Bush cred, atunci drepturile umane nu pot fi universale, deoarece existența lor ar depinde de toanele și capriciile instituțiilor politice teritoriale. Este un paradox straniu că Într-o lume din ce În ce mai globalizată, În care frontierele geografice de toate soiurile devin mai permisive sau pur și simplu dispar, Guvernul Statelor Unite ale Americii Întărește conceptul de suveranitate, În contradicție cu toate evoluțiile restului lumii. Dar aceasta se datorează faptului că
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
ideea de a extinde drepturile fundamentale la animale ar fi privită cu uluire În cercurile politice americane. și-au pierdut europenii mințile? Acesta este genul de răspuns care se poate auzi, În special de la cercetătorii americani și reprezentanții agriculturii-industriale. Totuși, straniu, noile studii de cercetare asupra compartimentului făcute de oameni de știință susțin ideea că animalele sunt Într-adevăr ființe sensibile, care merită respect și protecția prin lege a drepturilor lor fundamentale. Chiar mai straniu, o bună parte dintre cercetările În
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
cercetătorii americani și reprezentanții agriculturii-industriale. Totuși, straniu, noile studii de cercetare asupra compartimentului făcute de oameni de știință susțin ideea că animalele sunt Într-adevăr ființe sensibile, care merită respect și protecția prin lege a drepturilor lor fundamentale. Chiar mai straniu, o bună parte dintre cercetările În domeniul comportamentului animal sunt finanțate de companii cum ar fi MacDonald’s, Burger King, KFC și alți furnizori de fast-food. Presionate de activiștii pentru drepturile animalelor și de sprijinul public În creștere pentru un
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
să caut eventualele resturi ale albumului distrus în accident. Ce mă mai interesa un album, când pierdusem, din cauza unor fotografii, pe prietenul Pântescu, prieten al profesorului Ballif și al meu. Cred că această tragedie a pus sigiliu final pe istoria stranie a Ospiciului de la Golia. * Au rămas, totuși, unele mărturii elocvente de la un ultim inventar, notat în preajma lichidării activității medicale de la Ospiciul Golia (le situez în anul 1905). Sunt elocvente, poate mai elocvente decât fotografiile pierdute în accidentul regretatului Pântescu. Cerere
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
într-un moment de tîrzie, mică și trecătoare revoltă. Mimînd sentimentele, gîndurile, comportamentele, viața îi refuză ca pe un fals, iar moartea îi primește ca pe o cacialma. Și-ți vine să rîzi. Reacția martorului e între nedumerire și un straniu comic. Nici urmă de tragic. Celelalte două personaje ale piesei există mai mult de dragul cenzurii... Mișar fi plăcut, dacă aș fi avut voie, ca Vera și Mihai să fi fost parteneri în această orgie a desființării, să sufere, să înnebunească
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
aparte pe care dramaturgul o aplică este aceea că întîmplările, mărunte dar cu tîlc, ce se petrec nu dau în vileag chiar de la început, de la primele replici, distorsiunea universului palpabil. Se alunecă în fantasmagoric printr-o lentă acumulare de semne stranii. Cortina, în piesa pe care o supunem analizei, se ridică pe un moment de exuberanță. Glume, rîsete, dar și cîte o ironică înțepătură care îl avertizează pe spectator (și pe cititor deopotrivă) că lucrurile nu stau de fapt așa cum par
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]