8,942 matches
-
națională trebuie să rămînă dincolo de disputele partinice"66, scria el. Ce perspective avea România? Să o ia spre stînga sau spre extrema stîngă? Filosofia lui Iorga se rezuma la sămănătorism. El numea fondarea Internaționalei a III-a drept un "experiment inutil"67. Prosperitatea socialistă din anii postbelici se spulberase între timp; aceasta nu mai era în veci în stare să mobilizeze masele de români; socialiștii democrați din țările Lumii a Treia (mai ales din țările balcanice) nu avuseseră niciodată o șansă
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Iorga avea rezerve legale. A salutat totuși întoarcerea lui Carol: "sper că acela care se întoarce este vechiul prinț Carol, iar în privința celuilalt prinț Carol, nu vreau să-mi aduc aminte de el"24. A continuat să-și exprime speranțele inutile că regele Carol și prințesa Elena se vor împăca. Deși Iorga păstrase relații bune cu amîndoi, Carol și prințesa Elena au vizitat separat școala de Vară a lui Iorga de la Vălenii de Munte, în vara lui 193025. Între timp, criza
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
și cu dorința fierbinte de a duce un trai onorabil. În ceea ce privește mesianismul, el respingea ideea că ortodoxismul trebuie transformat în politică de stat, așa cum era folosit catolicismul în Occident, deoarece în ortodoxism nu existau franciscani. Din cauza unor astfel de afirmații inutile s-au orientat spre Legiune Nichifor Crainic și Nae Ionescu. Iorga îi îndemna pe latini să rămînă raționali. Codreanu (după părerea lui Iorga) nu era român, ci un Zelinschi, un mistic slav. Cît privește curentul antisemit, Iorga recunoștea gravitatea chestiunii
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
de reforme, ci doar dorința, o dorință care atingea proporțiile unui fel de lepră, de a pune mîna pe averile evreilor. Mult prea mulți birocrați îi sprijineau pe goga-cuziști. "Reexaminarea" a 800.000 de cetățenii ale evreilor însemna o muncă inutilă care favoriza corupția. Lăncierii, miliția partidului cuzist, care era alcătuită din o mie de membri, și-a sporit rîndurile în cîteva săptămîni la cîteva zeci de mii de duri înarmați. Un val scandalos și fără precedent de jaf, distrugeri turbate
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
la aflarea asasinării lui Codreanu, iar la trei zile după împușcarea acestuia a avut loc un furtunos schimb de cuvinte cu Călinescu. Martorii au descris starea deprimată a lui Călinescu la ieșirea din casa lui Iorga 25. Era o încercare inutilă, întrucît editorialele lui Iorga din perioada respectivă relatau o altă versiune. Doamna Liliana și alții își amintesc cît de mult ura Iorga toate acestea; le considera "stupide! Mai mult decît stupide, inutile!" Totul s-a făcut fără știrea lui Iorga
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
din casa lui Iorga 25. Era o încercare inutilă, întrucît editorialele lui Iorga din perioada respectivă relatau o altă versiune. Doamna Liliana și alții își amintesc cît de mult ura Iorga toate acestea; le considera "stupide! Mai mult decît stupide, inutile!" Totul s-a făcut fără știrea lui Iorga. El nu voia să cedeze sub presiune. Mircea îi asigura mereu pe membrii familiei sale că "nici un fir de păr de-al tatei nu va fi atins sau clintit din loc!" ( Datorită
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
anarhiei legionare. Acesta a făcut tot ce-i stătea în puteri. A fost întîmplător obținută legătura cu Sima și s-a ordonat instituirea de puncte de control polițienești între Sinaia, Ploiești și București, deși se știa că aceste măsuri erau inutile, întrucît poliția legionară (și Echipele Morții) nu putea fi controlată de poliția oficială. La toate acestea se adăuga factorul timp! Totul se terminase deja. Sima a intrat în alertă. Era foarte ocupat în ziua aceea memorabilă, încercînd să țină sub
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
renunțe definitiv la moștenirea șovinismului, crizei și soluțiilor autoritare. A transformat coordonarea politicilor economice dintr-o raritate Într-un procedeu curent. A făcut ca practicile monetare și comerțul de tip să-moară-și-capra-vecinului din anii ’30 să pară mai Întâi imprudente, apoi inutile și În cele din urmă absurde. Nimic din toate acestea nu ar fi fost posibil dacă Planul Marshall ar fi fost prezentat ca un model de „americanizare” a Europei. Dimpotrivă, europenii din acea perioadă erau atât de conștienți de dependența
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
o ignore, și de care depindea totul: problema germană. Fără renașterea germană, planificarea franceză nu ducea nicăieri: Franța voia să folosească fondurile de contrapartidă ale Planului Marshall pentru a construi oțelării gigantice În Lorena, dar, fără cărbunele german, acestea erau inutile. Degeaba aveai fonduri Marshall cu care să cumperi cărbune german, dacă nu exista cărbune. În primăvara anului 1948, producția industrială a Germaniei era Încă la jumătatea celei din 1936. Economia britanică nu avea cum să se remonteze când țara cheltuia
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
față de anglo-americani - să se traducă În sprijin sovietic pentru obiectivele diplomatice franceze. Ca și Churchill, de Gaulle echivala URSS cu „Rusia” și se lăsa antrenat de grandioase analogii istorice: În decembrie 1944, aflat În drum spre Moscova pentru negocierea unui inutil tratat franco-rus Împotriva unui nou atac german, de Gaulle a remarcat În anturajul său că tratează cu Stalin precum Francisc I cu Soliman Magnificul cu 400 de ani Înainte, cu diferența că „În Franța secolului al XVI-lea nu exista
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
pentru ideea paneuropeană. Mai concret, primul război mondial a reușit, În mod curios, să-i facă pe francezi și germani să realizeze cât de mult depind unii de alții. După ce confuzia postbelică s-a risipit, iar Parisul a abandonat eforturile inutile de a smulge Germaniei reparații de război, În 1926, Franța, Germania, Luxemburg, Belgia și regiunea (pe atunci autonomă) Saar au semnat un Pact Internațional al Oțelului pentru a regla producția și a preveni capacitatea excesivă. Deși În anul următor li
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
o colonie Îndepărtată fără un ajutor extern substanțial. Războiul francez din Indochina a fost finanțat de americani. La Început, contribuția Washingtonului a fost indirectă: grație Împrumuturilor și ajutorului american, francezii au putut aloca resurse considerabile efortului tot mai costisitor și inutil de a Învinge trupele Vietminh. Statele Unite au sponsorizat practic modernizarea economică postbelică a Franței, În timp ce aceasta Își aloca resursele războiului. Din 1950, ajutorul american a luat forme mai directe. Din iulie (la o lună după izbucnirea războiului În Coreea Învecinată
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de sprijin american, În bani și În produse. Washingtonul a stopat asistența abia În 1954, respingând cererile francezilor, tot mai disperate, de sprijin aerian pentru salvarea garnizoanei condamnate de la Dien Bien Phu. După aproape opt ani de lupte sângeroase și inutile, Washingtonul Înțelesese nu numai că francezii nu mai puteau recâștiga autoritatea pierdută În Indochina, dar și că erau inferiori forțelor armate oficiale și de gherilă conduse de Ho și Min. În viziunea americanilor, francezii le tocaseră banii și erau o
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
mulți dintre participanți, impulsul strategic al acestui conciliu nu era să Îmbrățișeze schimbarea radicală, ci să o stăvilească. Când legalizarea avortului și liberalizarea divorțului au fost supuse la vot câțiva ani mai tâziu, autoritățile ecleziastice s-au opus viguros (deși inutil) În țările predominant catolice precum Italia, Franța sau Germania de Vest. Dar chiar și În aceste probleme spinoase, Biserica nu a adoptat o poziție extremă, iar opoziția exprimată nu mai risca să scindeze comunitatea. Într-o societate care devenea treptat
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Ostpolitik În toate formele ei erau foști primari ai Berlinului: Brandt, Richard von Weizsäcker, viitorul președinte al federației, și Hans-Jochen Vogel, succesorul lui Brandt la conducerea SPD. Acestor oameni le era clar că Aliații vestici nu-și vor asuma riscuri inutile pentru a surmonta divizarea Europei - idee reconfirmată când Occidentul a urmărit cu mâinile În sân invadarea Cehoslovaciei de către membrii Tratatului de la Varșovia. Dacă vest-germanii doreau să depășească impasul central-european, trebuiau să o facă ei Înșiși, negociind direct cu autoritățile din
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
la fiecare 11 soldați (proporția cea mai ridicată din Europa). În 1967, o Lege Instituțională a Statului Învestea oficial forțele armate cu responsabilitatea de a garanta unitatea națiunii și integritatea ei teritorială, apărând „sistemul instituțional”. În practică Însă, armata devenise inutilă. Timp de zeci de ani, Franco Își protejase armata de orice războaie străine sau coloniale. Spre deosebire de soldații francezi sau portughezi, spaniolii nu trecuseră prin Înfrângeri umilitoare sau retrageri forțate. Nici un pericol militar nu amenința Spania, iar securitatea internă era asigurată
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
pentru contracte sau drepturi vamale. Oricât de evitate În practică, aceste reguli, prin simpla lor existență, obligau companiile de stat să acționeze pe piață la fel ca și cele private - moment În care implicarea statului În treburile lor a devenit inutilă. Italienii au avut o reacție tipică pentru mulți alți membri ai Comunității: În 1990, Italia a adoptat noi legi ce reflectau clauzele Actului Unic European, cerând tuturor companiilor de stat să aplice principiul competiției deschise și libere În toate demersurile
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Primul gând al lui Jaruzelski a fost să obțină un compromis care să salveze aparențele invitând Solidaritatea să i se alăture Într-un guvern de coaliție, Însă propunerea i-a fost refuzată. După alte câteva săptămâni de negocieri și eforturi inutile ale comuniștilor de a numi un premier, conducerea partidului a acceptat inevitabilul: pe 12 septembrie 1989, Tadeusz Mazowiecki a fost confirmat În post - era primul prim-ministru necomunist al Poloniei postbelice (deși comuniștii păstrau controlul câtorva ministere-cheie). În același timp
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
iar recolta era strânsă cu coasa și secera. Era, Într-adevăr, o noutate absolută: toate sistemele socialiste au depins de controlul centralizat asupra penuriilor induse chiar de sistem, Însă În România, o economie bazată pe investiții exagerate În capacități industriale inutile a fost transformată cu succes În una bazată pe subzistența agrară preindustrială. Politica lui Ceaușescu avea o anumită logică diabolică. Cu prețul pauperizării populației, România și-a achitat datoriile față de creditorii străini. Însă cârmuirea lui Ceaușescu nu s-a limitat
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
egal În cadrul unui stat federal, ei au fost puși În fața unui fait accompli. Negocierile au fost suspendate, iar Klaus le-a spus interlocutorilor slovaci: „Cum se pare că nu putem ajunge la un acord, mai bine renunțăm la aceste eforturi inutile și pornim fiecare pe calea lui”. Slovacii, care aparent primeau ce Își doriseră, au căzut În capcana consimțământului, deși mulți dintre ei știau că nu e lucrul cel mai Înțelept. Pe 17 iulie 1992, Consiliul Național Slovac a votat pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Austria, Elveția și chiar Germania, provincializarea treptată a limbii lor (În asemenea măsură, Încât nici măcar olandezii, a căror limbă este strâns Înrudită cu germana, nu o mai studiau sau nu o mai Înțelegeau) era un fapt consumat, iar regretele erau inutile. În anii ’90, Siemens și alte mari firme germane au transformat nevoia În virtute, impunând engleza ca limbă utilizată În mediul corporatist. Politicienii și managerii germani se mișcau remarcabil de ușor În cercuri anglofone. Cu totul altceva era declinul limbii
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Exercitarea consecventă a controlului motor răspunde particularităților învățării scrisului la clasa I, în condițiile în care, spre comparație de adult care prezintă siguranță și constanță în actul scrisului, în urma exercițiului îndelung, elevul de clasa I scrie lent, cu multe mișcări inutile, cu pauze, dese ridicări ale stiloului și mișcări discontinue. Urmărindu-se atent acțiunile realizate de elev în efortul său de a scrie se va asigura:scrierea corectă a cuvintelor, prin controlarea mișcărilor mâinii; - păstrarea poziției corecte a corpului, a capului
Caleidoscop by Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93240]
-
scrierea corectă a cuvintelor, prin controlarea mișcărilor mâinii; - păstrarea poziției corecte a corpului, a capului, a brațelor, a mâinilor, a caietului în timpul scrierii; - obținerea cursivității și esteticii scrisului prin corecta mânuire a stiloului, prin coordonarea mișcărilor mâinii, prin eliminarea mișcărilor inutile și diminuarea efortului. Evidențiind mereu defectele de poziție și insistând asupra poziției corecte a corpului, a antebrațelor și a umerilor, a degetelor care țin stiloul, a mișcărilor degetelor în timpul scrierii, învățătorul îi îndeamnă pe elevi săși sesizeze greșelile proprii, formându
Caleidoscop by Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93240]
-
traduction en tânt que țel, mais plutôt un commentaire, qui se propose d'informer leș lecteurs sur le " contenu " du poème. Comme le contenu dans le cas du discours poétique est fugace, une telle démarche nous semble irréalisable, voire même inutile. 2) la traduction-interprétation, qui " combine la paraphrase et l'analyse. Elle est l'auxiliaire des études historiques et esthétiques "737. Notre vision sur la traduction-interprétation diffère de celle d'Efim Etkind, qui l'associe à la simple paraphrase. 3) la
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
l'idiostyle de Blaga en fonction des composantes du signe poétique, nous ne nous proposons pas de séparer de manière radicale leș traits stylistiques et leș difficultés de traduction qu'engendrent ces deux composantes : en réalité, une telle séparation est inutile à notre démarche, voire même impossible. L'analyse de chaque contexte de traduction comprend des références à la fois au plan de l'expression et au plan du contenu. L'important est de déceler leș traits stylistiques (ou " effets de
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]