10,617 matches
-
luasem din când în când din cocaina ei? Ar trebui să se relaxeze. Neapărat. Dar nu de asta am venit. Nu vreau decât ca Rachel să-și pună viața în ordine și să fie din nou așa cum era... Brigit a izbucnit din nou în lacrimi. Luke și-a pus mâna peste a ei fără să spună nimic. Apoi i-a strâns ușor mâna. Arătau ca soțul și soția al căror copil a făcut meningită, iar ei așteaptă curajoși, pe holul spitalului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
răspundă la întrebări, Luke, crezi că te-ar deranja...? —OK, a spus el dând din cap. —Așa cum Rachel... ăăă... ți-a pus problema mai devreme: de ce-ai stat cu ea? De ce-am stat cu ea? aproape c-a izbucnit în râs Luke. Eram nebun după ea. Mulțumesc, Doamne, mulțumesc, Doamne, mulțumesc, Doamne. Am respirat teribil de ușurată. Luke își venise în fire. Era și timpul! Acum avea să retracteze toate minciunile alea îngrozitoare pe care le spusese despre mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cea bună“. Chiar dacă a vrut vreodată să se răzvrătească, să facă ceva în afara rolului, a simțit probabil că n-are dreptul. E posibil să le poarte pică părinților voștri pentru asta. —E prea pupincuristă ca să-i poarte cuiva pică, am izbucnit eu mânioasă. —Vezi?! Și tu te lași păcălită de stereotipuri! Dar dacă Margaret ar vrea să le poarte pică oamenilor? îți imaginezi cât de confuză și de vinovată s-ar simți? — Uite ce-i! Cui îi pasă de ea?! am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
chiar stau așa. Familia mea mi-a făcut mult rău, m-am smiorcăit eu considerând că era imposibil să nu am dreptate și ignorând discursul fascinant al lui Josephine. L-am surprins pe Mike străduindu-se din răsputeri să nu izbucnească în râs. Misty rânjea fără nici o rușine. —Ce-ai găsit de râs? am întrebat-o furioasă. Dacă n-aș fi clocotit de mânie, niciodată n-aș fi avut curajul s-o înfrunt deschis. —Ție? Ție ți s-a făcut mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ca nici un cuvânt din ceea ce spusese să nu fi fost adevărat. Mă simțeam furioasă, îmi venea să vomit și eram speriată. Aproape că am intrat în panică. Așa că atunci când Nola a zis „Te simți bine, Rachel? Arăți puțin cam...“, am izbucnit ușurată: —Și eu am fost așa. Mă gândeam tot timpul la droguri. Nu sunt fericită, am adăugat pe un ton ușor isteric. Nu sunt deloc fericită. Nu vreau să fiu așa. Am simțit că ceilalți se uitau la mine. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
reduc din cantități și nu reușisem. N-am fost capabilă, mi-am dat seama, simțind că la sentimentul de teamă se adăuga și unul de spaimă. Când începeam să iau droguri, nu mă mai săturam. Certuri și mai mari au izbucnit în jur fiindcă, spre uimirea lui Vincent, Stalin știa răspunsurile la toate întrebările de la Urmărire fără importanță. —Cum se poate? se lamenta Vincent fără încetare. Cum se poate? —Habar n-am, a spus Stalin ridicând din umeri. Am citit ziarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
zis ea. Acordă-ți un an în care să te faci mai bine. Și vrei să spui că n-ai fi făcut sex cu Luke? m-a întrebat ea cu un zâmbet parșiv. Am reușit să mă abțin să nu izbucnesc într-un șir de înjurături la adresa lui Luke, dar se citea pe fața mea cât îl uram. —Luke e un bărbat excepțional, a spus Josephine. Poate că acum nu gândești așa despre el, dar ți-a făcut un bine. Am tăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Ritualul ăsta exista de vreo douăzeci de ani, dar, în prima seară petrecută acasă, când nu eram decât eu și tata, uitasem de el. Așa că atunci când tata și-a anunțat intenția de a pleca la bar, iar eu n-am izbucnit în triluri, situația s-a cam deteriorat. Tata m-a întrebat, fixându-mă cu ochi suferinzi de vită înjunghiată: —La New York oamenii nu cântă? Cântatul nu e destul de grandios pentru ei? M-am repezit către bucătărie. —Dumnezeule! m-am plâns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
poate un ochi învinețit, dar nu m-am putut abține. Ba chiar, atunci când a făcut chestia cu o oglindă în spate și una în față, m-am trezit murmurând: — E minunat! Am reușit să mă țin tare și să nu izbucnesc în plâns înainte de-a trece pragul salonului. Am stat în stația de autobuz și-am plâns. Fără tot părul ăla mi se părea că eram dezbrăcată. — Cine-i tipa cu părul ca dracu’? am auzit o voce. Când m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să-și dea cu părerea despre părul meu din care se-alesese praful. Mama a spus neîncrezătoare: —O să-ți crească la loc. Tata a zis mândru și cu afecțiune: — Pe zi ce trece semeni din ce în ce mai mult cu maică-ta. Am izbucnit din nou în plâns. — Știi cu cine semeni? a zis mama într-o postură meditativă. Dacă-mi spui că semăn cu Brenda Fricker mă sinucid, am avertizat-o cu ochii înroșiți. Nu, nu, nu semeni deloc cu ea, m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cam agite și deja era prea mult pentru mine. Mi-a spus. — Din cauza lui, Philomena aproape c-a avut o cădere psihică, a zis mama cu o voce ascuțită, din care îți dădeai seama că era pe punctul de a izbucni în lacrimi. Era momentul să dispar. Și-apoi amândoi au fost internați la nebuni. Mi-am amintit de femeia solidă, cu voce tunătoare, care-l vizitase pe Chris la clinică. — Nu părea deloc necăjită, am zis eu în bătaie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
în toată firea. Din punctul ăsta, mama a luat-o razna. A încercat să mă pocnească, a aruncat în mine cu o perie de păr, s-a așezat pe un scaun, s-a ridicat din nou în picioare și a izbucnit în plâns în același timp. —Curvă ce ești, a țipat. N-ai nici un pic de rușine? Și el, bărbat însurat! Și cu ăia trei copii cum rămâne? Presupun că nici nu te-ai gândit la ei. Probabil că uimirea mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
întorc niciodată. Mă urăște. M-a urât întotdeauna. —Cine? Mama? m-a întrebat Helen surprinsă. — Da. întotdeauna m-a făcut să mă simt inutilă, am reușit să îngaim deși durerea aproape că-mi tăiase respirația. Și Helen și Anna au izbucnit în râs. —Pe tine? m-a întrebat chicotind Helen. Dar și mie îmi spune tot timpul că nu mai am nici o speranță. Pentru că am căzut de două ori la examene și am o slujbă de rahat. La fiecare două zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
o țigară. Niciodată n-ai făcut nimic supărător fără să-ți ieși din pepeni. —E foarte simplu, a încercat să mă liniștească Nola. Nu trebuie decât să înveți răspunsuri noi pentru orice situație. Nu m-am putut abține să nu izbucnesc în râs. Nola era așa de optimistă că te înfricoșa. — Dar e așa de dificil, m-am lamentat eu. Nu e, a spus Nola cu o voce melodioasă. E doar ceva nou. Trebuie să exersezi. O să mă mut de-acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să cred că discutam așa ceva. Pentru că nu ești omul care credeam eu că ești. Pentru că am luat droguri duminică noaptea? mi-am luat eu inima-n dinți și-am pus întrebarea care nu trebuia pusă. —Duminică noaptea? a lătrat Luke izbucnind în hohote de râs. De ce să ne oprim la noaptea de duminică? Dar, într-adevăr, problema e abuzul de droguri, a continuat el. Obiceiul ăsta al tău e grav și ai nevoie de ajutor. Eu am făcut tot ce-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
eram îngrijorată din cauza ta, faptul că o luaseși razna m-a făcut să mă simt bine. Cu cât îți era ție mai rău, cu atât eu mă simțeam mai bine. Și îmi pare rău. După ce a spus asta, Brigit a izbucnit într-un hohot de plâns zgomotos și violent. Nu fi proastă, Brigit, am spus eu încercând să fiu fermă și să nu mă smiorcăi. Sunt dependentă de droguri, ai trăit cu o dependentă de droguri. Trebuie să fi fost un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Luke foarte serios. Crezi că dacă nu te iubeam mai zburam patru mii opt sute de kilometri ca să stau într-o cameră unde-ți îngheța sângele în vene, înconjurat de niște ciudați, și mai dădeam cu tine de pământ? Amândoi am izbucnit în râs. — Chiar că ai dat cu mine de pământ. Asta înseamnă că m-ai iubit foarte tare. —A, da, a clătinat el din cap cu ironie. Te-am iubit. Dintr-odată, atmosfera se înviorase. Eu am întrebat ce mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Ileana se mulțumea să dea din cap aprobator și să zâmbească înțelegător: Sigur că da, le explica ea prietenelor care erau de față, doar se știe că l-a făcut singur, eu n-am nici un merit la treaba asta. Cristi izbucnea în râs, o cuprindea în brațe și o săruta pe obraz: Ba da dragă, nimeni nu-ți contestă meritele, dar trebuie să recunoști că ce e mai bun, de la mine a luat! O cunoscuse pe soția lui cu trei ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
care îl consultase pe băiat. Puștiul se plictisise să se mai joace cu jucăria de plastic și acum își mișca capul dintr-o parte în alta, umblând cu gurița după mâncare. Scâncea nemulțumit și își strâmba fețișoara, pregătindu-se să izbucnească în plâns. Ileana trebuia să sosească din clipă-n clipă, cu masa de seară pentru copil. Din camera alăturată se auzi soneria telefonului. Cristian nici nu se sinchisise să-l bage în seamă. Știa cine e la capătul firului, putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
liber în balamale. Pentru a o menține închisă în mers, trebuia să o blo cheze cu o șurubelniță. În ziua aceea și în toată săptămâna care a urmat s-a chinuit așa, încercând să țină pasul cu ceilalți șoferi care izbucneau în râs și își dădeau coate ori de câte ori îl vedeau apărând. Duminică se sculă de dimineață și se duse la garaj. Toată ziua lucrase cu sârg la mașină. Singur în tot parcul auto, repara camionul încercând să-l pună cât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
adormise din nou, pentru că tresări din somn când auzi zgomotul ușii de la intrare. În rezervă intrase Traian. Avea un halat semitransparent care abia încăpea pe umerii lui, iar peste pantofi purta niște protecții din același material. Când îl văzu, Cristian izbucni în râs: Arăți ca dracu' cu hainele alea pe tine! își întâmpină el prietenul. Salut! răspunse Traian, apropiindu-se de pat și strângând mâna lui Cristi. Văd că ești bine, din moment ce îți arde de glume. Salut! Cine ți-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
o făcui cu intenție. Încetează, agent! spuse tăios Cristi, simțind că se ener vează. Deși încă nu putea să distingă mare lucru în fața ochilor, după inflexiunile din vocea lui Pohoață i se părea că acesta abia se abține să nu izbucnească în râs, distrându-se pe seama lui, iar asta îl călca pe nervi. Nu cred că a frânat de loc! spuse repede agentul. Și atunci cum explici urmele astea? întrebă mai calm Cristian care nu mai sesiză nici un zâmbet în vocea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de sălbăticiuni! L-o fi speriat ceva. Ce? Sunt animale sălbatice pe aici? Sunt! Nu mai spune! Nu știam. Aveți lupi, urși? Nu. Din ăștia nu avem. Ori, poate, n-am auzit eu? se scărpină olteanul în creștet. Ei, lasă! izbucni în râs Cristi. Și atunci ce l-a speriat? Un bursuc ori poate o veveriță? 7 Cămașa i se lipise de spinare imediat ce ieșise din sediul secției de poliție. După răcoarea din pădurile prin care fusese cu agentul Pohoață, căldura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
spinare imediat ce ieșise din sediul secției de poliție. După răcoarea din pădurile prin care fusese cu agentul Pohoață, căldura de afară îl izbise în moalele capului. Pe cerul fără pic de nor, soarele de vară strălucea puternic la asfințit. Fierbințeala izbucnea în valuri din pavaj și din pereții clădirilor. Vizita la parchetul de sus, din munte, nu le adusese nimic nou în cadrul investigației. Stătuseră de vorbă cu ceilalți colegi ai șoferului dispărut, cu mecanicul de pe utilajul de ridicat și cu țapinarii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
fii cinstit cu mine. I-am promis lui taică-tu că nu spun nimănui nimic despre treaba asta. Aha, deci zvonurile care umblă prin oraș au un sâmbure de adevăr. Ai venit aici ca să-l anchetezi pe tata. Ei, nu! izbucni Cristi, lovindu-se cu palmele peste genunchi. Acum ai început și tu. Ce aveți fraților, cu toții, în orașul ăsta? Nu ești prima care îmi spune așa ceva. Sunt în concediu. Până să ajung aici, habar n-aveam de orășelul Baia de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]