10,805 matches
-
ușa librăriei, cu o Înfățișare impecabilă și Întotdeauna cu zîmbetul pe buze, dispus să muncească douăsprezece sau mai multe ore, fără pauză. Își descoperise pasiunea pentru ciocolată și pentru rulade, cu nimic mai prejos decît Înaltul său entuziasm față de marii tragici greci, drept pentru care luase ceva În greutate. Se bărbierea ca un filfizon, Își pieptăna părul spre spate cu briantină și Își lăsa o mustăcioară din creion, ca să fie În pas cu moda. Trecuseră treizeci de zile de cînd ieșise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
diferite, una de călugăr și una de soldat. Se rezemau pe instinctul moral și pe instinctul religios, pe care le-au asimilat într-o unică misiune: promovarea Legii celei noi a Mântuitorului Cristos. Acel călugăr-soldat a avut privilegiul și postura tragică a gânditorului creștin, care știe că dincolo de adevărurile relative, la care poate ajunge cugetarea omenească, stă nedezlegată marea taină a Adevărului. Au vrut astfel să trezească un simț nou, să creeze un organ nou pentru spiritul uman... Pe când noi, cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
unu sau două noaptea, simțeam cum timpul s-a blocat, pot spune către infinit. Deodată, i s-a făcut frică, vedea în ochii mei dezastrul! Eram în stare să merg până la capăt cu toate riscurile. Joaca s-ar fi încheiat tragic, iubirea noastră ar fi început cu o trădare neînchipuită! Prețul ar fi fost prea mare. I-am auzit vaietul înfundat, întretăiat c-un suspin scârțâit: - Acum poți să pleci, mi-ajunge ! Mi-am potolit foamea și setea de tine! Acum
V?rsta prescris? by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83733_a_85058]
-
oricine altcineva și că e cu totul deosebită. Poți face un pas mai departe spunându-i: „Sensibilitatea dumneavoastră exagerată este sursa unei mari și permanente suferințe“. Japonezele iubesc foarte mult cuvântul „a suferi“ și le place să se considere figuri tragice. Opt din zece vor fi de acord cu o astfel de observație, spuse apăsat bătrânul Higurashitei. Se mai întâmplă ca vreo studentă care a băut sau vreo barmaniță să se încăpățâneze și să nu vrea să-și recunoască soarta tragică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
tragice. Opt din zece vor fi de acord cu o astfel de observație, spuse apăsat bătrânul Higurashitei. Se mai întâmplă ca vreo studentă care a băut sau vreo barmaniță să se încăpățâneze și să nu vrea să-și recunoască soarta tragică, să susțină că viața-i o comedie. Și atunci le poți aduce pe calea ta spunându-le: „Poate că fața vă zâmbește, dar adâncul inimii vă plânge. Nu mă puteți induce în eroare. Îmi dau eu seama ce ființă sensibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Pe urmă, toate au intrat în normal, Anatol a reintrat în „Zoiosul”, c-o cipilică pe cap și-un braț de hârtii: - Am un nou poem, poate cel mai profund pe care l-am scris, e-un poem de iubire tragică, de-adevărat amor... Cine dă două sute de votcă? Televizorul vechi, alb-negru, se lăuda că-l aruncase după Cristina. - Măcar dac-aș fi nimerit-o... Am început să mă calicesc, altădată n-aș fi ratat-o, terci o făceam.... De fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
care-a fost mai iubită, caută motivele „gestului” tău, c-așa zic, „gestul”, de parcă ai fi făcut cu mâna la ia-mă nene s-ajungi la Ruginoasa sau i-ai arătat arbitrului la fotbal ce și cum, filozofia, impulsul... devii tragic, promisiune neîmplinită. Te compătimesc, se-apucă să-ți strângă articolașele în volum, mai dau numele tău și vreunui festival de nu știu ce sau vreunei tabere de creație. Dar dacă ai crăpat pentru c-ai fost sugativă, i-ai cam blocat. „Singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
și-a dat afară felia de tort cu frișcă, aproape intactă, refolosibilă ș-aia, s-a șters la gură plină de speranță, lăsând pentru masa de adio de sâmbătă istorisirea pe îndelete a altora dintre amorurile ei nefericite, trăgând spre tragic. - Lacrimi, bătăi pe umăr, îmbrățișări, dar și bucuria de pudel parfumat și frezat care se poate tăvăli într-o balegă destul de caldă și îmbietoare. Viață adevărată! - Da... O să-mi comand un costum de clown, am s-apar în fața publicului internațional
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
s-a făcut rău. Avea obrazul învinețit și buzele năpădite de muște. Am plecat de-acolo scuturîndu-mă de silă și contrariat. Până atunci crezusem că sinuciderea este un gest filosofic. Un pact cu viața rupt. Le atribuiam sinucigașilor o noblețe tragică, de oameni care își recunoșteau eșecul sau nefericirea și, după ce pierduseră toate bătăliile, aveau tăria să încheie cu o victorie care nu le mai servea la nimic, o victorie asupra fricii de moarte. Ei pătrundeau liberi în metafizică după ce fuseseră
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
cuvânt. În fața tragediei lui Sofocle nu simpla milă ne împiedică să-l privim pe Oedip ca pe un criminal. În ciuda faptului că mâinile lui sânt pătate de sânge, simțim un fel de fraternitate care ne leagă de el, o fraternitate tragică, deoarece ne dăm seama că el a fost unealta destinului, că n-a ucis pentru că a vrut, că destinul l-a împins la crimă. Ei bine, onorată instanță, aceeași "milă tragică" o cer pentru acuzată. Cum a ajuns ea să
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
de fraternitate care ne leagă de el, o fraternitate tragică, deoarece ne dăm seama că el a fost unealta destinului, că n-a ucis pentru că a vrut, că destinul l-a împins la crimă. Ei bine, onorată instanță, aceeași "milă tragică" o cer pentru acuzată. Cum a ajuns ea să ucidă? Cine a împins-o la asta? A avut ea vreodată instincte criminale care au răbufnit acum? Cei care au împins-o sânt cei care au răspândit frica. Da, ei sânt
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
două victime. Nu voi susține, în replică la pledoaria acuzării, că judecătorul ucis de soția sa era de vină. Și că și-a meritat parțial soarta. Nu, el rămâne, cum a zis acuzarea, o victimă. Numai că alături de el, mai tragică, este o altă victimă. O femeie care va trăi de-acum înainte ca Oedip; pe care frica a scos-o din minți, a transformat-o în unealta ei; care, într-un moment de disperare, a ucis pentru a-și apăra
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
posibil ca o revoluție să nu poată evita moartea. Dar ea trebuie să evite crima. A ucide nu e totuna cu a asasina. Nu orice moarte umple mâinile de sânge și nu orice victimă poate fi pusă pe seama acelei fatalități tragice pe care trebuie s-o înfrunte omul de câte ori se revoltă. Altădată, când eram profesor de istorie, evocam în fața elevilor atmosfera Parisului din acele zile de vară de la începutul lui Thermidor, când cuțitul ghilotinei nu mai alegea decât în grabă. Temperatura
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
înlăuntrul aceluiași laț, înlăuntrul aceluiași zid al destinului. Și că în loc să căutăm crăpătura din zid, ne strângem și mai mult lațul pe care ni l-a pus destinul de gât. Nu e trist? Eu simt fraternitatea ca pe o idee tragică. În numele ei condamn ghilotina și vă amintesc că datoria noastră este una singură: să facem ca ea să nu funcționeze din nou. Nu pe scândura eșafodului vom găsi ceea ce căutăm." 25. După ce i-am dat foile Eleonorei, am ieșit să
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
previn, să nu mă judecați greșit dacă va trebui să-mi aruncați și mie o monedă, temîndu-vă să nu vă muște cobra. Am vrut să știți cum s-au întîmplat toate. Poate că atunci o să simțiți pentru mine acea milă tragică de care v-am vorbit. Plec, domnilor. Doamne, apără-mă de mine însumi. (1981)
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
fabricase el În mintea sa, ceea ce o impresiona pe moarte era faptul că i se păruse că auzise În acele cincizeci și opt de secunde de muzică o transpunere ritmică și melodică a oricărei vieți omenești, obișnuită sau extraordinară, prin tragica ei scurtime, prin intensitatea ei disperată, și de asemenea din cauza acelui acord final care era ca un punct de suspensie lăsat În aer, În gol, peste tot, ca și cum, În mod iremediabil, Încă mai rămăsese ceva de spus. Violoncelistul căzuse Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
FATĂ: Ce părere are Doamna Lume? DOAMNA LUME: Părerea mea e știută de toți, acceptată de unii și neluată în seamă de nimeni. Din nefericire, cei mai mulți dintre oameni rămân doar întrebări uneori comice, alteori neroade, alteori pline de înțeles, alteori tragice, alteori deșarte. Și dezlegarea îndelung așteptată a marilor semne de întrebare în umbra cărora s-au mișcat întârzie fără sfârșit în moartea lor. IERONIM: Basme! Legile societății oferă astăzi soluțiile cele mai nimerite la toate întrebările. Ce spui tu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
când în când, ne întâlneam o clipă pentru un comentariu în șoaptă, dar aproape întotdeauna îl lăsam pentru mai târziu, acasă, când ea cobora de pe tocuri și-și regăsea papucii. Prietenii noștri ne făceau să râdem, cu cât erau mai tragici, cu atât ne făceau mai mult să râdem. Vorbeam foarte urât despre ei, dar cu mult drag, și asta era suficient să fim iertați. Elsa prindea cu ușurință sâmburele oricărei legături, dădea la o parte coaja și se afunda în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
arătat originea divină a ciumei și caracterul pedepsitor al acestui flagel, el terminase ce avea de spus și că n-o să facă apel, pentru a ajunge la concluzia lui, la o elocvență care, fiind vorba de un subiect atât de tragic, ar fi deplasată. I se părea că totul e clar pentru toți. El a amintit doar că Mathieu Marais, cronicarul, cu ocazia marii ciume din Marsilia, se plânsese că, trăind fără ajutor și speranță, se simțea scufundat în infern. Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
în descoperirea de noi surse de venit și de o remarcabilă cruzime în ceea ce privește obținerea lor<footnote Ion Neculce, Letopisețul Țării Moldovei, București, 1972, p. 66, același autor, O samă de cuvinte, București, 1972, p. 23 footnote>. Totuși, această perioadă aproape tragică pentru destinul politic și economic al Țărilor Române nu este lipsită de o oarecare strălucire. Continuând buna tradiție a unor conducători ca Ștefan cel Mare, Neagoe Basarab sau Vasile Lupu, voievozii români au acceptat dificila misiune de a fi în
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
-i iei ca bagaj de mână în avionul de Paris) și la fel sunt și coșulețele din Chinatown în care să-i duci. Crystal e la curent cu noile tendințe. De fapt, Crystal este perfectă. Era de-a dreptul très tragic să apară în viața mea într-un moment ca ăsta. Era deprimant de strălucitoare. Câteva minute mai târziu a sosit și Billy, prietenul ei. Billy e un bărbat superb și, de asemenea, tot în pas cu moda. Se țineau de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
unul dintre aceste superbe, pufoase halate de culoarea piersicii, personalizate cu cuvintele RITZ - PARIS, brodate cu auriu, nu mă puteam gândi la nimic altceva decât ce șic ar fi dacă aș fi găsită moartă îmbrăcată într-unul din ele. Era tragic, pe cuvânt - vreau să spun c-au fost vremuri când halatele personalizate mă aduceau în culmea fericirii. Prima oară când am purtat unul din halatele gri-deschis de la Four Seasons din Maui, îmi amintesc de parcă a fost ieri, m-am simțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
café crème. În sfârșit, înțelegeam de ce ador poezia aceea a Sylviei Plath în care scrie că a muri e o artă. Mi-am mâzgălit biletul de adio pe hârtia superbă, cu antetul hotelului. Va fi foarte à la Virginia Woolf - tragic, dar inteligent. A scris cea mai bună scrisoare de adio din toate timpurile - curajoasă, fără autocompătimire - și a avut un efect remarcabil. Vreau să spun, toată lumea o crede genială, nu-i așa? Am început să scriu. Voi fi succintă: Tuturor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Ca, de altfel, și dl G-V! Chiar dacă acum știa jalnicul adevăr despre situația mea deplorabilă, Charlie era încă ușor amuzat. —Ei bine, poate că nu-i chiar așa de rău, îmi spuse. —Nu-i rău? E de-a dreptul tragic! — Nu-i rău, măcar acum ai învățat că nu-i bine să pleci în vacanță cu oameni pe care nu-i cunoști. Ce tot spune? Îl știam pe Patrick de cel puțin douăzeci și patru de ore când i-am acceptat invitația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
liber. —Dumnezeule, oamenii ăștia n-au auzit că moda-i trecătoare? mă întrebă Julie în timp ce traversam peluza. —Julie, englezii cred că-i de prost gust să țină pasul cu moda, i-am explicat. — Foarte trist, replică ea cu un aer tragic. —Iubito, te-ai dat cu fond de ten? mă interpelă mama. Nu, mamă. E prea cald, i-am răspuns. —Julie, arăți fenomenal, cine ți-a creat rochia asta extraordinară? se interesă mama. Înainte ca Julie să poată răspunde, mama se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]