9,986 matches
-
disperare, fugind de moarte. - Acolo suflă! Încă Îi mai răsuna În urechi strigătul excitat al omului de cart care, din gabie, arăta cu mîna spre punctul În care marele cetaceu Își făcuse apariția, și acela era, fără Îndoială, cel mai vesel și mai minunat dintre strigăte, singura frază care reușise vreodată să deștepte un ecou În sufletul lui, căci Începînd din clipa, În care căpitanul ordona „Bărcile la apă!” și sărea imediat la cîrma celei dintîi, Iguana Oberlus Înceta să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
bunurile pe banda rulantă avea un păr lung, care-i ieșea de sub hanoracul cu glugă, și-și trăgea întruna nasul în timp ce golea coșul. Avea o conservă de fasole, două pachete de pâine feliată, patru iaurturi, puse laolaltă într-o folie vesel colorată, și două sticle mari de Cola. Ajunse în apropierea casei de marcat, au fost apucate de brațul deosebit de dolofan al fetei de la casă, apoi vânturate rapid prin fața scannerului piuitor. M-am aplecat să văd mai bine. Brațul era mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
a numelui ei ar reuși s-o scoată înapoi la mal. Am decis să fiu îndrăzneț și am privit repede insigna de pe pieptul ei, parțial îngropată de adâncimile toracelui cu carouri verzi. Abia puteam să deslușesc primele cuvinte din mesajul vesel de întâmpinare: „Salut! Mă bucur să te ajut! Eu sunt St...“, dar continuarea era bine ascunsă vederii. N-am reușit să mă gândesc imediat la numele care i s-ar potrivi - nu prea părea a fi o „Stephanie“, singurul nume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
slăbuță înăuntrul ei, încercând să-și scoată capul la iveală? Era greu să asociezi un cuvânt așa de activ cum e „a încerca“ acestei creaturi pasive. Și era posibil ca fetiței slăbuțe din interior să îi fie asociată o personalitate veselă și pozitivă, așteptând și ea ocazia să izbucnească într-un val de joie-de-vivre? I-am pus în mână o bancnotă de douăzeci de lire și am privit-o cum tastează absentă „20“, deschide casa și privește în sus la „1
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Sheila. E-o târâtură - știi bine. — Ba nu e! Te face să râzi! Și, oricum, nu e el așa dur, nu, Stacey? — Cum adică? Eram la o masă de la cantina personalului. Din întâmplare, nu e nasol acolo. Destul de luminos și vesel, cum ar zice mama. Au împrospătat locul zilele trecute și pereții-s un soi de portocaliu gălbui luminos. Mort de vesel. Și putem să ne cumpărăm tot felu’ de pachete chiar ieftine, care s-au stricat în magazin, așa că mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Stacey? — Cum adică? Eram la o masă de la cantina personalului. Din întâmplare, nu e nasol acolo. Destul de luminos și vesel, cum ar zice mama. Au împrospătat locul zilele trecute și pereții-s un soi de portocaliu gălbui luminos. Mort de vesel. Și putem să ne cumpărăm tot felu’ de pachete chiar ieftine, care s-au stricat în magazin, așa că mereu faci o afacere sau două. Nici una nu mă ajută la dietă, normal, da’ nu se rezumă la chestii mărunte ca asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
e cazul pentru cele mai multe familii, mă gândesc eu, cu noi patru combinați ca să naștem o creatură care să însemne mai mult decât suma părților noastre - sau mai puțin, câteodată, în funcție de starea de spirit combinată a participanților. E genul de animal vesel, cu chef de povestit și fericit, care apare când am avut cu toții o zi bună: e un specimen destul de rar. Dar destul de des se întâmplă ca Ben, Judy și cu mine să fim într-o stare suficient de bună - lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
între Ben și mine în noaptea aceea, dar sunt absolut sigur că mă dusesem la el în cameră și vorbisem cu el. Am reușit să ascund asta undeva în fundul minții mele și-am pornit spre serviciu simțindu-mă mult mai vesel decât fusesem când mă dădusem jos din pat. Într-adevăr, amintirea acelei experiențe de a mă fi trezit încălțat unilateral, cu o șosetă, se topi curând în insignifianță și deveni o parte ca din vis a experiențelor din ultimele 24
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
că iau niște paracetamol la un moment dat peste zi, așa că m-am gândit c-aș putea foarte bine să-l iau de la SavaMart. Puteam trece cu ușurință pe acolo în drumul meu spre Lincoln’s Inn, s-o salut vesel pe prietena mea cea grasă și să-i aduc un pic de lumină în viață înainte de a mă-nchide în întunecimea tribunalului numărul 4, secțiunea familie. Dac-aș fi știut, dacă m-aș fi gândit, câtă nefericire și câte complicații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
era gata îmbrăcat foarte devreme; arăta mult mai optimist în dimineața asta. Fredona pentru sine cât și-a făcut pâinea prăjită și, după ce i-a dus mamei o cană de ceai, a tăiat-o spre serviciu cu un aer foarte vesel. Când s-a-ntors acasă, au început să se tulbure lucrurile iar. Îmi făceam niște teme la masa din bucătărie- în mod normal mi le fac la mine-n cameră, la calculator, dar muream de foame și m-am gândit să m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
mereu seama când fata găsește tipu’ potrivit, că mama-ncepe s-arate așa visătoare și zâmbitoare și nu vrea să se uite la televizor decât dacă e East Enders. E tare plângăcioasă mama. Mă-ntreb dacă de aia era așa veselă și zâmbitoare atuncea-n prima seară cu Charlie - oare era ca-n cărți, de și-a dat ea seama imediat că-i nebun după mine? (Nebun e cuvântu’ potrivit, zic io - nebun că-i place o gogoașă de grăsime ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
cufărul cel vechi, am zis, și ți-l returnez imediat ce despachetez, bine? Își sufla nasul într-un șervețel pe care îl scosese de undeva din jurul persoanei sale, dar nu-mi răspunse. — Scuză-mă, am continuat eu pe un ton practic vesel, nu vreau să te turtesc - poți să te dai un pic la o parte cât las eu astea pe pat? Și stai pe șosete. N-am așteptat să-mi răspundă, ci am aruncat costumele pe cuvertura albă de pat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
-ntorc în același loc, fiindcă simt diferența de când stăteam acolo și eram deprimată și doar mă întrebam când o să pot să-mi bag în gură ceva dulce fără să observe Warren sau nebuna aia de doamna Peters. Azi am fost veselă și-am zis la clienți bună dimineața și din astea. Unii din ei erau chiar șocați că înainte nu le ziceam nimic. Am râs de asta. Pe bune, Charlie arată cam nefericit în ultima vreme. Zice că nu-l deranjează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
mine acuma c-am slăbit - chiar dacă încă-s mare, știu că nu-s așa masivă cum eram. Știu că n-ar trebui să conteze ce mărime porți, da’ contează. Chiar și Vanessa aia, care pe vremuri era așa zâmbitoare și veselă la televizor când era mare, da’ acuma zice că doar se prefăcea și că de fapt se ura. E minunat să poți intra în magazine normale și să te uiți la haine: pe vremuri făceam asta doar ca să-mi imaginez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
a ei plină cu jucării. Cred că avea atâtea, cât nu aveau toți copiii din sat împreună. Mă consideram fericită pentru faptul că eram prietene și că puteam intra în casa lor oricând doream. Nu ne certam, era o fire veselă și tot ce avea împărțea cu mine. Cu ei stătea cealaltă bunică, care venise din Ucraina. Era o femeie căreia îi plăcea mult să gătească. Câte feluri de bucate nu făcea? De multe ori, când ne jucam, ea ne invita
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
se trezise mai devreme ca de obicei, avea multe de făcut în acea zi. Alexandra își aminti că-i promisese mamei să o ajute și se grăbi să iasă din casă. În prag o întâmpină soarele care era atât de vesel și stralucea atât de frumos! Razele lui îi mângâiau fețișoara ei somnoroasă și ochișorii ce abia i se deschideau. „Ultima zi” - se gândi micuța și se bucură nespus. De luni, tot număra zilele care mai rămâneau până duminică. Se apropia
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
simplu, imposibil. Dar, ca de fiecare dată, pentru rugăciunile părinților mei, Domnul se îndura de mine și mereu mă scotea din nevoi și din dificultăți. Așa a fost și atunci; se găsise una dintre colegile mele, Stela Stratan, o fire veselă și mărinimoasă, care îmi oferise jumătate din patul ei pentru întreg anul acela. Părinții nu știau, nu le spusesem nimic, pentru a nu-i face să sufere. Acasă mă duceam des, chiar dacă era departe. Cum aveam o mică ocazie, n-
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
mereu frumos pieptănat. Toate trăsăturile i se îmbinau cu corpul ei armonios pe care i-l dăruise Dumnezeu. O văzusem așezată pe banca de la intrarea în biserică. Privea cu gingășie la mulțimea copilașilor care, după ce primiseră Sfânta Împărtășanie, se jucau veseli și gălăgioși prin curte. Mă apropiasem și mă așezasem alături de ea. Ea nu-și lua privirea de la copii. Cerceta toate mișcările lor, părea că participă la jocurile lor. Zâmbea, râdea și comenta câte ceva de felul: „Uite, ce îndrăzneață e Ana-Maria
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
Te rog, nu-ți pierde capul! S-ar putea totuși să nu fie nimic..." Își făcu o cruce cu limba în cerul gurii și suspină. Șerbănică Miga trase zăvorul. Un bărbat tânăr surâdea în prag. Chipul rotund avea o expresie veselă, părul blond cădea moale pe frunte și la ceafă. ― Greu mai deschideți, oameni buni! Credeam că ați plecat de-acasă. Dacă nu vedeam lumină... ― Așa e, așa e... Șerbănică Miga își umezi buzele: De fapt, pe cine căutați? Își agita
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
cu privirea în pământ. Avea o voce jalnică, melodia falsă abia se deslușea. ― Azi am să-ncrestez în grindă, grindă / Jos din cui acum oglindă... ― Nu! urlă cârnul și trimise trei gloanțe în oglinda venețiană agățată deasupra servantei. Ceva mai vesel! Oglinda plesni. Trei păianjeni uriași înotau în apele ei. "Dumnezeule! gândi Melania Lupu. Asta aduce nenorocire." Scarlat interveni din nou: ― Dragul meu, înțelege-mă, întîrziem... ― Te așteaptă fluturele albastru, completă fără zâmbet Ionescu. ― Să aștepte! Vreau să cânte și să
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
te apucă groaza! Ars tot, abia ține pistolul. ― Cum l-a ars? ― Am uitat să întreb. Oricum, l-a prăjit. Inginerul începu să râdă. Un râs amar, venit din pântece cu fălcile încleștate. Dascălu căscă ochii. ― De ce rîzi? ― Așa! E vesel! Al naibii de vesel! Cârnul clătină din cap lămurit. ― Am înțeles! Ești țicnit rău! Se uită la ceas: S-a făcut de 2. ― Te grăbești? ― Bineînțeles. Avem de scotocit toată biblioteca. Inginerul încruntă sprâncenele. ― De ce? ― Păi nu ți-am spus? Tipa zice
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
groaza! Ars tot, abia ține pistolul. ― Cum l-a ars? ― Am uitat să întreb. Oricum, l-a prăjit. Inginerul începu să râdă. Un râs amar, venit din pântece cu fălcile încleștate. Dascălu căscă ochii. ― De ce rîzi? ― Așa! E vesel! Al naibii de vesel! Cârnul clătină din cap lămurit. ― Am înțeles! Ești țicnit rău! Se uită la ceas: S-a făcut de 2. ― Te grăbești? ― Bineînțeles. Avem de scotocit toată biblioteca. Inginerul încruntă sprâncenele. ― De ce? ― Păi nu ți-am spus? Tipa zice că ar
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
Bandiții lucrează în stil mare! Rembrandt, Goya! Tablouri regești... O avere colosală! Cum poți să scoți așa ceva peste graniță?" Inginerul sorbi ultimele picături din sticluța de rom și trase cu poftă din țigară. Oboseala îi dispăruse și ochii negri sclipeau vesel. Se simțea fericit, o fericire febrilă, nervoasă, vorbea încontinuu făcând abstracție de bătrâni. ― Am avut tot timpul impresia că visez... Nababi, domnule! Să fi văzut casa! Nu-mi venea să cred." Ce caut aici?! Ce se întîmplă cu mine!? Am
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
fetițo, să nu te gândești la dulciuri ― și începi să te mulțumești cu tocana cotidiană. Bănuiesc că și pentru Florence constituie o surpriză ceea ce simte. Viața alături de Șerbănică a fost un calvar. Gîndește-te doar la temperamentul ei! Era cea mai veselă fată din câte ai cunoscut vreodată, de-a dreptul încîntătoare. Din păcate, Periețenii scăpătaseră și au fost fericiți când Șerbănică i-a cerut mâna. Un mariaj nesperat. Iar acum... Florence își închipuie că domnul Ionescu e bărbatul pe care și
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
însuși obișnuia să-și rezolve astfel toate lucrările. Zâmbi încurcată: Ați uitat cât vă enerva țăcănitul? Când aruncați cu papucii în ușă... Nu mai așteptă răspunsul și luă o foaie de hârtie așezînd-o în mașină. Grigore Popa râse scurt. ― Ești vesel, domnule! constată sculptorul. Celălalt își strânse buzele. Expresia i se înăsprise. ― Am o impresie ciudată... ― Adică? ― Toate astea par învățate pe dinafară. ― Premeditare? bâlbâi Matei. Bătrânul tăcu. Melania Lupu scoase hârtia din mașină și citi încă o dată textul. ― "Draga mea
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]