10,472 matches
-
nume latinești de culori s-au păstrat numai în română și în alte câteva limbi romanice: lat. galbinus > rom. galben, fr. jaune (există și în provensală; it. giallo este împrumutat din franceză); lat. *albaster (devenit rom. albastru) și lat. venetus (devenit rom. vânăt) s-au mai păstrat și în dialectele italiene meridionale (de precizat că, în dialectul calabrez, continuatorul lui *albaster păstrează sensul etimologic de „albicios“). Rom. roșu are etimologie discutată: cei mai mulți specialiști în probleme de etimologie cred că vine din
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
spune că, în timpul unui bal la curte, contesa de Salisbury, amanta regelui, a lăsat să-i cadă o jartieră. Regele a ridicat-o repede și i-a dat-o contesei; apoi, la glumele curtezanilor, a răspuns cu o celebră replică, devenită ulterior deviza ordinului: Honni soit qui mal y pense „afurisit să fie cine se gândește la rele“. Textul este în franceză, care era limba folosită, în acea vreme, la curtea regală engleză. El i-a promis favoritei sale că va
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
latinești păstrate numai în română Spre deosebire de cuvintele panromanice, în cazul multor cuvinte din această categorie se constată schimbarea „valorii“ lor între faza latină, cunoscută din texte, și faza română, după cum a arătat I. Fischer. Dacă în ceea ce privește termeni ca lat. canticum devenit rom. cântec sau lat. horrescere devenit rom. (a) urî avem a face cu termeni curenți atât în latină, cât și în română, în alte cazuri cuvinte curente în latină, ca verbul vomare, moștenit în arom. voame, nu mai sunt importante
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
ferice, termeni care, în limbile romanice occidentale, nu au fost moșteniți, ci au fost împrumutați ulterior din latină. De ce lat. venetus s-a conservat numai în rom. vânăt, iar limbile romanice occidentale au împrumutat pentru această noțiune un termen germanic (devenit fr. bleu) sau un termen din arabă (devenit it. azzuro, fr. azur, sp. azul)? Sunt întrebări care nu au întotdeauna un răspuns satisfăcător. Româna - mare importator de cuvinte Am insistat de multe ori, în lucrările mele de romanist, asupra faptului
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
sunt raportați la sinonimele lor latinești păstrate în română. Gr. Brâncuș constată că între termenul autohton și cel latinesc s-a stabilit un raport ca de la particular la general, în sensul unei specializări semantice „pastorale“ a sinonimului autohton. Lat. albus devenit rom. alb a păstrat sensul general al culorii, în timp ce bardzu, termenul autohton (folosit astăzi numai dialectal: în Transilvania, în aromână și în meglenoromână), și-a restrâns sensul, denumind culoarea albă sau bălțată a unui animal domestic (oaie, capră, catâr); în
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
care a acționat în spirit românesc, a acceptat alianța cu Antanta pentru realizarea idealului poporului român. Generalul Eremia Grigorescu i-a ordonat șefului său de cabinet să pregătească, încă de la Iași, cu puțin înainte da a părăsi fosta capitală moldavă, devenită capitala țării în timpul războiului, un decret de înălțare în rang de mareșal a regelui. Subordonații lui Grigorescu au avut de îndeplinit o sarcină foarte grea. Trebuia definitivat actul înainte de plecarea din Iași, iar regele Ferdinand trebuia investit în timpul ceremoniei de la
Mareșalul Constantin Prezan mereu la datorie by Lucica Vargan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1654_a_3108]
-
au legătură cu întâmplări personale. Atitudinea povestitorului este detașată, rece, obiectivă. Apoi, deodată, la Sinaia, trecutul îngropat în uitare izbucnește la suprafață. Abia acum, își dă seama scriitorul de ce nu a reluat în volumul din 1948 o schiță precum Salcâmul, devenită fundament de substrat antropologic în romanul Moromeții. Iată comentariul lui Preda: în finalul romanului Viața ca o pradă, ca o continuare a acestui fragment, Preda mărturisește că, la douăzeci de ani, despărțirea lui sufletească de familie era deplină. Cum se
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Butnaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1382]
-
volumul al II-lea, este înregistrată și la sfârșitul primului volum al romanului Moromeții: și reluată, ca pentru confirmare, în finalul volumului al doilea: Acest "eu” este conștiința auctorială, căreia, de fapt, îi revine misiunea de a răspunde la întrebarea devenită obsedantă pentru Ilie Moromete: „Dar socoteala ciobanului e achitată?” Spațiul microcosmic Titlul romanului Moromeții face trimitere la o pluralitate, este romanul unor personaje legate printr-o filiație care poate fi întâmplătoare, impusă sau acceptată. Toate aceste caracteristici sunt și elementele
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Butnaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1382]
-
lumi a câmpiei dunărene. Este descris mai întâi universul sinestezic al lumii satului, într-o dimineață de duminică, prevestitor, parcă, al desacralizării ei: Imaginea apocaliptică este întregită de transferul sinestezic care se realizează, din cimitir, în curtea lui Ilie Moromete, devenită acum un "imago mundi” a satului: Acest bocet simbolic, o litanie cosmică, devine un ecou al dezorientării omului care se află "sub vremi”. Imaginea descrisă este în perfectă consonanță cu aceea a căderii salcâmului, personificat și hiperbolizat: Este tăcerea începutului
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mihaela Butnaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1382]
-
că acele câteva fire de păr alb într-o parte unde îl avusese totdeauna cărunt erau accentuate de lumina solară. Și în definitiv, ce are de a face culoarea părului? Îi ședea bine. Totuși, continua observare a lui Dan Bogdan (devenită tic, prin carența fanteziei) îl plictisea atât de tare încît într-o bună zi se rase în cap. Dan Bogdan îl chestionă, natural, asupra motivului neobișnuitei acțiuni; nu bănui vreodată că el era cauza noii înfățișări a lui Ioanide. Cum
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
vreme Gaittany de a "o duce prost" și care-i conferea o aureolă de martir. Unii pronunțau chiar cuvântul "mizerie". De câte ori venea vorba de Gaittany, ajunsese un clișeu ca unul să zică deodată: "o duce greu, săracul", aprobat de fizionomiile devenite brusc serioase ale celorlalți. S-ar fi spus că era un caz de interes național, față de care îngrijorarea devenea colectivă. Toată această comedie se întemeia pe obișnuința pe care o au oamenii de lume de a cameleoniza și din sentimentul
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Încă două împușcături se auziră în direcția în care se îndreptă cel urmărit și nici o reacțiune din partea agenților. Trecu un timp, părând, din lipsa unei unități de măsură, nelimitat, fără nici o schimbare, și, de frig, Pica se zgribuli în mantoul devenit insuficient. Deodată, o fâșie de lumină mișcătoare pătrunse prin orificiul ușii, după aceea alta, în fine, chiar pe fereastră se iviră pete mobile de lumină. Pica privi pe ferăstruica ușii și văzu câteva mici reflectoare ce îmbrățișau concentric cavoul. Agenții
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Sultana nu-și transferă interesul asupra altora mai tineri. Un moment Ioanide avu bănuiala că Sultana, printr-un proces de analogie și rectificare a vârstei, ar putea să se oprească la Tudorel, asupra căruia menținuse câteva priviri lungi. Dar Sultana, devenită comerciantă, părea că se vindecase de frivolitate. Singurul bărbat mai tânăr cu care vorbea îndelung era acum Demirgian, față de care nu demonstra deloc vreo atenție excepțională. Acesta se purta cu Sultana corect, ca un funcționar față de patroană. Nasul cocoșat al
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Bucureștilor, nu obținu din partea lui Gonzalv nici cea mai mică atenție. De câte ori i se aducea vorba de război, se irita de-a binelea, ca de cancanuri neserioase. În schimb, fu brutal izbit de campania începută în favoarea desființării universităților din provincie, devenite inutile prin lipsa de populație școlară (se zicea), și a înglobării lor în Universitatea de la București. Conțescu afirma că în chipul acesta catedra lui ar fi triplată, căpătând și doi conferențiari. Gonzalv fu dureros sensibil la acest neprevăzut șoc și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
la Călinești, lângă Pitești), mă simt solidar cu mărturisirile lor ce merită a fi înțelese atât în literă, cât mai ales în spiritul de care sunt animate. Asociația Refugiaților din Basarabia, Bucovina de Nord și Ținutul Herța desfășoară o activitate devenită rodnică în slujba celor care se consideră în continuare refugiați, atât timp cât între ei și ținuturile natale mai există hotare impuse artificial. Bilanțul său este edificator și reprezintă o garanție sigură pentru continuitate și dezvoltare. Publicarea paginilor de memorialistică îi onorează
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Ion Agrigoroaiei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1659]
-
depășite, osificate, energii sociale blocate; deteriorarea accentuată a valorilor morale și spirituale prin îngenuncherea și manipularea cultelor religioase, distrugerea spiritului de familie, a simțului de răspundere în viața particulară, cât și în cea socială, dezumanizarea muncii cinstite, responsabile și creatoare, devenită exclusiv mijlocul de câștigare a unei bucăți de pâine prin supunere totală față de ordinele, cel mai adesea incompetente, „primite” de sus; instituționalizarea unei „economii paralele” cu tot cortegiul aferent: furt organizat, omniprezența corupției și mitei, răspândirea și răsplătirea delațiunii; epuizarea
Politica demografică a regimului Ceauşescu by Moţoiu Virginia () [Corola-publishinghouse/Administrative/91523_a_92998]
-
facultății și conducerii acesteia, domnului decan prof. dr. ing. Alexandru Sălceanu, “La mulți ani” și mult succes și în continuare! Ca un arc peste un secol de excelență, având piatra de temelie in noiembrie 1910 în Școala de Electricitate Industrială, devenită ulterior Institut Electrotehnic, fiind una din cele două facultăți fondatoare, în 1938, ale Școlii Politehnice „Gheorghe Asachi” din Iași, este și astăzi una dintre facultățile fanion din Universitatea Tehnică „Gheorghe Asachi”. Această sărbătoare este aureolată de anvergura unor prestigioase personalități
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Sorin-Aurel MoraSorin-Aurel Moraru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_967]
-
din 1851 a început în adevăr să progreseze agricultura, prăsila vitelor, starea săteanului, arendașului, a proprietarului. Legea rurală, regulând o mare cestie socială, a pus un capăt și neobositelor intrigi ale agitatorilor, cari izbutiseră a aduce în țară o anarhie devenită intolerabilă. Onoarea rezolvării acestei mari cestii revine domniei lui Cuza, sub auspiciile d-lui Cogălniceanu. Aplicarea s-a făcut, lucru extraordinar, fără zguduire. Explicarea acestui fenomen se poate atribui în mare parte legii din 1851, care a fost ca o
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
pe când pe de altă parte numărul consumatorilor improductivi crește. Și numărul acestora crește totdeuna repede, căci globul întreg se 'nsărcinează a-l furniza nefericitului popor care-a ajuns a fi redus numai și numai la munca câmpului. Precum vedem România devenită un teren de imigrațiune pentru prisoasele de populație ale statelor învecinate, precum aci oameni de ieri alaltăieri se urcă cu repejune pe scara socială, fără scrupul de mijloacele ce le 'ntrebuințează pentru a se urca, tot astfel ni se descrie
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
Said de sfaturile Divanului ori nu, e indiferent; destul că o depeșă de ieri ne comunică răspunsul Porții, semnat ieri, la nota colectivă. El certifică primirea notei de la 15 iulie, prin care i se cere trămiterea de trupe în Egipet, devenită necesară prin situațiunea acelei țări. Răspunsul mai declară că, dacă guvernul otoman nu s-a otărît din proprie inițiativă a espedia trupe, cauza e că avea, cu drept, cuvânt, convingerea că măsuri de rigoare puteau fi 137 {EminescuOpXIII 138} înlăturate
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
să nu aibă timpul necesar a se deprinde cu satisfacerea nouălor trebuințe și să fie reduși a nu mai avea de lucru - atunci serii întregi de industriași cu meserii anticuate ajung la sărăcie și sarcina socială de-a suporta clase devenite fără vina lor improductive se numără asemenea între pagube. Nu mai vorbim de inepția intelectuală și economică în care lipsa de muncă și de varietate de ocupații aruncă pe-un popor și care e desigur o pagubă atât de mare
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
dislocațiune și o schimbare de front, d. C. A. Rosetti ne fericește din nou cu o scrisoare deschisă, adresată iubiților săi alegători. Se știe că membrii majorității, pentru a împăca pe bătrânul lor șef, așteptau să fie reales în colegiul devenit vacant și, reintrat în Adunare, să-l pună din nou, cu entuziasm patriotic, în jețul de prezident al Camerei. Speranța de-a readuce pe păstorul rătăcit la turma cuvântătoare a patrioților se cam evaporează prin scrisoarea publicată în numărul de
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
pentru o clipă ochiul spiritului, să faci abstracție de faptul că trăiești într-un stat de cultură, care are în spate o dezvoltare seculară, spre a nu fi profund marcat, fără să știi, de un complex de noțiuni și concepții devenite uzuale cu care o judecare adecvată să devină din capul locului imposibilă. Fiecare popor nou este o existență autentic nouă, cu un conținut necunoscut care trebuie dezbătut. Numai în uitarea completă a acelor noțiuni pe care ți le transmite timpul
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
măreței biserici ca oile în jurul păstorului. Împrejur săpară pământul în parcele lungi și semănară legume, astfel că în vară sătucul era la fel de vesel între verdețuri și araci ca și vechea așezare din văioaga Rodopilor. Primii Badislavi strămutați în Muntenia și deveniți, peste un sfert de veac, regățeni, aveau să trăiască, să plodească, să-și uite limba și s-o-nvețe pe-a celor din jur, să-și întindă pământurile, să-și bea mințile la bodega apărută curând în inima satului, loc
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ei înseși, așa cum, cândva, în creierul unei ființe-mblănite, conștienta s-a-ntors spre sine devenind conștiință, am reuși poate, asemenea îngerilor, să detectăm Memoria Memoriei lumii, și Memoria Memoriei Memoriei și poate și mai departe, în nesfârșire. Și, dacă și conștiința, devenită astfel preștiință, s-ar mai răsfrânge o dată în sine, ar fi în stare, ajunsă atotștiință, să se ridice deasupra acestei telescopări de memorii pentru a vedea miezul trandafirului cu un infinit de petale, păianjenul fermecător care țese iluzia, modelînd-o rapid
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]