13,179 matches
-
pe propria-i scală Glasgow. Nu se poate concentra la nimic. Atenția ei o ia razna cu orele. În sfârșit, vede de ce fratele ei încetase s-o recunoască. Nu era nimic de recunoscut. Se deformase până devenise de nerecunoscut. O minciună măruntă atrage după sine încă una, până când nici măcar ea nu mai poate spune unde se situează sau pentru cine lucrează. Chestiuni pe care le ocolise, le negase și despre care mințise, chestiuni pe care le ținuse ascunse până și față de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
cu insula cerebrală zdrobită, pierdută în asomatognozie. Din când în când, pe perioade scurte, îi dispărea orice simț al propriului corp. Scheletul și mușchii, membrele și trunchiul se estompau până la dispariția totală. Și totuși, lipsită de trup, a persistat în minciună, crezându-l pe acel Kapo1 de la răscrucea temporo-parieto-occipitală, pe acel lacheu al sistemului mereu gata să treacă la cârmă. Mai merg un timp, singurul lucru pe care-l pot face. După alți treizeci de kilometri, ea spune: Mai sus e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
e doar o diversiune. Știința lui știe asta de ceva vreme. O bănuise cu mult înainte ca Daniel s-o identifice. Poate chiar din ziua în care o văzuse. Îi simțise imediat înșelătoria, iar ea o simțise pe a lui: minciuna care îi unise, care-l atrăsese spre ea. Dar urmează partea pe care tot n-o poate înțelege. — Cred că te-am mai văzut o dată, mai demult. Acum câțiva ani. Când postul tău a intervievat... Da, spune ea, controlată, făcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
care mergea în piață duminica și făcea bișniță cu țigări aduse de-afară și cu blugi marca Levi’s. Dar și el a recunoscut că nu văzuse nimic, probabil că doamna purta sutien de plumb. Asta precis că era o minciună, pentru că plumbul e greu și otrăvitor, întrebaserăm noi la chimie, pe când doamna cântărea puțin, iar frumusețea ei n-avea cusur. Bluza albă și-o încheia până sus de tot. Uneori, când o priveam, începeau să-mi ardă obrajii. Unii ziceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
atât de complicată era nevoie de clarificări complicate și toți, fără excepție, îl sprijineau pe tata. Întotdeauna tata încheia convorbirea spunând că respectivele clarificări se lasă încă așteptate și el nu știe ce ne rezervă viitorul. Aici eu recunoșteam imediat minciuna, dar spionii de la telefon nu băgau de seamă, fiindcă ei nu erau copiii tatei, deci n-aveau habar că tata făcea mereu totul cum trebuie și cunoștea exact viitorul. Când eu vorbeam cu mama, vocea ei avea un tremur ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
fasole și cartofi fierți alături, iar la sfârșit turtă dulce. La sosirea mea, tata zisese doar atât: « Se rezolvă» și plecase să-l caute pe tovarășul secretar de partid. Acela fusese înainte bețivul satului și mai târziu se împăunase cu minciuni sfruntate, însă comuniștii habar n-aveau și l-au crezut pe cuvânt, când el a declarat că opusese rezistență fasciștilor, căci doar strigase pe uliță «Heilt Hitler!», cum ar veni, «Duceți-l pe Hitler la doctor». Nimeni nu cercetase dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pragul, încărcat cu cumpărăturile, tata și Ion stăteau în sufragerie. Doamna Sanowsky s-a apropiat de mine și mi-a luat sacoșele. N-a întrebat nimic de Toni, iar eu m-am simțit ușurat, pentru că nu trebuia să spun o minciună. Tata avea o gaură în mânecă. Ședea pe canapea, ținând receptorul la ureche. Doamna Sanowsky bătuse noaptea la noi în ușă: „Marius, un telefon de acasă”. Tata îmbrăcase puloverul pe bâjbâite, în întuneric, se răcise vremea în Brooklyn. „Avem o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mai bună decât una cu sânii mari la televizor. Singurul strop de amărăciune în toată întâmplarea e că mă numea întruna Marcello. Dar acum du-te să te culci, altfel vine mama acasă și trebuie să născocim la repezeală niște minciuni, ca să-i explicăm de ce mai ești treaz la asemenea oră. Doar nu-i putem spune că din cauza Anitei Eckberg nu dormi. Cândva, mai târziu, oricum ai să faci tu nopți albe din pricina unei femei, fie pentru că te iubește, fie pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mai ești treaz la asemenea oră. Doar nu-i putem spune că din cauza Anitei Eckberg nu dormi. Cândva, mai târziu, oricum ai să faci tu nopți albe din pricina unei femei, fie pentru că te iubește, fie pentru că nu te iubește. Iar minciunile vor veni și ele. Dar pe acelea n-ai să i le spui femeii, sau nu numai ei, ci în primul rând ție însuți.” Când tata vorbea astfel, îl înțelegeam doar pe jumătate, dar n-avea importanță. Tata știa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
șinelor, aruncând vorbe În dreapta și În stânga celor ce descărcau vagoanele. Seara târziu l-a invitat la o cârciumă unde au mâncat și au băut pe săturate. O cârciumă din acelea ce nu pot fi reconstituite decât din memorie și din minciuna legendei. Cu vin roșu și țuică bătrână. Cu lăutari ce cântă din vioară și din voce și vitrine la vedere pline cu creieri, rinichi, ficați, spline, momițe și hălci de vită și de porc. Cu garfuri grase ale căror mirosuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
gâtul, tu nu poți să-i spui despre ceva greu așa că Îi spui că ți-ar plăcea să fii pianist și să cânți ca Enrico Caruso. Îi exemplifici interpretând o melodie din filmul Un cântec străbate lumea. După ce Îi spui minciunile cu pianul și Caruso și Îi cânți melodia din film deveniți prieteni. El Îți mai povestește de un fotbalist Cociș, jucător În echipa națională a Ungariei, care a fugit În Spania când a fost contrarevoluția la Budapesta și că mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
gardieni și-i făcea porci de comuniști. Pește zice că și el cunoaște un politic, care a ieșit anul trecut și că a aflat de la el că tovarășul Gheorghiu-Dej este bolnav de gripă. Tu Îi spui că asta este o minciună pentru că tu l-ai auzit ieri la radio pe tovarășul Gheorghe Gheorghiu-Dej și că l-a dat și la televizor. La chestia asta, Pește nu mai are ce să zică și se laudă, aiurea, că el este mare și are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
potriviseră lucrurile, nici o iubire, nici un succes, mereu, la mare, zile, săptămâni, fără aspirație, fără speranță, doar o imensă sfâșiere, ca și cum i-ar fi fost dor. Taina, marea taină, sentimentul acela ciudat și atât de adevărat, dezvelit de orice fel de minciună, neîntâlnit În nici o prejudecată, a apărut pe neașteptate Într-o seară, după ce rătăcise pe străzile Înguste din cartierul vechi al orașului portuar, unde se Îngrămădeau case vechi, foste bordeluri și hoteluri ieftine, Învălmășite laolaltă cu sinagogi și biserici dărăpănate, lăsând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și vin la kil. În cameră, după ce citești o „chestie” de Walter Benjamin, afli din revista Magazin, noi metode de tratare a ulcerului pe bază de plante medicinale. Ceva mai bun ca Tagametul. Ulcerul va fi biruit fără de cuțit. Numai minciuni. Aproape pe nesimțite s-a furișat pe piața românească un nou produs. Cafeaua În amestec. Populația Republicii Socialiste România o numește nechezol (totul scris pe spatele unei chitanțe la I.C.R.A.L.). TU, bântuind toamna prin Ardeal. Pe la Sibiu. Te plimbi prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
I.C.R.A.L.). TU, bântuind toamna prin Ardeal. Pe la Sibiu. Te plimbi prin Dumbravă inhalând anotimpul. Frunzele roșii, galbene ale arțarilor, grele de lumină. Spre seară În oraș. Treci pe sub zidurile Bisericii Evanghelice. Din turnul Înalt planează stoluri de porumbei. Lângă Podul minciunilor, un pictor, student În practică, pune pe un carton umbra cărămizie a acoperișurilor ce se văd Înspre Turnișor, Înspre Gara Mică. Aceeași lumină grea ducându-se spre asfințit. Cumperi acuarela. Cu o sută de lei. Încă umedă o admiri așezat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
o masă pe terasa micului bar. Bei un nechezol. E ca și cum ar fi o cafea naturală, e ca și cum ai fi În Occident. Deschizi carnețelul și scrii: Impresie după ce am cumpărat o acuarelă Încă udă de la un pictor student, lângă Podul Minciunilor, la Sibiu, În data de 7 octombrie 1979. E ca și cum... E ca și cum aș sta În umbra zidurilor prăbușite spre cerul aproape nocturn. În umbra zidurilor, amurgul cumpărat. E ca și cum ar fi o eclipsă parțială de soare și mi-aș aduce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
bună zi, ca și cum pentru asta ai venit pe lume, fără să ai măcar curajul unei atingeri, fără să tragi cu ochiul, privindu-i părul care se unduia la cea mai mică mișcare cu un ochi bine ascuns, bine antrenat În minciuna de a nu spune nimic, fără să ai curajul să-i spui că arzi, că te mistui și preferi să te faci scrum decât să-i mărturisești iubirea ta inocentă. Când Îi așezi ultimul buchet de flori la ușă, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
deci trebuie că e adevărat. Acum fu rândul meu să zâmbesc. —Revistele alea mai spun și că un bărbat poate obține un abdomen perfect cu doar zece minute de exerciții pe zi și asta s-a dovedit a fi o minciună. Mark ridică un deget ca să obiecteze. Totul depinde de cum definești un abdomen perfect. Cred că vei fi de acord că eu sunt posesorul unui abdomen perfect pentru a sprijini șase cutii de bere pe el. A trebuit să fac un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să facem tot ce putem să vă ajutăm. Dar presupunem că nu aveți de gând să veniți amândoi la restaurant. —Păi, eu și Mark nu am vorbit în mod special despre asta. Am avut probleme mai importante de discutat. O minciună. Am discutat problemele importante cât de sumar am putut. Dar sunt gata să las măcar impresia că a fost vorba de o despărțire între doi adulți. Dar am hotărât că nu vrem ca asta să schimbe totul. Așa că nu văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
de lire, am repetat din nou, încă șocată de cifră. Lynn se apucase să facă ceai după ce văzuse că eu ignoram apa care fierbea. Poate că blestemul ceaiului va trece acum asupra ei. — Nu e vorba de bani, ci de minciună. —O, mătușă Lynn, e numai vina mea! Și cum ai ajuns la concluzia asta? întrebă ea. — Dacă nu aș fi insistat ca Mark și cu mine să ne căsătorim, el nu și-ar fi vândut apartamentul și nu ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
mai stăm cu recuperarea actelor de divorț pe care le trimisesem la tribunal. Eu îi tot promiteam că mă voi interesa ce trebuie să facem, dar nu o făceam. Erau lucruri mai importante de făcut. Cum ar fi să întrețin minciuni elaborate. L-am sunat pe Ed de câteva ori, de obicei lăsându-i mesaje pe robotul de acasă când știam sigur că nu e acasă. Lașă? Așa sunt eu. În timpul zilei și el era la fel de ocupat ca și mine, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
întâmplarea îngrozitoare de la ziua lui Phil, de vinerea din săptămâna anterioară, dar am crezut că i-am spus să nu-i spună lui Kieran. Poate că nu o făcusem - începea să-mi fie din ce în ce mai greu să țin sub control toate minciunile. Partea bună era că cel puțin nu avea legătură cu mesajul trimis de mine. Nu înțelegeam de ce avertizarea lui Mark l-a făcut să acționeze, pe când a mea nu. Dar nu aveam de gând să nu mai dorm din cauza asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
cu ea de sâmbătă, nici nu apucasem să-i spun de Harry. Nu o făcusem intenționat sau cel puțin așa cred. Hotărâsem deja că nu-i voi spune despre Danny, dar mi-era groază că voi fi nevoită să întrețin minciuna, așa că poate că am amânat primul contact. — Cred că știi foarte bine ce ai făcut. Toată lumea citea din același scenariu? M-am uitat în jur după o cameră ascunsă. Eram convinsă că vreun prezentator arătos va intra imediat pe ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
s-a pus un cârcel la umăr. —Ce-ai pățit la mână? mă întrebă Lynn. Am cam exagerat cu decoratul, atâta tot, am spus fără să mă gândesc. Mark clipi des, iar eu îmi dădui seama cât de neplauzibilă era minciuna. În fine, poate că e ceva bun. Nu am fost niciodată o mincinoasă pricepută, iar în ultimele săptămâni mi-a fost foarte greu să întrețin toate minciunile pe care am fost obligată să le spun. Idioțenia mea continuă era sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
gândesc. Mark clipi des, iar eu îmi dădui seama cât de neplauzibilă era minciuna. În fine, poate că e ceva bun. Nu am fost niciodată o mincinoasă pricepută, iar în ultimele săptămâni mi-a fost foarte greu să întrețin toate minciunile pe care am fost obligată să le spun. Idioțenia mea continuă era sigur un semn că, acolo unde contează, rămăsesem o persoană de treabă. Dar va trebui să-i ofer altă versiune lui Mark mai târziu. Nu avea rost să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]