9,038 matches
-
care urma a constitui model pentru curtea domnească. De la jumătatea secolului al XV-lea, odată cu ocuparea Constantinopolului, influența turcească devine treptat din ce în ce mai puternică în nordul Dunării, ajungându-se la suzeranitatea otomană asupra celor două țări române. Astfel se naște conjunctura stranie care va fi la originea multor aspecte (inclusiv gastronomice) originale ale culturii noastre, anume presiunea exercitată de trei modele culturale extrem de diferite, de trei lumi: Europa Occidentală, via Ungaria ori Polonia, Orientul, prin otomani, și Europa Răsăriteană, 105 adică Rusia
Stufat, ori estouffade? sau Existã bucãtãrie româneascã? by Vlad Macri () [Corola-publishinghouse/Science/1386_a_2382]
-
ale acestor doi gânditori celebri și-au pus definitiv amprenta asupra dezvoltării doctrinei mahayaniste. Această direcție buddhistă a suferit multe modificări prin confruntarea sa cu alte religii: confucianismul, taoismul, șintoismul și chiar creștinismul sub formă nestoriană. Pare a fi o stranie coincidență faptul că apariția buddhismului Mahăyăna a coincis cu începuturile creștinismului. Edward Conze identifică trei paralele importante între tradiția mahayanică și creștinism: accentul pus pe dragoste și ajutorarea aproapelui, concentrarea pe „ființa plină de compasiune” (bodhisattva, respectiv Hristos) și un
BUDDHA REALITATE ŞI LEGENDĂ by EMIL VACARIU () [Corola-publishinghouse/Science/463_a_1294]
-
și a dorințelor, deasupra furtunilor și a luptelor acestei lumi, e atât de departe, încât pare îndepărtat și inaccesibil. Ajunge însă să-l privești mai atent ca să vezi că îndărătul acestor trăsături calme, nemișcate, se ascund pasiuni și emoții mai stranii și mai puternice decât pasiunile și emoțiile prin care am trecut noi. Ochii îi sunt închiși și totuși par a iradia forța spiritului, și toată fața lui e plină de energie vitală. Au trecut atâtea secole de la nașterea lui, însă
BUDDHA REALITATE ŞI LEGENDĂ by EMIL VACARIU () [Corola-publishinghouse/Science/463_a_1294]
-
dezbateri ample au avut loc mai tot timpul, în ultimii ani, pe tema naționalismului. Ziariști, politologi, scriitori, istorici, filozofi s-au rostit asupra ei cu o stăruință semnificativă, reactualizînd un set de probleme și idei moștenite din secolul XIX. Un straniu contratimp, deja pus în lumină de un exeget, pare a bloca încă spiritele: "Pe cînd Occidentul se adîncește progresiv în teoria și practica postmodernității, România continuă să dezbată punct cu punct ordinea de zi formulată la 1848, ca și cum un secol
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
cărui lucrare am citat-o deja, este de părere că elementul esențial în martiriu nu este actul fizic al morții, ci mai curând o dispoziție a voinței de a trăi pentru Hristos, cu corolarul necesar după care, printr-un paradox straniu, dar întru totul creștinesc, a trăi pentru Hristos poate implica necesitatea de sacrificiu al vieții în numele Său. Această percepție a martirului fusese deja asumată la momentul persecuțiilor, când creștinii care suferiseră pentru credință, dar nu fuseseră executați erau onorați cu
Studia Theologia Orthodoxa by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/132_a_167]
-
Vatra Românească”, Editura Minerva, București, 2001, 200 p. Un subiect recuperat În vremea din urmă, de către cei interesați, care nu sînt puțini, este acela care privește evoluția comunității române din Statele Unite, eludat ori distorsionat Între 1945 și 1989, atunci cînd stranii rațiuni ideologice au determinat manifestarea unei atitudini dezonorante a oficialităților bucureștene față de America și entitatea de origine română trăitoare acolo. Neatizarea provocată astfel a compromis, o dată cu bariera mentală ridicată Între granițele românești și țărmurile Lumii Noi, cunoașterea unui prototip etnic
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
plecarea, cunoscuții din Roma și, Îndeosebi, Virgil Nemoianu? Ne punem această Întrebare, deoarece știm că, din nefericire, cei mai mulți dintre aceia care s-au confruntat cu o asemenea „renunțare” au fost singuri, nepregătiți și nu i-a așteptat, „dincolo”, nimeni. În strania izolare de Început, a ști că poți da un telefon cuiva și a vorbi românește se constituiau Într-o binefacere de neînchipuit. Dar, dincolo de aceste „scenarii” individuale, Începutul este imprevizibil și halucinant, pentru că, așa cum recunoaște Alexandru Nemoianu, „ceea ce nu reușeam
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Rezsö Nyers, care, „deși are o concepție social-democrată [În limbajul epocii, asta Înseamnă «de dreapta»], acceptă Însă foarte mult din concepția comunistă” (sublinierea este În original). Negocierile purtate de cele două tabere Înaintea congresului extraordinar al partidului duc la compromisuri stranii; Imre Pozsgay acceptă ca, În noua Constituție, sistemul politico-social să fie definit după cum urmează: „Republica Ungară este stat juridic [presupunem că este vorba despre stat de drept], independent, democratic, În cadrul căruia se afirmă deopotrivă valorile democrației burgheze și ale socialismului
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
necesar cu cît a devenit un obicei să se spună că „n-a făcut nimic”. Dan Pavel și Iulia Huiu ridică un colț al cortinei, permițînd accesul la mecanismul de luare a deciziilor În Convenție, precum și la relația pe alocuri stranie dintre Emil Constantinescu, o dată ajuns președinte, și coaliția aflată la guvernare Între 1996 și 2000. Autorii nu se feresc să intre nici În domeniul serviciilor secrete, studiind - pe cît se poate - modul În care fostul președinte „a fost Învins de
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Weber În relație cu autoritatea - tradițională, charismatică și legal-rațională, bazată pe dreptul divin sau natural. Aici trebuie să intervenim cu o obiecție metodologică: despre teoria dreptului divin și a celui natural s-au scris tratate monumentale, de aceea e cumva straniu ca recomandarea bibliografică la acest subiect să constea În două lucrări aparținînd lui Dan Pavel, dintre care una În manuscris. În altă ordine de idei, tocmai pentru că legitimitatea, În afara celei de tip divin, nu e absolută, legitimitatea FSN trebuie analizată
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
și cu atât mai puțin depășită de către gândirea din prezent. Istoricii-intelectuali (exponenții intellectual history!) au în natura gândirii lor o serie de concepte abstracte și confuze. Este și cazul lui Foucault, ce a inventat noțiunea de pouvoir-savoir, interpretată în mod straniu de LaCapra 87. În concepția istoricului american pouvoir-savoir e interpretat ca "sistem dominant" sau "ideologie dominantă", prezente în discursul "de stânga" al anilor '60. Foucault a vrut să spună cu totul altceva prin putere-cunoaștere. Și anume că toate acele lupte
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
de azi. Cărțile sale, dincolo de cursuri și interviuri mai puțin cunoscute, de conferințe uitate prin arhive, sunt emblematice pentru modul cum gândea și problematiza istoricul francez. Înainte de a-l citi pe Foucault, înainte de 1999, aveam o concepție similară despre statutul straniu al istoriei ca disciplină în cadrul societăților noastre. Mă refer la concepția, prezentă în Cuvintele și lucrurile, și anume că istoria "nu își are locul în rândul științelor umane și nici alături de ele: căci este foarte posibil ca istoria să întrețină
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
în cadrul societăților noastre. Mă refer la concepția, prezentă în Cuvintele și lucrurile, și anume că istoria "nu își are locul în rândul științelor umane și nici alături de ele: căci este foarte posibil ca istoria să întrețină cu acestea o relație stranie, nedefinită, indestructibilă și mult mai profundă decât un simplu raport de vecinătate în interiorul unui spațiu comun"193. Ar fi timpul să ne eliberăm de iluzia că istoria se află printre socio-umane sau este derivată din acestea. De asemenea, să ne
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
obiectele concrete și fantasmele reveriei se împletesc într-o scriitură de mare densitate stilistică. Înscrise de cei mai mulți exegeți în cadrul literaturii fantastice, prozele baconskyene posedă, dincolo de desfășurarea narativă ce justifică încadrarea tipologică menționată, un accentuat caracter parabolic; personajele, întotdeauna nenumite (cu excepția straniului călugăr Apolinarie din Farul), sunt în fapt ipostaze existențiale umane exemplare - paznicul, meșteșugarul, artistul, salvatorul -, încorporate vremelnic în trupuri și figuri cețoase, lipsite de orice concretețe. Lumea acestor umbre umane este una enigmatică, confuză și obscură, în care trăirile și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285529_a_286858]
-
timp, o antiutopie, o critică virulentă a totalitarismului comunist, orientat către distrugerea personalității și individualității umane. Locuitor al unui oraș asediat de o misterioasă „ligă a cerșetorilor” și forțat să viețuiască într-o biserică părăsită, personajul romanului trăiește o experiență stranie, în care absurdul se împletește cu grotescul și viziunea terifiantă pentru a sugera o Judecată de apoi sui generis, marcată de o serie ilogică de ipostaze și etape purificatoare. Ca și în prozele scurte, personajele nu au nume, fiind nominalizate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285529_a_286858]
-
moartea? Mai întâi, cred că e posibil ca Isus să-și fi anticipat moartea datorită impresiei pe care, cu siguranță, i-a lăsat-o destinul violent al lui Ioan Botezătorul (Mt 11,2-15; Mc 6,14-29; 9,13). Ar fi straniu să ne gândim că nu i-a trecut prin minte niciodată lui Isus că ceea ce i s-a întâmplat aliatului său Ioan, nu i s-ar putea întâmpla și lui. De fapt, e foarte posibil ca Isus să fi făcut
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
și în aluzia amenințătoare la păstorul din Zaharia 13,7 pe care Dumnezeu l-a doborât la pământ. Dacă Isus și-a prevăzut moartea, atunci ne putem întreba totodată: oare nu și-a anticipat și învierea? Ar fi fost foarte straniu dacă nu și-ar fi anticipat învierea după moarte, din moment ce deja mulți evrei pioși credeau atât de ferm în înviere (Dan 12,1-3; 1Enoh 22-27; 92-105; Cartea Jubileelor 23,11-31; 4Mac 7,3; 4Esdra 7,26-42; 2Baruh 21,23; 32
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
mormânt asemănător, dar greșit. Găsindu-l gol și înțelegând greșit cuvintele unui tânăr ce dorea să le ajute (care ar fi spus „Nu este aici, este acolo!”), femeile, înspăimântate și confuze, au fugit de acolo și le-au povestit ucenicilor strania întâmplare. Din această veste, ucenicii au tras concluzia că Isus trebuie să fi înviat din morți. Nu se explică însă cum puteau fie atât de inepți și creduli cei care l-au urmat pe Isus. Există teorii și mai ciudate
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
căderea serii și a fost îngropat după obiceiurile iudaice (Mc 15,42-16,6; 1Cor 15,4). Isus a fost dat la moarte ca un ucigaș și a fost îngropat ca atare (Mișna, tratatul Sanhedrin 6.5; Semahot 13.7). ipoteza stranie că poate Isus a fost lăsat pe cruce, neîngropat (cum se întâmpla de obicei în afara lui Israel; cf. Suetonius, Augustus 13.1-2; Petronius, Satyricon 111), sau că cel decedat a fost aruncat într-un șanț, acoperit cu noroi și lăsat
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
și simplu un eveniment pe care creștinii l-au așteptat, e ceva la care creștinii sunt chemați să colaboreze. Aceasta este o temă foarte vastă și, pentru moment, nu avem spațiul necesar pentru a o cerceta mai îndeaproape. Patru trăsături stranii ale relatărilor învierii în evanghelii Am dedicat ceva mai mult spațiu acestor „mutații” aduse viziunii ebraice despre înviere, parțial, pentru că am descoperit că nu sunt prea bine cunoscute, parțial, pentru că sunt necesare dacă vrem să înțelegem relatările pascale. Acum trebuie
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
viziunii ebraice despre înviere, parțial, pentru că am descoperit că nu sunt prea bine cunoscute, parțial, pentru că sunt necesare dacă vrem să înțelegem relatările pascale. Acum trebuie să ne îndreptăm atenția asupra acestor povestiri și, în special, asupra celor patru trăsături stranii care le definesc și care, în mod repetat, trec neobservate. Prima. Dacă citim relatările pascale, observăm absența ciudată a Scripturilor, spre deosebire de povestirea ultimelor zile din viața lui Isus - arestarea, judecarea și răstignirea - unde, peste tot, găsim ecouri, citări și aluzii
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
demonstrăm că aceste povestiri, deși scrise mai târziu, de fapt le reflectă pe cele scrise cel mai degrabă, adică istorisirile înainte ca martorii oculari să fi reflectat asupra lor, înainte ca lumea să înceapă să se întrebe dacă aceste evenimente stranii împlinesc sau nu Scripturile. Erau probabil prea nerăbdători să le spună prietenilor, apropiaților și familiilor lor lucrurile extraordinare pe care ei abia le-au văzut și auzit. De aceea consider aceasta drept o dovadă care demonstrează că povestirile, deși puse
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
două sau trei ori, avem tendința să o povestim într-un mod uniform. Deși relatările despre înviere au fost ușor stilizate de evangheliști, ele reflectă îndeaproape patru modalități în care evenimentele au fost povestite chiar de la început. A doua trăsătură stranie a relatărilor despre înviere este prezența femeilor ca martori principali. Fie că ne place sau nu, în lumea antică, pur și simplu, femeile nu erau considerate martori credibili. Odată ce tradiția a avut timp să se așeze, după cum putem observa din
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
Paul în 1Cor, ca mai apoi să se dezvolte în moduri foarte diferite în patru povestiri care au în prim plan femeile, așa cum găsim în evanghelii. Și în acest caz, povestirile par să fie foarte, foarte antice. A treia caracteristică stranie ce face pereche cu a treia mutație a crezului ebraic despre înviere o constituie însuși portretul lui Isus. În secolul trecut, mulți au încercat să argumenteze relatările evanghelice după cum urmează. Mai întâi, după moartea lui Isus, poporul era atât de
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
povestiri sunt extrem de neobișnuite și particularitatea pe care o au nu poate să fi fost inventată. E ca și cum scriitorii evangheliilor s-ar sforța să descrie o realitate fără să dispună de un limbaj adecvat acesteia. A patra și ultima însușire stranie a narațiunilor învierii, care ar putea pune sub semnul întrebării multe din predicile de Paște pe care eu și alții în mod obișnuit, le rostim, este absența oricărei mențiuni a speranței creștine viitoare. Aproape peste tot în altă parte din
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]