11,725 matches
-
la graiul lor înțelept și șoptitor, la cuminția trecutului, la acele vești din bătrâni. El nu se mai îndoia... de o mână nevăzută el era tras în trecut. Vedea răsărind domni în haine de aur și samur, îi asculta de pe tronurile lor, în învechitele castele, vedea divanul de oameni bătrâni, poporul entuziast și creștin undoind ca valurile mării în curtea Domniei - dar toate erau încă amestecate. {EminescuOpVII 100} Și liniile semnului astrologic se mișcau cumplit ca șerpi de jăratic. Tot mai
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
graiul lor cel înțelept și șoptitor, la înțelepciunea trecutului, la acele vești din bătrâni. Mi-ar fi plăcut mult să trăiesc în trecut. Să fi trăit pe timpii aceia când Domni îmbracați în haine de aur și samur ascultau, de pe tronurile lor, în învechitele castele, consiliile divanului de oameni bătrâni - poporul entuziast și creștin undoind ca valurile mărei în curtea Domniei - iară eu în mijlocul acelor capete încoronate de părul alb al înțelepciunei, în mijlocul poporului plin de focul entuziasmului, să fiu inima
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
a uitat pe români... ci românii iubesc Italia. Petrecusem iarna în lupte și suferințe. A le cita acele suferințe ar însemna a cita istoria acelor legiuni de lănceri cari, după chiar retragerea oaștei imperiale din Transilvania, rămăseseră ei singuri credincioși tronului, avizați la mijloacele lor proprii, la inima lor cea voinică, la coasele lor legate de vârful prăjinilor. {EminescuOpVII 213} Într-o noapte, stând de avangardă cu o companie de 20 de oameni, între cari și Ioan, vine românul postat de
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
frumos, o, prea frumos, nalt, în haina lui neagră, cu coroana scumpă pe frunte, să te vadă pe tine în leagăn - Împărat al lumei întregi. Surâzi, surâzi cu gura ta cea mică... îngerii vorbesc cu tine? îngerii îți arată mantia, tronul, sceptrul tău... Visezi! visezi ce ai să fii... dulcele meu Domn! Deodată ea se ridică. Umbra ei se - aruncă pe părete. Ea-și întinse mâna slabă și fină spre umbră, cu cealaltă își răsfoi părul de pe frunte și zise cu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
ierte. Îmi trebuiau banii ca să mă duc la Ierușalaim, căci sunt bătrân și Rabbin. Acuma m-am făcut singur Domn, mi-am spurcat copilul meu ca Lot în beție. Și m-am făcut Domn! M-ai uns, Doamne, cu untdelemnul tronului din Sion. Și Hagar a mea în turn, m-oi duce la ea ș-oi cânta un psalm al pruncilor lui Assaph si o voi bucura cu cântecul arfei Sionului". {EminescuOpVII 241} El era nebun. Luă un urcior plin cu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
mândră încît în fața ei să nu rămâie urmele unei neșterse și adânci blândețe. Când ședea nu avea ținuta plecată proprie femeilor nalte - {EminescuOpVII 306} splendidul ei bust de marmură rămânea drept și mândru - ai fi gândit că se simte pe tron. Bătrânul o iubea nu pentru că ar fi esistat doar vo afinitate sufletească între ei, din contra, ea avea un fel de spirit de o înălțime religioasă, el cugeta mirenește, ea avea mult simț pentru muzică și poezie, el le privea
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
pe Ghighina cu nepotul unui dregător din Târgoviște și să-i dea de zestre casa din București. Nu era bogat, dar nici nu se putea plânge. Adunase ceva bani în expedițiile războinice în care fusese, iar acum, de când urcase pe tron Vlad Dracul cel Tânăr, se zvonea că va fi iarăși război. Altfel, spătarul cunoscuse multe femei, aproape că nu ratase nici una dintre femeile de la curtea lui, între care se numărase și mama lui Pampu. Era o femeie tristă, cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
curtea în picioare să pregătească lada cu haine, coșurile cu mâncare, să curețe și să aranjeze caii și trăsura. Pe urmă a hotărât cine să meargă la Târgoviște: câțiva băieți mai voinici, ca să facă față eventualelor peripeții. De când urcase pe tron Vald Dracul cel Tânăr, se răriseră tâlharii, iar drumurile erau destul de sigure. Prințul acesta, pe care spătarul nu-l văzuse niciodată, era crâncen cu pedepsele și i se dusese vestea de om rău, dar drept, pentru că avea pentru toți vinovații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
1947, cam așa, după Crăciun, Mihai I de Hohenzolern a fost invitat de comuniștii cei mari și răi, la un mic și-o bere, mai mult vodcă, ocazie cu care, încercau cu tot dinadinsul să-l facă să abdice de la tron. Pe lângă faptul că fusese ferm amenințat, că i se va da micul fără muștar, iar berea caldă, vodva fără gheață, mai era amenințat, la modul voalat, cu tancurile sovietice, cu davai ceas, davai palton, cu mărirea prețului la gazele populației
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
primele alegeri de pe meleagurile mioritice. Acestea, cică ar fi avut loc pe timpul lui Mircea cel Bătrân. Deși era șef cu puteri depline, Mircea cel Bătrân s-a trezit deodată, că are ca adversar politic un candidat numit Vlad, pretendent la tron care beneficia de sprijin de peste hotare în persoana numitului Baiazid. Alegerile, fiind în plin ev mediu și deci era necesară o strictă economie bugetară, pe timpul acela, se țineau într-o singură circumscripție electorală, așa că pentru motive doar de el cunoscute
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
neiertătoare al teroarei revoluționare niciodată un grăjdar nu ar fi ajuns mareșal al Franței și ginere al împăratului, urmașul unui măcelar din halele Parisului devenit general nu ar fi ajuns niciodată regele Suediei iar urmașii săi domnesc și acum pe tronul acestei țări. Tribunalele revoluționare funcționau intr-o manieră expeditivă, trimițând mii de persoane la ghilotină în Paris și în alte orașe franceze. Scene incredibile au avut loc in bisericile franceze. O prostituată dezbrăcată, în chip de "Zeiță a Rațiunii", este
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
străbătând niște coridoare și odăițe în care stăpânea dezolarea, într-o sală pe care n-o mai văzusem. Ferestrele erau ceva mai mari decât niște ochiuri de pivniță, iar perdelele de pe pereți erau pe alocuri zdrențuite. Ghemuit într-un mic tron de piatră, drapat în alb și roșu aprins, ne aștepta episcopul, un omuleț cu nasul mare, cu un cap îngust și lunguieț pe care mai dăinuiau câteva smocuri cărunte; avea pielea atât de albă și de subțire, că se putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
simplu: „Nimic“. A treia zi, în fine, am fost convocați la curte. În asfințitul melancolic al orașului, căldura umedă de august făcea aerul mohorât și respirația anevoioasă. La intrare, un majordom ne-a despărțit. Gisulf a fost însoțit în sala tronului, iar eu am fost luat deoparte de un arhidiacon. Acesta m-a condus, de-a lungul a trei încăperi ticsite de petiționari, până în dreptul unei uși păzite de doi luptători înarmați. Băgat înăuntru, am fost lăsat singur. Două jilțuri, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
a-și da sufletul, m-a pus să jur că o să am grijă de fiul său, că o să-l ocrotesc și sfătuiesc. Nicicând nu mi-am încălcat făgăduința. Adaloald a devenit rege pe când încă nu știa vorbi, regina Teodolinda cârmuind tronul cu înțelepciune. Regele a crescut în acest palat, ocrotit și apărat, noi fiind gata să-i dăruim fiecare clipă a vieții noastre. Însă într-un fel tot am greșit. Toată protecția asta n-a reușit să astupe golul pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
câte puțin că regina nu era chiar atât de înțeleaptă, dacă, drept unic mijloc de persuasiune, a încercat să mă cumpere. Mai pe scurt, a dărâmat în sufletul meu ceea ce Pietro a izbutit să construiască. Am fost condus în sala tronului și, cu desăvârșire nebăgat în seamă, m-am postat în spatele lui Gisulf, aproape ascuns de el, lăsându-mă furat de picturile preferate ale Teodolindei. Reprezentau evenimentele cele mai importante ale istoriei longobarzilor; mă aflam chiar sub Alboin, care, de pe Monte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ale Teodolindei. Reprezentau evenimentele cele mai importante ale istoriei longobarzilor; mă aflam chiar sub Alboin, care, de pe Monte Re își privea poporul coborând spre câmpia italiană cu care și turme. Adaloald vorbea cu demnitarii în șoaptă, așezat pe un mic tron de lemn, decorat cu intarsii, fildeș și muchii aurite. Nu purta coroana și nici toiagul. Era și mai palid și tras la față ca ultima oară când îl văzusem, mâinile în tremurau și avea o iritație nervoasă ce-i afectase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
garantează că doar așa o să-ți recapeți fiul. Ducele de Spoleto era furios, lucru ce se vedea și după tremuratul mâinilor. S-a apropiat de rege și i-a vorbit aproape la ureche. Adaloald a părut să se cufunde în tronul pe care stătea. - Cine ți-a dat aceste sfaturi numai bune de aruncat? Pietro romanul sau mama ta? Regele era speriat; l-a îndepărtat cât acolo pe Teodelapio, întorcând capul într-o parte, ca și cum s-ar fi ferit de mirosul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Rotari. Numele lui este Andras. Era îmbrăcat așa cum îl văzusem la Oderzo, având pe față aceeași răceală. Gisulf mi-a trecut o mână peste umeri și, croindu-și loc printre cei de față, m-a adus la câțiva pași de tron. Andras a avut un licăr de surprindere în ochi, pierzându-și doar pentru o clipă expresia imperturbabilă, după care m-a ignorat nepăsător, ca și cum nu m-ar mai fi văzut în viața lui. - Vorbește, m-a îndemnat Gisulf, și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
dat să se retragă, dar regele a fost mai iute și, fără menajamente, i-a descheiat mantia, smulgându-i fibula cu care era închisă. Spre norocul meu avea colierul la gât. În acel moment, Adaloald s-a așezat domol pe tron, frecându-și tâmplele; și-a pus mâinile în dreptul feței, și, când și le-a dat jos, ochii îi erau plini de lacrimi. S-a uitat mâhnit la consilier și, fără să se adreseze cuiva anume, a spus: - Voi ați negociat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
om. M-ați asigurat că este un tip de treabă și ați garantat pentru el. De ce? Și-a scos pumnalul din teacă, uitându-se distrat la vârful lui ascuțit. A continuat să repete: „De ce?“. Dintr-un salt, a coborît de pe tron, cu arma albă ridicată. Am crezut că o să-l ucidă pe Andras; în schimb, s-a repezit la consilieri. În spaima generală, a omorât unsprezece, unul după altul, înfigând și trăgând afară lama pumnalului din inimile lor cu o iuțeală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Andras. Seara am relatat totul falsului cerșetor care aștepta la locul obișnuit. În urma acestor fapte, în a douăzeci și treia zi a lunii august din anul 625 d.Hr., la judecata de la Verona, s-a decretat mazilirea lui Adaloald de la tron și alegerea unui nou rege al longobarzilor în persoana lui Arioald din Torino. Chiar în zilele acelea Adaloald a fugit la Ravenna, unde a fost adăpostit împreună cu mama sa. Negustorii cu care am discutat ulterior mi-au povestit că era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
am să spun! Țarcul era în mijlocul taberei; Bayan a ordonat să fie demontate corturile din jurul nostru și, îndepărtându-și soldații, s-a creat un vast loc liber între țarcul unde ne aflam noi și cortul său. I-a fost adus tronul regal și s-a așezat. După care a zis: - Eu, Bayan, fiul lui Bayan, sunt un rege drept și înțelept. Voi și poporul vostru, în vremea când mă aflam la Bizanț, ați complotat împotriva mea alături de bizantini, încălcând alianța noastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
din urmă, predicatorul a fost silit să tacă și, după kontakion, a început slujba. A durat cam mult, iar eu n-am reușit să mă concentrez în reculegerea mea. În schimb, m-am uitat atent la episcopul Severo, așezat pe tronul său. Devenise diafan, și odăjdiile păreau mai curând să-l țină în capul oaselor, decât să-l îmbrace. După ce au arătat tuturor pâinea și vinul, arhidiaconii au tras cortinele în fața altarului pentru a tăinui momentul sfințirii, timp în care preotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Asta a fost pe la sfârșitul primăverii anului 628. Îmi amintesc bine, deoarece tot atunci regina Teodolinda, căreia i se îngăduise să se retragă la Monza într-o mănăstire, își dăduse obștescul sfârșit. După o audiență generală, Arioald a coborât de pe tron și mi-a spus: - La Cividale nu e o atmosferă bună, drept care ducele Grasulf și nepoții ducelui Gisulf sunt la cuțite. Te învestesc cu puterile unui judecător regal. Du-te acolo și fă tot ce-ți stă în putere pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
biblioteci, arhive, cancelarii și tot felul de alte stabilimente care să-i asigure autonomia. Din atrium am fost conduși la cancelaria principală, unde ne aștepta Giuliano. După ce-am traversat Triconca și Magnaura, iată-ne în Chrysotriklinios, marea sală a tronului, cu cupolă și în formă octogonală, având pereții îmbrăcați în prețioase covoare de Persia și cam douăzeci de gigantice candelabre de aur. Tronul însuși era în întregime de aur, încrustat cu pietre prețioase și flancat de doi lei din același
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]