10,305 matches
-
cunoscut ca punctul McBurney (vezi mai jos). Unii gemeni monozigoți - cunoscuți ca gemeni în oglindă - pot avea o anatomie „imagine în oglindă” (situs inversus) cu apendicele localizat în sfertul inferior stâng al abdomenului. Malrotația intestinală poate de asemenea cauza deplasarea apendicelui pe partea stângă. În timp ce baza apendicelui este într-o locație destul de constantă, 2 cm sub valva ileo-cecală, locația vârfului apendicelui poate fi retrocecală (în spatele cecumului) (74%), în pelvis, sau extraperitoneală. Apendicele uman a fost propus ca fiind o structură atavică
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
jos). Unii gemeni monozigoți - cunoscuți ca gemeni în oglindă - pot avea o anatomie „imagine în oglindă” (situs inversus) cu apendicele localizat în sfertul inferior stâng al abdomenului. Malrotația intestinală poate de asemenea cauza deplasarea apendicelui pe partea stângă. În timp ce baza apendicelui este într-o locație destul de constantă, 2 cm sub valva ileo-cecală, locația vârfului apendicelui poate fi retrocecală (în spatele cecumului) (74%), în pelvis, sau extraperitoneală. Apendicele uman a fost propus ca fiind o structură atavică, o structură ce și-a pierdut
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
în oglindă” (situs inversus) cu apendicele localizat în sfertul inferior stâng al abdomenului. Malrotația intestinală poate de asemenea cauza deplasarea apendicelui pe partea stângă. În timp ce baza apendicelui este într-o locație destul de constantă, 2 cm sub valva ileo-cecală, locația vârfului apendicelui poate fi retrocecală (în spatele cecumului) (74%), în pelvis, sau extraperitoneală. Apendicele uman a fost propus ca fiind o structură atavică, o structură ce și-a pierdut toată sau cea mai mare parte din funcția inițială în procesul de evoluție. a
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
al abdomenului. Malrotația intestinală poate de asemenea cauza deplasarea apendicelui pe partea stângă. În timp ce baza apendicelui este într-o locație destul de constantă, 2 cm sub valva ileo-cecală, locația vârfului apendicelui poate fi retrocecală (în spatele cecumului) (74%), în pelvis, sau extraperitoneală. Apendicele uman a fost propus ca fiind o structură atavică, o structură ce și-a pierdut toată sau cea mai mare parte din funcția inițială în procesul de evoluție. a fost propus a fi considerat rămășița atrofiată a cecumului care se
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
inițială în procesul de evoluție. a fost propus a fi considerat rămășița atrofiată a cecumului care se găsea la strămoșii îndepărtați ai oamenilor, însă studii din 2013 resping ideea existenței unei relații inverse între mărimea cecumului și mărimea și prezența apendicelui. Cecum-urile, care s-au găsit în tractul digestiv al multor ierbivore dispărute, găzduiesc mutual bacterii ce ajută animalele să digere moleculele de celuloză ce se găsesc în plante. Este prezent pe scară largă la Euarchontoglires și, de asemenea, a
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
se găsesc în plante. Este prezent pe scară largă la Euarchontoglires și, de asemenea, a evoluat independent la marsupialele diprotodonte, monotreme și este foarte divers în mărime și formă. Un posibil scenariu pentru progresia de la un cecum complet funcțional la apendicele actual uman a fost înaintat de Charles Darwin. El a sugerat că apendicele a fost folosit pentru digerarea frunzelor ca primate. Poate fi un organ vestigial al oamenilor din vechime ce s-a degradat spre aproape nimic în cursul evoluției
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
asemenea, a evoluat independent la marsupialele diprotodonte, monotreme și este foarte divers în mărime și formă. Un posibil scenariu pentru progresia de la un cecum complet funcțional la apendicele actual uman a fost înaintat de Charles Darwin. El a sugerat că apendicele a fost folosit pentru digerarea frunzelor ca primate. Poate fi un organ vestigial al oamenilor din vechime ce s-a degradat spre aproape nimic în cursul evoluției. Cecumul foarte lung al unor animale ierbivore, precum cel întâlnit la cal sau
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
obstrucționat progresul evolutiv) nu au mai fost importante, așa încât ele au supraviețuit. Se sugerează că aceste alele au devenit mult mai frecvente și cecumul a continuat să se micșoreze. După milioane de ani, cândva necesarul cecum s-a degradat devenind apendicele de azi. Deși a fost mult timp acceptat că țesutul imunitar ce înconjoară apendicele și cel din alte părți din intestin - numit țesut limfoid asociat intestinului - îndeplinește un număr important de funcții, lipseau explicațiile despre forma aparte a apendicelui și
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
că aceste alele au devenit mult mai frecvente și cecumul a continuat să se micșoreze. După milioane de ani, cândva necesarul cecum s-a degradat devenind apendicele de azi. Deși a fost mult timp acceptat că țesutul imunitar ce înconjoară apendicele și cel din alte părți din intestin - numit țesut limfoid asociat intestinului - îndeplinește un număr important de funcții, lipseau explicațiile despre forma aparte a apendicelui și aparenta sa lipsă de importanță specifică și funcție, judecând după absența de efecte secundare
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
devenind apendicele de azi. Deși a fost mult timp acceptat că țesutul imunitar ce înconjoară apendicele și cel din alte părți din intestin - numit țesut limfoid asociat intestinului - îndeplinește un număr important de funcții, lipseau explicațiile despre forma aparte a apendicelui și aparenta sa lipsă de importanță specifică și funcție, judecând după absența de efecte secundare consecutive apendicectomiei. William Parker, Randy Bollinger și colegii de la Universitatea Duke sugerau în 2007 că apendicele slujește ca un adăpost pentru bacteriile utile atunci când boala
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
important de funcții, lipseau explicațiile despre forma aparte a apendicelui și aparenta sa lipsă de importanță specifică și funcție, judecând după absența de efecte secundare consecutive apendicectomiei. William Parker, Randy Bollinger și colegii de la Universitatea Duke sugerau în 2007 că apendicele slujește ca un adăpost pentru bacteriile utile atunci când boala evacuează acele bacterii din restul intestinelor. Această propunere este bazată pe o nouă înțelegere a felului cum sistemul imunitar suportă creșterea bacteriilor intestinale benefice în combinație cu multe bine-cunoscute caracteristici ale
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
slujește ca un adăpost pentru bacteriile utile atunci când boala evacuează acele bacterii din restul intestinelor. Această propunere este bazată pe o nouă înțelegere a felului cum sistemul imunitar suportă creșterea bacteriilor intestinale benefice în combinație cu multe bine-cunoscute caracteristici ale apendicelui, incluzând arhitectura lui, locația lui chiar sub tranzitul unidirecțional al hranei și germenilor în intestinul gros și asocierea lui cu o cantitate copioasă de țesut imunitar. Cercetări efectuate la Winthrop University-Hospital au arătat că indivizi fără apendice erau de patru
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
bine-cunoscute caracteristici ale apendicelui, incluzând arhitectura lui, locația lui chiar sub tranzitul unidirecțional al hranei și germenilor în intestinul gros și asocierea lui cu o cantitate copioasă de țesut imunitar. Cercetări efectuate la Winthrop University-Hospital au arătat că indivizi fără apendice erau de patru ori mai predispuși la recidiva cu Clostridium difficile. De aceea apendicele poate juca rolul de „casă sigură” pentru bacteriile comensale („bune”). Acest rezervor de floră intestinală putea apoi servi la repopularea sistemului digestiv după un episod de
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
hranei și germenilor în intestinul gros și asocierea lui cu o cantitate copioasă de țesut imunitar. Cercetări efectuate la Winthrop University-Hospital au arătat că indivizi fără apendice erau de patru ori mai predispuși la recidiva cu Clostridium difficile. De aceea apendicele poate juca rolul de „casă sigură” pentru bacteriile comensale („bune”). Acest rezervor de floră intestinală putea apoi servi la repopularea sistemului digestiv după un episod de dizenterie sau holeră. Cele mai obișnuite boli ale apendicelui (la oameni) sunt apendicita și
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
cu Clostridium difficile. De aceea apendicele poate juca rolul de „casă sigură” pentru bacteriile comensale („bune”). Acest rezervor de floră intestinală putea apoi servi la repopularea sistemului digestiv după un episod de dizenterie sau holeră. Cele mai obișnuite boli ale apendicelui (la oameni) sunt apendicita și tumorile carcinoide (carcinomul apendicelui). Cancerul apendicelui este responsabil pentru aproape 1 din 200 din totalul afecțiunilor maligne gastrointestinale. În cazuri rare adenoamele sunt de asemenea prezente. Apendicita (sau epitiflita) este o stare caracterizată de inflamația
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
de „casă sigură” pentru bacteriile comensale („bune”). Acest rezervor de floră intestinală putea apoi servi la repopularea sistemului digestiv după un episod de dizenterie sau holeră. Cele mai obișnuite boli ale apendicelui (la oameni) sunt apendicita și tumorile carcinoide (carcinomul apendicelui). Cancerul apendicelui este responsabil pentru aproape 1 din 200 din totalul afecțiunilor maligne gastrointestinale. În cazuri rare adenoamele sunt de asemenea prezente. Apendicita (sau epitiflita) este o stare caracterizată de inflamația apendicelui. Durerea izbucnește adesea în centrul abdomenului, ce corespunde
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
sigură” pentru bacteriile comensale („bune”). Acest rezervor de floră intestinală putea apoi servi la repopularea sistemului digestiv după un episod de dizenterie sau holeră. Cele mai obișnuite boli ale apendicelui (la oameni) sunt apendicita și tumorile carcinoide (carcinomul apendicelui). Cancerul apendicelui este responsabil pentru aproape 1 din 200 din totalul afecțiunilor maligne gastrointestinale. În cazuri rare adenoamele sunt de asemenea prezente. Apendicita (sau epitiflita) este o stare caracterizată de inflamația apendicelui. Durerea izbucnește adesea în centrul abdomenului, ce corespunde cu locul
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
la oameni) sunt apendicita și tumorile carcinoide (carcinomul apendicelui). Cancerul apendicelui este responsabil pentru aproape 1 din 200 din totalul afecțiunilor maligne gastrointestinale. În cazuri rare adenoamele sunt de asemenea prezente. Apendicita (sau epitiflita) este o stare caracterizată de inflamația apendicelui. Durerea izbucnește adesea în centrul abdomenului, ce corespunde cu locul de dezvoltare al apendicelui, ca parte a intestinului mijlociu embrionar. Această durere este de obicei opacă, slab localizată, viscerală. Pe măsură ce inflamația progresează, durerea începe să se localizeze mai clar în
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
aproape 1 din 200 din totalul afecțiunilor maligne gastrointestinale. În cazuri rare adenoamele sunt de asemenea prezente. Apendicita (sau epitiflita) este o stare caracterizată de inflamația apendicelui. Durerea izbucnește adesea în centrul abdomenului, ce corespunde cu locul de dezvoltare al apendicelui, ca parte a intestinului mijlociu embrionar. Această durere este de obicei opacă, slab localizată, viscerală. Pe măsură ce inflamația progresează, durerea începe să se localizeze mai clar în sfertul drept inferior, pe măsură ce peritoneul devine inflamat. Această inflamație peritoneală, sau peritonita, rezultă în
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
anterioară la ombilic. Tipic, durerea în punct (la nivelul pielii) nu este prezentă până când peritoneul parietal nu este inflamat de asemenea și el. Febra și un răspuns al sistemului imunitar sunt, de asemenea, caracteristice apendicitei. Apendicita, de obicei, necesită îndepărtarea apendicelui inflamat, fie prin laparatomie, fie prin laparascopie. Netratat, apendicele se poate rupe, ducând la peritonită, urmată de șoc și, în extremis de deces. Îndepărtarea chirurgicală a apendicelui vermiform este numită apendectomie, sau apendicectomie. În mod normal, această îndepărtare este efectuată
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
pielii) nu este prezentă până când peritoneul parietal nu este inflamat de asemenea și el. Febra și un răspuns al sistemului imunitar sunt, de asemenea, caracteristice apendicitei. Apendicita, de obicei, necesită îndepărtarea apendicelui inflamat, fie prin laparatomie, fie prin laparascopie. Netratat, apendicele se poate rupe, ducând la peritonită, urmată de șoc și, în extremis de deces. Îndepărtarea chirurgicală a apendicelui vermiform este numită apendectomie, sau apendicectomie. În mod normal, această îndepărtare este efectuată în regim de urgență, atunci când pacientul suferă de apendicită
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
al sistemului imunitar sunt, de asemenea, caracteristice apendicitei. Apendicita, de obicei, necesită îndepărtarea apendicelui inflamat, fie prin laparatomie, fie prin laparascopie. Netratat, apendicele se poate rupe, ducând la peritonită, urmată de șoc și, în extremis de deces. Îndepărtarea chirurgicală a apendicelui vermiform este numită apendectomie, sau apendicectomie. În mod normal, această îndepărtare este efectuată în regim de urgență, atunci când pacientul suferă de apendicită acută. În absența facilităților chirurgicale, sunt folosite antibiotice intravenoase spre a întârzia sau evita instalarea septicemiei. În unele
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
regim de urgență, atunci când pacientul suferă de apendicită acută. În absența facilităților chirurgicale, sunt folosite antibiotice intravenoase spre a întârzia sau evita instalarea septicemiei. În unele cazuri apendicita se rezolvă complet; mult mai des se formează o masă inflamatoare în jurul apendicelui. Aceasta este o contraindicație relativă la chirurgie. Apendicele este de asemenea folosit pentru construcția unui canal urinar eferent într-o operație cunoscută drept procedura Mitrofanoff la persoane cu vezică urinară neurogenă. Apendicele este folosit de asemenea ca mijloc de acces
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
acută. În absența facilităților chirurgicale, sunt folosite antibiotice intravenoase spre a întârzia sau evita instalarea septicemiei. În unele cazuri apendicita se rezolvă complet; mult mai des se formează o masă inflamatoare în jurul apendicelui. Aceasta este o contraindicație relativă la chirurgie. Apendicele este de asemenea folosit pentru construcția unui canal urinar eferent într-o operație cunoscută drept procedura Mitrofanoff la persoane cu vezică urinară neurogenă. Apendicele este folosit de asemenea ca mijloc de acces în colon la copiii cu paralizie peristaltică sau
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]
-
mai des se formează o masă inflamatoare în jurul apendicelui. Aceasta este o contraindicație relativă la chirurgie. Apendicele este de asemenea folosit pentru construcția unui canal urinar eferent într-o operație cunoscută drept procedura Mitrofanoff la persoane cu vezică urinară neurogenă. Apendicele este folosit de asemenea ca mijloc de acces în colon la copiii cu paralizie peristaltică sau cu probleme majore ale sfincterului rectal. Apendicele este adus afară la suprafața pielii și copilul/părintele poate apoi să atașeze un cateter și să
Apendicele vermiform () [Corola-website/Science/323575_a_324904]