13,179 matches
-
o credeam. Mark era confuz. — Și-atunci de ce nu i-ai spus lui Lynn? Nu cred că ar avea ceva împotriva prieteniei tale cu un șofer de taxi bătrân. Bine punctat. Data viitoare când mă voi mai lansa în domeniul minciunilor în serie, îmi voi aduce aminte să pun la punct povești credibile pentru toate circumstanțele. De fapt, asta este o carieră în sine. Toți adulterinii începători ar putea plăti o sumă frumușică cuiva care să le scrie povești consecvente, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ar putea plăti o sumă frumușică cuiva care să le scrie povești consecvente, de nezdruncinat pentru a-și justifica infidelitățile. Mark aștepta încă un răspuns în timp ce eu mă gândeam la această posibilă slujbă. Nu puteam să-i spun că prima minciună era stângace și născută din improvizație, pe când a doua era rezultatul faptului că avusesem puțin timp să mă gândesc. — Nu am știut ce spuneam și nici motivul pentru care o spuneam, am recunoscut. A fost o dovadă neobișnuită de sinceritate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să încui ușa, să trag draperiile și să mă prefac că luna trecută nu fusese decât un vis urât. Probabil că dubiile mele erau vizibile. Dar vom schimba un lucru, insistă Mark. Vom fi complet sinceri, gata cu secretele și minciunile. Și vom discuta, vom discuta cu adevărat. Mi-ar plăcea, am aprobat. Nu eram sigură că sunt de acord, dar am simțit că așa trebuia. Ce fel de om nu crede în sinceritate și adevăr? Răvașul din prăjitură îmi apăru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
onestității, eu mințeam. În momentul de față, primesc de lucru cât să pot duce. Trebuie să rezolvi problemele cu firma. Banii pot fi folosiți mai bine acolo. Mă mai sărută o dată înainte să se ducă la duș. „Asta este singura minciună pe care i-o spun“, mi-am promis eu. Nu pot să neg că nu a fost incitant să intru la Ritz în rochia mea mov și sandalele cu pietre prețioase. În onoarea locului, am încercat să-mi usuc părul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
acum își căutau ținte în afară. Pentru binele întregii omeniri, am șters anunțul. —Ce faci? Nu-l auzisem pe Mark apropiindu-se. Își puse o mână pe umărul meu, iar eu i-o sărutai. —Îmi verificam e-mailurile. Nu era o minciună. — Îmi pare rău că nu am apucat să te avertizez în legătură cu Kieran. I-am făcut semn că nu are de ce să se scuze. — Cum a fost cu ei? El mă privi puțin jenat. Ne-am simțit cu toții foarte bine aseară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
brusc ușa și se uită afară. —O, sunteți încă aici. E totul în regulă? — Da! am răspuns cu vioiciune excesivă. Mark intră înapoi neconvins. Eu mă întorsei spre Ed. Nu, nu puteam să fac asta, nu puteam susține o asemenea minciună. Nu era genul meu. Dar știam că se va isca o discuție dacă-i spun acum. Și nici nu voiam să-i dau papucii așa pur și simplu. —Ești liber mâine la prânz? l-am întrebat fără să gândesc. Mark
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
îngălbenit. Îmi pare rău, am doi prieteni în spital. I-am povestit de Lisa și Alfie, simțindu-mă vinovată că mă foloseam de ei ca scuză pentru faptul că eram cu gândurile în altă parte, dar nu era chiar o minciună. Mâncarea era etnică. Cred că ăsta e cuvântul corect. Am început cu niște felii subțiri de ren pe niște bucăți de carton, urmate de zebră și un terci. Nu știu exact ce era pentru că până mi-a fost adus, uitasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
îți amintești că pe el îl iubești de fapt? — Pentru că sunt hotărâtă, spusei, sperând că o voi convinge de hotărârea mea. Acest lucru dându-mi măcar speranța că voi reuși să mă conving pe mine însămi. —E ultima dată. Ultima minciună. Cu siguranță. Deci ce zici? Maria mă privi serioasă. Zic că e o greșeală și că ești nebună. Ai putea sfârși prin a pierde totul. Dar dacă te-ai hotărât, știu că nu te pot face să te răzgândești. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Selsey cu Ed, deci și el plutea de fericire. Relația mea cu Mark mergea bine, iar eu mințeam cât de puțin puteam ca să nu-l rănesc. În plus, după acest weekend, urma să aleg între ei și să pun capăt minciunilor. Pe tot ce puneam mâna se transforma în fericire. Și dacă m-aș fi oprit acolo, poate că mi-ar fi ținut. Dar eu voiam totul. Reușisem să-l conving pe Phil să se întoarcă la Tally, acum trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
iluzie. Eu am roșit. — Știu că a greșit atunci. L-am iertat. Cu toții avem dreptul să greșim o dată. În minte, făceam un calcul filosofic rapid să-mi dau seama dacă Ed se punea ca o singură greșeală sau dacă fiecare minciună era o greșeală separată. —Dar de două ori? Avem cu toții dreptul să greșim de două ori? Pe mine mă apucă tremuratul. Bun, șampania fusese foarte bine răcită. — Ce vrei să spui? Care a fost a doua greșeală? — Sunt sigură că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
căreia fusesem complet sinceră. Nu știu de ce, poate pentru că de câte ori eram cu el, îmi aminteam de prostia aia de prăjitură cu răvaș. Nu-l mințisem niciodată pe Alfie, deși făcusem destule lucruri care s-ar fi pretat foarte bine la minciună. Așa că, atunci când am hotărât în mod conștient că voi minți în legătură cu weekendul meu cu Ed, am știut că toată înșelătoria asta nu e complet inofensivă. În fața casei mă aștepta un bărbat. Era totuși un pas înainte față de momentul în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
șoaptă? Te-am prins într-un moment nepotrivit? — Nu, doar ce m-am întors acasă după ce l-am luat pe Alfie de la spital. Am crezut că Mark doarme, dar se pare că nu e acasă. Aveam mâinile lipicioase de la atâtea minciuni. Te-am sunat să văd dacă ești hotărâtă să mergi până la capăt cu planul de weekend. Pentru că va trebui să-ți ții mobilul deschis tot timpul, în caz că trebuie să dau de tine repede. Și eu voi face la fel. Tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
de pe covorul din sufragerie. — Mă întrebam doar cine a sângerat în apartamentul nostru? Nu puteam s-o fac. Nu puteam să-i explic. Epuizarea se întinsese de la trup la minte și apoi la gură. Creierul meu nu mai putea produce minciuni, iar buzele nu mai puteau articula cuvinte. Dacă am fost vreodată gata să accept că am o cădere nervoasă, atunci acela a fost momentul. Nu mă simt prea bine, am zis cu bruschețe și m-am dus la culcare. Capitolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
sărut, cum ne țineam de mână. Îmi aminteam chiar și momentul în care mi-am dat seama că-l iubesc, dar ce simțeam? Nu. Nu-mi aminteam. Și asta mi se părea o trădare mult mai gravă față de Mark decât minciunile și infidelitatea. Am fost trezită din reverie de Ed, care se întorsese la pas și mă privea fix, îngrijorat. Nu ești deloc bine, spuse el cu hotărâre. Lee, ai putea s-o duci pe Jenny înapoi? Jen, ne vedem la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
îl pui pe Mark pe primul plan? Inventează o poveste plauzibilă, una pe care să o poți susține - poate un scenariu din vreun film la care a adormit el. Nu era în regulă. — Dar apoi va trebui să trăiesc cu minciuna asta. —Ai de ales între asta și a-l forța pe el să trăiască cu adevărul. Tu decizi. Mark pusese deja două căni de Ovaltine 1 în cuptorul cu microunde, gata ca să le încălzească deîndată ce ajungeam eu acasă. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
nu te-a adus ea cu mașina dupa acel weekend. Își sorbea băutura cu o nonșalanță exagerată, evitând contactul vizual în mod intenționat. Așa deci, iată-ne. Acum am ocazia să pun temelia viitorului nostru, temelie bazată pe adevăr sau minciună. Mi-am amintit de avertismentul Mariei și mi-am dat seama pe loc că are dreptate, că sentimentele lui Mark erau mai importante decât ale mele în momentul ăsta. Va trebui să trăiesc cu vina. Era prețul pe care trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Mă simțeam prea rău ca să mă împotrivesc. Mark a continuat să aprobe, digerând toată povestea, făcând eforturi să o creadă. Mă simțeam îngrozitor că trebuie să mint în felul ăsta după ce la înmormântarea lui Alfie mă hotărâsem să încetez cu minciunile. Atunci am luat o hotărâre. Dacă Mark îmi mai punea o singură întrebare, atunci i-aș fi spus adevărul indiferent de consecințe. De două ori a dus cana de la gură, pe punctul de a spune ceva. De două ori s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
spune ceva. De două ori s-a răzgândit. Într-un final a pus cana jos. — Probabil nu ar fi trebuit să te duci de la început. — Îmi dau seama de asta acum, am aprobat eu. Și asta nu mai era o minciună. —Oricum, ești OK acum, nu-i așa? Dar de fapt ar fi vrut să spună „noi suntem OK, nu-i așa?“. Știam asta și el își dădea seama că știam. Mereu am fost așa. —Sunt bine acum, i-am răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
spui că nu pot să dorm aici? —Mmmm... —Dar, Sam, nu pot să mă duc acasă. Nu pot să mă întorc în noaptea asta. Ți-am spus. — Nu. Nu dormi aici. Nu. — Promit că nu o să încerc nimic. Pe bune. —Minciuni. Nu, vorbesc serios. Promit. Treci pe canapea... Nu, te rog, nu. Nu canapeaua! Expresia de pe fața lui Tom era mizerabilă. Oamenii sunt întotdeauna nepoliticoși cu canapeaua mea. Nu știu de ce; e foarte ușor să te întinzi în așa fel încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
Trecuse de mult de ora închiderii, dar ușile erau încuiate, iar noi ne aflam de partea care trebuie. Dacă ar fi venit vreun polițist i s-ar fi spus că e o petrecere privată. Ceea ce nu ar fi fost o minciună. Tom era de partea cealaltă a mesei, pierdut pe moment într-o amețeală pașnică. Ajunsesem și eu la un stadiu de claritate, un fel de nirvana a nopților de băută. Privirile nedumerite ale lui Tom s-au agățat de mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
drumul pe care venisem. Am chemat aproape imediat un taxi și am venit direct aici. M-am uitat la ea. în mod bizar i-am crezut povestea. Dar știam la fel de sigur cum știam că stau acolo că, de asemenea, scoate minciuni printre dinți. De afară s-a auzit un scrâșnet; o cheie întorcându-se în broasca ușii principale. Am tresărit. Am fost bucuroasă că și Catherine Hammond a făcut la fel. —Catherine, unde ești? se auzi vocea lui Clifford Hammond din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
ea. Pentru o secundă m-am gândit să o mint. Ar fi fost lovitura de grație; în momentul ăla era fragilă ca un porțelan scump. Ce răzbunare minunată ar fi fost. — Nu, nu am fost, am răspuns. Mă săturasem de minciuni și gustul meu pentru răzbunare se făcuse amar. Mai mult, Lee nu ar fi vrut asta. Catherine s-a aplecat spre mine, vrând să-mi atingă mâna, cu fața strălucind de fericire. M-am ferit de ea ca și cum degetele ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
o povară și iar ridică privirea spre Brâncoveanu, care îi zâmbi larg și chiar dădu a încuviințare din cap. Era tare amuzat marele logofăt Constantin de scrisoarea de mărturie a ieromonahului Ștefan. Cu două cuvinte aș putea să-i arăt minciuna. Auzi colo, doamna Ilinca era atât de slabă că nu putea vorbi, dar peste o săptămână pleacă la locurile sfinte și umblă prin străinătăți aproape cinci ani. Și este șiret sfinția sa părintele duhovnic al lui vodă, auzi, auzi, dumnealui Constantin
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
cernită stând în fața icoanei și la lumina puțină a candelei citind ceva într-o carte. — Sărut mâna, măria ta! — Ștefane, vino încoace să mă întind pe pat, că așa știu jupânițele. Am aflat de scrisoarea grecului, nu crez să fie minciună. Se culcă peste macatul țesut din lânică seină și se propti în perinile brodate. — O să trimit vorbă măriei sale să dea de lucru la toți tălmacii și scribii în alte părți ca de pe la chindie să fii stăpân pe spătăria mică. Te
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
doar bărbați, doamnele și jupânițele plecaseră la Mogoșoaia să facă pregătiri pentru venirea Paștelui. În jilțul său, vodă încerca în zadar să se concentreze. Se simțea trădat de cei doi unchi și de vărul său, marele logofăt Ștefan Cantacuzino. Simțea minciuna lor ascunzând nu doar realitatea răvașului venit de la Anton Corai, ci niște lucruri mult mai grave. Era în rugăciune și nu se putea concentra deloc. Îi era teamă de trădarea Cantacuzinilor, dar și de păcatul de a-i bănui fără
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]