11,108 matches
-
în sus cum dispar unul după altul numerele luminoase care indică etajele. Ne despărțim fără cuvinte, fără măcar să ne atingem. Fac câțiva pași și mă așez în camera medicilor. Alfredo se pregătește pentru operație. Îi urmăresc în gând gesturile, acel ritual pe care îl cunosc atât de bine. Brațele se afundă până la coate în chiuveta de inox, mâinile abandonează buretele dezinfectant, simt în nări mirosul clorurii de amoniu... Asistenta îi dă compresele sterile să se usuce, sora instrumentară îi leagă halatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
îndesat. Cu o mișcare bruscă trase de pârghia cilindrică și mingile ieșiră rostogolindu-se din burta de lemn. Îndesatul aruncă prima minge în câmp, lăsând-o să cadă de la înălțime cu un gest puternic, care corespundea probabil unui soi de ritual, și jocul începu. Cei doi vorbeau puțin, cu mâinile încleștate pe manete, le suceau dând lovituri precise și dure care făceau să vibreze stinghiile de metal. Băiatul de la bar ieși fără nici un chef de după tejghea ștergându-și mâinile ude de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
prin urmare, cu cartea în mână, pe marginea unei stânci, ca să poată observa vila mea. La un moment dat se trezise înconjurat de o trupă de demenți care se aruncaseră asupra cărții lui. În jurul cărții, nebunii improvizaseră un fel de ritual, unul dintre ei ținând-o ridicată și ceilalți contemplând-o cu o profundă devoțiune. Nepăsători la protestele lui, se îndepărtaseră în pădure în fugă, ducând volumul cu ei. — Văile astea mișună de indivizi ciudați - i-am spus, încercând să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
disperare o țigară. Deși se lăsase cu aproape un an în urmă, chiar când a început să iasă cu Russel; nu trecea nicio zi în care să nu tânjească să tragă un fum zdravăn. Fumătorii deveneau întotdeauna poetici în fața acestui ritual, când era o mare satisfacție să deschizi pachetul, să tragi folia și să scoți o țigaretă aromată. Ziceau că adoră s-o aprindă, să scrumeze, să aibă senzația aceea că pot să țină ceva între degete. Toate erau bune și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
scoase un tub metalic de culoare albastră din buzunarul din față al genții pentru yoga și își dădu cu puțin luciu de buze, conștientă că atât prietenele ei, cât și cei de la mesele din jur aproape încremeniseră văzând micul ei ritual. Asta o făcu să se simtă ceva mai bine. Îi fusese greu să scape de gândurile care o chinuiau în ultima vreme, anume că frumusețea ei nu va dura o veșnicie. Din punct de vedere intelectual, știa chestia asta — așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
culoare neagră. — Mmm, făcu ea, întinzând mâinile deasupra capului, cu grijă să nu-și deranjeze pălăria. E minunat. Adriana îi aruncă o privire lui Emmy, apoi își dădu ochii peste cap. Zâmbiră amândouă. Leigh era mai ciudată, fără îndoială, dar ritualul acesta al ei le-a înveselit pe amândouă. — Gata, fetelor, ajunge cu prostiile. Avem un subiect serios de discutat, anunță Adriana. Știa că Leigh n-avea de gând să vorbească prea mult despre logodna ei — dovedise chestia asta cu vârf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
citea firmanul de domnie, lucru nemaiîntâlnit în vremea veche. Când a ajuns la Mitropolie, episcopul i-a făcut slujba specifică momentului înscăunării. În sfârșit, Duca domnea din nou din mila lui Dumnezeu, așa, după cum, se spune într-un astfel de ritual religios. Timp de câteva luni, nu a perceput nici un impozit, spre surprinderea locuitorilor care-l urau că era lacom de bani. Măsura a luat-o pentru că țara, din Iași și până la granița cu Polonia, fusese pustiită de tătari și pentru
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
a dreptul ucigător în timpul festivalului. Din punct de vedere geografic, e ca și cum ai decide să stai la hotelul Mark, când singurul tău scop e să faci cumpărături pe Mulberry Street. Toată treaba asta cu du Cap trebuie să fie un ritual bizar sau ceva asemănător. Vreau să spun, dacă aș fi Cameron Diaz, blondă și îndeajuns de bogată să-mi permit să stau oriunde doresc, nu sunt sigură că aș opta pentru un hotel unde ți se cere să plătești sejurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
să fiu eu“. Nivelul oniric suprem este cel metafizic: divinitatea. Unamuno în speță nu e decât un vis al lui Dumnezeu și va dispărea când El va înceta să-l viseze. Lumea e visul lui Dumnezeu adormit, și religiile, cu ritualurile lor complicate, nu sunt pesemne decât încercări de-a întreține somnul lui Dumnezeu în speranța de a ne menține și pe noi, oamenii, în viață, în lumea visată de Supremul Visător. Omul, ca autor, are temporar șansa de a-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
încercau anemic - preambul jenant la imaginea lui Pierre Brice - să ne aducă la realitatea construcției socialiste. Le înghițeam exact așa cum erau: umplutură obligatorie, sare amară înaintea unui dejun copios. Poate o dată cu această schismă jurnal/film am început să separ între ritualuri sociale obligatorii și zonele de libertate de alegere. Jurnalul exprima un imperativ ipotetic: dacă vrei s-o vezi pe Brigitte Bardot, atunci trebuie să înghiți 15 minute despre Bumbești-Livezeni. Mai târziu, numărul imperativelor ipotetice a crescut: dacă vrei să fii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
E clar că eu vedeam foarte diferit lucrurile. Pentru mine, nașterea lui Andrei a fost mai degrabă o formă de curățire de orice păcat anterior. Ispășire prin naștere, suferință, dare de viață. Dar, Sfântul Sinod continuă să mențină și azi ritualul de culpabilizare a femeilor pentru nașterea de prunci. Deh, bărbați care nu doar că nu știu din experiență ce simți născând, dar nici măcar nu sunt tați. Atunci însă m-am supus ritualului de despurcare, imediat după botez. Pur și simplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Dar, Sfântul Sinod continuă să mențină și azi ritualul de culpabilizare a femeilor pentru nașterea de prunci. Deh, bărbați care nu doar că nu știu din experiență ce simți născând, dar nici măcar nu sunt tați. Atunci însă m-am supus ritualului de despurcare, imediat după botez. Pur și simplu l-am tratat ca pe învățământul politico-ideologic: ceva la care trebuia să fiu de față, fără să cred o iotă. Acum nu m-aș mai supune. La molifte am fost, dar din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
occidentali. Dacă apucai să spui: no, thanks, nu-ți mai dădeau nimic. La noi e cu îmbiatul. Tu zici ba și ei insistă. Dacă nu razi tot ce pun pe masă, ți-o iau în nume de rău. E un ritual social, o pierdere de timp specifică societăților precontractuale, dar cu oarecare farmec emoțional. Cu noi în practică era un coleg venezuelan, Eduardo Golarza. Un tip care fusese într-o gherilă comunistă și era refugiat politic la romanes, băieți buni. Atâta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
o frumusețe locală din care se alege praful ratării. Multă țuică, mult nonsens. Femeile sunt mai puternice fiindcă fac terapie de grup. Fiindcă își împart tristețile, nu și le beau, dându-se mari când sunt slabe. Și se țin de ritualuri: naștere, creștere, moarte, pomenire. Chiar dacă multe dintre ele au avut serviciu la Călan și nu-l mai au, nu le vezi uitându-se în oglindă și spunând: „Eu nu mi-s nime”. Știu, de bună seama, că iar au să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
care se spune că sunt pe ducă, numai când îi vezi. M-a distrat de-a dreptul locul pe care îl ocupă în carte problema lui evil eye. A deochiului. De mică știu de la străbunica descântecul de deochi, cu tot ritualul său. Prietenele mele mă sunau să le descânt copiii chiar și prin telefon. Și mergea. O sălbatică est-europeană. Asta sunt. Dar din respect pentru etica utilitaristă, mă doare în cot de lipsa de raționalitate a descântecului o dată ce copiii se linișteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
amândoi ca pe vremuri la Ermitaj. Sentimentul de fabulos ne-a dat adesea târcoale: din nou mă întreb cum e cu putință să te împrietenești cu cineva din Bucureștiul comunist tocmai la Riga protestatară, să dezvolți toată povestea într-un ritual de creștere bucureșteano-sinăiană și să o plimbi identică sieși la New York, greu de închipuit. Dar mai real ca realitatea. Probabil că ne mai trebuie o călătorie într-un loc despre care nu am apucat să aflăm că există. După cocktail
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
alb și negru: copaci și zăpadă. Imagini pe care le iau cu mine fiindcă au forță, inclusiv forța unui vis împlinit. Acum îmi adun creierii să testez gustul ultimei sute de metri de liniște americană, de miros de bibliotecă, de ritualuri academice pașnice. Alternativ merg pe web la ziare.ro ca să încerc să mă reconectez la „Pauza s-a terminat: scufundarea!”. Și așa, încetișor, încep să îi las pe toți să revină de acolo de unde i-am ascuns ca să nu îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
de trandafir zaharisite. Suveranul alege una, o așază pe limbă, o lasă să se topească pe cerul gurii, Înainte de a Întinde alene mâna către un alt sclav, care Îi stropește degetele cu apă parfumată și i le șterge cu zel. Ritualul se repetă de douăzeci, de treizeci de ori, În timp ce delegațiile defilează prin fața lui. Ele reprezintă cartierele orașului, printre care Asfizar, Panjkhin, Zagrimach, Maturid, breslele din bazare și pe acelea de meseriași, arămari, fabricanți de hârtie, crescători de viermi de mătase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
imperiu, cei din urmă ani de pace. O masă așezată sub o boltă de viță, o carafă cu gâtul alungit pentru cel mai bun vin de Șiraz, tămâios atât cât trebuie, jur-Împrejur bucate Îmbelșugate În o sută de talere, iată ritualul unei seri de iunie pe terasa lui Omar. Să Începem cu felurile cele mai ușoare, Îndeamnă el, mai Întâi vinul, fructele, după aceea mâncărurile rafinate, orez cu dracile și gutui umplute. Un vânt blând adie dinspre Munții Galbeni, de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mi-a adresat-o vreodată: „Nu se știe niciodată, drumurile noastre s-ar putea Încrucișa”. „Mama” mea se hotărâse să ia legătura cu prințesa cu prilejul ceremoniilor dedicate trecerii a patruzeci de zile de la moartea bătrânului șah, ultima etapă a ritualurilor mortuare. În inevitabila Îmbunlzeală de gură-cască și bocitoare mânjite cu funingine, nu i-a fost greu să facă hârtia să treacă dintr-o mână În alta; prințesa o citi, Îl căută din priviri, cu teamă, pe bărbatul care-i scrisese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
pese prea tare că am putea fi spionați, schimbam o sărutare caldă În aer liber. Noaptea târziu, duceam Manuscrisul În camera noastră, unde petrecea noaptea Înainte de a fi pus la loc, dimineața, În același seif, prin mijlocirea aceluiași ofițer. Un ritual care o Încânta pe Șirin. Atât de mult Încât Îmi făceam o datorie din a reține fiecare detaliu, ca să-l repet, a doua zi, fără nici o abatere. Astfel că, În cea de-a patra seară, deschisesem Manuscrisul la pagina unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
apropiere cadavrul lui Marsyas jupuit de Apolo. Deasupra se aud foșnind aripile lui Icar, care, spre deosebire de Anteu, profund clasic, e și el un personaj baroc. Zburînd, el a spart cercul. Apropiindu-mă de țărm, regăsesc pescărușii țipînd În aer după ritualul cunoscut. O fată Înaltă și osoasă, cu atitudini cam băiețești și ochii verzi-apoși, de o ciudată neutralitate, pe care am mai văzut-o pe aici, stă sprijinită de o stîncă și desenează. Prietenul ei pescuiește alături. Încolo nu e nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
voi uita la mare În ultima zi. Și dacă m-aș sui, cînd va răsări soarele, pe dîmbul din capătul golfului, acolo unde o stîncă spălată de valuri copiază Începutul lumii a lui Brîncuși, aș descoperi tot ce gîndesc În ritualul bărcilor pescărești. Repet un lucru pe care acum l-am Înțeles bine. Greșeala neoclasicismului, cu statuile sale pictate sau cioplite după modele antice e greșeala lui Orfeu. Din moment ce nu mai avem sufletul vechilor greci, e inutil să le imităm arta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
-l atingă. Globul începe să plutească între mâinile ei ca în numerele de magie de la circ. Esmé e în transă. Îi face un semn din cap piticului: Edy presară scrumul din farfurioara lui Kiril peste globul de cristal. Urmează același ritual cu scrumul din celelalte două farfurioare. Esmé deplasează globul spre piedestalul lui. Iese din transă. Deschide sertarul, scoate o bancnotă de o sută, o pune pe farfurioară, pune farfurioara în sertar și împinge sertarul spre Kiril. — Bulgarule, ia-ți banii
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
către bucătărie - deși n-a detectat nici o urmă de homar în supă. Ajutorii de bucătar ies pe rând în ușă să vadă cine sunt cei doi clienți atât de excentrici. La felul doi, Gustave aduce sticla de vin și începe ritualul degustării. Gustave îi prezintă lui Lionel eticheta și dopul: — Observați: Château Pétrus, 1990. Lionel, binedispus, citește cu voce tare eticheta: — Château Pétrus, o mie nouă sute nouăzeci. Nici un an în plus, nici un an în minus. Am auzit c-a fost un
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]