10,662 matches
-
nu ai lobi nu te bagă nimeni În seamă. Și ungurii au lobi, numai noi n-avem. Și mai au și femeile alea iabrașe, rele de muscă, sunt prin toate paturile oamenilor mari de la uașington... Așa că nati meir vrea să desfacă lacătul de la cotroceni cu cheia moni. Hai, să nu ziceți voi că nu e o cheie cu calități fizice deosebite... Gore și Sandu dau din cap a aprobare. Totuși, Gicu are dreptate, Monica nu este de lepădat. Zăvoranca are un
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
și pesedeul trebuie să accepte, mai cu milă, mai cu dor, ideea unui Băsescu Reloaded. Bă, și o vor accepta, fiindcă mortul de la groapă nu se mai Întoarce, ascultați-mă pe mine, sare Gore cu gura cât șura, În vreme ce Gicu desface o pungă cu semințe. O vor accepta și vor chibița de pe margine. E mai simplu În opoziție, poți să zici ce vrei, nici nu te bagă cineva În seamă, nici nu trebuie să semnezi sub ceea ce zici. Vorbe, măcinăm vorbe
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
final de carte. Bună replica. Bună și melodia ăluia, na că Îmi scapă numele, să-mi fie iertată amnezia. S-ar putea să fie de la bere, voi ce părere aveți? Sandu scoate un alt pachet de țigări din buzunar, Îl desface, extrage o țigară și o aprinde. Pufăie. Apoi se uită la Gicu. De Gheorghe Gheorghiu e vorba, ăla de-are barbă și plete. Noi vorbim de premonițiile lui Boc și tu ne iei cu dragostea pe strune. Cui Îi mai
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Acu`, de, mă Gore, cu o moarte suntem datori, cu viața pre viață călcând, ca să parafrazez, Îmi place mult cum sună asta, a pa-ra-fra-za. Pe mine m-a trezit nevastă-mea din somn, la un moment dat, că vecinii tot desfăceau la sticle de șampanie, rămăseseră cu bucuria de la ziua muncii, și mi-a zis Sandule, avem și noi spumantul nostru, pe ăla Încă nu l-ai dat gata, hai să ciocnim un pahar. Gicu face ochii mari. Nu pot să
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
nu, vă privește, spune Rambert cu o izbucnire neașteptată. Am venit la dumneavoastră pentru că mi s-a spus că ați contribuit într-o mare măsură la hotărârile luate. M-am gândit atunci că cel puțin într-un caz ați putea desface ceea ce ați contribuit să se facă. Dar vă este indiferent. Nu v-ați gândit la nimeni. N-ați ținut seamă de cei care erau despărțiți. Rieux recunoaște că, într-un sens, era adevărat, nu voise să țină cont de asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
pe biroul lui Tarrou un pachet de fișe și, cu o voce pe care tifonul o înăbușea, a spus doar atât: "șase", apoi a ieșit. Tarrou l-a privit pe ziarist și i-a arătat fișele pe care le-a desfăcut în evantai. \ Frumoase fișe, ai ? Ei bine! nu, sunt morți. Morții de peste noapte. Fruntea i se brăzdase. A strâns la loc pachetul de fișe. \ Singurul lucru care ne rămâne de făcut este contabilitatea. Tarrou s-a ridicat sprijinindu-se de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
număr surprinzător de stofe cauciucate și lucioase. Ziarele povestiseră într-adevăr că, cu două sute de ani în urmă, în timpul marilor ciume din sudul Franței, medicii purtau, pentru a se feri, stofe trecute prin ulei. Magazinele profitaseră de asta pentru a desface un stoc de haine demodate datorită cărora fiecare spera să devină imun. Dar toate aceste semne ale anotimpului nu te puteau face să uiți că cimitirele erau părăsite. În ceilalți ani, tramvaiele erau pline de mirosul fad al crizantemelor, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
la o parte, s-a ridicat să-i întâmpine. Era îmbrăcat tot în același fel și purta același guler tare. Tarrou a observat numai că smocurile lui de la tâmple erau mult mai zbârlite și că unul din șireturi îi era desfăcut. Judecătorul avea un aer obosit și nici o singură dată el nu și-a privit interlocutorii în față. A spus că era bucuros că-i vedea și că-i ruga să-i mulțumească doctorului Rieux pentru tot ce făcuse. Ceilalți au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
Iar acum și asta e încă prea mult. Se oprește, tremurând din tot corpul și cu privirea rătăcită. Rieux i-a luat mâna. Ardea. \ Trebuie să te duci acasă. Dar Grand îi scapă și aleargă câțiva pași, apoi se oprește, desface brațele și începe să se legene înainte și-îndărăt. Se învârte în loc și cade pe trotuarul înghețat, cu chipul mânjit de lacrimile care continuau să-i curgă. Trecătorii priveau de departe, opriți locului, neîndrăznind să mai înainteze. A trebuit ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
acestor case. Apoi lumea a așteptat. Câinele nu mai mișca, zăcea acum mort într-o baltă întunecată. Deodată, de la ferestrele caselor ocupate de agenți, s-a dezlănțuit un tir de pușcă automată. În timpul tirului, oblonul care era țintit s-a desfăcut literalmente și a lăsat descoperită o suprafață neagră în care Rieux și Grand, de la locul lor, nu puteau distinge nimic. Când tirul s-a oprit, o a doua împușcătură automată a pârâit din alt unghi, o casă mai încolo. Gloanțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
Își zicea că s-ar fi Împlinit de mult aceasta, la cîte nelegiuiri se tot petrecuseră În lume, de la pîrjolul biblic Încoace, dacă o instanță morală supremă ar fi vegheat totul. Pămîntenii erau stăpînii unei grăunțe din univers, făceau și desfăceau după cum Îi tăia mintea pe bobul lor minuscul, Dumnezeu judeca la scară mare, poate erau alte ființe mai ticăloase În nemărginirea lumilor, pe acelea le ardea Domnul mai Întîi. Chiar și El, tocmai de acolo, de sus, cu greu ar
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
cunosc... Pe doi numai...“ „Iar cu unul ai păcătuit!“ „Cu Ann! Și Lot, Doamne, cu...“ „Nu amesteca lucrurile, atunci a fost voia Cerului!...“ „De ce?“ „Nu cerceta!“ „Nu, Doamne.“ „Trezește-te!“ Așa i-ar fi vorbit, poate, cel ce făcea și desfăcea lumi. Așa i-ar fi răspuns, probabil, Thomas. Era limpede, Antonia nu putea să aprindă pămîntul! Doar doi bărbați ar fi fost În stare, erau capii lumii; avea fiecare cîte o valijoară cu butoane. Antonia, cu poșetuța ei, nu era
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Chanelul ei ucigător. Davide, dă-mi un Xanax. Iau întotdeauna un tranchilizant înainte de o primă întâlnire. Davide se precipită spre geanta cu farduri, plină cu medicamente de tot felul, special pentru ocazii de acest gen, și scoase un pachețel. Julie desfăcu ambalajul și înghiți o pastiluță bleu, o armă foarte modernă pentru războiul ce ne aștepta, mi-am zis eu. Apoi își chemă șoferul să ne ducă la Muffy. Ν Cu toată sinceritatea, sunt aproape complet sigură că n-am nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
mare lucru, că mă cufundam într-o deprimantă inacțiune de expectativă, gândindu-mă la ce-aș face sau ce-aș scrie dacă s-ar întâmpla cutare sau cutare lucru, visând viitorul, ceea ce echivalează, am mai spus-o, cu a-l desface. Și citeam cărțile care-mi cădeau întâmplător în mână, fără plan sau ordine, spre a satisface acel teribil viciu al lecturii, acel viciu nepedepsit de care vorbește Valéry Larbaud. Nepedepsit. Asta-i bună! Dar ce savuroasă pedeapsă! Viciul lecturii e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
buni” și cu jazz. Am văzut și pozele de a doua zi după nuntă. Maria era în jeanși și ie, fiindcă asta este ea, de fapt, dacă deasupra mai pune și rubașcă din când în când, Mașa e Maria întreagă. Desfăcea darurile de nuntă. Adina desfăcea și ea la masă darurile la restaurantul chinezesc, unde mă amuzam foarte povestindu-le că așa e globalizarea: doi tineri români se căsătoresc la Bloomington cu un naș evreu român plecat în Franța, însurat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
văzut și pozele de a doua zi după nuntă. Maria era în jeanși și ie, fiindcă asta este ea, de fapt, dacă deasupra mai pune și rubașcă din când în când, Mașa e Maria întreagă. Desfăcea darurile de nuntă. Adina desfăcea și ea la masă darurile la restaurantul chinezesc, unde mă amuzam foarte povestindu-le că așa e globalizarea: doi tineri români se căsătoresc la Bloomington cu un naș evreu român plecat în Franța, însurat cu o franțuzoaică evreică și venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
un pachet alb simplu, mă străbate un val ridicol de bucurie. Un cadou de ziua mea. E singurul din toată firma care și-a amintit de ziua mea de naștere. Nu mă pot abține să nu radiez de fericire în timp ce desfac plicul de carton. — Vai, Guy, nu trebuia să te deranjezi ! — N-a fost nici un deranj, spune, clar satisfăcut de sine. — Totuși ! Râd. Credeam c-ai... Cuvintele îmi îngheață pe buze în clipa în care mă trezesc că țin în mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Eddie, ea e... Trish mă privește surprinsă. Cum te cheamă ? — Samantha, îi spun. Îmi cer scuze pentru deranj, dar am avut cea mai cumplită durere de cap... I-am dat câteva analgezice din farmacia noastră, intervine Trish. — Foarte bine. Eddie desface dopul unei sticle de scotch și-și toarnă în pahar. Ar trebui să încerci pastilele roșii. Sunt mortale ! — Ăă... da. — Nu la propriu, firește ! Începe brusc să râdă. Doar nu vrem să te otrăvim ! Eddie ! Trish îi dă o palmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
mișcă. Cum naiba s-o deschid ? — Are o clemă, spune Trish, privindu-mă cu mirare. Dedesubt. — A. Sigur că da ! Îi trag un zâmbet, după care încep să bâjbâi în jurul scândurii, împingând și apăsând până când, fără nici o avertizare, chestia se desface într-un triunghi cu picioare pe două laturi, care glisează. Îmi alunecă din mână și se oprește singură la o înălțime de vreo șaizeci și ceva de centimetri, unde se fixează cu un clic. — Așa ! Râd pentru a-mi ascunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
clatină ușor din cap. — Samantha, n-o să-ți iei nici o notiță, spune. Gătitul n-are nici o legătură cu scrisul. Trebuie să guști. Să simți. Să pipăi. Să miroși. — Aha. Încuviințez din cap cu un aer inteligent. Să țin minte asta. Desfac repede capacul stiloului și scriu „Gătit = gustat, mirosit, simțit etc.” Pun din nou capacul la stilou și ridic privirea. Iris mă fixează uluită. — Să guști, spune, luându-mi din mână carnetul și stiloul. Nu să scrii. Trebuie să-ți folosești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Acesta înșfacă una grăbit fără măcar să se uite la mine, și ajung la Eddie. Mintea îmi procesează la greu. Trebuie să fac cumva să-l avertizez. — Deci. Eu zic că am discutat destul. Să începem aventura. Tipul cu cravată mov desface capacul unui stilou scump. După dumneavoastră. I-l întinde lui Eddie. Vrea să semneze ? Acum ? Nu. Nu. Nu pot să-l las să semneze acest contract. Nu vă grăbiți, adaugă tipul cu dinți perfecți. Dacă doriți să-l mai citiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
le scot la o săptămână după data expirării și să le arunc la coș. Dar astea sunt boabe de fasole adevărate. Așa arată, scoase direct din pământ. Sau... culese dintr-un arbust. De oriunde-o fi. De fiecare dată când desfac o păstaie e ca și cum aș găsi un șir de bijuterii verde deschis. Și, când duc una dintre acestea la gură, e... Ei, OK. Trebuie gătite. Câh. Când termin cu fasolea, frământăm din nou aluatul. Îl aranjăm în formă de franzele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
dar haina pocnește atât de tare pe ea că nu reușește să ajungă cu mâinile. Și Eddie s-a dus până în birou. — Să vă... mă ofer. — Da. I se înroșește gâtul. Dacă ești amabilă. Mă duc la ea și îi desfac nasturii cât de blând pot, adică nu prea tare, având în vedere ce țeapăn e materialul. Când termin, face un pas înapoi și se privește din nou, cu un aer de ușoară nemulțumire, aranjându-și bluza de mătase. — Spune-mi, Samantha
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
îi prind degetele cu dinții. Vreau să ajung la el, vreau să-mi pun mâinile pe el, dar de fiecare dată îmi întoarce spatele înainte de a reuși să fac ceva. Încep să tremur din tot corpul de dorință. Mi-a desfăcut copcile de la sutien cu două rânduri în urmă. Mi-am aruncat bikinii. El și-a desfăcut catarama de la curea. Și totuși, totuși, încă mai culegem zmeură. Lădițele sunt pline și grele și mă dor brațele, dar abia dacă le mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
el, dar de fiecare dată îmi întoarce spatele înainte de a reuși să fac ceva. Încep să tremur din tot corpul de dorință. Mi-a desfăcut copcile de la sutien cu două rânduri în urmă. Mi-am aruncat bikinii. El și-a desfăcut catarama de la curea. Și totuși, totuși, încă mai culegem zmeură. Lădițele sunt pline și grele și mă dor brațele, dar abia dacă le mai simt. Tot ce știu e că îmi zvâcnește tot corpul ; că zvâcnetul a devenit un bubuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]