10,617 matches
-
noi. Ei, și? N-au decât să se uite până le-or veni ochii la ceafă... ― Pe tine te admiră, Aimée, observi?... Ai dat gata pe toți bărbații din tren. ― Și tu, Cassanova, pe toate femeile de pe glob. Amândoi am izbucnit în râs, ca la poruncă, după aceea am râs de ceai, de lămâie, de unt, de nasul ascuțit al unei doamne de alături, de o reclamă agățată pe perete. Toate lucrurile, oricât de serioase ar fi fost, dacă ne ieșeau
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
în râs. ― Ce fericiți trebuie să fie! Și mai ales Paul care se topea să aibă un băiat. ― Iar Marioara, o fată. Pronia cerească le-a împlinit dorințele și le-a dat doi gemeni, un băiat și o fată. Am izbucnit în râs. Nu mai era chip să-mi țin râsul. Mihaela, cu darul ei de improvizație, pusese vârf la toate cu chestia gemenilor. Domnul cu barbă găsi cu cale să se amestece și el în vorbă: ― Dacă îmi permiteți să
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
de mână și am tras-o după mine. ― Ziua de care vorbești a binevoit să vină. Hai să mergem! ― De ce te grăbești? Stăm până pleacă vaporul. ― M-ai înțeles greșit. Nu-i vorba să mergem acasă, ci la... Constantinopol. Ea izbucni în râs. ― Dor, ce sânt glumele astea? ― Ba nicidecum, vorbesc foarte serios. Am împins-o ușor să urce puntea care ducea pe vas. ― Ce faci? Nu e voie! Ești nebun? Ce te-a apucat? ― Nu înțelegi că plecăm la Constantinopol
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Ascultă, Mihaela, eu nu mă refer decât la necinstea actriței. În loc să mărturisească bărbatului: da, iubesc pe altcineva, ea a mințit și această minciună a provocat drama. ― Crezi că e chiar așa de ușor să spui soțului că iubești pe altcineva? izbucni Mihaela puțin contrariată. ― Nu prea miroase a bine, draga mea. Prea faci cauză comună cu femeia adulteră, am exclamat cam surprins de atitudinea ei dârză, dar, ca să nu atrag atenția Bogdăneștilor, dădui cuvintelor un aer de glumă. Musafirii izbucniră în
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
altcineva? izbucni Mihaela puțin contrariată. ― Nu prea miroase a bine, draga mea. Prea faci cauză comună cu femeia adulteră, am exclamat cam surprins de atitudinea ei dârză, dar, ca să nu atrag atenția Bogdăneștilor, dădui cuvintelor un aer de glumă. Musafirii izbucniră în râs. Odată cu ei râdeam și eu într-o dezlănțuire care mi se păru cam exagerată. Soția mea se mulțumi numai să zâmbească (ce-i drept, cam acru) și să conchidă: ― În orice caz natura umană este foarte complexă. Ceea ce
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
am mai scos o vorbă. Mihaela, dîndu-și seama că-mi rănise amorul propriu, încercă să repare greșeala. Și luând un ton de glumă, rosti! ― Știu, Dor, că ai putea să ajungi profesor universitar... Dar nu vrei, băiatul mamei, asta-i! Izbucni în râs (o spusese atât de caraghios) și totul se mistui în uitare. Cu toate astea mi-a rămas crâncen înfiptă în creier exclamația ei: ce mare lucru e să fii profesor universitar, și nu mi-am dat seama de
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
pe loc amănuntele de care aveam nevoie. Închisese ochii la câteva zile după nunta lui Novac, în urma unei crize care l-a dat gata în câteva zile. Și noi n-am știut nimic. Măcar să-l mai fi văzut o dată! Mihaela izbucni în plâns. Bietul moșneag, înainte de a pleca în neființă tot avusese un gând pentru noi... Îi lăsase Mihaelei, prin testament, albumul cu fotografiile Yvonnei Rossignol și plăcile de patefon care-i plăceau atîta! Și acum avocatul venise să i le
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
am ajuns acasă. În bucătărie era lumină. Zamfira nu se culcase, ne aștepta încă. ― Conița e la spital, a lovit-o o mașină, dar nu-i nimic grav. Peste câteva zile se întoarce acasă. Femeia făcu ochii mari, speriată, și izbucni în plâns. ― Vai, biata coniță, presimțeam eu că nu-i a bună. În sufragerie masa aștepta întinsă, așa cum o lăsasem. Alexa observă cruciulița împodobită cu briliante pe care voiam s-o dăruiesc Mihaelei, dar ezită să mă întrebe ce-i
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
voia soartei, fără nici un sprijin. Am fost legați unul de altul, ne-am iubit, asta n-o poate nimeni tăgădui, și avem îndărătul nostru un trecut care va trăi cât vom trăi și noi. La auzul acestor cuvinte Mihaela, mutilată, izbucni în plâns. O furtună violentă se dezlănțuise în ea rupând zăgazul lacrimilor. Se căina cu respirația întretăiată și îngăima printre suspine: ― Ce nenorocită sînt! Cât mă doare nenorocirea mea! ― Nu spune asta... ești nedreaptă cu tine. Doar n-ai să
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
rog chiar. De ce să șadă în altă parte și nu în casa ei? Mută-te și dumneata acolo, de ce n-ați sta împreună? Unde găsești o grădină ca aceea în tot Bucureștiul? ― Ești un om deosebit ― nu ciudat cum ziceai, izbucni Alexa, și-mi strânse bărbătește mina. Dacă hotărârea de a te despărți e definitivă, nu-i rămâne nefericitei decât să-și spargă capul de pereți. Își va da ea seama odată ce a pierdut. A plecat tare bucuroasă de dania mea
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
o singură ființă de pe pămînt! ― Pentru mine! exclamă Mihaela cu glasul alterat. Mă privi lung, mirată, ca o făptură cu însușiri supraomenești. Ochii ei aveau priviri atât de rugătoare, atât de neliniștite! Se prăbuși inertă într-un fotoliu și acolo izbucni în hohot sfâșietor de plâns. ― Aimée, ce înseamnă asta? Nu trebuie! E o prostie ce faci! ― Aimée, Aimée! repetă ea mașinal printre suspine. De când nu te-am mai auzit spunîndu-mi așa! Aș fi putut în clipa aceea s-o cuprind
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Și ce frumoși erau ochii ei acum, ca un cer limpezit de nori, după furtună.) Toată ființa-i părea răvășită, pieptul îi sălta, avea nevoie de aer mult. Ședeam lângă ea, auzeam cum îmi soarbe răsuflarea și m-așteptam să izbucnească într-o explozie de dragoste. Se petrecea cu ea, se vede, același lucru care se petrecuse cu mine câteva clipe înainte.) Aștepta din parte-mi un semn, cât de mic, o încurajare, un da nerostit. Tăceam înghețat și-mi era
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
nu există urmă de scrisoare. ― Bine, la revedere... ― Ce faci? Pleci? făcu ea surprinsă. ― Da. Trebuie. Trimit pe secretarul meu să-ți ajute. E nevoie de un bărbat pentru îndeplinirea formalităților... Fulgere de mânie țâșniră din ochii ei și Alexa, izbucnind vulcanic, într-o dezlănțuire care nu se potrivea deloc cu fire-ai stăpânită, răcni la mine: ― Pleacă! Acum știu cine ești. Tu ai omorît-o pe Mihaela! Strigătul ei de acuzare fusese rostit numai o singură dată, dar eu îl auzeam
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
ai nevoie. Nu-mi trebuie deviz, nu pricepi? De ce să pierdem timpul cu asta?... Capacitatea?... Două morminte, da, două... Ajunge.... Bineînțeles, pe frontispiciu gravezi numele meu... Ne-am înțeles? Foarte bine... Mulțumesc. Când am depus receptorul în furcă, secretarul meu izbucni într-un elan de admirație: ― Sînteți formidabil, pe onoarea mea!... ― Nu vorbi prostii, l-am admonestat cu o asprime prea excesivă. Hai, șterge-o acum și vezi-ți de treburi. Înainte de a pleca rămase câteva clipe locului, încurcat: ― Vă rog
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
de lumină care i-a luminat mai întâi bocancii, poalele reverendei, apoi degetele împreunate și, în sfârșit, chipul. Aici s-a oprit cu ochii mijiți. Tocmai am ajuns în dreptul lui. — E cam călduț, dar vine toamna - a spus el. A izbucnit în râs și a ridicat mâna stângă, să simtă soarele și cu ea. Eu sunt stângaci, dar nu face nimic. Pentru un bărbier e altceva. Când eram copil, a apărut la noi în sat un bărbier din ăsta. Apoi, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
o minune! Ceea ce am văzut e vestea că minunea ce se apropie e de neoprit! După-amiază, m-am așezat la umbra bătrânzlui copac. Undeva a bubuit un tun, care a cutremurat pământul, ceea ce m-a cutremurat apoi și pe mine. Izbucnise. Minunea a ținut trei zile. Unii ucideau, alții mâncau și alții au emigrat. Când s-a terminat, au fost modificate legile privitoare la omor, la mâncare și la emigrare. Acum tu crezi că vor urma aventuri, senzații. Povestioare revoluționare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
am rămas înțeleși ca miercurea să mâncăm doar cremșnituri. Iar luni într-adevăr a venit, miercuri am mâncat cremșnit, iar duminică a avut spectacol. Iar săptămâna următoare la fel și în celelalte tot așa, trei luni la rând, până ce a izbucnit revoluția. Atunci a venit Károly, conductorul, care m-a anunțat că, în drum către teatru, domnul artist Ulrich a fost împușcat. „Dar din imediata lui apropiere, în ceafă, așa că te rog să mă crezi, dragă Magdi, că nu a suferit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
-o pe fiica lui din mormântul comun, iar asta l-a costat o avere, și i-a făcut loc lângă mama ei. Sicriul era deja în groapă, cantorul cânta, ceremonia era pe sfârșite. Atunci el a tras o înjurătură, a izbucnit în plâns și a scos-o din nou pe fiica lui din pământ, ca s-o înmormânteze mai degrabă alături de iubitul ei. Călătoria lui a mai durat o zi, pentru că l-a găsit și pe Benjamin, l-a recunoscut în timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
centimetri, film: Agfa, ASA: una sută, alineat, hârtie: albă, semimată, carton, de zece și jumătate pe paisprezece zero opt, alineat nou, exemplare: cincizeci și două, la poștă: patruzeci șase, rest: patru, plus două probe supraexpuse? Ar fi fost cazul să izbucnesc în râs, dacă nu mi-ar fi amorțit fața. „Da“ - i-am răspuns eu scurt, așa de surprins eram. „Și noi suntem de aceeași părere.“ Apoi a scos un exemplar cu Colonelul. „Asta e poza?“ - m-a întrebat el. „Bineînțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
zgâiască în altă parte, ci să încerce să fie atent la ce trebuie în asemenea cazuri: dacă-și amintește, totuși e fericit. Apoi o încăpere aparte pentru patul de moarte. Cu privire la lac, cum e camera mea, și la asta am izbucnit amândoi în râs. Apoi atelierul, magazia, laboratorul, sufrageria, camera de zi, dormitorul, camera de jocuri, bucătăria și baia cu o cadă adâncă de tablă. Apa era încălzită în ea, dedesubt, așa că pregătirile pentru baie începeau de după-amiaza. Am simțit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
scuip fierea numai când mă gândesc la dumneata?! Asta nu e adevărat. — Ascultă-mă. Ai trei minute să formulezi totul într-o singură propoziție și să mi-o spui în față sau să nu te mai văd pe aici. Am izbucnit în plâns. — Mi-e scârbă de căruciorul acesta! am țipat și am luat-o la goană spre casă. Dimineață la șapte eram din nou la el. — N-am vrut să te supăr - i-am spus eu. Dar el era de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
făcut rost de o șapcă și m-am dus la biserică. — Și? — Parohul tocmai punea pariu cu cantorul la cine țin oamenii mai mult, la Sfântul Anton sau la Fecioara Maria? Calculau donațiile. — Și cantorul a câștigat. — De unde știi? A izbucnit în râs. — Eu bag mereu câte o sută la Fecioara Maria. — Ții și dumneata la ea? — Da. Și nu pot să-l sufăr pe paroh. Nu pariază din principiu pe femei, așa că pierde mereu. Asta e educația pe care i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
îndemnat Engelhart. Eu încerc întotdeauna să pun în practică observațiile clienților mei. — Cum să vă spun? Nu sunt aici decât de o săptămână, dar am observat că soarele nu apune în partea aceea. Am îmbrățișat ursul de la spate și am izbucnit în plâns și mi-am amintit totul. Îl strângeam de-i pârâiau paiele și mi-am ascuns fața în blana lui, ca măcar pe mine să nu mă audă. Engelhard plesnea de fericire. I-a dezgropat de undeva clientului un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
va avea de ce să se plângă de el. M-am dus la el după înmormântare. Singura mea greșeală a fost că i-am oferit din prima o avere pentru tablourile acelea. Mai întâi m-a măsurat din priviri, apoi a izbucnit în râs. — Pe mine nu buzunarele dumitale mă interesează, ci chiloții. Restul nu mă mai privește, poți să iei toate tablourile pe care le găsești. Am rămas mută până când m-a dat afară. Nici nu prea înțelegeam ce voia de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
-mi spui despre ce este vorba? -Da, mamă, pot să-ți spun, numai că, repet, nu vroiam să-ți umplu și eu capul cu ale mele. -Vrei să repet? Uite, eu te ascult. -Este vorba ... și n-a continuat, a izbucnit într-un plâns de-i tremura cămașa pe el. Mama si-a cântărit copilul din ochi în speranța că va găsi motivul din cauza căruia acesta plânge așa, dar nereușind s-a gândit că este bine să încerce altfel: -Norocel, dacă
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]