10,805 matches
-
eternă ieșită de sub daltă." (Gelozie). Lacrimile, suferința sunt expresia stării abisale a iubirii; Cum străbăteau atât de greu/ Din jalea mea adâncă,/ Și cât de mult îmi pare rău/ Că nu mai sufăr încă." (S-a dus amorul...) Cea mai tragică suferință eminesciană: eterna întoarcere, evocată în postuma Bolnav în al meu suflet..., unde apare spaima supremă: renașterea sisifică identitară și în același spațiu și timp, de-a lungul întregii veșnicii exact invers față de viziunea lui Nietzsche care credea că renașterea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
privind pe Prometeu Apollo, Dionysos sau Orfeu, revin constant în creațiile lor, de la autorii greci și până la Beethoven și Goethe, Nietzsche și Rilke. Poezii precum Ghilgameș la babilonieni, sau Miorița la români, exprimă constanta viziunii despre moarte la babilonieni profund tragică, la noi apoteotică , moartea fiind concepută ca nunta omului cu natura, devenită mireasa lumii, act de înveșnicire a vieții. Este interesant și revelator faptul că acela care îndrăgește cel mai mult mitul, povestea, deci alt posibil, care întrece realul, este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
impossibilité ? 1942 Imposibilul este stihia care domină lumea: este imposibil ca nimicul să nu existe, este imposibil ca ceva să nu existe și este imposibil ca existentul să dureze, să nu se întoarcă în neant. Ființarea este o încercare sisifică, tragică, pe toată întinderea veșniciei. Motivul: atotputernicia morții precedată de cele două forțe negative pretanatice: suferința și răul, așa cum au spus-o de nenumărate ori poeții, de la autorul lui Ghilgameș, Cartea sapiențială egipteană, Vechiul Testament, presocratici și până la Leopardi, Eminescu, Trakl, Ungaretti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
singur popor, va culmina cu răstignirea lui Iisus, cel care avea să proclame iubirea universală, replică la otrăvirea de către Greci a lui Socrate, cel ce instaurase rațiunea universală. Simbolul imposibilității de a evita jertfirea umană culminează pe muntele Ghetsemani, moment tragic condamnat de diverși poeți, precum Alfred de Vigny și Gérard de Nerval și înnemurit pictural, mai cu seamă de grecul vizionar din Toledo El Greco sau de Rembrandt. Empedocle afirma că lumea este expresia conflictului etern între iubire și ură. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
meu suflet: imposibilitatea de a ieși din ciclicitatea existențială, odată ce ai avut neșansa de a te naște, revenind la nesfârșit în aceeași formulă fatidică viață-suferință-moarte, pe întreaga derulare a timpilor. Astfel, imposibilul formulei ontologice a omului atinge absurdul. Un absurd tragic. Acesta este adevăratul teatru al absurdului, nu absurdul artificial, hilar, până la jalnic și repulsiv, inventat de cavalerii-tristei-figuri ai modernismului și postmodernismului. Absurdul adevărat, absolut impardonabil, este moartea Antigonei, a Ifigeniei, a Desdemonei, a Ofeliei, a Cordeliei: moartea purității, a angelicului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Tamara, Dorina și Cesonia, cărora nici nu le mai dau numele Întreg, de jenă... L-am mai văzut pe Bibanu cîndva, grav, dramatic, În Familia Posket; și pe Bănică, sensibil, liric, În Mitică Popescu. Birlic avea geniu, În sclipirile-i tragice. Comicul impresionant În dramă merită toată admirația. Dramaticul cu talent comic, la fel. Deplorabil e cel care joacă o viață doar ospătari și polițai În scheciuri, la Revistă. Și cea care face numai prostituate, prin seriale. Ce interesante devin, În
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
unanim recunoscut. Știam că viața nu i-a rezervat traiul tihnit pe care-l merita. Mi-era clar că nici teatrele, nici soțiile, nici prietenii nu au răspuns așteptărilor sale. Citind cartea, am Înțeles mai mult din drama cu reflexii tragice a acestui minunat om și creator. Aproape că nu-ți vine să crezi că o personalitate atît de... afirmată, s-a Împiedicat, periodic, de incredibile obstacole. Urca și cobora. Depășea și iar se-mpiedica. Era exonerat și iar Învinovățit. Credea
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Tulcea, primeam smsuri ciudate, gen „Bine-ați venit pe teritoriul Ucrainei!”. Le păstrez cu sfințenie, fiindcă dă bine-n CV să ai montări În țări străine... Am montat la Iași o premieră absolută: Tango În fum de țigare... O comedie tragică despre dragoste și moarte, despre fidelitate și trădare, plasată În „micul infern” conjugal. Mitul lui Don Juan este adus În zilele noastre, subiectul căpătînd complicații captivante. Replica este spirituală și, spectacolul nostru Încearcă să alterneze tonul dramatic, cu cel ironic
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
este teatru În zilele noastre? Bogdan Ulmu: Dacă vă referiți la spectacolul de pe scenă, TEATRUL e ceea ce ne emoționează, Înveselește, ori Îngîndurează. După caz. Teatrul e arta minunată care explică lumea și viața, În chei diferite: grave, comice, lirice, ironice, tragice. Teatrul creează dependență și e ca un blestem: te-a „prins”, nu i te mai poți opune...Îl porți după (cu, În) tine, toată viața... Revista ComunIQue: Ce nu este teatru? Bogdan Ulmu: Iată o Întrebare dificilă; Încerc să răspund
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
timpului aspectul unui imn de slavè marital, și-a pierdut din semnificația să originarè, desacralizându-se și, devenind nimic mai mult decât o poveste pe care fiecare epocè o reinterpreteazè variat, conferindu-i un stil propriu, oculteazè într-un plan secund tragicul fior al nașterii Celui care va muri pe cruce pentru oameni, În plus, astèzi, situându-ne în orizontul generos al consumismului și al estetizèrii rafinate a vieții, Crèciunul nu mai e o sèrbètoare a creștinismului, ci o sèrbètorire a gustului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
în mîțeasca-i fantazie? Vreo cucoană cu-albă blană cu amoru-i îl îmbie, Rendez-vous i-a dat în șură, ori în pod, în găvăună? De-ar fi-n lume numai mâțe - tot poet aș fi? Tot una: Mieunând în ode nalte, tragic miorlăind - un Garrick, Ziua tologit în soare, pândind cozile de șoaric, Noaptea-n pod, cerdac și streșini heinizînd duios la lună. Filosof de-aș fi - simțirea-mi ar fi vecinic la aman! În prelegeri populare idealele le apăr Și junimei
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
frumoasă și misterioasă, iar Bobby ar fi profund contrariat de prezența mea. N-a mai întâlnit pe nimeni ca mine. Inima mea aparține altuia, dar asta îl va face să fie și mai fascinat. Vom trăi o poveste frumoasă, dar tragică, amândoi înțelegând că nu putem avea parte de nimic altceva decât de sex sălbatic. Aș fi Monica Bellucci care îl întâlnește pe Robert Mitchum la Campionatul European de Wrestling. Mă uit în programul TV - nu se va difuza nici un episod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
un om normal, Jennifer e drăguță, roșcată și foarte tânără, Jim e un tip trist, are în jur de patruzeci de ani, o haină gri și o pereche de pantaloni bej de nailon, foarte șifonați. În comparație cu ceilalți, are o expresie tragică. Mă uit la el și mă apucă depresia. Sunt sigură că povestea lui de dragoste e pe cât de nefericită, pe atât de banală. Trei bărbați și patru femei - nu-i rău. Înseamnă că sondajele publicate de ziarele britanice conțin o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
dus într-un subsol, în care răufăcătorul vrea să dea drumul la gaz. De obicei, eroul este înlănțuit pe un perete, dar nu e singur, pentru că lângă el se află prizonieră o frumoasă blondă. Deși nu mă aflu în situația tragică din romanul cu pricina, mă regăsesc și eu într-o ipostază asemănătoare, adică în compania unui frumos necunoscut. Toate tipele se uită lung după Jake, însă el nu pare prea conștient de atenția care i se acordă. O fi atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
în fire la gândul că port bikini, nu chiloți. Dar tot mă simt roșind. Dacă mă reped în camera mea, scena va părea și mai penibilă. Cred că cel mai bine ar fi să n-o iau chiar așa în tragic și să încerc să mă comport cât mai firesc cu putință: —Vii să înoți? Mergem cu toții, zic eu, la nimereală. Finn stă pe marginea patului și are o expresie îngrozitor de tristă. Mă gândesc că i se trage de la discuția pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
plutește ca un abur până la brâu, în rest ziua în putrefacție emană mirosurile din îndepărtatele iubiri ale tinereții, pe când trupurile îndrăgostiților cuprinse de spasmofilie, își amestecă prin sărut, enzimele salivare. Bomba atomică n-ar sculpta material topit în forme mai tragice precum o au acum statuile oamenilor iluștri sau aceea a butucănoasei fecioare cu sâni de cățea și a terenurilor de sport care oftează cu mațele ghiorăind, de foamea competițiilor și deshidratate de setea după succes din Grădina Mare, din aplauze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ochi, de parcă ar fi văzut cadavre aduse la viață și a zis: Profesorii! Și Gardienii! Au dispărut! Capitolul 2 Dacă mă așez mai bine pe scaunul bibliotecarei și cuget mai mult scărpinându-mă în cap, ajung la concluzia că piesa tragică în care ne găsim nu a început cu vorbele încăpățânate ale directorului. Nu. Cortina teatrului a început să se ridice vineri, parcă, iar mecanismele și rotițele care o trag în sus spre a dezvălui scena colegiului și actorii din el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
o are un proaspăt cititor al povestirilor este cea a dezinvolturii. Povestirea curge realmente ușor, fără crispare, într-o plăcere auctorială de a așterne fapte și personaje pe o canava bine articulată. Nici atunci cînd se ambiționează să descîlcească umorul tragic al politicii ori administrației de dinainte ori de după Marea Evadare în jungla democrației de la 89. E drept că uneori, din cauza profesiei și nu din motive de inabilitate stilistică apare o dioptrie involuntară la ochelarii prin care își filtrează textul. Gheorghe
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
spus adevărul. Și la urma urmei, citeam o carte de specialitate. - Asta crezi tu! E secretară de partid și nici directorul nu suflă în fața ei. Poate să te dea afară oricând! - Ia mai lăsați-o, domnule! Prea o luați în tragic. Cu ce dracu v-a speriat în halul ăsta? Da’ ce, suntem în țara lui Papură Vodă? E institutul lu’ mă-sa?! M-am apucat liniștit de lucru. După nici jumătate de oră, cât ținuse probabil sfatul de taină al
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
elibereze de blocajul psihic, ba mai mult, să-l și desăvârșească În arta amorului. În esență, „fetele rele”, În cazul ambilor protagoniști, determină ireversibil destinul. Pentru Ștefan, refuzul de a rămâne În Maroc cu exotica Amina se finalizează cu deteriorarea tragică a firului vieții, pentru Rică, sensul este pozitiv, el câștigă fizic și spiritual și se Împlinește. Nimic deosebit, aparent, până aici, În poveste; victime ale securității au fost nenumărate și cu drame mult mai mari; problemele de maturizare psiho-fizică ale
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
susținute documentar, despre situația din Basarabia din perioada interbelică și din momentul ocupării, în iunie, 1940, în urma Pactului Ribentrop-Molotov, cât și despre rezistența cercetătorilor de la Institutul român pentru cercetări sociale (Filiala din Chișinău), despre lucrările, visele speranțele și destinul lor tragic. Destin care a însemnat pentru directorul Petre Ștefănucă, judecarea și condamnarea sa la moarte de către sovietici pentru că s-a opus scrierii limbii române cu caractere slave. Acuzat de românofilism, ca și cum etnia ar fi un păcat cu care te naști, este
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93040]
-
nu a avut de ales. Mă simțeam Într-un fel superior lui. Eu alesesem. El nu. Aveam un ascendent și o detașare. Tu vii acum și-mi spui cât de frumoasă este cerșetoria? Dumnezeule mare! Cum să fie frumoasă? Este tragică, de un tragism fără margini. Nu ești atentă la fețele cerșetorilor? Nu le vezi disperarea din priviri? Cârduri de cerșetori cenușii. Toți, dar absolut toți, par personajele tragice ale unui piese. Fiecare cu mimica lui, cu Îmbrăcămintea lui rufoasă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
cât de frumoasă este cerșetoria? Dumnezeule mare! Cum să fie frumoasă? Este tragică, de un tragism fără margini. Nu ești atentă la fețele cerșetorilor? Nu le vezi disperarea din priviri? Cârduri de cerșetori cenușii. Toți, dar absolut toți, par personajele tragice ale unui piese. Fiecare cu mimica lui, cu Îmbrăcămintea lui rufoasă, cu Înfricoșarea lui, cu spaima de frig, de durere, de Întuneric, de violență, de-și-mai-rău. Plăcințica Îl privește insistent, și ochii ei se măresc, pe măsură ce Antoniu vorbește; se fac două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
lipsesc, deși o tensiune difuz răspândită În text par să le cheme. Kawabata a fost fiul unui om cultivat. Deoarece a rămas singur la vârsta de trei ani, a fost separat de singura lui soră și crescut de bunici. Evenimentele tragice din copilăria lui Kawabata continuă prin moartea bunicii, iar mai apoi, a surorii. Îngrijit de bunicul său bolnav și bătrân, perioada adolescenței va fi marcată de starea de solitudine și suferința fizică, combinate cu iminența morții. Kawabata a fost ispitit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Îl credea dispărut pe vecie, avea felurite scenarii pe care și le imaginase de sute, de mii de ori, și În nici unul din ele bătrânul colocatar nu mai era În viață. Îl Înfricoșa ideea că a sfârșit Într-un mod tragic și că nu apucase nimeni să-i aprindă un capăt de lumânare. Acum, că apăruse lângă el pe boarfele străvechi care acopereau patul, se liniștise Într-un fel, i se limpeziseră sufletul și mintea, simțea nevoia să-l ocrotească, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]