9,526 matches
-
Tinerețea”, „Tânărul muncitor” și „Scânteia tineretului”. Trece secretar de redacție la „Gazeta literară” (1954-1956), redactor la „Scânteia” (1956- 1957), „Teatrul” (1957-1959) și din nou la „Gazeta literară” (1959-1960), colaborând și la alte publicații. Cofondator, alături de Radu Beligan, al Teatrului de Comedie (1961), lucrează aici în calitate de consilier artistic. În 1977 emigrează în Israel, unde va fi mai bine de zece ani angajat la Eth Hatefutsoth, muzeul diasporei, din Ramat Aviv. Din 1987 editează la Tel Aviv revista „Minimum”, al cărei director va
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288173_a_289502]
-
au fost tipărite în volume sau puse în scenă la principalele teatre din România, precum și în Italia, Grecia, URSS, Polonia, Cehoslovacia, Cuba, Ungaria, India, Cipru, Bulgaria, Turcia. A fost distins cu Premiul Ministerului Culturii (1957) și cu Premiul Academiei Române pentru comedia Celebrul 702 (1962). A scris mai multe scenarii și dramatizări pentru radio, cinematografie și televiziune. Sinteză între teatrul cu mesaj politic orientat conjunctual și teatrul bulevardier, întemeiată mai mult pe o replică scânteietoare decât pe profunzimea situației dramatice, piesa Ziariștii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288173_a_289502]
-
lui M. un stil sentențios și neapărat spiritual, subtil cu ostentație și, bineînțeles, persuasiv, pândit însă de stereotipie, chiar dacă dă impresia că tinde să se emancipeze de șabloane. Pendulând între planul real și cel imaginar, Șeful sectorului suflete e o comedie duioasă, în descendența lui Mihail Sebastian. Profesorul Miroiu se numește aici Gore, este meteorolog și la fel de timid înaintea farmecului feminin. „Șeful” ar fi, la rându-i, un alt Cerchez, gata oricând să jongleze cu aforisme și paradoxuri debitate cu aplomb
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288173_a_289502]
-
scepticism, pe un fond de melancolie, pe când Primarul Lunii și iubita sa, scrisă nu mult după prima aselenizare, e o încercare de meditație, în spirit umoristic, asupra relelor de pe pământ. Despre unele lipsuri, deficiențe și neajunsuri în domeniul dragostei, o comedie cu un umor ca la spectacolele de revistă, uneori chiar de un gust îndoielnic, semnalează cât de mult s-a subțiat vechiul filon al înzestrării sale de autor dramatic. La fel, compunerile intitulate „simple texte antifasciste” - Cineva trebuie să moară
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288173_a_289502]
-
componentelor sale, opera e remarcabil de unitară și omogenă, poate prea omogenă, suscitând, sub acest raport, rezervele criticilor, care i-au reproșat uneori monotonia, repetitivitatea: „Noi metri - după vorba lui Călinescu - din același sul de stofă” (Eugen Simion) sau „Această «comedie a literaturii» [...] născută ca o reacție la stereotipie, imobilitate și automatism, sfârșește prin a institui o monotonie a imprevizibilului, o tiranie a mișcării permanente, un delir al metamorfozelor și un triumf al convenționalismului” (Mircea Iorgulescu). Reductibilă, în ultimă analiză, la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289687_a_291016]
-
firișor de energie sau formă închipuită ar putea rămâne în afara interesului literaturii” (interviu cu Mircea Horia Simionescu), „Calende”, 1998, 6; Glodeanu, Dimensiuni, 164-171; Cărtărescu, Postmodernismul, 160-162, 343-351, passim; Dicț. analitic, II, 163-166, IV, 608-611; Gheorghe Glodeanu, Mircea Horia Simionescu sau Comedia literaturii, JL, 2000, 13-14; C. Rogozanu, Fals tratat de călătorie, RL, 2000, 43; Dimisianu, Lumea, 223-227; Dicț. esențial, 759-761; Micu, Ist. lit., 608-613; Ion Simuț, Între Urmuz și Borges, despre tutun, patefon, jurnal și politică și „Școala de la Târgoviște” (interviu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289687_a_291016]
-
garajului patriarhal. De ce? Tocmai pentru că acesta fusese angajat chiar de către Justinian Marina. Astfel, prin transfer simbolic al vinovăției este acuzată o persoană care făcea parte din anturajul patriarhului. În acest fel răzbunarea este considerată Îndeplinită, iar onoarea spălată. Toată această comedie de prost-gust poartă totuși un mesaj destul de limpede: frustrările camarilei lui Dej erau reale. Patriarhul acționa ca un agresor În acest sistem de relații bazat pe lingușeală și cîștigarea favorurilor. PÎnă acum se vorbea despre partidul comunist ca agresor al
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
scrisoare de la bandit»” (p. 151). Poate nu Întîmplător Marius Oprea selectează drept moto al unui capitol o „mostră” din gîndirea sa: „Principala noastră problemă este lipsurile noastre”. Și alți ofițeri superiori gîndesc rudimentar (pp. 152-156, 161-208). La fel ca În comediile cu Chaplin, dincolo de comic se ascunde tragicul. Oameni nevinovați au fost condamnați pentru „sabotaj”, fiind Învinuiți de Securitate că au stricat „utilaje sovietice” la Canal, deși acestea au ajuns În România defecte, după ce au fost exploatate ani buni În construcțiile
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
străinătate a Îmbrăcat aspecte profund negative, ca În cazul spectacolului oferit de Ansamblul „Rapsodia” la Paris, la 28 aprilie 1964, care a fost „mai degrabă spectacol de music-hall decît de folclor, dar și evaluări pozitive cum ar fi Teatrul de Comedie de la București la Paris, sub regia lui David Esrig «un regizor de clasă» din noua generație de regizori În stare să Înfrunte concurența internațională” sau a regizorului Lucian Pintilie. În fine, scena publică franceză a fost locul În care disidenți
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
agenții în sedii ale unor organizații străinătate: culturale și științifice; - alte dotări/echipamente: ● educație, cercetare - universități, institute de învătământ științifică: superior diversificate, institute naționale de cercetare sau filiale ale acestora; ● sănătate: - clinici universitare și spitale; ● cultură: - muzee, teatre dramatice, de comedie, de revista, de păpuși, operă, ope- reta, filarmonica, săli de concerte, săli polivalente, mari biblioteci, edituri, tipografii; ● comerț, servicii comerciale - centre de comerț și de afaceri, prestate populației și agen- burse de valori și de marfuri, tilor economici: servicii comerciale
EUR-Lex () [Corola-website/Law/237563_a_238892]
-
agenții în sedii ale unor organizații străinătate: culturale și științifice; - alte dotări/echipamente: ● educație, cercetare - universități, institute de învătământ științifică: superior diversificate, institute naționale de cercetare sau filiale ale acestora; ● sănătate: - clinici universitare și spitale; ● cultură: - muzee, teatre dramatice, de comedie, de revista, de păpuși, operă, ope- reta, filarmonica, săli de concerte, săli polivalente, mari biblioteci, edituri, tipografii; ● comerț, servicii comerciale - centre de comerț și de afaceri, prestate populației și agen- burse de valori și de marfuri, tilor economici: servicii comerciale
EUR-Lex () [Corola-website/Law/223118_a_224447]
-
dotat cu vervă și cu o capacitate de a observa modul în care limbajul tinde să recreeze imaginea realității, S. izbutește să dea în Eternitate locală și în Solfegiul biruinței (1983), roman scris în colaborare cu Oprea Georgescu, o adevărată comedie a limbajului de lemn al epocii comuniste. Cea dintâi scriere folosește tehnica flashbackurilor în notele de subsol și surprinde viața dintr-un orășel de provincie, animată de întâmplări banale, aduse, prin amplificare, la proporții spectaculoase. Dintr-o pricină amoroasă, un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289594_a_290923]
-
spre țelul propus, prilej pentru S. de a realiza o parodie a literaturii schematice, după cum apreciază Valeriu Cristea. Și în romanul Solfegiul biruinței alcătuirea și redactarea unui ziar devine un mobil ideal pentru a pune în pagină nenumărate mostre de comedie lexicală, ca simptom al vidului interior. Cărțile de reportaje - Martori oculari (1976, semnată împreună cu Dorin Tudoran) și Evenimente mari, evenimente mici (1982) - uzează, de asemenea, de etalarea și demontarea demagogiei de partid, căreia i se dezvăluie goliciunea și ridicolul. Radiografia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289594_a_290923]
-
construcția social-economică și culturală a Transnistriei din deceniul ’20-’30. Nota distinctivă a poeziei lui o constituie tematica așa-numitului „realism socialist”. În anii postbelici, C. se consacră aproape în întregime dramaturgiei, scriind și montând pe scena teatrelor din Chișinău comediile muzicale Fericirea Mărioarei (1951, în colaborare cu E. Gherken) și Covorul Ilenei (1953), piesele Peste Dunărea albastră și Izvorul frăției (1956), comedia Umbra dragostei (1957), în care colportează slogane bolșevice. O permanență a activității sale a fost culegerea și publicarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286423_a_287752]
-
În anii postbelici, C. se consacră aproape în întregime dramaturgiei, scriind și montând pe scena teatrelor din Chișinău comediile muzicale Fericirea Mărioarei (1951, în colaborare cu E. Gherken) și Covorul Ilenei (1953), piesele Peste Dunărea albastră și Izvorul frăției (1956), comedia Umbra dragostei (1957), în care colportează slogane bolșevice. O permanență a activității sale a fost culegerea și publicarea creației folclorice: Cântece norodnice moldovenești (1939), Proverbe, cimilituri și expresii norodnice moldovenești (1952) ș.a. SCRIERI: Versuri felurite, Tiraspol, 1930; Tiraspolul, Tiraspol, 1932
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286423_a_287752]
-
percepției estetice (1986). Ca dramaturg, V. își face debutul în 1977 cu piesa istorică Se adună vremile (Vlad Țepeș), scrisă în colaborare cu Remus Nastu și jucată la teatrele din Brăila și Reșița. Vor urma, în 1980, două încercări de comedie, tributare poncifelor epocii: Serenadă pentru Eva (satiră a birocratismului, reprezentată la Teatrul de Stat din Arad) și Eclipsa. Marcat de servituțile conjuncturii politice este și Izvorul, „episod dramatic în 44 de scene” (1984; Premiul Asociației Scriitorilor din București), al cărui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290460_a_291789]
-
dulceag-lăcrimos al epocii. Ceva mai inspirat s-a dovedit a fi în publicistica umoristică, revista antibrătienistă „Ghiță Berbecu” (1887-1889), la care a scris, nefiind lipsită de haz. I s-a jucat, la Teatrul Național din București, la începutul anului 1889, „comedia originală în trei acte” Petecul lui Berechet. Dar B. rămâne în istoria literaturii („de frontieră”) românești prin captivantele sale amintiri grupate sub titlul Bucureștii de altădată, apărute în patru volume între anii 1927-1933, însă publicate mai întâi în foiletonul de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285518_a_286847]
-
interior, în termenii de aici), această cooperare de tip particular explică geneza în secolul clasic a umanismului creștin, în toată diversitatea manifestărilor sale. Acesta este orizontul cultural explicativ în care se întreprinde o analiză sistematică a genurilor literaturii clasice - tragedia, comedia, romanul și subdiviziunile lor -, acumulându-se, dincolo de ele, un capital prețios de revelații privind imponderabilele eterne ale literaturii. SCRIERI: Fragmente despre cuvinte, București, 1968; ed. postfață Mihai Șora, Pitești, 2002; Inflexions de voix, Montreal, 1976; La Syntaxe narrative des tragédies
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288734_a_290063]
-
zi, în primul rând din surse germane, menirea educativă a teatrului: Publicul nostru și teatrul (1911), Teatrul de vară (1911), Este mișcarea noastră teatrală un lux? (1912), Teatrul la țară (1914). Un poem, Faust și aviatorul (1921), câteva drame și comedii „poporale” precum În seara de Crăciun (1921), Gogu (1922), Între două focuri (1923), culegerile de versuri Pentru cei mici și buni (1919), Poezii (1938) sau de proză, cum sunt Pe pământ udat de sânge și alte schițe (1924), „Meșterul Nicu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288772_a_290101]
-
Transilvania, și-au pierdut cu timpul și prospețimea, și interesul. „Poporale” ca intenție, adică adresându-se mai puțin celor cu știință de carte și mai mult oamenilor de la sate, În seara de Crăciun sau Între două focuri sunt, de fapt, comedii ocazionale, fără alte merite în afara unor vagi note de umor, intenția moralizatoare fiind dominantă. Schițele, nuvelele și cele câteva povestiri fantastice din volume precum Pe pământ udat de sânge... sau O bucată de pâne din Banat și alte schițe originale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288772_a_290101]
-
de-un om de-al tău, Sibiu, 1923; Între două focuri, Lugoj, 1923; Călcâiul lui Achile, Sibiu, 1924; Cehi și români, Sibiu, 1924; Cât de departe au ajuns cu toții, Sibiu, 1924; Gânduri de dat mai departe, Sibiu, 1924; Linda Raia. Comedie cu lacrimi în ochi, Sibiu, 1924; Nu e numai la noi așa, Sibiu, 1924; Pe pământ udat de sânge și alte schițe, Sibiu, 1924; Toate plugurile umblă, Sibiu, 1924; Un tăciune și-un cărbune. Triptic tragicomic, joc de marionete pentru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288772_a_290101]
-
Fals jurnal de călătorie, București, 1968; ed. 2, I-II, București, 1977; Cadavre în vid, București, 1969; Meridiane, București, 1969; Ion Țuculescu, București, 1972; Botticelli, București, 1975; Die Schwarze Kirche, tr. Max Demeter Peyfuss, Berlin - Frankfurt - Viena, 1976; Botticelli. Divina Comedie, București, 1977; Corabia lui Sebastian, București, 1978; Fluxul memoriei, îngr. și pref. Mircea Braga, București, 1987; Itinerarii plastice, îngr. Șerban Stati, pref. Petre Stoica, București, 1987; Scrieri, I-II, îngr. Pavel Țugui, introd. Mircea Martin, București, 1990; Biserica Neagră, ed.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285529_a_286858]
-
de limbaj. Raky propune un dialog cu tentă umoristică între tineri însurăței. De fapt, nu este un dialog, ci o ciorovăială cu derapaje, cvasiionesciene, în absurd. „Pantomima...cu zgomote” Vreau să număr stelele (apărută în primul program al Teatrului de Comedie) este o fabulă urzită, fără cuvinte, numai din sunetele caracteristice diferitor animale. Satira, amintind de ludicul commediei dell’arte, șfichiuie obtuzitatea, agresivitatea neroadă a societății față de cei ce sunt altfel, ieșind din gregarismul turmei. A murit păpușa („Teatrul”, 1966), „bufonadă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289518_a_290847]
-
Adam, un „strigoi al laboratoarelor”, care își consumă tinerețea în studii deșarte, uitând să mai trăiască. Viața lui s-a risipit fără rost. Scenele de final, proiectate într-o sofisticată lume de dincolo, sclipesc de verva unei ingeniozități poznașe. O „comedie de salon”, cu alură parodică, este Triunghiul cu patru colțuri. S. încearcă aici, jucându-se de fapt, să execute câteva măsuri pe claviatură psihologică. Ușile, „reportaj senzațional” în scenografie constructivistă, plimbă o oglindă pe dinaintea porților de intrare în (micro)universuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289518_a_290847]
-
mai bine ca acasă, între patru pereți. E o farsă pe care trăirea mimată o face realității fruste. O piesă ambițioasă, complexă în intenție, este Președintele, „mister social tragi-comic”. Imagistică expresionistă, luciditate tăioasă și umor absurd, scene improvizate, ca în comedia italiană medievală, flashuri de real și inserări în simbolic. Și încă: pasaje în versuri, efecte sonore, „ritmică alegorică”. Sumedenie de personaje, „personaje corale și speciale”, „personaje reci” („voci”, „umbre” ș.a.), personaje-măști, balerini. Toate, slujind un proiect dramatic orgolios, dar fără
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289518_a_290847]