10,662 matches
-
A rămas fără grai ! Așa e, Samantha ? — Îhm... da, mă bâlbâi. — N-a avut nici cea mai mică idee, spune Nathaniel zâmbind larg. — La mulți ani, scumpo. Iris vine la mine, mă îmbrățișează strâns și mă sărută pe obraji. — Eddie, desfă șampania ! o aud pe Trish exclamând impacientă în spatele meu. Hai odată ! Sunt complet debusolată. Ce să fac ? Ce să zic ? Cum le dai celor care care ți-au organizat o petrecere surpriză de ziua ta vestea că, de fapt... nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
că, de fapt... nu e ziua ta ? Dar oare de ce sunt așa convinși că e ziua mea ? Oare le-am dat eu o dată de naștere fictivă la interviu ? Nu-mi aduc aminte să fi făcut asta... — Șampanie pentru sărbătorită ! Eddie desface o sticlă de șampanie cu zgomot, iar șampania curge spumoasă în pahar. — La mulți ani fericiți ! Eamonn se apropie de mine surâzând. Ah, dacă ți-ai vedea fața ! — E de milioane ! e de acord Trish. Așa, acum vrem un toast
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pus pe treabă. Să îți dea viața tot ce dorești... Eddie ! De ce crezi tu că ar vrea Samantha să te audă cântând în halul ăsta ? îl întrerupe Trish, încă ștergându-se la ochi. Pentru numele lui Dumnezeu, mai bine mai desfă o șampanie ! E una dintre cele mai calde seri ale anului. Când soarele coboară încet la orizont, ne tolănim cu toții pe iarbă, bând șampanie și vorbind. Eamonn îmi povestește despre prietena lui Anna, care lucrează la un hotel din Gloucester
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Pare atât de ultragiată, că zici că Trish tocmai i-a dat o palmă. — Iar ăsta e de la mine, spune Nathaniel, băgându-se iute. Îmi întinde un pachețel învelit în hârtie cerată, și toată lumea se întoarce să vadă ce e. Desfac pachețelul și în mână îmi cade o brățară drăguță de argint cu zdrăngănea. N-are decât o singură zdrăngănea pe ea : o lingură minusculă de lemn. Pufnesc iar în râs. Un șorț cu volane și acum o lingură de lemn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ploaie măruntă și monotonă, stătu tot timpul așezat pe un trunchi sub șopron, ba privind fix înainte ca un orb care știe că nu va începe să vadă dacă-și va întoarce capul în altă direcție, ba contemplându-și mâinile desfăcute de parcă, în încrengătura lor de linii, ar fi căutat un drum, cel mai scurt sau cel mai lung, c-o iei pe unul sau pe altul depinde, în general, de graba mai mare sau mai mică pe care o ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mai apucă să-i spună, Nu te supăra dacă nu-ți iese de la început. Ceas după ceas, tot restul zilei și parte din ziua următoare, până la ora când trebuia să plece să-l aducă pe Marçal de la Centru, olarul făcu, desfăcu și refăcu păpuși cu chip de infirmiere și de mandarini, de bufoni și de asirieni, de eschimoși și de măscărici, la prima încercare, aproape de nerecunoscut, îndată câștigând formă și sens pe măsură ce degetele începeau să interpreteze pe cont propriu și după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
și de încălțat, pentru păr și pentru piele, pentru unghii și depilat, sus și jos, pentru a atârna la gât, pentru a atârna de urechi, pentru a pune pe degete, pentru a clincăi la încheieturi, pentru a face și a desface, pentru a coase și a găti, pentru a picta și a șterge, pentru a mări și a micșora, pentru a îngroșa și a subția, pentru a lungi și a scurta, a umple și a goli, și spunând asta n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Îndepărtara luptei. Imensa piață Ras-al-Tak e năpădită de strigăte și de fum. De fiecare zid se sprijină taraba unui negustor ambulant. Sub fiecare felinar dai peste o cântăreață sau un zdrăngănitor din lăută. Cercuri de curioși se fac și se desfac În jurul povestitorilor, cititorilor În palmă, Îmblânzitorilor de șerpi. În mijlocul pieței, pe o estradă șubredă Înjghebată În grabă, se prezintă tradiționala competiție a poeților populari care celebrează Samarkandul neasemuit, Samarkandul de necucerit. Judecata publicului este instantanee. Unele stele urcă, altele coboară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
tare, de zece, de douăzeci de ori, Înlocuind câte-un cuvânt, schimbând câte-o Întorsătură a frazei, Înainte de a le consemna În tainița manuscrisului său. Djahane, sosită pe neașteptate, mai devreme ca de obicei, s-a strecurat pe ușa Întredeschisă, desfăcându-și fără zgomot șalul de lână. Înaintează În vârful picioarelor, prin spatele lui. Omar rămâne absorbit, ea Îi cuprinde dintr-odată gâtul cu brațele goale, Își lipește fața de a lui, Își lasă părul parfumat să-i cadă peste ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
ziua pentru care ni s-a făgăduit un raport amănunțit asupra stării vistieriei noastre, e gata? Întreabă Malik Șah. Hasan se Înclină. — Mi-am ținut făgăduiala, raportul e aici. S-a Întors către secretarul său, care i se alătură grăbit, desface legătura de piele și Îi Întinde teancul de hârtie. Sabbah Începe să citească. Primele pagini nu sunt, conform tradiției, decât mulțumiri, adresări pioase, citate savante, pagini elocvente bine Întoarse din condei, dar auditoriul așteaptă mai mult. Hasan ajunge acolo: Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
continuă: — Să luăm, de pildă, orașul Nishapur, patria lui Omar Khayyam, aici de față. Am putea ști cât au raportat vistieriei acest oraș și provincia sa? — Numaidecât, răspunde Hasan, care caută să iasă din Încurcătură. Cu o mână expertă, a desfăcut teancul, a vrut să scoată de acolo pagina treizeci și patru, unde știa că a trecut tot ce privește orașul Nishapur. Zadarnic. — Pagina nu e aici, spune el, a dispărut... Mi-a fost furată... Mi s-au Împrăștiat hârtiile... Nizam s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
cel mai mare, cel mai roșu, cu pielița cea mai netedă, și Îl oferă bărbatului ei, ceea ce, În limbajul fructelor, Înseamnă „un sărut, numaidecât”. Omar se apleacă spre ea, buzele li se ating, se Îndepărtează, se ating din nou, se desfac și se contopesc. Degetele li se Împletesc, sosește o slujnică, se desprind fără grabă, apucându-și fiecare cupa. Djahane surâde și murmură: — De-aș avea șapte vieți, mi-aș petrece una lungită, În fiecare seară, pe această terasă, aș bea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mi-l aduseră. Numaidecât, l-am condus la palat, mândru să-i vestesc suveranului isprava mea. Or, pentru prima dată, acesta se arătă interesat și ceru să-l vadă. Numai că, atunci când Sabbah ajunse În preajma lui, porunci să i se desfacă legăturile și să fie lăsat singur cu el. În zadar l-am prevenit În legătură cu acest eretic primejdios, i-am amintit de fărădelegile de care Sabbah se făcuse vinovat, n-a slujit la nimic. Voia, spunea el, să-l convingă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
găsească Întins la pământ, cu gâtul negru de sânge, cu gura și cu ochii deschiși ca Într-o ultimă chemare Înăbușită. Și, pe masă, Între lampă și trusa de scris, pumnalul crimei, Înfășurat Într-o foaie mototolită, căreia Omar Îi desface marginile ca să citească: „Manuscrisul ți-a luat-o Înainte pe calea Alamutului”. XXIV Omar Khayyam și-a plâns ucenicul, așa cum Își plânsese alți prieteni, cu aceeași demnitate, cu aceeași resemnare, cu aceeași durere cuviincioasă. „Băuserăm același vin, numai că ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
un alt mesaj decât acela care mă privea, n-aveam dreptul să-l păstrez pentru mine. Dintr-odată, m-am hotărât, așadar, să rostesc, pe un ton enigmatic: — Avem, poate, un prieten comun. Și am scos plicul. Numaidecât, consulul Îl desfăcu cu grijă; Își luase de pe birou niște ochelari cu rame de argint și Începuse să citească scrisoarea când, pe neașteptate, i-am văzut degetele tremurând. Se ridică, se duse să Încuie ușa Încăperii, atinse hârtia cu buzele și rămase astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
un zăvor masiv, și ne-am găsit singuri, Împreună. Tabrizul nu mai era un oraș rupt de lume, ci lumea lâncezea la depărtare de Tabriz. Într-un pat maiestuos, cu colonade și draperii, mi-am Îmbrățișat iubita regală. I-am desfăcut, cu mâna mea, fiecare nod, fiecare nasture, i-am redesenat, cu propriile-mi degete, cu palmele, cu buzele, fiecare linie a trupului, se dăruia mângâierilor mele, sărutărilor mele stângace, din ochii Închiși Îi curgeau lacrimi călduțe. În zori, nu deschisesem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
privire brusc suspicioasă. Acum spune‑mi adevărul. Chiar ai nevoie de o pereche de sandale lila? Sau pur și simplu ți le dorești? Nu! zic, cu un aer defensiv. Chiar am nevoie de ele! Uite! Îmi scot planul vestimentar, îl desfac și i‑l arăt. Trebuie să recunosc, sunt destul de mândră de el. E o diagramă destul de complicată, toată numai dreptunghiuri, săgeți și asteriscuri. — Uau! zice Suze. Unde‑ai învățat să faci asta? — La universitate, spun cu modestie. Mi‑am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
astea de pe tine, să zicem. Arată amuzat spre blugii mei trei sferturi, tăiați. Normal că nu! zic râzând, de parcă ideea ar fi ridicolă. Păi. Bine. Atunci o să... mă schimb în altceva. Mă întorc iar la valijoara mea, o deschid, o desfac și mă uit la buretele meu de baie. Ce mă fac? Luke își descheie nasturii de la cămașă. Întinde mâna după cea albastră. Într‑o clipă o să se uite la mine și o să zică „Ești gata?“ OK. Se cere un plan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
să nu mergem la bar. Luke ridică privirea spre mine surprins, și eu îi ofer cel mai seducător zâmbet de care sunt în stare. Hai să rămânem aici și să comandăm de la room service și... fac câțiva pași spre el, desfăcându‑mi nodul din talie... și să ne lăsăm în voia nopții. Luke se uită la mine, cu mâinile la cămașa albastră, încheiată pe jumătate. Dă‑ți‑o jos, zic cu un glas aspru. Ce rost are să ne îmbrăcăm dacă tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
cred. — A. Casc ușor - pentru că sunt încă somnoroasă de la aerul ăsta tare de țară - și, în clipa în care îmi duc mâna la gură, observ că mi s‑a ciobit ușor o unghie. Încercând să fac cât mai puțin zgomot, desfac fermoarul genții, îmi scot pila de unghii și mă apuc de treabă. Călugărița se uită la mine, eu îi zâmbesc îndurerată, arătând spre unghie (fără să zic nimic, ca să nu stric atmosfera plină de spiritualitate). Apoi, după ce termin, pentru că tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
eu de la M&S în ultimul timp? Nimic. — Foarte bine, zice Suze, ușurată. Atunci înseamnă că factura asta e pentru... 0 lire, nu? — Categoric, spun, rupând plicul. Zero! Sau, mă rog, zece lire, acolo. Vreo pereche de chiloței, cine știe... Desfac hârtia și mă uit la ea. O clipă, rămân fără grai. — Cât e? zice Suze alarmată. — E... e o greșeală, spun, încercând s‑o bag la loc în plic. E o greșeală, evident. O să le scriu o scrisoare... Ia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
și uscățivă și are două inele cu diamante uriașe, care îmi intră în carne. Încântată de cunoștință. — Luke regretă foarte tare că n‑a putut veni, zic și îi dau cadoul pe care mi l‑a dat pentru ea. În timp ce desface pachetul, nu mă pot abține să nu trag cu ochiul înăuntru. O eșarfă Hermès! — Drăguță, zice fără prea mare entuziasm și o pune la loc în cutie. Mașina ne așteaptă. Mergem? Hopa. Mașină cu șofer. O geantă Kelly de crocodil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
amuzat și își ia jacheta. Becky, nu există publicitate perfectă, sută la sută. Întotdeauna găsești ceva de comentat, fie că e vorba de păr, ori ceva ce‑ai zis... — Luke! zic disperată. Nu e vorba de așa ceva. Uită‑te... puțin. Desfac ziarul încet și i‑l dau. El îl ia vesel, însă, în clipa în care se uită pe el, zâmbetul îi dispare treptat. Ce mama mă‑sii... ăsta sunt eu? Se uită scurt la mine, eu înghit în sec, neîndrăznind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
nu te uiți la nici o Cafeaua de dimineață! zice Suze apăsat. Haide. Închide Guardian‑ul media. Mi‑a venit o superidee. — Ce? zic suspicioasă, în timp ce ea mă trage la mine în cameră. Deschide ușa larg, mă conduce înăuntru și‑și desface larg brațele, arătând spre dezordinea din jur. — Cred c‑ar trebui să‑și petreci dimineața aruncând din troace. — Ce? O privesc îngrozită. Nu vreau să arunc nici o troacă. — Ba vrei! Serios, o să te simți foarte bine dup‑aia, cum m
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mine întrebător. — Dacă ar apărea o ofertă din America ai accepta‑o? — Aș accepta orice, spun deschis. Dar ce mi s‑ar mai putea oferi din America? Se lasă tăcerea. Cu gesturi lente, Michael ia o ciocolățică de mentă, o desface și o pune pe marginea farfurioarei. — Becky, vreau să‑ți fac o propunere, zice, privindu‑mă în ochi. Avem un post de director de comunicare la agenția de publicitate. Mă uit la el, rămânând cu ceașca în aer. Nu îndrăznesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]