9,299 matches
-
în comparație cu terapie medicamentoasă, și cel al eficienței tratamentelor combinate în comparație cu cel ale monoterapiilor. N-am reținut decât studiile în care: - tratamentele sunt clar definite; - tratamentele sunt administrate de către specialiști competenți; - tratamentele privesc doar o singură tulburare, ce corespunde criteriilor diagnostice explicite; - evaluarea tratamentelor se bazează pe metode validate. In acest capitol se vor prezenta, în plus, sfaturi sau guidelines pentru a orienta terapeutul în alegerea tratamentului sau tratamentelor care sunt cele mai potrivite. Decât să reproducem tot acest ansamblu de guidelines
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
pacientul departe de diagnostic, de un bagaj de cunoștințe medicale, chiar minime, împărtășite. Medicul se erija în savant atotputernic în mâinile căruia pacientul își încredința sănătatea, uneori chiar viața. Timpurile s-au schimbat, mentalitățile de asemenea. In afara unei cereri explicite a pacientului, acesta nu mai are nici un motiv să rămână în ignoranță. Pentru că ne întrebăm cum poate acesta să se lupte, să se opună unui inamic care îl asaltează cu fața mascată și din umbră? Lupta este inegală și pierdută
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de-a lungul circuitelor neuronale: ea are deci un rol esențial în aprecierea pericolului. Activată de unii stimuli de amenințare, amigdala ar putea exercita o influență asupra unui evantai de procese cognitive cum ar fi percepția, atenția selectivă și memoria explicită. Situată între căile de acces senzoriale și memorie, pe de o parte, și generatorii reacțiilor de teamă, pe de altă parte, amigdala reprezintă, în prezent, o țintă favorită a cercetării. Modelul comportamental Goldstein și Chambless propun un model de condiționare
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
terapeutice ”Vacanțele terapeutice” sunt utilizate atunci când limitele terapiei sau ale terapeutului au fost în mod serios depășite. Aceste „vacanțe” constau în întreruperea terapiei pe o perioadă predefinită, perioadă în care pacientul este invitat să realizeze o schimbare în mod clar explicită și realizabilă; pentru realizarea acestei schimbări, pacientul este ajutat în mod organizat. După ce comportamentul dorit este însușit, demersul terapeutic este reluat. Descurajat în mod profund de insultele repetate ale Doamnei B., terapeutul său constată că nu mai reușește să controleze
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
popoarelor încrezându-se numai în puterea sa și, din acest motiv, mâna Domnului se va abate asupra sa. Este destul de evident că, atunci când citim izvoarele asiriene corespondente, găsim că regii asirieni își justificau războaiele lor spunând că au primit poruncă explicită de la zeul lor. De exemplu, iată ce scrie pe o inscripție din timpul regelui asirian Esarhadon; „Asur, părintele zeilor, m-a însărcinat să distrug și să colonizez, să lărgesc hotarele/teritoriile Asiriei” (cf. Borger, 1956, p. 46). Contextul religios reprezentat
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
cerut. Descoperirea unor obiecte de preț în spații de cult, obiecte ce pot fi interpretate ca daruri votive, confirmă practica de a face voturi divinității în Orientul Apropiat. Destinația votivă a acestor obiecte este certificată uneori de o dedicație scrisă explicită, precum în stela aramaică a lui Bar-Hadad (biblicul Ben-Hadad din 1Rg 15,18) unde scrie: „Stela pe care a ridicat-o Bar-Hadad, fiul lui [...], fiul lui [Hez]ion, regele Aramului, pentru Domnul său (zeul) Melqart căruia i-a făcut vot
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
dificil de extras un conținut speculativ. Această stare de fapt va comporta în mod necesar o bună doză de aproximare din punct de vedere strict istoric. Contrar altor popoare din Orientul Apropiat antic, Biblia ebraică nu are o concepție cosmologică explicită despre lumea morților, datorită caracterului său specific yahwist care a dus la diminuarea tuturor referințelor mitologice și teologice care descriau lumea morților ca o regiune locuită de divinități sau ca un loc cu reguli proprii independente de suveranitatea universală a
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
în teritoriu (Stahl, 1932). Pe baza conlucrării dintre sociologie și disciplinele particulare au apărut noi direcții de cercetare sociologică, cum sunt sociologia istorică, sociologia creației populare, a familiei, sociologia geografică, medicală, economică, sociopsihologie. Prin problematica abordată, conceptele și ipotezele utilizate explicit și implicit în demonstrațiile asupra evoluției istorice și a tendințelor satelor românești, prin unghiul de vedere interdisciplinar introdus în analiza sociologică a spațiului rural, sinteza monografiei sociologice gustiene a devenit o instanță critică ce modelează înțelegerea comunităților sătești. Opțiunea teoretică
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
mult sau mai puțin naționaliste în câmpul identitar al politicilor culturale românești. Influența lui Ritter, Ratzel, K. Lamprecht, W. Wundt, R. Kjellen, W. Vogel, J. Ancel, J. Cvijic, K. Haushofer, H. Freyer etc. se amestecă cu mize și subiecte politice explicite și foarte actuale: problema Transilvaniei, a Dunării de Jos, a Basarabiei, integrarea culturală a regiunilor României, regionalismul și centralismul etc. O nouă imagistică este pusă în funcțiune. Noi imagini mentale ale unei Românii omogene și unitare se combină cu mai
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
sau Anton Golopenția etc. În crearea unor noi imagini, investirea națională a spațiului e probabil cel mai important produs al acestui câmp interdisciplinar. Se pot identifica diverse straturi și strategii ce se suprapun parțial în antropogeografia românească. De la interesele politice explicite, cum ar fi discursul privind legitimitatea încorporării Transilvaniei în statul român - principala preocupare a unei foarte interesante reviste științifice interbelice, Geopolitica și geoistoria -, la mize mai abstracte, cum ar fi problemele regionalismului și ale regionalizării, imaginarea națională a unor mari
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
modul de relaționare cu realitatea, dar are mereu o poziție concretă din punct de vedere politic și este folositoare unui anumit grup de oameni - elite politice -, devenind instrumentul lor de orientare, sistematizare a experienței și administrare. Golopenția spune în mod explicit: „Știința este unul din mijloacele cu ajutorul cărora se afirmă entități iraționale: anumite grupări, popoare” (Golopenția, 2002, 56). Această știință, așa cum o descrie Golopenția, mai poate fi încadrată în sociologie, sau întorsătura ei geopolitică este deja inevitabilă? Întrebarea nu e probabil
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
eurocentrism (americano-centrism). Cu excepția notabilă a rasismului, sociologia lui Anton Golopenția se află foarte aproape de această schemă creată pentru caracterizarea geopoliticii germane. Chiar dacă, ieșind pentru o clipă din definiția lui Agnew, diferența centrală ar consta în absența unor poziții și teme explicite din zona geografiei, ele sunt foarte ușor integrabile în sociologia lui A. Golopenția. Lucru mai important poate, aceste teme nu sunt indispensabile pentru o geopolitică văzută ca parte a sociologiei, ca ținând de spațiul „contribuțiilor științelor sociale la politica externă
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
a fost practicată dintotdeauna fără însă să fi purtat această denumire”. Chiar dacă aserțiunea istoricului român nu este valabilă în generalitatea ei, ea este, credem noi, foarte potrivită pentru a caracteriza poziția lui Anton Golopenția. În ceea ce privește definirea unei poziții „geopolitice” și explicite, formularea unui metadiscurs geopolitic, intrarea într-un „limbaj politic” în sensul dat de Pocock acestui termen - produsă pe la sfârșitul anilor ’30 - o putem data de la articolul din Sociologie Românească pomenit mai sus - și doar în urma unei polemici cu Ion Conea
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
parte însă, această repartiție a relațiilor sociale și a responsabilităților între unitățile de apartenență ale comunităților locale nu este doar opera lor internă și nici numai rezultatul unor adaptări la constrângeri externe, ci poate fi și obiectul unor presiuni externe explicite într-un sens sau altul. Din motive administrative, mai ales fiscale, dar și militare etc., guvernările imperiale au fost adesea interesate în menținerea și/sau promovarea unor unități sociale mai largi. În cazul românesc, obștea a fost și a continuat
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
de sentimentalismul mic-burghez sau seduși de frumusețea locurilor de pierzanie create de exploatatori pentru a-i ameți pe cei exploatați!”. Epoca Ceaușescu a produs o specie proprie de propagandă prin artă, îndeosebi prin film, mai relaxată, alternativă la propaganda directă, explicită, pe care unul dintre autorii acestei cărți, Ion Manolescu, o numește „comunism cultural”. Acesta, livrat sub forma unei culturi de consum pentru publicul larg, avea funcția de a acomoda masele cu directivismul oficial, de a îndulci tonul totalitar, de a
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
1962 un prim studiu important în colaborare cu Peter M. Blau, „Formal Organizations”. Deși orientarea inițială s-a centrat pe studiul eficienței organizaționale, autorul, privind retrospectiv, se autocaracterizează ca fiind de la început un instituționalist. Cu toate acestea, o primă elaborare explicită a unei perspective instituționale a apărut în urma colaborării cu John Meyer, față de care se pronunță profund îndatorat. Volumul de față reprezintă continuarea unei munci de sintetizare a studiilor instituționale din câteva discipline (economie, științe politice și sociologie) începute în timpul unei
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
conceptului de organizație bazată pe cunoaștere și căi concrete pentru operaționalizarea lui. Conceptul de organizație bazată pe cunoaștere își are originile în anii 1984-1988 și a înregistrat, de atunci, faze succesive de cristalizare. Astfel, Huber și-a pus în mod explicit probleme legate de natura și proiectarea organizațiilor „post-industriale”, sesizând necesitatea unui model organizațional propriu noului tip de societate, ce îi succede celei industriale. Câțiva ani mai târziu, ideea de organizație bazată pe cunoaștere se regăsește în cadrul a două abordări care
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]
-
o colectivitate de lucrători cu muncă de concepție, interconectați printr-o infrastructură computerizată”; ei consideră că existența unei asemenea organizații, prevăzută cu stații de lucru locale, centre de suport, canale de comunicații și colecții distribuite de cunoștințe, necesită un demers explicit de proiectare și realizare, de natura unei informatizări avansate, cu aplicații ale inteligenței artificiale. De pe pozițiile celeilalte abordări, cea managerială, Drucker tratează firma bazată pe informații ca reprezentând modelul organizațional al secolului al XXI-lea și îi preconizează principalele caracteristici
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]
-
integratoare, urmate de operaționalizare în contexte date. Pe baza cercetărilor lui Nonaka și Takeuchi vizând elaborarea unei tipologii a formelor de cunoaștere organizațională, în literatura domeniului s-a propus preluarea unei distincții sesizate inițial de epistemologul Polanyi: cea între cunoașterea explicită (articulată), care este formalizabilă, accesibilă și comunicabilă, pe de-o parte, și cunoașterea implicită (tacită), care este subtilă, profund personalizată, neformalizată și difuz prezentă în contextul organizațional. Unele atribute suplimentare, propuse de Hedlund, sunt redate în tabelul. Niveluri de manifestare
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]
-
cunoașterea implicită (tacită), care este subtilă, profund personalizată, neformalizată și difuz prezentă în contextul organizațional. Unele atribute suplimentare, propuse de Hedlund, sunt redate în tabelul. Niveluri de manifestare a comportamentului organizațional Forme de cunoaștere organizațională Individ Grup Organizație Cunoaștere articulată (explicită) calificări profesionale memorii permanente proiecte reguli de cooperare structura organizațională norme și proceduri de lucru colecții de informații și cunoștințe Cunoaștere implicită (tacită) experiențe personale dimensiunea informală a funcționării organizației reprezentări comune hărți cognitive valori ale culturii organizaționale „spiritul de
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]
-
colectivi (grupuri, ansamblul organizației), pot fi încadrate tipologic conform tabelului. Întemeierea pe cunoaștere face ca în comportamentul unei organizații să fie prezente și active noi mize strategice specifice, care o determină: să-și reprezinte integrator și transparent acumulările de cunoaștere explicită și implicită, existente la nivel individual, de grup sau pe suporturi artificiale; să-și extindă continuu baza de cunoștințe prin stimularea proceselor de învățare și inovare organizațională și prin capitalizarea rezultatelor acestora; să-și dezvolte capacitatea de a transforma inteligent
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]
-
maghiar-britanic, a cărui gândire și muncă s-a extins în întreaga chimie, fizică, economie și filozofie. El a fost un membru al Royal Society și un membru al Merton College, Oxford. footnote>, în 1966 și care le împarte în: cunoștințe explicite; cunoștințe implicite (tacite). Cunoștințele explicite sunt cele care pot fi identificate relativ ușor, pot fi codificate, modificate și vehiculate într-un mod bine structurat. Ele fac adesea subiectul comunicărilor formale. Cunoștințele explicite sunt publice în cea mai mare parte și
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]
-
muncă s-a extins în întreaga chimie, fizică, economie și filozofie. El a fost un membru al Royal Society și un membru al Merton College, Oxford. footnote>, în 1966 și care le împarte în: cunoștințe explicite; cunoștințe implicite (tacite). Cunoștințele explicite sunt cele care pot fi identificate relativ ușor, pot fi codificate, modificate și vehiculate într-un mod bine structurat. Ele fac adesea subiectul comunicărilor formale. Cunoștințele explicite sunt publice în cea mai mare parte și pot fi elaborate proceduri oficiale
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]
-
în 1966 și care le împarte în: cunoștințe explicite; cunoștințe implicite (tacite). Cunoștințele explicite sunt cele care pot fi identificate relativ ușor, pot fi codificate, modificate și vehiculate într-un mod bine structurat. Ele fac adesea subiectul comunicărilor formale. Cunoștințele explicite sunt publice în cea mai mare parte și pot fi elaborate proceduri oficiale pentru a permite accesul și valorificarea acestora, și care în sistemul administrației publice sunt bine delimitate. Cunoștințele implicite (tacite) sunt cele care sunt personale, care au o
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]
-
să conducă la o stocare, prelucrare și partajare mult mai mare decât în forma inițială. Se dorește ca prin utilizarea diferitelor metode, tehnici, un procent cât mai mare din cunoștințele tacite să fie deplasate în zona primei categorii, a celor explicite. Ca metode utilizate putem avea interviuri, chestionare, observări, focus grupuri, cercetări clinice etc. Una dintre limitările majore ale acestor metode este aceea că ele se adresează aproape exclusiv domeniului rațional. Se elaborează diferite scenarii în care o persoană răspunde rațional
Managementul cunoașterii în societatea informațională by Radu S. Cureteanu () [Corola-publishinghouse/Science/232_a_475]