9,482 matches
-
victorie) nu era absentă, ci doar lăsată pe mai tîrziu; dacă ar fi avut loc un declin al uneia dintre superputeri, acesta n-ar fi fost numai rezultatul presiunii militare. Schimbarea trebuia pe cît posibil să vină din interior. "Războiul imposibil și pacea improbabilă" (Aron) au determinat ambele superputeri să-și mute eforturile de la politica externă interstatală la cea intra-sta-tală. Politica externă a devenit "totală" (Krippendorff 1963). Printr-o politică a îngrădirii, cel puțin așa cum a văzut-o George Kennan, SUA
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
este exacerbată. Într-adevăr, comunismului îi este greu să se descurce în cadrul sistemului tradițional al concertului, pentru că el nu se bazează pe relații interstatale, ci pe relații între clase: granițele sale pătrund printre granițele statului și natura sa transnațională face imposibilă izolarea politicii externe de cea internă (Kissinger 1979: 68). "Cînd structurile interne - și conceptul de legitimitate pe care ele se bazează - diferă foarte mult, oamenii de stat se pot încă întîlni, însă capacitatea lor de persuasiune este redusă, pentru că ei
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
care i-o atribuia Holsti. Dacă nu incomensurabilitatea este motivul acestei dispute aparent fără soluție, atunci care este? Holsti a arătat în cîteva locuri din cartea sa de ce aceste cadre ar putea fi într-adevăr incompatibile. Faptul că sinteza este imposibilă nu este o chestiune de gestalt, ci, mai tradițional, de valori. "Disputele care au fost rezumate în acest volum prezintă o dimensiune în general tăinuită a preferințelor legate de valori [...] Dificultatea majoră [...] este că premisele valorice ale paradigmelor sînt adesea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
mai limitate în timp, așa cum le-a descris Baldwin (1989: 129-68). Ambele contrazic perspectiva sistemului unic propusă de Waltz. De asemenea, nu se mai poate evalua în mod obiectiv puterea generală a unui actor: cîntărirea și adăugarea diferitelor resurse este imposibilă, pentru că nu există o măsură comună, comparabilă cu banii în economie. Aceasta înseamnă că nu există o măsură finală pentru stabilirea polilor în teoria balanței puterii. Fără fungibilitatea puterii și, dată fiind defecțiunea analogiei putere-bani, fără o structură comparabilă cu
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
bunurilor publice, nonexcluziunea și fenomenul "pasagerilor clandestini" din sistem. Din moment ce hegemonul nu-i poate elimina pe "pasagerii clandestini", așa cum susține argumentul, aceștia vor eroda inevitabil controlul relativ al hegemonului asupra resurselor vitale. Acum e limpede că excluderea totală este aproape imposibilă. Prin urmare, problema "pasagerilor clandestini" este întotdeauna una relativă. Nici un guvern nu poate evita ca drumurile sale să fie folosite de cei care nu plătesc taxele necesare construirii lor. În practică, însă, se pot face discriminări și/sau uneori contribuțiile
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
realist, în sensul menținerii unui contact strîns cu situația actuală și remediile sale posibile - de unde politica drept artă a posibilului (Strange 1984: 184). Cercetătorii n-ar trebui să elaboreze planuri sau să prescrie remedii despre care se știe că sînt imposibile. Pe de altă parte, ca o reminiscență a lui Carr (vezi cap. 2), prudența lui Strange în fața unei retorici a rațiunii și realității, folosită ca metodă conservatoare de apărare. Un funcționar guvernamental care nu reușește să blocheze o schimbare propusă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a fost redusă la incompatibilitatea valorilor, care, la rîndul ei, a fost redusă la divergența seturilor de valori, adică a ideologiilor. Cu alte cuvinte, înlocuirea unor teorii importante (numite acum paradigme), cum ar fi realismul sau marxismul, a fost considerată imposibilă, datorită imposibilității separării analistului de obiectul său de analiză și a valorilor intruse, care fac analizele incompatibile între ele. Așa cum am discutat deja în interludiu, această deducere a incomensurabilității din incompatibilitatea valorilor pare a fi mai degrabă luată de-a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Logic of Anarchy propune o teorie sistemică deschisă metodologic, care surmontează multe din neajunsurile teoretice ale lui Waltz, dar nu reușește pînă la urmă să ofere o justificare convingătoare pentru teoria sa realistă restrînsă. SĂ UITĂM DE REALISM: O OPȚIUNE IMPOSIBILĂ Mulți realiști din posteritatea lui Morgenthau, cu unele excepții, cum ar fi Gilpin, pretind că teoria lor nu trebuie dedusă din natura umană. Dar atunci care este originea scepticismului realist? De la Aron încoace (vezi capitolul 3), realismul nu mai poate
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cădea în mâinile păgânilor. Sirena lacului are factură schilleriană. O sirenă (fostă fată înșelată de un boier) se răzbună. Sugestia pe alocuri e a unei poezii superioare, mijloacele sunt insuficiente. Nuvelele lui Asachi, dificile și prin limba amestecată, plină de imposibile neologisme (milian, manin, vasfrîns, covil, pelice, vîntă etc.), par astăzi bizare, mai ales romantice, lipsite de percepțiunea istorică. Dimpotrivă, ele aparțin tipului clasic și această intenție cere circumstanțe ușurătoare. Modelul lui Asachi e romanul cavaleresc, acela întrupat în Ariosto mai
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Scarlat, Alexandru Raicu, George Fonea, Ion Sofia Manolescu, Aurel Marin, elegiac al imaterialului, cântăreț al munților și al pădurilor, Aurel Chirescu, Eusebiu Camilar (prozator totdeodată de un realism negru), Mircea Badea, G. Mărgărit. Dimitrie Stelaru, boem adevărat, ducând o viață imposibilă, repetă în linii generale atitudini experimentate: hamletisme, evocări de îngeri, ingenuități fabricate. Însă trăind, în stilul lui Edgar Poe, într-o continuă blândă euforie, are nota lui personală. Poezia sa e un delir infatuat în ton sacerdotal și profetic în
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
este direct proporțională cu dorința de căutare a libertății față de această corupție. Pentru el corupția nu este ultimul cuvânt inexorabil asupra experienței noastre pământești. Însă fără o conștiință acută a densității corupției care ne pătrunde și ne formează, devine aproape imposibilă căutarea unor căi de eliberare și forme alternative de viață. Dacă nu îmi dau seama că trăiesc o realitate complet distorsionată, atât din punct de vedere al motivațiilor, cât și al valorilor, voi sfârși prin a gândi că această realitate
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
luciferice, pe care o instituise opera artistică, și redimensionarea creației eminesciene în ansamblul ei, prin reverberațiile tematice și de expresie pe care le operează scrisul jurnalistic. Fără să urmărim realizarea unor ierarhii valorice, între creația artistică și cea jurnalistică, fapt imposibil, de altfel, din cauza apartenenței la domenii distincte de cunoaștere, am propus în lucrarea noastră o abordare interdisciplinară a corpusului publicistic eminescian, cu instrumente puse la dispoziție de științele comunicării și lingvistica computațională. Perspectiva dominantă este cea semiotică, vizând analiza sintactică
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
părți nu riscă să piardă. Când implicarea personală este scăzută, decizia este lăsată în voia sorții sau conflictul poate să treacă într-una din coloanele învecinate. 6. Gestionarea conflictelor Depistarea, sesizarea, evitarea conflictelor este posibilă, pe când eliminarea lor este, practic, imposibilă. Procesul de identificare a stărilor/ situațiilor conflictuale potențiale sau manifestate, de prevenire sau mediere a acestora, reprezintă gestionarea conflictelor. Gestionarea conflictelor reprezintă un proces de identificare a situațiilor conflictuale potențiale sau manifestate, de prevenire sau soluționare a acestora, dar, în
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3041]
-
între Luiza și Cristian): opune capitalei provincia, recurge la onirism, întoarceri în trecut și mister într-o fascinantă mixtură, echivalentă cu o confesiune de tipul „a trăi pentru a-ți povesti viața” ca la Gabriel García Márquez. Delirul existenței, evadările imposibile, greața, lupta cu fantomele și obsesiile somniei sunt dominate de vocea auctorială, care mută romanul într-un exercițiu stilistic, concomitent joc de idei: se va transforma Herbert într-o carte? Confesiv și ironic, între a percepe și a transfigura decăderea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289665_a_290994]
-
orice tip de hermeneutică. Spectatorul este contrariat el încearcă să vadă ceva, să instituie o grilă de receptare, dar totul este inutil, căci totul este deja acolo, în instantaneitatea și nuditatea sa. O imagine în care privirea este negată devine imposibilă, receptorul nu poate privi, ci doar verifica existența și obiectivitatea lucrurilor, perfecțiunea simulacrului, care creează fascinație. Pentru Jean Baudrillard, "această fascinație atinge în egală măsură și arta modernă, al cărei obiectiv este literalmente de a deveni de neprivit, de a
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
stipulează o teorie de ansamblu pornind de la practica scriiturii (écriture), care nu trebuie însă confundată cu noțiunea de literatură, care, la rândul ei, devine în principal limbaj sau text. Accentul pe procesualitate, mișcare și devenire (comune și postmodernismului) va face imposibilă analiza scriiturii ca obiect încheiat, finit și care poate fi studiat cu referire la mijloace sau instanțe exterioare ei înseși. Astfel, scriitura va fi surprinsă în propriul său spațiu, desemnat de conceptul de literaritate. În plus, practica ei va fi
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
și a melancoliei, drept trăsături de bază ale omului postmodern. În locul dispărutului "mod de producție", Baudrillard începe să teoretizeze "modul de dispariție" a mai multor instanțe moderne: sensul, socialul, istoria, evenimentul, singularitatea etc. În această nouă configurare, definițiile se dovedesc imposibile, Baudrillard prezentând imaginea unui univers deconstruit, din care au rămas doar fragmente, acest "joc cu fragmentele" fiind însuși postmodernismul. Poate mai bine decât la oricare alt filosof postmodern, caracteristicile universului postmodern se regăsesc în modalitatea de a scrie, în stilul
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
în accepțiune clasică, dar aplicată condițiilor actuale. Alături de centralitate, dispare și instanța puterii, sursa ei nu mai poate fi identificată cu exactitate, fiind de o asemenea manieră diseminată în societate, încât reperarea în termeni de emițători sau poli a devenit imposibilă. Hiperrealitatea conduce la indiferențiere, la colapsul tuturor dihotomiilor și contradicțiilor, astfel încât lumea în care trăim ne este prezentată ca aflându-se în plin proces de implozie, de ștergere a diferențelor clasice. Caleidoscopul social prezentat de către Baudrillard este, probabil, temeiul caleidoscopului
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
există decât "un fel de epidemie a valorii, de metastază generală a valorii, de proliferare și de dispersie aleatorie. La rigoare, nu ar mai trebui să vorbim despre valoare, de vreme ce acest gen de multiplicare și de reacție în lanț face imposibilă orice evaluare"473 (s. a.). Acest ultim tip de simulare alcătuiește o schemă "fractală" a culturii actuale, în care ideile, lucrurile și acțiunile funcționează în afara referinței, esenței, originii, scopului sau valorii lor, într-o "autoreproducere la infinit", complet desprinsă de conținutul
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
și o diversificare a avangardei ulterioare celui de-al doilea război mondial" (ibidem, p. 143, [s. a.]). 199 "Dar vine un moment în care avangarda (modernul) nu poate merge mai departe, deoarece a produs un metalimbaj care vorbește despre textele sale imposibile" (Umberto Eco, Apostille au Nom de la rose, p. 77). 200 Andreas Huyssen, "Mapping the Postmodern", în Linda J. Nicholson (ed.), Feminism/Postmodernism, p. 247. Tot în legătură cu diferențele dintre postmodernismul american și cel european și relația lor cu modernismul, Huyssen consideră
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
că nu vor mai tolera ca acestea să-și continue programele nucleare. În concluzie, armele de distrugere în masă au schimbat în mod fundamental relațiile internaționale, la două niveluri: 1. La nivel militar pe de o parte, războiul nuclear devine imposibil și improbabil deoarece armele nucleare nu sunt war winning weapons; mai mult decât atât, folosirea lor implică un risc atât de mare distrugerea societății umane organizate , încât a devenit inacceptabilă. În plus, armele nucleare au doar o funcție de descurajare reciprocă
RELATII INTERNATIONALE by Andrei Miroiu, Simona Soare () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1529]
-
demonstrează importanța hemodinamică a acestor curbaturi. Din formula stressului de forfecare se observă faptul că odată cu creșterea gradului de tortuozitate arterială se reduce valoarea razei și crește valoarea stressului de forfecare. Calcularea cu acuratețe a forțelor de forfecare este virtual imposibilă fără cunoașterea profilului precis al velocității prin lumenul arterial. Arterele se adaptează pentru a menține un stress de forfecare de aprox. 15 dynes.cm-2 (Glagov, 1988). Stresul de forfecare parietală modulează răspunsurile adecvate ale diametrului, grosimea intimală și tromboza plachetară
Factorul de risc geometric în arteriopatiile obliterante aterosclerotice by Antoniu Octavian Petriş () [Corola-publishinghouse/Science/1161_a_2068]
-
în fața lui Augustus, cu atât Augustus i-ar fi inclus pe Ovidiu și pe Paulus în același cerc antiaugustan. Din moment ce Augustus era convins de sentimentele neloiale ale lui Paulus față de el, se subînțelege că întoarcerea lui Ovidiu din exil era imposibilă în ochii împăratului. Astfel se explică starea aproape totală de depresie în care s-a aflat poetul după vestea morții lui Paulus; înțelegem astfel de ce Ovidiu, în perioada care începe cu moartea lui Augustus, care a urmat la puțin timp
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
simțirei), dintre acelea care, din pricina repetiției, și-au pierdut orice sens liric. Iancu nu se ostenește să le Înnoiască sau nu-și dă Încă scama de rolul lor În poezie. Metafora recreează, În genere, universul stabilind legături noi Între lucruri, imposibile pe altă cale. Ea poate zdruncina logica și poate impune o ordine nouă În univers: aceea a imaginației. Comparația și celelalte figuri ale vechii retorici confirmă (și, la poeții buni, adîncește) ceea ce deja există În planul realului. Nu este exagerat
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
face posibilă explozia interioară, nașterea marilor proiecte vizionariste. Pe Heliade cel mai profund Îl aflăm aici: În Anatolida, Visul, În fragmentele din Mihaida, Serafita, Serafimul și heruvimul, poeme, În cea mai mare parte, vaste, bogomilice, Însîngerate adesea de un limbaj imposibil, dar cu o cutezanță a fanteziei, o putere de cuprindere care anunță pe Eminescu. Nu ne interesează, aici, sau nu În primul rînd, valoarea lor estetică (justificarea estetică a poemelor a fost făcută În mai multe rînduri!), interesează direcția În
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]