10,567 matches
-
concepte teoretice, pornind de la definiția, evoluția și termenii cheie ai deconstructivismului, prezentate prin intermediul metodei diacronice, vin să ne ofere, ulterior, un nou model analitic, util în încercarea noastră de a trasa o nouă direcție de cercetare a poeziei Anei Blandiana. Premisa de la care pornim este încredințarea că poezia acestei autoare de o mare forță creatoare nu a fost suficient cercetată și promovată de către critica literară. 1.1. Canonul 1.1.1. Definiție Conform definiției dată de MDN, canonul artistic reprezintă: "Canon
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
carte, le-au sărit în ajutor de câte ori i-au simțit periclitați 7. Din păcate însă aceste semne timide de dezgheț nu vor avea viață lungă, întrucât insurecția anticomunistă din Ungaria, a cărei înăbușire Bucureștiul a sprijinit-o prompt, a creat "premisele revenirii la îngheț, ceea ce s-a și întâmplat, chiar dacă nu brusc. Anul 1957 nu schimbă prea multe, dar 1958, 1959, 1960 reintroduc în România represiunea politică pe scară mare, cu arestări și procese ale intelectualilor, soldate cu ani mulți de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
nu numai atitudinea filozofică și estetică, ci și o ideologie, un instrumentar tehnic, un sistem de valori"12. Adevărate mecanisme de reglaj și de autoreglaj, prin care literatura își asigură propria evoluție, curentele artistice impun canoane, iar dacă pornim de la premisa că literatura înseamnă în primul rând expresie, formă, o anumită modelare a viziunii asupra lumii a scriitorilor, putem constata că "orice schimbare de canon e sinonimă cu o modificare substanțială a paradigmei formale a unei epoci, a posibilităților sale de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
sunt negate întreaga literatură, conceptele-cheie după care aceasta s-a ghidat secole de-a rândul și tot ceea ce trimite la un atunci, care nu mai este în actualitate"17. Cert este că întreaga paradigmă a modernității trebuie interpretată ca fiind premisă pentru postmodernitate. Dacă modernitatea anihilează și se opune, cu vehemență, într-un mod naiv, tradiției, crezând că o poate anula, sau chiar anulând-o, uneori, în schimbul unor elemente cu totul noi, de expresie și de conținut, postmodernitatea reconstruiește tradiția, fiind
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
mai apăsat, de o "lectură" a universului, mai intransigenta și mai "implicată"84, sunt rezultatul unei trăiri aparte, răsfrântă asupra poeticii celor care au fost persecutați, din cauza ideologiei politice. Cenzura politică, dincolo de a descinde lumea literară în două, va constitui premisa unei retorici specifice, răsfrânte asupra întregii creații ulterioare, a acelora care au avut parte de un astfel de tratament. Acesta este și unul dintre motivele pentru care, "harta neomodernismului poetic românesc este, așadar, una de o extrem de mare diversitate, fiind
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
singura autenticitate acceptată (de la Camil Petrescu: "Eu nu pot vorbi onest, decât la persoana I", până la George Bălăiță, în a sa Lume în două zile, unde realitatea este redată ad litteram, desfășurat, într-un ritm rapid, fără respirație). Având ca premisă biografia, și desprinzându-se ulterior de ea, Ana Blandiana, asemenea celorlalți colegi de generație, încearcă să reconstruiască o nouă realitate, acea realitate creată prin cuvânt și prin puterea de exprimare a cuvântului. Incapacitatea cuvântului, însă, de a recompune realități, de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Craiova, în 2009, fiind coordonată de prof. univ. dr. Ion Toma. Precizând, încă de la început, că lucrarea are neajunsul de a veni după monografia lui Iulian Boldea și după nenumărate "semnalări ale criticii de întâmpinare"135, autoarea trasează, totodată, coordonatele premisei sale, care constă în faptul că "tot ceea ce individualizează creația poetică a Anei Blandiana și justifică acest studiu este o dimensiune metafizică a neantului, o metafizică esențial-estetică, în ale cărei coordonate ființa poetică este fascinată de neființă"136. Având ca
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
teză de doctorat: Valențe stilistice în poezia Anei Blandiana, susținută la Sibiu, în 2009, fiind coordonată de prof. univ. dr., D.H.C. Victor Grecu și care, așa cum anunță și titlul conține o analiză stilistică a poeziei acestei mari autoare. Având ca premisă, ideea conform căreia: "Nu individualismul exacerbat, nu sentimentul prăpăstios al damnării, nu diferențierea șocantă de limba domină creația sa, ci o integrare subtilă, o continuitate oportună, menite a inspira încredere în puterea de supraviețuire a sufletului colectiv 141", autoarea realizează
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
modelului nostru de cercetare este teza de doctorat: Ana Blandiana. În căutarea unui limbaj poetic original, a Dianei Tâlvâc, susținută la Oradea, în 2010, sub coordonarea prof. univ. dr. Paul Magheru. Oferind un nou model de analiză, lucrarea are ca premisă participarea autoarei la discuții îndelungate cu scriitorul și omul Ana Blandiana, precum și utilizarea meditațiilor eseistice ca premise fundamentale în abordarea complexității tematice, oferindu-i, astfel, acesteia posibilitatea "de a privi dincolo de scris, în interiorul mecanismelor de creație"143. Structurată în trei
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Dianei Tâlvâc, susținută la Oradea, în 2010, sub coordonarea prof. univ. dr. Paul Magheru. Oferind un nou model de analiză, lucrarea are ca premisă participarea autoarei la discuții îndelungate cu scriitorul și omul Ana Blandiana, precum și utilizarea meditațiilor eseistice ca premise fundamentale în abordarea complexității tematice, oferindu-i, astfel, acesteia posibilitatea "de a privi dincolo de scris, în interiorul mecanismelor de creație"143. Structurată în trei părți (Capitolul I. Omul și poetul Incursiuni biobibliografice și Ana Blandiana între memorie și uitare, Capitolul II
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
sale. Mecanismele creatoare le urmărim, așadar, și dintr-un unghi interior, care vizează traiectul evolutiv al poeticii Anei Blandiana, lumea poeziei sale fiind o formă de proiecție interioară a lumii exterioare. Contextualizând scrierile acestei autoare în interiorul Generației șaizeciste, pornim de la premisa conform căreia, în afara coordonatelor trasate de fiecare epocă, asupra tuturor domeniilor culturale și artistice, coordonate, care sunt stabile, și care formează ceea ce teoreticienii literari și criticii numesc generic canon, există și variabile, specifice fiecărui autor, în parte. Încercăm, în consecință
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
vor succeda acestuia, Persoana I plural este un volum autobiografic, autoarea trasând, în fiecare literă, frânturi ale propriei realități care, inițial, fiind o realitate exterioară, devine interioară prin intermediul filtrării personale și a transpunerii obiectivului în subiectiv. Totodată, acest volum devine premisă pentru celelalte, fiind cel mai complex în ceea ce privește temele și simbolurile poetice, pe care autoarea le va relua ulterior, transformându-le. Vorbim, astfel, despre o deconstrucție interioară, la nivelul propriilor toposuri poetice, realizată prin intermediul vârstelor. Deși considerată de Alexandru Piru ca
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
efecte constructive: "Adormi,/ Nu te speria,/ Pletele noastre vecine/ Răsfirate în iarbă/ Au început să prindă rădăcini". (Adorm, adormi) Amprentă a neomodernismului, cuvântul capătă la Ana Blandiana valențe speciale. Astfel, el este cel care ajută la deconstrucția ca reconstrucție, susținând premisa criticii deconstructiviste a textului. Căpătând semnificații doar în interiorul textului, scos din context el pierzându-și substanța, cuvântul, îmbărcat în primele volume într-o haină ca o umbră, capătă consistență și concretețe, în ultimele volume. În altă ordine de idei, deși
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
cu peisaje în care, din anumite unghiuri, se descoperă figuri de sfinți" (Autoportret cu palimpsest), i-am cercetat poetica dintr-un unghi diferit, pe care îl considerăm corect, fiind susținut parțial de alte încercări anterioare, de cercetare a operei sale. Premisa deconstrucției canonice pornește de la studiile Ioanei Em. Petrescu, care încearcă o atribuire a conceptului de deconstructivism primei etape a postmodernismului, pe care aceasta o identifică neomodernismului. Neomodernismul, care are în centru Generația '60, curent de tranziție, totodată, între două paradigme
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
oferi elementele de construire a unui canon individual. Demersul stilistic pe care ni-l propunem în analiza creațiilor Anei Blandiana și a Ilenei Mălăncioiu are în vedere existența unei biografii interioare a poeticii acestora, similară prin teme, motive, realități create. Premisa de la care pornim are în vedere elementele poeticii deconstrucției, care presupun, așa cum am stabilit în capitolele anterioare, o reconstrucție interioară a unei realități exterioare, printr-o reconsiderare a unor toposuri prestabilite și o pliere a acestora pe biografia eului creator
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
poezie, nu conduce doar la "folosirea persoanei I mod gramatical de autentificare a poeziei ci și la prezența fizică a artistei, în poezie, ca în arta coregrafică"169. Un astfel de sacrificiu al propriei ființe, pe altarul creației, având ca premisă implicarea propriei biografii, se realizează chiar din primul volum, Pasărea tăiată, 1967, ale cărui versuri "trădează o maturitate stilistică și o viziune surprinzător de personală: e o poezie a tainelor simple ale lumii, percepute în concretețea lor nudă, cu spaimă
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
încă mai visez o zi în care/ Din cimitiru-acesta mai vesel decât este/ Un om va ieși-ncet cu crucea sa-n spinare." (Cimitirul vesel) Permanentele deconstrucții și reconstrucții pe care Ileana Mălăncioiu le realizează în interiorul poeticii sale au ca premisă demolarea continuă a oricăror certitudini, de aparență sau de esență. Luarea în râs a morții sau acceptarea ei, pusă în legătură cu simbolul binecunoscutului cimitir vesel de la Săpânța, se suspendă brusc atunci când autoarea pare să își amintească de rolul tragic al omului
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
carte, le-au sărit în ajutor de câte ori i-au simțit periclitați"238. Din păcate, însă, aceste semne timide de dezgheț nu vor avea viață lungă, întrucât "insurecția anticomunistă din Ungaria, a cărei înăbușire Bucureștiul a sprijinit-o prompt, a creat premisele revenirii la îngheț, ceea ce s-a și întâmplat chiar dacă nu brusc. Anul 1957 nu schimbă prea multe, dar 1958, 1959, 1960 reintroduc în România represiunea politică pe scară mare, cu arestări și procese ale intelectualilor, soldate cu ani mulți de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
sine confundarea a două tipuri de contexte: ideologic și estetic, dacă avem în vedere faptul că aproape fiecare volum cuprinde strigătul disperat al neputinței de a evada, nici măcar prin artă, din gratiile unei societăți totalitare. Îndrăznim chiar să afirmăm că premisa alterității alientate postomoderne, provocată de lipsa capcității raportare și de comunicare corectă cu celălalt, o constituie chiar această lungă și aridă perioadă, marcată de ideologia comunistă. Deși studiul de față nu își propune drept obiectiv principal o analiză exclusivă și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
specifică întregii Generații șaizeciste. Am încercat, pe parcursul studiului nostru, să prezentăm o problemă de mare importanță, atât pentru modernitate, cât și pentru postmodernitate, și anume ideea de deconstrucție, văzută ca reconstrucție a unei noi realități specifice artistului. Am avut ca premisă realitatea sumbră care i-a găzduit pe șaizeciști, marcată de revoluții culturale, cărora intelectualii încercau să le reziste prin toate formele posibile. Problema apare, însă, atunci când contextul ideologic generează o criză identitară care, la rândul său, dă naștere unei crize
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
A rămâne tu însuți, indiferent de consecințe. A.-I. P.: Dar Poezia? A.B.: Încăpățânarea și iluzia că poți să spui ceea ce știi că este de nespus. [ANEXA 2] Note biografice Traiectoria extrem de interesantă a liricii Anei Blandiana are ca premisă biografia acesteia 506, care a fost supusă unei tulburate istorii. Debutul său literar este cenzurat de vitregiile ideologiei politice a momentului, urmând ca anii care continuă să stea sub același stigmat pentru aceasta: "Încă dinainte de a fi studentă, debutează cu
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
de acum Înainte se va putea vorbi despre o realitate a literaturii, literară - literală va spune Gleize - a fiecărui act literar, din momentul În care, pentru literatură, realitatea ultimă/concretă nu poate fi decît literală. Abia de acum, de la această premisă a unor realități dacă nu paralele cel puțin diferite, concurente, putem vorbi despre tendințele literaturii moderne, despre cearta postmodernismului cu modernismul, despre recursul la imagine ca Îndeplinire a promisiunii de reprezentare de la care literatura a abdicat. De acum, fiecare domeniu
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
obiecție pe care autorul n-o preîntîmpină, dacă scriitorii zilelor noastre nu mai au nevoie de ea? Cum pot eu Înțelege de ce se scrie astăzi, cum se scrie astăzi, cu instrumentele de investigație a unei literaturi ce pornea de la alte premise? Lucrurile nu stau atît de tranșant precum le-am prezentat. Volumul profesorului de literatură franceză la Sorbona și la Columbia University, În rigoarea lui structurală dublată de didacticism dar și de ironie, disponibilitate la dialog, s-ar părea că nu
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
estetul, concentrat asupra scriiturii, rămîne blocat Într-o Întrecere abstractă, cu propriile limite de expresie sau cu cele ale limbajului. Nu e vorba despre cîștigarea nici unui concurs autist, crede el, soldat fidel al misionarismului. Apoi, continuă, biografismul care pornește de la premisa ireductibilității individuale a omului uită că “il est faux de prétendre que les êtres humains sont uniques, qu’ils portent en eux une singularité irremplașable [...] En somme, l’idée d’unicité de la personne humaine n’est qu’une pompeuse absurdité
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
inechitabil, căci, a priori, instanța care supraveghează se definește prin „depersonalizare”, în vreme ce instanța supravegheată este redusă la o sumă de informații strict „personale”. Când nu e vorba de spionaj economic sau strategic, ci de supraveghere politică interpersonală, „supraveghetorul” pleacă de la premisa potrivit căreia îndeplinirea corectă a misiunii sale constă în culegerea unui maximum de informații individualizate, indiferent de veridicitatea sau de importanța lor. De selectarea și de interpretarea acestora se va ocupa mai târziu o a treia instanță, de obicei plasată
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]