9,038 matches
-
And well are worth the want that you have wanted. CORDELIA: Time shall unfold what plighted cunning hides, Who covers faults, at last shame them derides. Well may you prosper. FRANCE: Come, my fair Cordelia. Exit France and Cordelia. Zei! Straniu-i ca-n disprețul rece-al lor S-aprinse-iubirea-mi tot mai arzător. Fiica ta, rege, mie hărăzita, fără zestre, Regina noastră,a dulcii Franțe este. Toți ducii-apoasei țări nu pot lua Neprețuita, scumpă față de la Francia. Cordelia, desi răi, tu bun
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
trecut. Intrigi, deșertăciune, trădare, si toate dezordinile ruinătoare ne urmăresc tulburîndu-ne pînă la mormînt. Găsește-l pe ticălosul ăla, Edmund, n-ai să pierzi nimic, fă-o cu toata grijă. Și nobilul și credinciosul Kent surghiunit; vină lui cinstea. E straniu. (Iese) EDMUND: Asta-i extraordinară nerozie a lumii, ca atunci cînd norocul nostru-i bolnav adesea printr-un exces al propriei noastre purtări noi facem vinovați de dezastrele noastre soarele, luna și stelele, ca și cum am fi ticăloși de nevoie, proști
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
ca-ntreg regatul Să-l știe bine; iar pămîntul meu, Loial și bun copil, mă străduiesc Să poți să-l stăpînești. (Intra Cornwall, Regan și suita) CORNWALL: Cum e, prieten scump? De cînd venii Și pot să spun: acum, prind stranii vești. REGAN: De-s astfel, orice-osîndă nu-i prea grea Spre-a-l bate pe făptaș. Ce faci, milord? GLOUCESTER: Bătrîna-mi inima s-a rupt, s-a rupt. REGAN: Ce, finul tatei ți-a voit viața? Cel cărui tata-i
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
rîs. Deci, bun venit, Tu aer insubstanțial ce-mbrățișez! Nenorocitul ce-ai suflat în ce-i mai rau Nimic dator furtunii-ți e. (Intra Gloucester, condus de un bătrîn) Dar cine vine? Tata, ca cerșetor dus? Lume, lume, -o, lume! Stranii schimbări de nu ne-ar face să te-urîm, Viața n-ar ceda vîrstei. BĂTRÎNUL: Bun stăpîn, Ți-am fost vechil, tatălui vost vechil, Acesti optzeci de ani. GLOUCESTER: Du-te, mă lasă, bun prieten, mergi, Mila-ți nu-mi poate
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
este privilegiatul care-și consumă surplusul de energie prin cunoaștere (precum la Dante), ci martorul neputincios al dezastrului dezrădăcinării unui neam. Acest vast tablou simbolic se adumbrește în structura complexă a ciclului de poeme Titanic, în care combină original și straniu imaginea marelui vas scufundat în 1912, devenit aproape firesc semn al unei civilizații îndreptându-se inconștientă spre neantul disoluției valorilor sale, cu cea a lui Robinson, supraviețuitorul, nimerit însă nu în paradisul insular, ci în infernul orașelor. Expresia poetică se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
judecăm Roma după criteriile de astăzi, descoperim un defect uriaș: Roma nu și-a adaptat niciodată în mod adecvat instituțiile sale de guvernămînt popular la creșterea imensă a numărului de cetățeni și la marile distanțe geografice de Roma. În mod straniu, din punctul nostru de vedere actual, adunările la care cetățenii romani aveau dreptul să participe și-au continuat întrunirile, ca și înainte, în orașul Roma în Forumul ale cărui ruine turiștii le pot vedea și astăzi. Însă pentru majoritatea cetățenilor
Despre democraţie by Robert A. Dahl [Corola-publishinghouse/Science/1397_a_2639]
-
-și țină pliscul. Nu-i așa că-i extraordinar? Chiar dacă, deocamdată, nu ne poate spune cu exactitate data la care se va Întîmpla acest lucru... — Domnule Kovitz! O fată la vreo douăzeci de ani, cu cizme verzi și o haină foarte stranie, făcută dintr-un material cam ca folia alimentară, se apropie de noi timidă. SÎnt de la Fashion Student Gazette. — Voiam doar să vă zic că sînt o mare fană a dumneavoastră. De fapt, și eu și toate colegele mele de la Central
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
cu „moda nu e sănătoasă“. Dar adevărul e că am cam Început să transpir cu atîtea straturi de haine pe mine, așa că, fără prea mare tragere de inimă, mă decojesc de pene și-mi scot haina. Se lasă o tăcere stranie. O clipă, nu știu ce-are Venetia de se uită țintă la pieptul meu. Apoi Îmi pică fisa și mi se ridică stomacul În gît. Am pe mine tricoul lui Danny. Mă uit În jos și Îl văd, limpede ca
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
Îi e un coif lăcuit, chipul palid și Întins la maximum. Ceea ce nu mă miră deloc. CÎnd lucram la Barneys, În New York, vedeam femei ca Elinor În fiecare zi. Însă aici arată... ei bine, nu există alt cuvînt mai potrivit. Straniu. Buzele i se mișcă un milimetru, și Îmi dau seama că ăsta e salutul ei. — Bună, Elinor. Nu mă deranjez să-i zîmbesc. O să creadă că mi-am făcut și eu Botox. — Bine ai venit la Londra. — Londra e atît
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
fată. E o fetiță cu buze răsfrînte, ca niște petale, și un smoc de păr brunet și mîini strînse În pumnișori sus, la urechi. Asta e ființișoara care s-a aflat În pîntecul meu, În tot acest timp. Și e straniu, dar În clipa În care am zărit-o, pur și simplu m-am gîndit: Tu erai. Sigur că da. Acum, se odihnește Într-un pătuț de plastic lîngă patul meu, Într-un costumaș splendid alb Baby Dior. (Am vrut să
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
și două cutii de pălării. — Bine, răspund, cu ochii la alt tip care-mi duce portfardul. E ciudat, nu? Destul de ciudat. Își pune un braț În jurul meu, iar eu mă cuibăresc la pieptul lui. Noaptea trecută a fost și mai stranie, cu toată mobila strînsă În dubă și apartamentul mare și gol plin cu cutii. Pe la ora patru dimineața, Minnie n-avea deloc chef să doarmă, așa că i-am Învîrtit cheița jucăriei muzicale cu cîntecul de leagăn de Brahms și am
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
rime rare: „atinse” / „inse”, „doar ce” / „întoarce”, „pentru a-l” / „cal”, „scumpe” / „arumpe”, „deschise” / „ori se”. Poveștile reciclează legende, basme și anecdote autohtone, dar și străine (Goethe, Adelbert von Chamisso, Uhland, François Copée, Frații Grimm ș.a.). Prin încărcătura simbolică, inserția straniului și prin muzicalitate, legenda Cerbul anunță baladescul poeților din Cercul Literar de la Sibiu. Volumul Vestiri și versurile postume, alături de traduceri, anunțau o personalitate complexă și novatoare. SCRIERI: Povești în versuri, București, [1925]; Prichindel. Chipuri și priveliști. Întâmplări și istorisiri, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286268_a_287597]
-
adesea înfățișați cu capete enorme, adeseori cu mai multe fețe; în același mod, zeitățile demonstrează capacitatea lor prin intermediul numărului. Sacrificiul suprem era fie arderea omului într-o colivie de salcie, la celți, fie sacrificiul în lupta din arenă, fie în stranii hibride în care animalele posedă elemente umane ori în care oamenii au coarne sau mâini similare cu ale animalelor. Există o importanță politică diferită a mâinii drepte (un baston ținut în mâna dreaptă este simbol distinctiv al autorității, jurămintele și
CETIRE ÎN PALMĂ by Noemi BOMHER () [Corola-publishinghouse/Science/100963_a_102255]
-
mecanic (natural) și cultural (artificial) o anumită reacție simbolică din partea visătorului. Cel care transmite și acela care recepționează se află acuma într-un spațiu închis, acela al cuvintelor tipărite, pe o hârtie; acum vede și aude interior simultan o priveliște stranie și înțelege cuvinte înscrise pe partea de sus, în stânga unui tablou: „Taci și fii cuminte, fetița babei, zise bătrâna ridicând asupra ei arătătorul de la mâna dreaptă. Fetița afirmă: „fel și chip și am un vis, care-mi mănâncă sănătatea”. - liniile
CETIRE ÎN PALMĂ by Noemi BOMHER () [Corola-publishinghouse/Science/100963_a_102255]
-
șomajul și inechitatea. Dacă toți acești parametri au scăzut semnificativ în comparație cu perioada anterioară, atunci, fără îndoială, țara în cauză a cunoscut o perioadă a dezvoltării sale. Dacă însă una sau două dintre aceste probleme centrale s-au înrăutățit, ar fi straniu să vorbim de dezvoltare, chiar dacă Produsul Intern Brut raportat la un locuitor s-a dublat.” [Seers, 1969, p.3]. Michael Todaro susține că dezvoltarea economică este un proces multidimensional, care implică acoperirea nevoilor fundamentale ale oamenilor, crearea de condiții care
ANALIZA STATISTIC? A DEZVOLT?RII REGIONALE ?N ROM?NIA by Buruian? Andreea - Iulia () [Corola-publishinghouse/Science/83118_a_84443]
-
de a da relief aparte sutelor de figuri antrenate în magma efervescentă a narațiunii: reprezentanți ai autorităților, surghiuniți de cele mai diverse soiuri, siberieni get-buget ori coloniști de toate națiile, mai fiecare cu o „poveste” a sa, tragică sau grotescă, stranie sau absurdă. În sfârșit, stă într-un progres notabil al proceedelor narative și descriptive - memorabile sunt descrierea Obiului revărsat, a tărâmului arctic cu aurora sa boreală, a taigalei, adevărat poem în proză -, în mânuirea dialogului, în folosirea altor registre, precum
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289921_a_291250]
-
În zugrăvirea aglomerărilor umane siberiene, a coloniilor de surghiuniți, a societății locale, Stere pune ceva din darul lui Gogol de a defini prin câteva trăsături un tip abia întâlnit. Iar aici perindarea de oameni este enormă. Un sentiment imens de straniu cuprinde pe cititorul european în fața unei societăți pierdute în solitudine, mimând însă viața occidentală, având bibiotecă și lachei. [...] Tot ce privește viața aglomerărilor primitive, cu enigmatica lor orânduială instinctuală este de o mare poezie sociologică. Când însă e vorba de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289921_a_291250]
-
când, de fapt, contrariază. Personajul După ce Fluxul conștiinței a pulverizat personajele în cuvinte, frânturi de gând, gesturi reflexe și meditații livrești, literatura Desperado readuce eroul în povestire. Autorul imaginează pe cineva anume. Nu contează că acel cineva are o comportare stranie, un trecut nemărturisibil, gânduri așa de încâlcite că nimeni în text sau în afara lui nu le poate ordona. Tragic sau hilar, mai mult sau mai puțin activ, eroul bizar e foarte viu și cu atât mai captivant cu cât rămâne
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
e moșia nesfârșită a "mortalității". Minute, veacuri, sentimente, ființe sunt toate "țărână". Acest cuvânt se repetă obsedant în toate capitolele. Își zice Faust (diavolul e la fel de obsedant ca țărâna, semnul omului pieritor), îl cunoaște pe Mirabilis, "și astfel a început straniul meu destin". Mirabilis îl inițiază în "acea veche credință", și anume că Dumnezeu a creat Moartea iar lumea e predestinată Răului. Păcatul se moștenește din generație în generație, condiția umană e mortalitatea. Cum spune Mirabilis, Noi botezăm în numele Tatălui neștiut
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
retragem. Destinul strivește personajele lui Orwell. Eroii lui Huxley nu simt că ar fi pierdut ceva din umanitatea lor (v. Marx, Lenina, Linda). Huxley nu transformă istoria în joc de domino, dar își retrage participarea afectivă. Ne descoperim în situația stranie de a simpatiza un personaj pe care autorul l-a părăsit. Se atașează Huxley de Marx, John, Mustapha Mond? La fel de greu de spus ca și în cazul eroilor lui Ackroyd, Barnes sau Burgess. Undeva în drumul povestirii eroul e abandonat
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
am avut un mic atac. Fusesem la Atena și Viena, iar apoi imedita în Zimbabwe, care e extrem de departe, și de acolo cred că mi s-a tras. M-am trezit dimineața că nu-mi pot mișca brațul. O paralizie stranie. Am chemat un prieten: Cred că am avut un atac". Asta a zis și doctorul după aceea. N-a fost mare lucru, însă destul ca să mă sperie. Acum mă gândesc tot timpul la moarte. Brațul drept e brațul morții. Nici măcar
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
tandră cu această autoare țepoasă și totuși infinit de umană: Uneori mă simt un dinozaur. Tehnologia asta nouă. Nu demult am discutat pe internet, pentru Barnes&Noble, și au sunat de peste tot Australia, Canada, Franța. Discuții banale și agreabile, dar stranii pentru mine. Nu păreau reale. La vârsta mea n-o să încep să scriu la computer deși s-ar putea să învăț să lucrez cu e-mail-ul, e fascinant. Scriitoarea care a diagnosticat viața contemporană în absolut toate romanele ei, pe toate
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
roman "stil liber indirect" (Consciousness and the Novel, Penguin Books, 2002). Ceea ce fac el este să topească monolgul interior într-un creuzet cu narațiune obiectivă, ceea ce duce la un amestec de procedee incompatibile în fond. Ca urmare a acestui mod straniu de a gândi de parcă s-ar întâmpla la persoana a treia, dar fiind de fapt vorba de monolog la persoana întâia cartea se axează și atrage mai degrabă prin cum spune, decât prin ce povestește. La fel ca trilogia de
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
visat oare această scenă ireală, Pădurea de o sută de acri unde până și bufnița clipea Iar măgarul vorbea? Unde sunt în patul meu Curat, dar plutim cu toții, cu brațele împletite, Deasupra ei? Tata merge înaintea Mea, ca o specie stranie, aproape Dispărută, și cu spaimă trec câmpul În urma lui, către moarte. La capătul fiecărui volum al lui Szirtes se ivește aceeași întrebare: Unde alegem să trăim? Acasă (deși, de fapt, poetul se află altundeva)? În suflet? În trup? Cele două
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
există acest regret, și el nu e deloc o taină. Am scris cartea aceea într-un moment de chin sufletesc, și presupun că starea mea de spirit s-a strecurat în text, însă intenția mea a fost să reconstitui figura stranie a Doctorului Dee; de când eram student m-a interesat necromanția. Este una din figurile pe care le am mereu în minte. Mi-am dorit să redau viață Londrei acelor vremi. În ce privește sensul ascuns, generat de starea mea de spirit, acela
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]