9,474 matches
-
rol va fi favorizat de inocența Evei, care asemenea copiilor este dispusă să creadă orice i se spune cu un anume ton, într-un dialog aparent firesc și limpede. * Un astfel de dialog este prilejuit de apariția în scenă a șarpelui, "mai șiret decît toate fiarele cîmpului pe care le făcuse Domnul Dumnezeu" [Facerea, 3:1]. Existența acestuia, anterioară celor două personaje umane, simboliza conform mitului biblic prezența întrupată a răului în lume. Diavolul, Satan(a) sau Lucifer înaltul înger căzut
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
biblic prezența întrupată a răului în lume. Diavolul, Satan(a) sau Lucifer înaltul înger căzut își ascundea chipul sub o formă mincinoasă; căci, o minciună implicită poate fi descoperită în această mascare de identitate, știut fiind faptul că în esență șarpele era asociat cu simbolul înțelepciunii 12. Șiretenia diavolului poate fi identificată cu cea dintîi prezență a răului, înșelăciunii, păcatului și minciunii în spațiul edenic. Această primă și diavolească viclenie a înșela implicit fără să minți explicit constituie un exemplu de
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
un păcat ușor, în vreme ce minciuna este un păcat de moarte" [Kovalewski, 1996:147]. Ne confruntăm, așadar, încă din stadiul semiozei primordiale cu diferite forme și grade ale păcatului și implicit ale minciunii. 1.3.2. Îndoiala, germene al minciunii Dialogul șarpelui (ca întruchipare mincinoasă a "răului mincinos") cu femeia (ca întruchipare a ființei slabe, inocente, sincere și, prin aceasta, predispusă la înșelăciune) este cît se poate de relevant pentru înțelegerea modului CUM A AVUT LOC activarea minciunii: Oare a zis Dumnezeu
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ființei slabe, inocente, sincere și, prin aceasta, predispusă la înșelăciune) este cît se poate de relevant pentru înțelegerea modului CUM A AVUT LOC activarea minciunii: Oare a zis Dumnezeu cu adevărat: "Să nu mîncați din toți pomii din grădină"?" întreabă șarpele pe Eva. Îndoiala strecurată prin această interogație reprezintă cea dintîi formă voalată, ce-i drept a păcatului (și, de aici, a minciunii). Căci, fără a fi cu adevărat o falsificare, întrebarea poate fi o insinuare a ei. Un exercițiu de
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
în continuarea scenariului biblic. Puterea de ocultare a limbajului simbolic, dublată de "dialectica șireteniei" (reservatio mentalis), este utilizată de Satan pentru a ascunde: • semnificația adevăratei morți a omului moartea spirituală pe care ruperea de Dumnezeu o presupune, semnificație infirmată de șarpe printr-o "nevinovată" și aparent adevărată constatare: Atunci șarpele a zis către femeie: "Nu, nu veți muri!"" [Facerea, 3:4]; • consecințele pe care cunoașterea binelui amestecat cu răul, cunoaștere încă nepotrivită pentru stadiul de evoluție a primilor oameni, sînt puse
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
simbolic, dublată de "dialectica șireteniei" (reservatio mentalis), este utilizată de Satan pentru a ascunde: • semnificația adevăratei morți a omului moartea spirituală pe care ruperea de Dumnezeu o presupune, semnificație infirmată de șarpe printr-o "nevinovată" și aparent adevărată constatare: Atunci șarpele a zis către femeie: "Nu, nu veți muri!"" [Facerea, 3:4]; • consecințele pe care cunoașterea binelui amestecat cu răul, cunoaștere încă nepotrivită pentru stadiul de evoluție a primilor oameni, sînt puse sub semnul îndoielii prin comentariul imediat următor al lui
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
comentariul imediat următor al lui Satan: "Dar Dumnezeu știe că în ziua în care veți mînca din el, vi se vor deschide ochii și veți fi ca Dumnezeu, cunoscînd binele și răul" [Facerea, 3:5]. Tocmai în tactica pe care șarpele o utilizează avem cel dintîi exemplu al pericolului pe care amestecul dintre bine și rău îl presupune. Satan trișează amestecînd adevărul cu minciuna și transformînd acest "amestec" într-un instrument de putere pus în slujba exclusivă a răului: este instrumentul
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
un instrument de putere pus în slujba exclusivă a răului: este instrumentul "falșilor dascăli", care știu că un adevăr poate ucide un om mai ușor decît o minciună. Exact acest lucru s-a întîmplat de fapt și cu protopărinții. De la șarpe ei au aflat că nu vor muri, așa cum ar fi trebuit să se întîmple potrivit predicției divine. Într-adevăr, în urma păcatului făptuit omul nu va muri în sensul propriu al cuvîntului. El va trăi ca pămîntean hărăzit să ignore în ce măsură
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
purta atît încărcătura adevărului, cît și pe aceea a minciunii. În consens cu logica lui "și/și", am descoperi astfel faptul că există momente în care în lume predomină "binele adevărului", cum s-a întîmplat în Eden pînă la apariția șarpelui, sau primează "răul minciunii", cum s-a petrecut ulterior căderii în păcat. Altfel spus, libertatea binelui este ontologic cuplată cu aceea a răului, binele însuși permițînd (nu fără de culpabilizare) facerea răului în libertatate. Singurul lucru care profilactic i s-a
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
învinovățirea celuilalt: "Zis-a Adam: Femeia care mi-ai dat-o să fie cu mine, aceea mi-a dat din pom și am mîncat". Și a zis Domnul Dumnezeu către femeie: "Pentru ce ai făcut aceasta?" Iar femeia a zis: "Șarpele m-a amăgit și eu am mîncat" [Facerea, 3:12,13]; clasicul lanț al slăbiciunilor și circumstanțelor atenuante se desfășoară în acest context; pedepsirea este actul din urmă prin care judecătorul suprem decide gravitatea faptelor celor direct implicați și rostește
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
decide gravitatea faptelor celor direct implicați și rostește sentința-blestem pentru fiecare în parte: "... blestemat să fii între toate animalele și între toate fiarele cîmpului; pe pîntece să te tîrăști și țărînă să mănînci toate zilele vieții tale!", îi hărăzește Dumnezeu șarpelui; femeii îi spune: Voi înmulți mereu necazurile tale, mai ales în vremea sarcinii tale; în dureri vei naște copiii; atrasă vei fi de către bărbatul tău și el te va stăpîni" [Facerea, 3:16]; iar lui Adam i-a zis: "...blestemat
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
parte, plăcerea va deveni durere a nașterii, dorința de posesie se va transforma în resemnarea de a fi posedată, dorința de putere se va perverti în dominația ei de către bărbat. Pe de altă parte, relația de "cooperare" a femeii cu șarpele va deveni în context mundan una de agresiune reciprocă, așa cum rezultă din blestemul adresat aceluia care și-a "împrumutat" chipul lui Satan: "Dușmănie voi pune între tine și între femeie, între sămînța ta și sămînța ei; aceasta îți va zdrobi
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
și răului" [Facerea, 2:9] el nu a fost asociat cu nici o interdicție în mod anume formulată (cum s-a întîmplat în cazul pomului cunoașterii); o anume ambiguitate însoțește interdicția divină, avînd în vedere mărturisirea pe care Eva o face șarpelui: Numai din rodul pomului din mijlocul raiului ne-a zis Dumnezeu: "Să nu mîncați din el... " [Facerea, 3:3]; or, în mijlocul raiului se aflau atît pomul vieții, cît și cel al cunoașterii binelui și răului; se pare că o predeterminare
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
și cei care, dorind să vină la Dumnezeu, prin restabilirea ordinii valorilor, se văd obligați să renunțe luînd-o pe acest drum la averi, plăceri și onoruri, fie ele și îndreptățite... " [1993:156]. Într-un anume fel, prin blestemul aruncat asupra șarpelui, asupra femeii și a bărbatului, Dumnezeu l-a instaurat pe stăpînitorul tuturor relelor, pe Satan, ca prinț al lumii, pînă la înfrîngerea definitivă asupra lui, cînd o "Mare Întoarcere" urmează să se întîmple: întoarcerea la adevărurile esențiale ale lui Dumnezeu
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
cu jertfirea); 2) interdicția (eroului i se specifică o poruncă interdictivă) se regăsește în imperativul adresat omului de a nu mînca din fructul cunoașterii; 3) iscodirea (un răufăcător încearcă să afle cum stau lucrurile) echivalează cu intrarea în scenă a șarpelui; 4) divulgarea (răufăcătorul obține informații cu privire la victimele sale) se realizează prin dialogul dintre șarpe și Eva; 5) vicleșugul (răufăcătorul încearcă să-și înșele victima pentru a o stăpîni) este utilizat de șarpe, care ia chipul celui mai înțelept dintre animale
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
imperativul adresat omului de a nu mînca din fructul cunoașterii; 3) iscodirea (un răufăcător încearcă să afle cum stau lucrurile) echivalează cu intrarea în scenă a șarpelui; 4) divulgarea (răufăcătorul obține informații cu privire la victimele sale) se realizează prin dialogul dintre șarpe și Eva; 5) vicleșugul (răufăcătorul încearcă să-și înșele victima pentru a o stăpîni) este utilizat de șarpe, care ia chipul celui mai înțelept dintre animale; 6) complicitatea (victima se lasă înșelată, ajutîndu-și fără să vrea dușmanul) vizează plecarea urechii
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
stau lucrurile) echivalează cu intrarea în scenă a șarpelui; 4) divulgarea (răufăcătorul obține informații cu privire la victimele sale) se realizează prin dialogul dintre șarpe și Eva; 5) vicleșugul (răufăcătorul încearcă să-și înșele victima pentru a o stăpîni) este utilizat de șarpe, care ia chipul celui mai înțelept dintre animale; 6) complicitatea (victima se lasă înșelată, ajutîndu-și fără să vrea dușmanul) vizează plecarea urechii de către Adam și Eva la îndemnurile aparent justificate ale lui Satan; 7) încălcarea (interdicția este nerespectată)17 se
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
arhetipal al înșelăciunii (avînd ca formă particulară minciuna) și toate consecințele sale ulterioare sînt cuprinse în acest moment-cheie al povestirii; 8) prejudicierea (răufăcătorul face un rău care aduce o pagubă unuia dintre actorii povestirii) vizează toate urmările pe care intriga șarpelui le va avea asupra destinului omului, care, în cele din urmă, își va pierde demnitatea de ființă edenică; 8a) lipsa (unuia/unora dintre personaje îi/le lipsește ceva) este percepută de Adam și Eva ca o stare de insatisfacție determinată
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
un la fel de cunoscut adagiu: "Perseverare diabolicum est". O dată mai mult, amintirea păcatului originar este actualizată cu acest prilej; căci, poate Dumnezeu ar fi trecut cu vederea cel dintîi păcat al cuplului uman acela de a fi plecat urechea la insinuările șarpelui și la îndoiala sugerată de acesta cu privire la intențiile Creatorului dacă omul nu ar fi persistat în greșeală și nu ar fi mușcat din mărul cunoașterii binelui și răului, a adevărului și a minciunii. Faptul că descendenții perechii primordiale au început
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
pe de o parte, transferul pe verticala istoriei, adaosurile sau pierderile de sens de la o generație la alta, pe de altă parte. 12 Ne amintim cuvintele lui Iisus adresate inimii și minții omenești: "Fiți nevinovați ca porumbeii și înțelepți ca șerpii". 13 Tentația de a interpreta în termeni "păcătoși" textul biblic este favorizată, printre altele, de existența unei capcane care îl pîndește deopotrivă pe înțeleptul erudit cum a fost, bunăoară, Origene sau pe lectorul de rînd: capcana "înnecării în marea Scripturii
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
său însă nu se lăsa cu una cu două, ci, arătând împăratului dâra de sânge ce lăsase pe pământ rana ce făcuse hoțului, îi spuse că se duse să-l caute și să-l aducă împăratului chiar din gaură de șarpe. Și chiar de a doua zi vorbi cu frații lui ca să meargă împreună pe urma hoțului și să-l prinză." (Prâslea cel voinic și merele de aur) (d) "Și, deși eram încredințat că, în cele din urmă, biruința va cumpăni
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
ilustreze diferența: enunțiativ neexclamativ enunțiativ exclamativ interogativ neexclamativ interogativ exclamativ. Testul nr. 3 Se dă textul: ,,Le-am arătat oamenilor mari capodopera mea și i-am întrebat dacă desenul acesta îi sperie. Desenul meu nu înfățișa o pălărie. Înfățișa un șarpe boa care mistuia un elefant. Am desenat atunci șarpele boa pe dinăuntru, pentru ca astfel să poată pricepe și oamenii mari. Oamenii mari nu pricep singuri nimic, niciodată, și e obositor pentru copii să le dea întruna lămuriri peste lămuriri." (Micul
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
exclamativ. Testul nr. 3 Se dă textul: ,,Le-am arătat oamenilor mari capodopera mea și i-am întrebat dacă desenul acesta îi sperie. Desenul meu nu înfățișa o pălărie. Înfățișa un șarpe boa care mistuia un elefant. Am desenat atunci șarpele boa pe dinăuntru, pentru ca astfel să poată pricepe și oamenii mari. Oamenii mari nu pricep singuri nimic, niciodată, și e obositor pentru copii să le dea întruna lămuriri peste lămuriri." (Micul prinț, Antoine de Saint-Exupéry) Cerințe: (a) Precizați numărul de
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
restanțe, rețete, riscuri, roiuri, roluri, salturi, sate, sărbători, săruri, sărituri, sectanți, secte, semnale, sentimente, serbări, serii, servicii, sisteme, sosuri, specialiști, specialități, specializări, specii, state, strategii, straturi, structuri, studenți, studii, stupi, subansambluri, subspecii, sudori, suduri, supraveghetori, surse, șanse, șanțuri, școlari, șefi, șerpi, șiruri, șuruburi, tipare, tipărituri, tipuri, tovarăși, trupe, trupuri, truse, turme, țărani, țări, țărmuri, țepe, țesături, țesuturi, ținte, unități, uniuni, urcușuri, urmași, urme, urne, uscăciuni, vaccinuri, valențe, valori, viețuitori, vocații, voci, vopsele, vorbe, zale, zâmbete, zei, zile, zodii etc. Analog, putem
Introducere în măsurarea diversității Teorie și aplicații by Ion PURCARU () [Corola-publishinghouse/Science/231_a_213]
-
jefui împreună pe fii Răsări- tului. Edom și Moab vor fi prada mîniilor lor și fiii lui Amon le vor fi supuși. 14,28 Nu te bucura țara filistenilor că s-a frînt toiagul care te lovea! Căci din rădăcina șarpelui va ieși un basilic, și rodul lui va fi un balaur zburător”. Textul dovedește că are adăugiri făcute chiar în secolul l î.e.n. unde pomenește de Galileea Neamuri- lor, amestecate cu informații despre vremuri de mult apuse cînd ivriții ba
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83085_a_84410]