10,662 matches
-
că e vorba doar despre... pantofi și haine frumoase? Pentru că, dacă asta e ceea ce crezi cu adevărat, atunci mi‑e teamă că te înșeli amarnic. Nu asta am vrut să... — E mult mai mult decât atât. Mult mai mult. Îmi desfac larg brațele, cu un gest emfatic. E vorba despre ajutorul pe care îl poți da celor din jur. Despre creativitate. Despre... Sunt întreruptă de un ciocănit în ușă, și Erin se ițește în deschizătura acesteia. — Scuze că te deranjez, Becky
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
în sută. apoi scandă din zece în zece metri. La cinci metri, remorcherul ezită, se balansă greoi deasupra furtunii de praf, deasupra lințoiului negru al planetei. ― Fixați platoul. Kane executa deja acțiunea cerută. Trenul de aterizaj ieși din burta astronavei ― desfăcându-se ca niște picioare de scafandru ― în căutarea unei prize cu roca încă invizibilă. ― Patru metri... uf! răsuflă Ripley. Ca un ecou la oftatul ei, un sunet mat, înăbușit, se auzi în Nostromo atunci când intră în contact cu solul. Vinciurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
lumina pasarelei dispăru brusc. Indicatoarele de presiune țipară un avertisment când șocul se repercută până-n terminațiile nervoase, electronice și interdependente ale lui Nostromo. În sala mașinilor, unda de șoc îi atinse pe Parker și Brett tocmai când se pregăteau să desfacă două sticle de bere. Niște tubulaturi întinse pe plafon explodară imediat. Trei panouri din compartimentul cubic de control luară foc, în timp ce o valvă de presiune hârâi și se topi. Lumina se stinse. Cei doi bâjbâiră în căutarea unor lanterne. Parker
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
sudura cu laser. Aceasta producea o rază relativ slabă. Dar acolo unde metalele se topiseră și scurseră în șiroaie incandescente, formând chiar o masă închegată deja, căldura era generată prin efect conductor. Cei doi bărbați munceau din greu, cu cămășile desfăcute pe pieptul asudat. Nu departe, Ripley se aplecă în fața unui perete și deschise un panou protector cu ajutorul unei chei speciale. Un agregat deosebit de complex, cu fire de toate culorile și forme geometrice minuscule fu astfel scos ia lumină. În interiorul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
tripodului central pe deschidere, un cablu subțire. Rulă un metru, doi, prinse celălalt capăt pe care-l înmână lui Kane. Acesta îl atașă la brida unității de propulsie. Pentru testare, Lambert trase cu toată puterea de cablu. Nodul ținea. ― Nu desface cablul sub nici un motiv, comandă cu severitate Dallas. Chiar dacă ai la îndemână munți de bijuterii. Mai verifică o dată funcționarea sistemului. Kane era un bun ofițer. Gravitația pe această planetă era mai mică decăt pe Pământ, dar destul de însemnată pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
preveni Dallas. Stai blând. O să fiu cuminte. Și oricum, pot să am grijă de propria persoană! Cu picioarele opri balansul. ― Foarte bine. Ține-ne la curent pe parcurs. ― Înțeles. Kane porni sistemul de coborâre. Cablul se derula încet, afundându-l. Desfăcu picioarele pentru a intra în contact cu peretele. Cu ghetele puse pe zidul vertical își asigura coborârea. Sigur că nu putea să cadă, aprinse lanterna și se uită în jos. Cercul luminos îi dezvălui metalul întunecat, pe o distanță de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ca o idee de delirium tremens smulsă din mintea unui bolnav, zămislindu-se deodată. Acela avea vag forma unei mâini cu degete lungi, încleștate în jurul palmei. Aducea mult cu o mână scheletică, nepunând la socoteală surplusul de falange. Ceva se desfăcea în centrul palmei, un fel de tub făcut dintr-o materie ațoasă. Sub baza palmei se afla înfășurat un mușchi. La extremitatea mușchiului, o formă, convexă, întunecată, avea aspectul dement al unui ochi. Ochiul, dacă era ochi și nu doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
producea la extremitate o rază intensă de lumină. Dallas reglă raza, subțiind-o și scurtând-o cât mai mult cu putință, fără a-i reduce din putere. Cu mare precauție, puse capătul razei la baza căștii lui Kane. Metalul se desfăcea. Încet, continuă mișcarea în jurul căștii și ajungând la cealaltă extremitate, tăie închizătoarea groasă care o fixa de scafandru. Casca se desfăcu în două bucăți. El și cu Ash le îndepărtară încet. Cu excepția unei lente pulsații, creatura nu dădea nici un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
fără a-i reduce din putere. Cu mare precauție, puse capătul razei la baza căștii lui Kane. Metalul se desfăcea. Încet, continuă mișcarea în jurul căștii și ajungând la cealaltă extremitate, tăie închizătoarea groasă care o fixa de scafandru. Casca se desfăcu în două bucăți. El și cu Ash le îndepărtară încet. Cu excepția unei lente pulsații, creatura nu dădea nici un alt semn de viață și nu reacționă la înlăturarea căștii și nici la expunerea la lumina neoanelor. Dallas ezită o secundă, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Deschise intercomul. ― Bună treabă ați făcut! Propulsia merge? ― Acum că am scăpat de praf, miaună ca Jones. În difuzor se auzi un troznet. Dallas se încruntă, incapabil să definească zgomotul. Apoi își dădu seama într-o străfulgerare că Parker probabil desfăcuse o bere fără să se obosească s-o țină mai departe de microfon. ― A fost ca o plimbare câmpenească, continuă cu mândrie inginerul. Când reglăm noi o problemă, așa rămâne! După această afirmație peremptorie urmă un gâlgâit. Canicula acestei zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
lesne decât în seama creaturii care se găsea în afara tuturor normelor admise. Ce tip ciudat, Ash, ăsta! Dar comportamentul lui nu era cel al unui ucigaș... ― Vreau doar să știu ce se întâmplă, încheie el cu disperare. Ofițerul științific își desfăcu mâinile și se uită îndelung la consola înainte de a răspunde. ― Nu știu despre ce vorbești. Și nu-mi pasă de insinuările dumitale. Creatura este o formă periculoasă de viață. Admirabilă în anumite privințe, desigur. De netăgăduit! Ca om de știință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
și el urechi electronice ultrasensibile fiindcă masa decapitată și extrem de robustă se întoarse în direcția glasului și avansă ca o păpușă mecanică spre Parker. Ridică detectorul și inginerul trase una, două, trei lovituri în umărul robotului... fără nici un efect. Acesta desfăcu brațele puternice și-l prinse pe Parker într-o îmbrățișare care în nici un caz nu era pătimașă. Ripley, între timp, revenindu-și, căută disperată un obiect până descoperi unul din tuburile electronice pe care încercaseră să le folosească împotriva creaturii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
istovi, apoi urmă o iluminare incandescentă când rafinăria se dezintegră. Două miliarde de tone de gaz și mașini se vaporizară în spațiu, eclipsând-o, apoi dispărând. Unda de șoc îmbrânci năpraznic naveta spațială. Când mica navă se stabiliză, Ripley își desfăcu chingile și se ridică. Nostromo și colegii săi încetaseră de a mai exista. Nu mai erau. Gândul acesta o bruscă și o izolă mai mult decât își imaginase. Îi era greu să accepte că nu mai trăiau ca niște componente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
străpunge trupul cu sabia. Pentru o zi el a fost un Don Quijote avant la lettre; dar un Don Quijote care nu rămîne Înlăuntrul iluziei sale și, trezindu-se, vede morile de vînt cu care s-a războit stînd batjocoritoare cu aripile desfăcute În vînt. Decăderea din iluzie aduce după sine decăderea din mister. Un Don Quijote internat Într-un ospiciu pentru a se vindeca de rătăciri și vedenii n-ar interesa decît medicul său. Și poate și mai rea, În cazul lui Aiax
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Dar el era slav și incult. Roman termină de mâncat. Scutură pe jos șervetul, ochește o ladă de vodcă și ia o sticlă. Se răzgândește, o pune la loc și scoate o cheie franceză din trusa de scule. Începe să desfacă o garnitură. Un jet puternic de apă îl împroașcă în față. — Ce dracu’-i asta? Claude și Clovis sunt amândoi membri ai asociației de pescari Anjou Carpe. De aceea, acum dau la crap, în Maine, lângă Podul Segré. Au lansete
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
face semn unui picolo să se prezintă cu o cutie de Coca Cola. În restaurant se lasă o liniște mormântală, anticipând sacrilegiul pe cale să se comită. În ușa bucătăriei s-a strâns tot personalul, în frunte cu maestrul bucătar. Lionel desface cutia, împroșcând toată masa cu lichid. Toarnă puțină Coca peste vinul din pahar și gustă combinația. Strâmbă din nas și mai toarnă puțină Coca. Mai gustă o dată. Satisfăcut, se întoarce spre Gustave și-i spune: — Abia acum e perfect. Mie
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
și varsă în ea restul din sticla de șampanie. I se adresează lui Robert: — Să ne mai aducă o sticlă de șampanie, dar să fie tot Moet, că nu-mi place să le amestec. Jean, chelner cu o îndelungată experiență, desface o nouă sticlă și-l întreabă din priviri pe Lionel dacă să o toarne direct în frapieră. Lionel dă din cap afirmativ, după care își bagă picioarele în frapieră. Pe fața lui se citește o ușurare profundă. Ca și pe
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
o jumătate de oră, soneria continuă să sune. Se aud și niște pumni zdraveni în ușă. Chiar și niște înjurături în mai multe limbi străine, necunoscute lui Lionel. Ignoră totul. Se întinde pe salteaua care e pusă direct pe podea. Desface o sticlă de șampanie și se bucură că a făcut câțiva oameni fericiți. E ora 16.30. Lucrurile s-au liniștit de tot, iar sticla de șampanie s-a golit de tot. Se aude un țârâit timid de sonerie. Lionel
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
de toate astea. Nu stai la o șampanie? — Când o să avem ce sărbători. — Duminică e ziua mea. — Vorbim duminică. Lionel o conduce până la ușă. Închide ușa în urma ei. Observă că n-a bifat ziua de joi în calendar. O bifează. Desface o sticlă de șampanie. Capitolul 6 în care apar oameni care l-au cunoscut pe Lionel, populația din Angers sare în apărarea lui, Sandu Mutălăul devine erou necunoscut, iar prezicerea lui Esmé privind-o pe oloagă se adeverește. Lionel are
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
blocurile înconjurătoare se populează instantaneu. După o scurtă repetiție de sincronizare, încep să strige sacadat: — Li-o-nel, te iu-bim, Li-o-nel, te iu-bim! Atunci, dați-mi mobila înapoi! Se lasă o tăcere bruscă. Lionel reintră în cameră. Agnès iese din cameră. Lionel desface o sticlă de șampanie. Când ajunge la jumătate, sună soneria. Lionel deschide. Un individ pe care nu l-a văzut în viața lui îi aduce un cuier de care voia să scape mai demult. În mai puțin de două ore
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Lionel. — Pune-l încet pe podea și îndepărtează-te. Acum Didier e sigur că are de-a face cu un polițist. Pune ușor pachetul pe podea. Patrick se așază pe burtă și se apropie de pachet, târându-se pe coate. Desface, cu infinită precauție, un colț al pachetului. Didier îndrăznește: — Cu grijă, vă rog, e un pachet cadou. — Gura! se răstește Patrick și scoate pistolul din toc. De data asta, Didier ridică mâinile deasupra capului. Patrick scoate un detector de metale
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Lionel Français. Lionel își șterge o lacrimă. La fel și telespectatorii. Mai ales cei francezi, care nu vor mai avea nici o reținere să fie văzuți într-un local pentru imigranți. — E prea mult. Zău, e prea mult. Nu trebuie exagerat. Desface cartonul. Vede un tort splendid. În mijlocul tortului tronează o lumânare care are atașată o inimă de ciocolată pe care scrie 56 (vârsta împlinită azi de Lionel, pentru cei care au uitat). Pe tort e ornată, cu glazură și frișcă, o
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Gata și România liberă, ăsta e ultimul. Oho, să fii mata sănătos, Filatelia și Pescarul vin rar de tot. Nu, n-am Rebus, poate mâine. Domnul înalt și palid se retrase lângă stâlp, cusulul de ziare proaspete sub braț. Le desfăcu, începu sărăsfoiască. — Ce-or fi având bărbații ăștia, bombăni bătrânica, rezemată de coșul de gunoi. Ziare, ziare, cozi la ziare, auzi! Copii proști. Parcă ar afla ceva din ele. Sunt la fel, sunt toate la fel, domnule! Bani prăpădiți, domnule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
covrig și puțin soare și gata, au uitat. C-așa e omul... Domnul elegant nu se simți, se pare, vizat de furia necunoscutului. Nici nu-l auzise, probabil. Își strânse sulul de ziare și se desprinse de stâlpul de lângăchioșc. Desfăcu larg compasul picioroangelor. Pași mari, de lungan, dar înceți, era cam molâu domnul acesta cu barba și mustățile imaculate. Strada veselă, într-adevăr. Pitorescul bucureștean, feminin și sprinten, petit Paris cândva, nu alta. De n-ar fi mizeria și gâfâiala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
si ea surogat, iar poporul a atins virsta treia, pensionarea. Felii de pâine aspră, neagră, unse subțire cu magiun. Dar lingurița, cuțitul, farfurioarele lucesc, ca noi. Totul curat, proaspăt, ca primăvara. Ferestrele deschise, să intre elixirul, veninurile, amăgirea. Doamna Gafton desfăcu revistele proaspete. Își puse ochelarii, sorbi din ceașcă, privi titlurile primei pagini, renunță. De citit, oricum nu are timp decât seara, când se termină treburile. Împinse teancul spre marginea mesei, lângă soț. — Mare lucru clima noastră! Succesiunea asta, anotimpurile. Ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]