10,371 matches
-
asemenea anvergură și, în schimb, li se dăduse misiunea de a pregăti plasele care urmau să fie folosite la prinderea maimuțelor. Sub îndrumarea blândă a Superintendentului, stăteau leneși în fața secției de poliție cu un morman de plase de pescuit și inele de metal, ace și ață de nailon, deloc siguri ce ar trebui să facă, dar distrându-se asemeni nevestelor de pescari ce-și fac de lucru cu plasele în soarele de după-amiază. — Hai, Chottu, îl strigau ei pe băiatul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
în care păstram cămăși vechi și prosoape rărite, ca să nu mai zic de toate cârpele de praf de rezervă. Când m-am ridicat și m-am scuturat, ea stătea rezemată în ușă, fumând din țigara mea. Suflă cu insolență un inel perfect din fum în direcția mea. Credeam că voi, fetele de la „Credință și Frumusețe“, nu aveți voie să fumați, i-am spus, încercând să-mi ascund enervarea. — Chiar așa? zâmbi ea afectat. Sunt o grămadă de lucruri pe care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
perete și ieși din cameră cu mers de prădător. Ce parașută mică, mi-am spus, urmând-o în camera de zi de alături. Ea inspiră zgomotos ca și cum ar fi sorbit dintr-o lingură de supă, și îmi aruncă un alt inel de fum în față. Dacă aș fi putut să-l prind, i l-aș fi înfășurat în jurul gâtului ăluia frumușel. — Oricum, zise ea, nu prea cred că o singură țigară îți vine de hac, nu crezi? Am râs: — Par eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
În vârstă de vreo 65 de ani, purta un costum din trei piese din flanel maro deschis și ținea un baston cu mâner din fildeș, ornat cu sculpturi ciudate pe toată lungimea sa, dintre care unele erau la fel cu inelul său. Fizic, semăna cu o versiune mai bătrână a lui Himmler, cu mustăcioara saca o părere, cu obrajii ca de hamster, cu gura cuiva care suferă de indigestie și bărbia trasă înapoi; dar era mai gras, și în timp ce Reichsführer-ul îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
din fața mea, zise el. E consemnat în camera lui până la noi ordine. Rahn! Anders! Asta e valabil și pentru voi. Glasul lui căpătă ascuțime aproape isterică: Afară, am zis! Nu mai sunteți membri ai acestui ordin. Toți trei veți returna inelele voastre cu însemnele diviziei „Cap de Mort“, pumnalele și săbiile. Voi hotărî mai târziu ce e de făcut cu voi. Arthur Nebe chemă paznicii care așteptau gata pregătiți și, când apărură, le ordonă să-i escorteze pe cei trei în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
controlat deja, e important. O să mint, o să încerc să nu-i spun că ești într-o situație foarte gravă, bineînțeles că n-o să mă creadă. O să creadă că ai murit. Dar o să fac totul ca s-o conving. Porți un inel pe deget, nici nu băgasem de seamă. Ada s-a chinuit să ți-l scoată, acum îl am în buzunar, încerc să-l pun pe degetul mare, dar nu reușesc, încerc cu mijlociul, poate intră. Dar tu să nu mori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
am îmbrăcat. Am mers pe jos și am intrat în această cafenea modernă, plină cu mese care la prânz sunt toate ocupate. Acum e aproape goală. Privesc sandvișurile, cele care au mai rămas. Mă așez lângă ușă, la aer. Am inelul tău pe deget, mi-a intrat, nu știu când, dar mi-a intrat, și acum nu mai reușesc să-l scot. Plouă. În ploaie, într-un colț din orașul acesta, am iubit-o pe Italia pentru ultima oară. Atunci când plouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
scăpăm de el. Degeaba îmi spuneam că scăpasem întotdeauna din toate buclucurile în care mă înfundasem, din încurcături, ca și din nenorociri. Trecutul e ca un limbric tot mai lung, pe care-l port în mine, răsucit; nu-și pierde inelele, oricâte eforturi aș face să-mi golesc intestinele în toate closetele europene sau turcești, în hârdaiele din pușcării, în oalele de la spitale sau în gropile de la marginea cantonamentelor, sau pur și simplu în tufișuri, uitându-mă atent înainte, să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
da ocazia să călătorească în toată lumea în căutare de locații pentru deschiderea unor restaurante noi — Duncan o rugase să rămână pe postul de manager general în New York pentru ca ei să se poate vedea regulat. Bineînțeles, nu i-a oferit niciun inel de logodnă. Nu, ăsta era rezervat pentru prietena lui oficială, majoreta cea virgină, care n-are de îndurat niște coșmaruri crunte despre ofilirea ovarelor. Emmy n-avea decât să se mulțumească cu pandantul din argint Tiffany pe care Duncan i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
de pădure, se afla o cutiuță din catifea neagră. A fost surprinsă și puțin deconcertată, dar după ce s-a uită iscoditoare la cutia de bijuterii, s-a liniștit: forma lungă, dreptunghiulară, arăta că nu era vorba, slavă domnului, de un inel. Firește că într-o zi o să vrea probabil să se mărite cu Russell — nu exista prieten sau rudă care, cunoscându-l, să nu fi remarcat imediat calitățile lui deosebite ca viitor soț, amabilitatea lui, faptul că arăta bine, cariera de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
la fel și mâna crispată cu care el ținea paharul de șampanie. Deschise capacul și, exact ca în comediile romantice proaste pe care le văzuse, rămase cu gura căscată. Așezat frumos chiar în mijlocul cutiei de dimensiunea unui colier, era un inel. Un inel de logodnă. Un inel de logodnă imens, foarte frumos. — Leigh? Vocea lui tremură. Luă încet cutia din mâna ei și scoase inelul. Cu o mișcare rapidă, îi luă mâna stângă într-a lui și îi strecură inelul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
și mâna crispată cu care el ținea paharul de șampanie. Deschise capacul și, exact ca în comediile romantice proaste pe care le văzuse, rămase cu gura căscată. Așezat frumos chiar în mijlocul cutiei de dimensiunea unui colier, era un inel. Un inel de logodnă. Un inel de logodnă imens, foarte frumos. — Leigh? Vocea lui tremură. Luă încet cutia din mâna ei și scoase inelul. Cu o mișcare rapidă, îi luă mâna stângă într-a lui și îi strecură inelul pe deget. Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
care el ținea paharul de șampanie. Deschise capacul și, exact ca în comediile romantice proaste pe care le văzuse, rămase cu gura căscată. Așezat frumos chiar în mijlocul cutiei de dimensiunea unui colier, era un inel. Un inel de logodnă. Un inel de logodnă imens, foarte frumos. — Leigh? Vocea lui tremură. Luă încet cutia din mâna ei și scoase inelul. Cu o mișcare rapidă, îi luă mâna stângă într-a lui și îi strecură inelul pe deget. Îi venea perfect. — Leigh, iubito
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
văzuse, rămase cu gura căscată. Așezat frumos chiar în mijlocul cutiei de dimensiunea unui colier, era un inel. Un inel de logodnă. Un inel de logodnă imens, foarte frumos. — Leigh? Vocea lui tremură. Luă încet cutia din mâna ei și scoase inelul. Cu o mișcare rapidă, îi luă mâna stângă într-a lui și îi strecură inelul pe deget. Îi venea perfect. — Leigh, iubito? Te iubesc din clipa în care te-am întâlnit, astăzi se face un an de-atunci. Cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
un inel. Un inel de logodnă. Un inel de logodnă imens, foarte frumos. — Leigh? Vocea lui tremură. Luă încet cutia din mâna ei și scoase inelul. Cu o mișcare rapidă, îi luă mâna stângă într-a lui și îi strecură inelul pe deget. Îi venea perfect. — Leigh, iubito? Te iubesc din clipa în care te-am întâlnit, astăzi se face un an de-atunci. Cred că amândoi ne-am dat seama din prima seară că este ceva special — ceva pentru totdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
fiecare la restaurantul Daniel, cu excesiv de multe detalii. Până să ajungă la cererea în căsătorie din timpul desertului, Emmy încercase cu disperare s-o întrerupă că să ajungă odată la partea importantă. Nu mă interesează cum arătai tu — cum arată inelul? Și nu uita că nu e momentul să faci pe modesta. — E mare. — Cât de mare? — Foarte mare. — Leigh! — Aproape patru. — Aproape patru? Carate? Patru carate? — Mă îngrijorează că e prea mare. Cum o să port așa ceva la serviciu? Doar lucrez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
se gândi Emmy. Leigh nu avea nevoie decât de puțin timp să-și pună gândurile în ordine, să vadă ce e important. Leigh gândea prea mult, dar o să-și dea ea seama că se purta prostește. — OK. Să revenim la inel. Mai povestește-mi. — E foarte frumos, spuse Leigh cu duioșie. Atât de clasic. Nu știu cum de a știut că așa îmi place —nici măcar eu nu cred că știam că-mi place așa. Nu ne-am dus niciodată la cumpărături sau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
știut că așa îmi place —nici măcar eu nu cred că știam că-mi place așa. Nu ne-am dus niciodată la cumpărături sau să ne uităm: nici măcar n-am vorbit vreodată despre el. — Așa e Russell al tău. Cum e inelul? — Are un smarald mai mare și două smaralde mai mici de-o parte și de alta pe o bandă foarte subțire din platină. Emmy fluieră cu admirație. — Pare superb. Și tu chiar n-ai știut? A urmat o pauză lungă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
era o tipă care să chicotească de bucurie ca oricare alta: era simpatică, era sensibilă, era loială și era nevrotică; să chicotească nu era stilul ei. Poate că Leigh se simțea și un pic cam prost să spună cum era inelul ei în condițiile în care toată lumea se așteptase ca Emmy să fie prima. Emmy își aduse aminte de cina din urmă cu câteva luni, când le-a povestit emoționată lui Leigh și Adrianei că Duncan a întrebat-o ce mărime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
securitate (1-2-3-4, normal) pe tastarura panoului de comandă de la garaj și îi făcu semn lui Russell s-o urmeze. O parte din ea era dezamăgită că mama ei nu ieșise grăbită afară să o ia de mână, să-i admire inelul de logodnă și să-și șteargă lacrimile în timp ce-și săruta unica fiică și viitorul ginere, dar se cunoștea suficient de bine ca să-și dea seama că ar enerva-o și ar deranja-o dacă maică-sa s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
a făcut temele, nu? Și tu, desigur. Russell o să fie un soț minunat. Probabil că ești foarte mulțumită. Leigh se opri o clipă neștiind ce vrea să spună. Însemna că Leigh se pregătise toată viața ei pentru acest moment, că inelul acesta reprezenta un succes care nu se compara cu faptul că ea era absolventă de Cornell sau că avea să devină un strălucit editor la Brook Harris. Îl iubea pe Russell — da, chiar îl iubea — dar o enerva că propria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
călătoria părinților ei cât au mâncat salata de arugula cu brânză de capră și au povestit despre logodna lor când au ajuns la fileul cu asparagus și cartofi cu rosmarin. Russell i-a întreținut pe toți povestind cum a cumpărat inelul și cum a plănuit s-o ceară în căsătorie, iar părinții lui Leigh au zâmbit și au râs mai mult decât obișnuia oricare din ei și totul a fost foarte civilizat, aproape chiar plăcut, până când a început să sune telefonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
de catifea. — Ia uitați-vă la ăștia. Sunt de la Toby. Sau, mai bine zis, de la Harry Winston. Amândouă fetele se aplecară să vadă minunații cercei. Sunt superbi, declară Leigh atingându-i cu venerație. Emmy nu putu să nu observe juxtapunerea inelului strălucitor de logodnă al lui Leigh cu cerceii cu safire ai Adrianei. În timp ce prietenele ei păreau înamorate de niște fleacuri, Emmy se întreba dacă măcar își dădeau seama cât de norocoase sunt să aibă în afara acestor bijuterii niște bărbați care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Regizor Supervedetă țanțoș și plin de el când era vorba de filme, dar e clar că nu era obișnuit cu altfel de complimente. Adriana făcu repede un calcul și se gândi că probabil tocmai redusese cu o lună concursul Căutarea Inelului ediția 2008. — Serios, gânguri ea. Portarul îi salută rostindu-le numele și îi conduse la liftul frumos capitonat. — Să-i dăm bătaie, spuse Toby fără urmă de ironie. Adriana își dădu ochii peste cap și el începu să râdă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
nu se gândise prea mult la ce avea să aducă viitorul. Lucrurile mergeau destul de bine când el a făcut pasul de a o cere de soție. Și nu numai că a cerut-o de soție, dar i-a și pus inelul pe deget în timp ce Leigh încremenise de uimire, apoi a sărutat-o pe gură că tot îi rămăsese deschisă, nevenindu-i să creadă. În viața ei nu fusese așa nepregătită pentru ceva și nu trebuia să fii un geniu să vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]