10,567 matches
-
să se simtă în siguranță, să renunțe la obișnuita-i rezervă, să uite de orice precauție și să nu se mai cenzureze. Asimilarea ființei sociale cu o ființă care își ascunde adevărata identitate și nu-și declară răspicat opiniile constituie premisa pe baza căreia se naște și este cultivată bănuiala: nevinovăția e amăgitoare, o simplă fațadă; așadar, în fiecare ins poate fi descoperită o altă identitate, poate fi dat la iveală un alt adevăr. Acestea nu ies însă la lumină în
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
și Simon în descrierea pe care ei o fac unităților specializate în comunicare: de la cele specializate în transmiterea fizică a mesajului la cele specializate în înregistrarea și în pregătirea raporturilor, la cele însărcinate cu recoltarea informațiilor "brute" (??)[sic], cu stabilirea premiselor tehnice pentru decizie, cu interpretarea politicii de organizare sau cu reținerea informației (arhive și dosare). Iată-ne liniștiți, dacă ar fi nevoie: concepția despre comunicare a lui Simon coincide exact cu concepția despre decizie (pregătirea-decizia-executarea) și despre inteligența artificială. În
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
cu știința cognitivă, noi nu sîntem în literatură. Ea nu se vrea fantezie, ci știință. Ea nu ne invită la visare, ci ne prezintă ceea ce ea estimează a fi "adevărat". Există acolo un tur de scamatorie unde discursul logic, ignorîndu-și premisele ficționale, pornirea sa textuală, se ia în serios și uită că ipoteza dintîi este un montaj și pretinde să-i verifice existența... descriind stările sale posibile. Descrierea face aici oficiu de probă. Ea obiectivează, prin minuțiozitatea sa, ceea ce nu era
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
opune preferinței mondene pentru diferențele individuale și eliberarea de uniformitate. E o preferință care își are bastionul în arte, filosofie și științele sociale, dar se oprește în mod necesar la științele naturale, în care universalitatea legilor naturii predomină, ca o premisă indispensabilă. Se ajunge la întrebarea dacă schemele organizării vizuale discutate în această carte aprofundează fundamentul funcționării omului, pentru a extrage ceea ce toți oamenii au în comun, sau dacă aceste scheme operează la un nivel atât de ridicat al complexității umane
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
observăm că centrul de echilibru al unei compoziții nu are nevoie să fie marcat explicit de artist pentru a-și juca rolul crucial în aranjamentul forțelor. Acest fapt a fost ilustrat, de exemplu, de o pictură a lui Franz Kline. Premisa a fost aceea că tendința unui câmp vizual delimitat de a-și echilibra dinamica în jurul unui centru este fundamentală și că, prin urmare, această centricitate va fi prezentă și activă chiar și când artistul se străduiește să o guverneze conform
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
să ne facă să credem psihologia gestaltistă. Oricare ar fi răspunsul la aceste întrebări mai tehnice, este încurajator să aflăm că, independent de observațiile noastre și urmărind obiective foarte diferite, aceleași modele sunt considerate universal precumpănitoare în funcționarea sistemului nervos. Premisa noastră că aceeași preeminență controlează compoziția pretutindeni în artă pare mult mai puțin îndrăzneață atunci când aflăm că ea coincide cu descoperirile referitoare la natura însăși a simțului vederii. Compoziția poartă sensul Formele centrice și excentrice pe care le-am discutat
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
avea dreptate înseamnă a avea putere; fapt deosebit de evident în sfera politicului. Numai că aici ordinea pare a fi inversă: cel puternic are întotdeauna dreptate, acest tip de legătura între putere și dreptate legitimând opoziția făcută puterii (fiind una din premisele terorismului), din dorința de a legitima un alt tip de discurs (care va fi însă legitimat tot prin intermediul puterii). Se ajunge astfel la formula: putere = dreptate → dominație → opoziție = dreptate → putere (asumarea unui discurs considerat drept, just, legitim etc. constituind nucleu
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
săi, apropiind astfel gândirea de spectacol (poate că nu gândirea împrumută forma show-lui contemporan, ci posibilitatea de existență a acestuia a fost deschisă de un anume mod de existență a gândirii). Și poate că orice gând are drept una din premise (are ca intenție) posibilitatea existenței unor spectatori, transformând gânditorul într-un a-fi-în-vederea-altora (îndreptățind astfel originalitatea celor care nu vizează un public). Situația s-ar încadra în spațiul cauzalității care acționează din viitor (sub forma proiectului) elaborată de Sartre. În acest
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
standarde de calitate pentru servicii, așteptăm publicarea în Monitorul Oficial a hotărârii privind aprobarea „Nomenclatorului instituțiilor de asistență socială și structura orientativă de personal”, și a „Regulamentului-cadru de organizare și funcționare a instituțiilor de asistență socială. Prin urmare, avem toate premisele pentru a dezvolta și asigura servicii sociale de calitate și la standarde comparabile la nivel teritorial. - Ce ne puteți spune despre sistemul de servicii de asistență socială existent în România, comparativ cu cel din Uniunea Europeană? - În România, asistența socială financiară
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
57; p-value > 0,05; „N”, deci diferența nu este statistic semnificativă; din examinarea frecvențelor absolute, se poate constata proporționalitatea similară a numărului de simptome pe etnii. Subgrupul Matca Analizând rezultatele, a existat un sublot, care rămâne sugestiv și exemplar pentru premisele și concluziile studiului noastru. Sunt subiecții din localitatea Matca, județul Galați, în număr de 43, (cca 17% din lot), care sunt în totalitate AZS și ovo-lacto-vegetarieni. Este de remarcat procentul mare - 81,4% - al celor care nu prezintă simptome (tabelul
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
și fundațiilor). Nerespectarea obligațiilor determină aplicarea unei pedepse privative de libertate. Caracteristica acestei forme de pedeapsă constă în faptul că fundamentul său este ceea ce în cazul pedepselor privative de libertate este punctul final al procesului de reformare. Acordarea libertății reflectă premisa că persoana care a încălcat normele penale poate fi „recuperată” fără a fi exclusă din societate; deși societatea ar fi îndreptățită să-i restrângă la maximum libertatea, ea face tocmai din aceasta cadrul reformării condamnatului. Ceea ce în cazul pedepsei cu
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
normele penale poate fi „recuperată” fără a fi exclusă din societate; deși societatea ar fi îndreptățită să-i restrângă la maximum libertatea, ea face tocmai din aceasta cadrul reformării condamnatului. Ceea ce în cazul pedepsei cu munca în folosul comunității este premisa recuperării, în cazul pedepsei cu închisoarea constituie finalitatea: redobândirea libertății are loc la capătul procesului de resocializare. Munca este utilizată ca instrument de reeducare și în cadrul pedepselor privative de libertate. Spre deosebire de reglementarea în vigoare, proiectul de lege nu prevede obligativitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
în arta de a „ști unde să te uiți ca să descoperi dorințele și temerile de bază care împiedică acești indivizi să interacționeze în mod matur” (p. 259). Ultimul capitol al părții a doua, se focalizează pe terapia de familie cognitiv-comportamentală. „Premisa de bază a terapiei comportamentale este aceea că un comportament este menținut de consecințele sale.” (p. 288). În acest context, autorii se axează pe formarea comportamentală a părintelui, terapia comportamentală de cuplu, abordarea cognitiv-comportamentală în terapia de familie, tratamentul disfuncției
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
pe care nu le-a putut evita. Neîndoielnic, și Bacovia a cunoscut tentația jurnalului intim. Sau i s-a indus. „Mă preocupă apoi - îi declara lui Vasile Netea - ideea scrierii unui «Jurnal autobiografic», o carte de gînduri și de destăinuiri”. Premise avea. în fapt, chiar poezia lui e un jurnal filtrat de incidente, iar proza - un jurnal fără date. Ce anume l-a împiedicat, totuși, să țină unul veritabil? Mecanica acestui gen, care nu se alimentează doar din „inspirații”, obligația de
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
profesională implică un acord între structura, individuală a persoanei (care prezintă anumite disponibilități psihice și anumite exigențe proprii în plan intelectual și afectiv-moral) și exigențele psihofiziologice ale structurii de activitate către care se îndreaptă opțiunea. În acest fel sunt asigurate premisele acordului dintre disponibilitățile vocaționale și cerințele sociale. O integrare vocațională corespunzătoare a tinerilor în profesiune asigură un mediu social cu surse de conflict limitate. Orice neconcordantă, orice dezacord între ceea ce dorește și ceea ce nu poate tânărul, între nivelul de aspirație
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
unui conflict ascuns, creează un conflict real. Persoana care se consideră frustrată prezintă - mai ales atunci când trăirile ei se grefează pe fondul unei personalități autiste, egoiste, revendicative - o susceptibilitate și receptivitate sporite față de gesturile și atitudinile semenilor, ceea ce poate constitui premisa unor surse de încordări în relațiile cu ceilalți. Dar, pentru a îmbogăți și preciza, termenii analizei psihologice a frustrației, este necesară o discuție mai în detaliu asupra fenomene lor de „conflict” și „stres”, cu care fenomenul frustrației intercorelează. Conflictul, în
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
absoluțizează rolul determinărilor interne și, implicit, limitează problematic frustrației la o interpretare organismică, biologică. 3) În sfârșit, o analiză a frustrației și în lumina concepțiilor psiho-sociale a persnalității va contribui la întregirea complexului tablou psihologic fenomenului de frustrație, va crea premisele teoretice necesare explicării dintr-un punct de vedere sistemic - și anume acela al concepției bio-psiho-sociale și culturale asupra personalității - a fenomenului de frustrație. Interpretările „behavioriste” și cele „biologiste” I. Interpretările „behavioriste” Așa după cum remarcă K. Lawson, punctul de vedere behaviorist
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
avea decât o natură strict sexuală, având din acest motiv o semnificație negativă/patogenă, în viziunea lui Jung, complexele pot fi nu numai de natură sexuală, și nu neapărat dăunătoare, ci și de altă natură (spirituală, morală etc.), reprezentând și premisa unor performanțe. La Jung, „inconștientul” are, așadar, o sferă mai largă și o structură mai complexă; el impune, în 1912, ideea de „inconștient colectiv”, pe care-l consideră „forma generală atemporală a sufletului”, spre deosebire de „inconștientul personal”, care ar reprezenta mai
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
superreglare, atunci când vorbește de „reglarea cibernetică” care se opune „întâmplătorului” și „dezorganizării”. În această viziune nouă, cibernetică, autoreglarea nu semnifică numai restabilirea unui nivel de echilibru pierdut, ci și tendința dobândirii unui nivel de echilibru superior. „Dezorganizarea” devine, în perspectivă, premisa unei organizări superioare sau a unei reorganizări, iar ideea de „suprareglare”, care presupune o formă de adaptare calitativ superioară a organismului la cerințele lumii exterioare, desemnează, în opoziție cu idea de „homeostazie” 9care corespunde formei ciclice calitativ stațonare de interdependență
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
de personalitatea celui în cauză; astfel, s-a observat că în unele cazuri, privațiunea de moment a devenit un stimulent pentru mobilizarea unor eforturi mai mari în direcția armonizării raporturilor cu semenii sau cu „Eul” propriu (frustrarea devine, deci, o premisă a reușitei următoare). Situația inversă, însă, când frustrarea inițială devine premisa unei noi frstrări, a unor noi încordări în relațiile cu semenii, este mai evidentă în domeniul fenomenelor nevrotic sau patologic, dar poate fi întâlnită adesea și la oamenii normali
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
unele cazuri, privațiunea de moment a devenit un stimulent pentru mobilizarea unor eforturi mai mari în direcția armonizării raporturilor cu semenii sau cu „Eul” propriu (frustrarea devine, deci, o premisă a reușitei următoare). Situația inversă, însă, când frustrarea inițială devine premisa unei noi frstrări, a unor noi încordări în relațiile cu semenii, este mai evidentă în domeniul fenomenelor nevrotic sau patologic, dar poate fi întâlnită adesea și la oamenii normali, în condițiile obișnuite ale activității, mai ales atunci când nu este suficient
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
și morală a sistemului psihic. În vederea sporirii eficienței psihologice a măsurilor psihopedagogice de restructurare și dezvoltare a personalității elevilor care trăiesc un puternic sentiment de frustrație, se impune îmbinarea optimă a condițiilor de „autoritate” și de „libertate”. Dacă „libertatea” formează premisa dezvoltării sociabilității, a sentimentului colaborării și încrederii în relațiile sociale, „autoritatea” este cerută, în schimb, de acele cazuri de insuficientă capacitate de autostăpânire, autoorganizare și autodeterminare în viață, de lipsa spiritului de răspundere personală. Îmbinarea armonioasă a condițiilor de autoritate
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
de a renunța la egoism și indiferentism. Numai în aceste condiții, când individul urmează un drum al decentrării, al socializării (pe parcursul căruia regulile, exigențele și normele sociale și morale devin, prin procesul „interiorizării”, motivații personale, cerințe ale „Eului”) se creează premisele unei umanizări continue a personalității, a unei integrări sociale care să aducă satisfacție atât persoanei (nevoii ei de libertate a opiniilor și a convingerilor proprii), cât și cerințelor morale și juridice ale comunității. Capitolul VI Fenomenul frustrației din perspectivă psihopatologică
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
U.F., Paris. Ghild, J.L., Waterhouse, J., Frustration and the Quality of Performance, în „Psych. Review”, v. 60, 1953. Clément, Ch.B., Bruno, P., Sčve, L., Pentru o critică a teoriei psihanalitice, trad., 1975, Editura didactică și pedagogică, București. Chircev, A., Premisele psihologice ale formării conduitei morale a elevilor, în „Analele Rom.-sov.”, Seria pedagogie-psihologie, nr. 2, 1959. Ciocârlan, V.C., Raporturile interpersonale, 1973, Editura Politică, București. Cosmovici, A. și colab., Metode pentru cunoașterea personalității, 1972, Editura didactică și pedagogică, București. Delay, J.
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
un scop organizator și integrator al forțelor potențiale și reale ale persoanei. Problema ostnosenii celoveca i ee meste v psihologhii, în „Voprosî psihologhii”, nr. 5, 1957, p. 144. Existență și conștiință, 1962, Editura științifică, București. Individul constituie, se știe, doar premisa biologică, cadrul general, „configurația”, „matricea”, realității psihice. Explicația acestor concepte („subiect”, „persoană”, „personaj”) o găsim clar formulată de către V.. Pavelescu în cartea: „Invitație la cunoașterea de sine”, 1970, Ed. științifică, București. După W. Cannon, „homeostazia” reprezintă totalitatea reacțiilor complexe de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]