2,740 matches
-
cîteva ghinde. Merg apoi în bucătărie, cer un cuțit și le curăță de coajă. Le prăjesc eu; dumneavoastră mergeți la copii spune femeia, făcînd un semn cu capul spre sală, unde băieții, de cum l-au zărit pe tatăl lor, țipă întruna. Pá-pa, pá-pa plîng într-un glas, cînd tatăl se așază pe un scaun, luîndu-l pe cel din brațele studentei. Mircea Emil, trezit de atîta zgomot, își saltă pălăriuța de pe ochi și părăsește scaunele, îndreptîndu-se spre bar, căutîndu-l cu privirea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Da, desigur, încuviințează ferm bătrîna cu ochelari devine tragică situația noastră aici. Bătrîna, cu cățelul în brațe, tace. Discret, încearcă să-și șteargă coada ochiului cu colțul năframei, din care iese capul mic al cățelușei. Alături, vecina cu ochelari, vorbește întruna despre cît de bine i-au ajuns ceilalți doi copii, aducînd uneori vorba și despre Coca, pe care o deplînge că, la frumusețea ei, putea să aibă mai mult noroc. "Nici Maria n-a avut noroc își zice cealaltă bătrîna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
umeri și nu e așa de chipeș. Îți fac cunoștință cu sora mea, Rosemary, dacă vrei. — Nu vreau să fac cunoștință cu sora ta Rosemary, spuse Georgie, vreau să fac cunoștință cu Alexander și am să te bat la cap întruna cu chestia asta așa cum am să te bat la cap întruna în legătură cu excursia la New York. Georgie era obsedată de dorința de a vedea New Yorkul și eu deja îi promisesem odată, cu prea mare ușurință, că o voi lua cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
sora mea, Rosemary, dacă vrei. — Nu vreau să fac cunoștință cu sora ta Rosemary, spuse Georgie, vreau să fac cunoștință cu Alexander și am să te bat la cap întruna cu chestia asta așa cum am să te bat la cap întruna în legătură cu excursia la New York. Georgie era obsedată de dorința de a vedea New Yorkul și eu deja îi promisesem odată, cu prea mare ușurință, că o voi lua cu mine într-o deplasare de afaceri pe care o făcusem acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
s-a întâmplat? Îmi pari cam tulburată. Vino încoace, ia-ți paharul și spune-mi tot, am continuat, lăsând din mână volumul lui Napier. Antonia intră acum, mișcându-se încet în mod deliberat, târându-și picioarele greoi și fixându-mă întruna. M-am întrebat dacă o fi aflat din ziare ceva ce mie mi-a scăpat: relatarea unei catastrofe pe undeva departe, un accident al vreunei cunoștințe, în ambele cazuri veștile mi-ar fi fost împărtășite cu mare interes. Se așeză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
oameni civilizați, cred că o să-i trag una de-o să-i zboare dinții. Te așteaptă, iubitule, spuse Antonia. — Antonia, eliberează-mă din acest vis urât, am zis. Adună-te. Căsnicia noastră este o realitate. Ea nu făcea decât să nege întruna dând din cap. Și eu, iubita mea, Antonia mea, eu ce-am să mă fac fără tine? Expresia de concentrare dureroasă de pe fața ei se accentuă și apoi se risipi pe neașteptate, Antonia scoase un țipăt și izbucni în plâns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
să fii bun, spuse ea după un timp. Faptul că ți-am spus e o mare ușurare pentru mine. Minciuna mă făcea să mă simt îngrozitor. Și să fii convins că n-ai să rămâi niciodată fără mine. Și repeta întruna: Îți mulțumesc, îți mulțumesc, de parcă deja îi redasem libertatea. După cum vezi, nu ți-am sucit gâtul, am zis. — Copilul meu, copilul meu drag, răspunse ea. 4 — Deci nu mă urăști, Martin, nu-i așa? spuse Palmer. Stăteam întins pe canapeaua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
nu sunt decât o trestie frântă. Nu știam precis de ce am rostit aceste cuvinte, trebuie să fi izvorât dintr-o tainică afinitate cu gândurile lui Honor, căci ea răspunse imediat: — Da. Nu contează. Am oftat amândoi. Mâna mea se mișca întruna pe suprafața mesei. Mi-am fixat privirea asupra sabiei, cuprins de o puternică dorință de a pune mâna pe ea. Honor o ținea cu un gest posesiv, cu amândouă mâinile puse pe teacă, asemeni unui animal mare de pradă care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
tine n-am fost niciodată eu însămi în totalitate. Situația în care mă aflam nu-mi dădea voie să exist. Minciuna infecta totul. Trebuie să evadez un pic. Înțelegi? — Da, da, da. Nu contează, am spus. — Nu mai spune asta întruna, și lasă mutra asta nenorocită. Ce dracu'! spuse Georgie. — Oricum, timpul minciunilor a trecut, am spus. Oricum o să spunem tuturor. Georgie nu răspunse. Am ridicat ochii spre ea. Mă privea ciudat, fața ei, purtând încă urme de lacrimi, parcă suspendată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
halatul vișiniu. Părul, pe care gulerul ridicat îl ținuse adunat, îi cădea acum pe umeri în bucle grele de un auriu patinat. Nemachiată, părea mai bătrână, mai palidă, dar fața ei era blândă, vie, maternă, ochii ei căprui mă urmăreau întruna, gura mare, mobilă, expresivă, zâmbea imperceptibil. De partea cealaltă, Palmer - calm, relaxat, uluitor de curat - arăta, în halatul său brodat și cu acel cap mic și îngrijit, ca un împărat anonim, dar puternic, dintr-un mozaic bizantin. Prin despicătura halatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
cu tine, i-am spus. O să oprim un taxi în stradă. A acceptat dând din cap. Mi-am tras pantalonii și sacoul peste pijama și am ieșit. Antonia dispăruse. În lift Palmer își tot tampona ochiul cu batista și spunea întruna: — Ia te uită! Ia te uită! Am ajuns în stradă, ținându-l de braț și imediat a apărut un taxi. Ploaia nemiloasă continua să cadă. După ce s-a urcat în taxi, am încercat amândoi să ne spunem ceva, Palmer a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
aur. — Chiar trebuie să citești în timp ce bei? spuse Antonia tăios. Toată ziua am stat singură, doar Rosemary a trecut pe-aici azi-dimineață, ceea ce nu e tocmai o plăcere. — Scuză-mă, am spus și am lăsat jos cartea. — Și de ce citești întruna mitologie de la o vreme? Nu citeai așa ceva. Nici măcar nu te-ai uitat la cartea pe care ți-am luat-o despre războiul din Pacific. — Scuză-mă, iubito, am să o citesc după asta, am răspuns și am închis ochii. — Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
destul de superficial și am continuat să ne privim cu ochi întunecați, triști, fiecare apăsat de propria sa suferință. Ar fi trebuit să fac un mare efort ca să o iau de mână și nu l-am făcut. Și cum stăteam privind întruna în gol, Antonia a încetat să existe și n-am mai văzut decât chipul lui Honor, capul ei de asasin puțin aplecat spre mine și vălul care se lăsase peste lumina din ochii ei. — Apropo, a venit un pachet pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
ca la o înmormântare. Dar am rămas pe loc, cu același zâmbet șters pe față. M-am întrebat dacă, în caz că aș întinde mâna să-i mângâi ușor mâinile, gestul meu ar părea nepermis de artificial. Simțeam că Honor mă țintuiește întruna cu privirea ca un soare rece. — Păi, asta dă de lucru colegilor mei de breaslă, zise Palmer. Totuși, trebuie să recunosc că nu întâlnesc în fiecare zi pacienți atât de încântători. Ca de obicei în asemenea cazuri, lui Georgie i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
percepeam ca fiind ultima înaintea despărțirii, îmi părea înduioșător de mult imaginea unei ființe muritoare întocmai ca și atunci; însă splendoarea ei demonică pălise. Acum vedeam, în urâțenia ei, frumusețea ei. Era aproape insuportabil. Nu purta pălărie și își trecea întruna mâna prin păr încercând să-l domolească și să-l așeze după ureche. Dar șuvițele negre, lucioase îi cădeau mereu în față; din timp în timp îi vedeam profilul când se întorcea să vorbească cu Georgie sau cu Palmer. Gura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
alți evrei: „Când am ajuns la Chestură, curtea acesteia era Înțesată de evrei Încât cu greutate am putut pătrunde Înăuntru. șSe aflau acoloț bătrâni, femei cu copii de lapte În brațe, copii mici, bolnavi și În același timp erau aduși Întruna evrei din toate cartierele... Tot timpul drumului până la Chestură și apoi În curtea Chesturii nemții cu aparate de filmat și fotografiat scoteau fotografii și uneori alegeau ei tipuri șde evreuț pe care Îi așezau În diferite poziții spre a-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
câțiva oameni pe acele geamuri și au rămas pe câmp. Plecarea dela Iași a avut loc În zorii zilei și la Tg. Frumos XE "Tg. Frumos" am ajuns peste două zile și două nopți. Aceasta din cauză că trenul nu a mers Întruna. Era dus când Înainte când Înapoi și apoi stătea câte o oră și o oră și ceva În fiecare gară... Nu este adevărat că aș fi tras cu revolverul În vagoane”95. Și iată cum arătau lucrurile din interiorul celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
altora, nu-ți pasă de nimic important. Adică de tine. — Adică de a te purta omenește cu mine. — Tu te porți omenește cu mine? — Încerc. Te iubesc. — Ăsta-i lucrul cel mai pervers dintre toate, faptul că mi-l repeți întruna, când în realitate nu-i adevărat; eu am nevoie de dragoste sinceră nu de mania asta a ta afurisită, nevoia de a-ți impune puterea, care e doar o scuză, îți închipui că dacă-mi repeți că mă iubești asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
mărețele uși de bronz, bătute în ținte false, care oferă accesul (așa cum spunem și cum ne imaginăm) la „izvorul în sine“ sunt ferecate pentru toată lumea, cu excepția „personalului autorizat“. Până și a întrezări aceste uși, prin care și pe sub care răzbește întruna aburul, constituie un privilegiu rar pentru cetățenii care, aflați pe promenadă, reușesc să arunce o privire furișă. O ușă dinspre capătul mai îndepărtat al Baptisteriului duce la „Camerele din Ennistone“, dar intrarea publică în aceste apartamente se face, firește, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
se culce. Nu s-au mai oferit tratamente medicale ci, doar de două ori pe săptămână, venea un medic și dădea consultații în schimbul unei taxe. (Au existat ciocniri până și în legătură cu acest lucru - tot ce-i legat de Institut iscă întruna conflicte.) Suferinzii de artrită, nelăsându-se abătuți de raportul medical (sau poate, mai curând, nici nu auziseră de el), continuau să revină, periodic, în număr mic. Unii erau încurajați să vină chiar de medicii practicanți locali. Nu beneficiau de restaurante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Dintr-odată se simțea liberă, competentă și (observă ea într-o dimineață) aproape fericită. Faptul că era atât de departe de Londra și de Ennistone avea și el importanța lui. Prețuia și se bucura de fiecare minut, deși își spunea întruna că asemenea miracol nu poate să dureze. Prima ei grijă a fost să o câștige pe Margot Meynell. Hattie putea să mai aștepte, și a și așteptat, mută de admirație. Margot, a cărei viață amoroasă se găsea într-un stadiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
tweed albastru închis, pe care-l cumpărase de ocazie. N-ar fi trebuit să-l cumpere. Avea ea ceva bani puși deoparte, dar absența prelungită a lui George îi reducea banii de cheltuială. „Așa nu se mai poate!“ își repeta întruna. Nu era prea sigură ce însemna acest lucru, dar îi sugera, cel puțin, că necazurile ei vor lua sfârșit. Totul era răsturnat și amenințător. În ziua când se stinseseră luminile la Bowcock, se furaseră o mulțime de lucruri. Dacă cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de el, numai că o enerva uneori nepăsarea cu care privea Tom perspectiva de a nu o poseda niciodată. Hector Gaines, chinuitor de conștient de sânii Antheei, acum ascunși și provocători pe sub pulovărul ei mov, lipit pe corp, își repeta întruna că el avea treizeci și patru de ani și ea numai douăzeci și unu, și că își isprăvise munca la Gideon Parke și ar fi trebuit să plece la Aberdeen, să-și vadă mama, ale cărei scrisori tandre nu se plângeau niciodată de raritatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
căsuță să zboare acum pe malul mării. Mi-o imaginez zburând. Sunt sigură că poate zbura. — Și eu aș dori să zboare undeva... departe. — Undeva, unde? Departe de ce? Pearl rămase tăcută. Era zece seara și, de la cina lor frugală discutaseră întruna. De când sosise Hattie, cu două zile în urmă, totul fusese ca un fel de excursie de sărbătoare. Ploaia continuă le servise drept pretext să nu iasă din casă. Fuseseră doar după câteva cumpărături și Pearl o trăsese pe Hattie, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Era ca și beat, capul i se învârtea, iar inima i se dilatase sub presiunea unui curios amestec de amărăciune, teamă și bucurie. Bucurie? De ce naiba bucurie? Să fi fost numai pentru că era măgulit de asemenea extraordinară atenție? Își spunea întruna: „E nebun, nimic din ce mi-a spus nu are importanță, totul e ireal, nu m-am angajat la nimic“. Lăsă cârciuma în urmă, înaintă până în dreptul pasajului de nivel și rămase locului, privind la un tren care trecea. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]