1,237 matches
-
mașinii. În aer plutea un miros de cărbune și disperare. Brusc, m-am Împiedicat În Întunericul dintre două lămpi și am mormăit ceva despre „strigătul oamenilor pentru lumină“. Făceam aluzie la faimosul sloganul al lui Koch, sperând că astfel voi Înveseli atmosfera. Dar Dora Își ridică doar mâna și Începu s-o ia calm de-a lungul unei crăpături care Își croise drum printre pietrele de pavaj. — Măcar așa văd unde pun piciorul. Plasând un picior În fața celuilalt, ca și când ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
kilogramele În plus. Acum că blestematul ăla de divorț se terminase, avea să devină o nouă femeie. „Categoric“, Își spuse. Categoric era cuvântul pe care Rose Îl folosea pe post de „da“. Iar În loc de „nu“, spunea Întotdeauna „categoric că nu“. Înveselită la gândul că Își va surprinde fostul soț și arhinumeroasa lui familie cu noua Înfățișare pe care avea s-o capete curând, Rose cuprinse rapid cu privirea Întregul raion. Mâinile ei se Întindeau după dulciuri și caramele - caramele dulci cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
pauză. — Oamenii care au văzut-o În alte părți spun că e chiar bună, a spus Rose. Ei bine, ce zici... ți-ar plăcea să mergi cu mine? — Artă mexicană...! a repetat Mustafa Încrezător. Sigur, de ce nu? — Grozav, s-a Înveselit Rose. Ce bine că te-am cunoscut, Mostapha, a zis ea stâlcindu-i din nou numele. Însă de data asta Mustafa nu a mai simțit nevoia s-o corecteze. CAPITOLUL TREI Zahăr — E adevărat? Vă rog spuneți-mi că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
carte de colorat pentru copii. — De ce vorbești cu florile? a vrut să afle Asya. — Fiindcă florile Înfloresc dacă vorbești cu ele. — Adevărat? a Întrebat Asya zâmbind. — Adevărat. Dacă le spui că pământul e mama lor, iar apa tatăl lor, se Înveselesc și Înfloresc. Fără să mai Întrebe nimic, Asya s-a Întors la cartea ei de colorat. I-a făcut clovnului costumul portocaliu și dinții verzi. Tocmai când era pe cale să-i coloreze pantofii Într-un roșu aprins, s-a oprit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Eu sunt cea care-ți cer asta. Deși fără nici o tragere de inimă, Rose a acceptat condițiile. S-a plâns că nu mai avea deloc timp pentru ea, zilele ei fiind Împărțite Între muncă și casă. Însă apoi s-a Înveselit când i-a spus că era o ofertă la Depozitul de Mobilă și că ea și Mustafa căzuseră de acord să cumpere niște dulapuri noi pentru bucătărie. — Spune-mi ce crezi, s-a entuziasmat Rose. Ce zici de lemnul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Hamid. Mă refer la masacrele de la Adana din 1909 sau la deportările din 1915... Toate astea Îți spun ceva? N-ai auzit nimic despre genocidul armean? Am doar nouăsprezece ani, a ridicat Asya din umeri. Adolescenții din spatele lor s-au Înveselit văzând că fata cu pistrui nu reușise să Împlinească sarcina la timp și au Înlocuit-o cu un nou jucător, un băiat frumos și slab, cu un măr al lui Adam ce ieșea În evidență la fiecare gest. Băiatul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
dar el s-a arătat imediat nespus de cordial cu mine, m-a obligat să accept o havană Avanti și m-a copleșit cu atenții. A doua zi, toți erau prost dispuși. Sensibil la climatul psihologic, am vrut să-mi Înveselesc comesenii, recitându-le câteva anecdote de Roberto Payró și o incisivă epigramă de Marcos Sastre. Doamna de Puffendorf-Duvernois, zbârlită de incidentul din noaptea anterioară, se arăta Înciudată; fără doar și poate că cine știe ce ecou al acelei mésaventure ajunsese și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
înseamnă și ultima dată". Și cît era de nespălat și nedormit, mirosea îngrozitor a creozot, venise probabil multă vreme cu trenul ori dormise în săli de așteptare, prin Obor ori în Basarab, cît de jalnic era, tot reușise să-l înveselească rîzînd caraghios, arătîndu-și dinții acoperiți cu tartru, de la vinul negru de Vladia i se trăgea. Nu știa sigur dacă Radul Popianu se referea la ultima lor întîlnire, cînd jucaseră o ciudată Loterie a cărei miză era izgonirea sa din Vladia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
starea aceea de slăbiciune mi-a trecut. Am plecat la școală. Curtea era imensă, plină de copii și de părinții lor. Vederea mocanilor cu pălăriuțele acelea ca niște ceaunuri și cu pantalonii de aba albă strânși pe picioare m-a înveselit și am uitat că fusesem aseară bolnav. Tatăl meu însă era din nou îngrijorat: se adeverea ceea ce auzise, în timp ce el mai crezuse poate că n-o fi adevărat, și că n-or fi avut toți ambiția să-și dea copiii
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
grija lui pur constatativă, fără inutile efuziuni, m-a mișcat. "Îți dau eu o pereche, a zis apoi. Sunt cam vechi, dar sunt mai buni decât cei pe care îi porți." Cu o ironie fără surâs. Dar eu m-am înveselit: așa era, oricare alți pantofi nu puteau fi mai răi decât fleșcăiturile pe care le purtam eu în picioare. Am încălțat pantofii. Erau uscați, și mi se potriveau. M-am ridicat. Da, așa mai mergea. "Normal, a zis el cu
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
citea cu glas tare, altul urmărea... Creditul minier... cifre... Astra română... alte cifre.... Nu s-a adeverit ce-mi spusese Orleanu: nu m-a atacat nici atunci și nici mai târziu de sume de bani. Țineam toți la el, ne înveselea adesea și cu anecdote vechi (cunoscuse multă lume) și era un corector bun. Mai aveam o datorie de plătit, lui Sergiu Filerot și după amiază m-am dus pe la el la Tipar. Pe cine găsesc însă? Tot grupul! (Din seara
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
ea însăși încât să recunoască în sentimentul pe care i-l trezea o gelozie cumplită. Nici măcar faptul că mireasa, gătită cu panglici, funde și tul cu volane, semăna ciudat de mult cu tortul lângă care stătea nu reuși s-o înveselească. Rupse pagina agasantă, o făcu ghemotoc și o aruncă la coș cu precizia-i caracteristică. Necazul nu era că ar fi vrut ea însăși să se mărite cu el, pentru că, tânăr om de afaceri promițător sau nu, se dovedise totodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
că se descurcau mai greu acum, când trăiau doar din pensia tatălui ei. Spre bucuria sa, îi deschise chiar el. — Franny! Ce surpriză! Fran simți afecțiunea de pe chipul lui încălzind-o, asemenea soarelui într-o zi de iarnă. Întotdeauna se înveselea imediat ce îl vedea. Tatăl ei emana o energie și un entuziasm pe care nu le mai văzuse la nimeni altcineva. Deși încărunțise, la șaizeci și cinci de ani avea încă un aer sportiv și ștrengăresc, de parcă ar fi fost gata oricând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Jack Allen, cu stropi de bere neagră scurgându-i-se din păr, udând haina lui caraghioasă de tweed cu întărituri de piele la coate de care făcea atâta paradă, când probabil că și le cosea special, în timpurile astea, o înveseli așa tare, încât își dădu seama deodată că uitase să ia curba. Făcu imediat cale întoarsă, simțindu-se purtată de un fior agreabil de nerăbdare înspre aleea casei părinților ei. Oare ar trebui să-i povestească tatălui ei despre întâlnirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
camera de zi era rece, umedă și nearisită. Doar mama ei putea să aibă o casă cu grădină și să nu deschidă niciodată fereastra, să lase să intre lumina sau aerul curat, sau să nu culeagă nici o floare care să înveselească pervazurile și măsuțele. Fran deschise larg fereastra cu glasvand și lumina soarelui de mai învioră de îndată camera. Mama ei intră cu o tavă cu ceai și biscuiți. Nu se zărea nici urmă de prăjitură. — Mă duc să-l chem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
zăpăi cu mânie și a se da la picioarele lui Lepădatu, moș Tentea ieși cu scurtătura și cu sudălmile lui. Ai, bată-te șepte draci! marș, Colțun!... Dulăul se trase mârâind la un dos, flăcăul se apropie și bătrânul se înveseli. —Hm! așa-i, strigă el cu vocea-i subțire, n-ai mai fost pe la noi de-acu o lună, când ai venit din jos... Ce mai faci tu, măi Niță? —Bine, răspunse Lepădatu punându-și dinainte ciomagul lustruit și săltându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
pe întinderea albă de omăt. Oamenii îi urmăriră cu ochii până ce se pierdură în depărtare ca două puncte negre. În sărbători oamenii mâncară carne de porc, după datină; cinstiră și băutură. Știau că trec într-un an nou și se înveseleau în căldura bordeielor. Își făcură rândul la mâncare și băutură și ciobanii și haidăii care făceau de strajă în perdele. Iar Faliboga până cătră ziuă și-a cercetat slujbașii, ca să nu fumeze în stuh și paie și să nu cadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
american i-a cerut lui Năstase să curețe aparatul de stat de foștii securiști! Pe urmă, văd că ziaristul român indică și sursa: The Sydney Morning Herald. O fi adevărat! îmi zic, și antiamericanul din mine se țânțoșează și se înveselește. E vorba de Pastenague, care nu și-a ascuns niciodată antipatia pentru această supraputere arogantă, injustă și care mai dă lecții de moralitate întregii planete. Nu e Pastenague mai antiamerican decât Goma, care (nu știu de ce!?) a reînceput să scrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
finii săi ori de botez. Ce, să-și piardă el postul pentru niște...?! Atenție! Băiatul a deschis un ochi. Acum și pe celălalt. Privește, mai întâi cu teamă, apoi, după ce a mai prins curaj, gângania aterizată pe pernuța lui îl înveselește de-a binelea. “E o gâză” își spune. “Ba nu, e o gărgăriță” se corectează el. “O gărgăriță” repetă acum, mai mult ca să vadă dacă poate spune frumos r, ca un băiețel cuminte, frumos, ascultător și deștept. Când o să vină
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
se scoale și să vadă... Dar nenea Fănică dormea un somn liniștit și profund, mergând, astfel, acolo unde nu există “nici durere și nici întristare...” După ce i-au acoperit sicriul cu pământ, s-a strâns, după obicei, taraful satului, ca să-nveselească sufletul celui plecat... ... - Cât oi trăi pe pământ Am să beau și-am să mănânc, Am un fluier și-am să cânt, Inimă rea n-o să duc, Până m-or băga-n mormânt: Ce-am avut și ce-am pierdut
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
de pe mijlocul drumului și le simt ca pe niște șerpi care-mi lasă pete prin suflet și-mi ridică părul de pe mâini. Mufid pornește radioul și-mi spune că am ajuns. Nasul lui ca ciocul unui pelican vrea să mă înveselească și să-mi dea speranță. Coborâm. Aș vrea să nu urc dealul din fața mea. Ninge, iar mirosul îngrozitor de viu al tinerei bipede blonde mi-a rămas întipărit în minte. Mirosul morții, par să gândească fulgii care mi se topesc necontenit
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
amintească de misterioasa cameră a familei Frankel din ghetoul Hongkew, de problemele licitării psihice și de sonorul lipsă din capul lui. N-o va mai amenința niciodată pe doică. Se duceau la o petrecere, iar el va Încerca să-l Înveselească pe tatăl său și să se gîndească la un mod de a-i opri pe nemți la porțile Moscovei. Amintindu-și de zăpada artificială din studiorule cinematografice din Shanghai, pe care i-o descrisese Yang, Jim Își ocupă locul În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
lui Jim Îi plăceau schimbările -, ci de faptul că lăsa lucrurile așa cum erau, dar Într-un mod ciudat și neliniștitor. Chiar și casa părea sumbră, de parcă s-ar fi Îndepărtat de el prin mici gesturi neprietenoase. Încercînd să se mai Înveselească, Jim se hotărî să viziteze casele celor mai buni prieteni ai săi, Patrick Maxted și gemenii Raymond. După ce se spălă cu apă gazoasă, se duse În grădină să-și ia bicicleta. Peste noapte, piscina secase. Jim nu o văzuse niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
erau stabilite de vaierul nesfîrșit al claxoanelor japoneze. Străzile păreau mai greu de străbătut decît ținea el minte din plimbările lui anterioare prin oraș și deja se simțea obosit. MÎinile Îi erau mai reci decît ghidonul. Încercînd să se mai Înveselească, hotărî să viziteze toate acele locuri din Shanghai unde părinții lui erau cunoscuți, Începînd cu biroul tatălui său. Funcționarii superiori chinezi Îi dăduseră mereu atenție și Jim se gîndea că ar fi dornici să-l ajute. Totuși, Szechwan Road fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Ea Îi zîmbi și bău apă, cu pumnii mici Încleștați pe mînerele valizei ca o pereche de șoricei albi. — Mulțumesc, Jim. Ți-e tare foame? Mi-era azi dimineață. Jim Încercă să se gîndească la o glumă care să o Înveselească pe doamna Philips. — După toată plimbarea asta Îmi lipsește aerul, nu mîncarea. — Da, Jim... Doamna Philips deschise valiza. Pipăi Înăuntru și scoase un cartof mic. — Uite. Ține minte, să te rogi pentru noi toți. Ah, așa o să fac! Jim mușcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]