2,268 matches
-
ignora complet dreptul penal, pentru el noțiunea traficului de influență nu exista, socotind comisionul drept "speze" pentru serviciile de avocat. Era, în plus, de o înduioșătoare prostie. Cînd logica de judecător de instrucție a lui Iunian îl strîngea prea tare, bietul Boilă nu găsea alt răspuns decît: "Nu mă declar". Nici un moment, în comisiunea de anchetă parlamentară, nu s-a conturat o înverșunare între liberali și național-țărăniști. Lupta s-a dus între Grigore Iunian, dizident național-țărănist și partidul de care se
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
pentru o vreme de iarnă avea în picioare pantofi de lac s-a oferit să-l însoțească pe Antonescu, evident, nu pe schiuri. Dorea să-i vorbească, probabil, de unele comenzi pentru fabricile sale de armament. Spectacolul era caraghios. Înota bietul Malaxa într-o zăpadă, care îi trecea peste luxoșii săi pantofi. Nu cred că sistemul, patent Malaxa, putea să reușească la generalul Antonescu. 53 În primăvara anului 1938, am făcut o călătorie în Italia. La Merano, știam că se găsea
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
care primeau ordinele de la "mareșalul palatului". Pentru că era greu să-l dezbrace pe patriarh de anteriul preoțesc și să-l îmbrace în uniforma de vodevil a "Frontului Renașterii", l-a înlocuit și a făcut prim-ministru pe Armand Călinescu. Pe bietul Călinescu, care nu făcuse nici armata, nu-l prindea deloc uniforma frontului, căci mai era în plus și mărunțel de statură. Deasupra guvernului s-a înființat demnitatea de consilier regal, care nu avea nici un rol efectiv în stat, dar înmulțea
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
noapte: moneda țării este declarată fără valoare de pe o zi pe alta. Noua monedă, importată din Rusia, nu este distribuită decît cu o extremă zgîrcenie, dar din belșug, însă oamenilor și agenților, aleși pe sprînceană, a stăpînilor de moment, comuniști-sovietici. Bietul român, prădat de tot ce avea, se găsește sărac lipit pămîntului. Promiscuitatea fizică a devenit regulă și nimeni nu poate locui singur. Nu este numai o necesitate, ci o politică ca să înlesnească spionarea și să încurajeze delațiunea. Trei, patru, cinci
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
de sânge nobil, ajunși în anii '50 muritori de foame, pe care i-a caricaturizat în romanele lui, dar în același timp era fascinat de ei și le dorea prietenia. De exemplu, Sache și Alice sunt Smarandache și Smarandachioaia din Bietul Ioanide și Scrinul Negru, unde poți decripta multe alte personalități importante ale acelei lumi pe cale de dispariție... Alisica așa îi spuneam noi -, o persoană veselă, tonică, optimistă, avea să moară în primavara lui '89. În pivnița casei unde a locuit
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
din același grup de prieteni care se regăseau deseori în apartamentul acelui văr. Acesta nu făcuse studii și avea un magazin de pălării, unde se adunau și vorbeau de toate, inclusiv politică. De aceea fuseseră considerați ca un grup subversiv. Bietul Orezeanu se întorsese acasă, la nevasta lui, unde se aștepta să fie arestat iar, în orice clipă. Ceea ce s-a și întâmplat. Mi-a spus că ancheta lui se sfârșise și că aștepta să fie judecat. Primise multe asigurări că
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
mai mers, s-a angajat ca funcționar la uzinele Skoda. Îmi amintesc că spunea cum primise o scrisoare de la familia lui din Grecia, în care ai lui îi scriau ce fericit trebuie să fie că trăiește într-o țară socialistă. Bietul de el le scrisese că nu-i chiar așa, ca să nu creadă ăia că tot ce zboară se mănâncă. Evident că scrisoarea fusese citită de Securitate și îl arestaseră. Nu fusese condamnat la mare lucru: cinci sau șase ani. Dar
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
trecut repede prin pădurea de la Hanu Conachi fiindcă știam că pe acolo sunt foarte mulți hoți. Atacau coloane de câte 40-50 de căruțe care treceau cu butoaie de vin spre Galați sau Brăila și ce le luau? Caii. Deci tot bieții căruțași-cărăuși erau cu paguba, că vinul rămânea pe loc, caii ioc iar negustorii urcau în tren spre case. După o pauză la Tudor Vladimirescu, i-am dat bătăi, fiindcă soarele fugea repede spre asfințit iar noi eram tot mai obosiți
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
examenul de capacitate, deci nu aveam diploma de învățător așa că puteam fi înlocuiți oricând de un învățător titular.Așa s-a și întâmplat. Spre sfârșitul lui februarie vine ordinul de înlocuire a lui Luca cu învățătorul cu diplomă Catrinoiu Ilie. Bietul Ignatie Crafcenco sau Ignatie Marcovici, cum îi spunea toată lumea, conform uzanței de a alătura și numele tatălui, Marcu, nu știa cum să facă și când anunțul nenorocit. Iar când l-a făcut, cele mai cumplite și dramatice fețe erau
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
iese, și se întoarce vesel: Arde, fraților, arde, arde, arde! Să bem și să vină lăutarii! Ce mai, chef în toată regula, dacă există reguli și la băutură. A doua zi am aflat la Inspectoratul școlar că a ars școala bietului Petrică. Spre bucuria tuturor Petrică reușise să scape de la incendiu arhiva școlii. Peste doi ani de la criminalul incendiu Petrică a luat cuvântul la inaugurarea noului local de școală preamărind incendiul din '32, preamărind pe cei care s-au îngrijit să
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
și el nou! Cât despre autorii incendiului de la dărăpănătura de școală din Necrasovca Nouă, nimeni nu știa nimic, desigur în afară de doi: Petrică și președintele comitetului școlar comunal, un țăran lipovean cu minte bine așezată chiar și la șotii de folos. Bietul Petrică își doarme somnul de veci în curtea bisericii de la Belaevca, în apropierea Odesei. Cine a crezut că va muri de glonț el care crescuse între țărani de diferite naționalități, el care era atât de iubit de toată suflarea satului
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
nu era sub pericol. Chemarea la datoria armelor avea să mai întârzie. * Se făceau multe farse pe vremea aceea. Era un notar, Vlahuță, văr cu poetul Alexandru Vlahuță, pe care prefectul țărănist ștefan Constantinov l-a dat afară din serviciu. Bietul Vlahuță lucra pe unde putea, cum putea, ca să poată trăi. Intr-o zi ia o cutie, o îmbracă în pânză neagră, încropește un trepied și merge la prefect. Domnule prefect nu vă port pică pentru darea afară. V-aș pofti
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
i-am botezat fetița, desigur Steluța, dar cei mai buni prieteni au fost Vladimir și Emilia Popa, învățători în comu-na Bulgărica, județul Cahul, la 2-3 kilometri de Tabacu. Prin ei ne-am împrietenit și cu familia ștefan și Pașa Luca. Bietul Vladimir a rămas pe câmpiile de la Cotul Donului iar Luca a murit, după război, la București. Cea mai apropiată și sinceră prietenie a fost însă cu familia Lucreția și Ion Vulpe. El era magazioner în stația cfr Traian Val. Ne-
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
Se pare că erau evrei fiindcă nemții, echipa lor de pedepsire a strâns bătrânii, femeile și copiii evrei din sat, i-a dus sub o râpă și i-a împușcat drept represalii. Ce vină aveau aceștia? Ce vină aveau femeile, bieții copilași? La ieșirea din comuna Bujoru am fost încercuiți de sovietici. Am reușit și am ieșit din capcană. Peste tot, unde întâlneam sate eram bine primiți, bine chiar și în sate rusești.La Vasieni, în Basarabia, am avut o altercație
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
și a carton. Dar ochii neformați ai americanului nu deosebesc materialul prețios de cel de rând, pentru el necontând dacă colonada din fața casei este de piatră sau de hârtie câtă vreme este grandioasă. Ce m-a amuzat a fost că bietul Caesar avea tichie de Moș Crăciun pe cap. Și nu era numai un „Imperator” ci mai mulți cățărați pe ziduri la înălțimi considerabile, impunătoare și sfidătoare în același timp privind șmecherește (aer dat de cipilica roșie cu moț) mulțimea dispusă
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
în leagăn sau în covată. El era foarte frumos și voinic și bun; a răcit și când a împlinit 2 ani, a închis dragii lui ochi albaștri pe vecie. L-a plâns biata mamă cu multe lacrimi, l-a plâns bietul tatăl meu și tare mult l-am plâns eu că mi-a fost foarte drag. Apoi mama a născut o copilă Frăsina, care a trăit numai 3 ani. Și parcă era gospodină de când lumea, așa vorbea și spunea ghidușii. Iar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
a dus la Domnița Elena Suțu, [21] proprietara moșiei Sasca și a spus: "Primarul Rădășanu de la Sasca și-a ținut băetul la gazdă la mine și n-a plătit nici un ban și are a-mi plăti 300 de lei". Și bietul tata a plătit 300 de lei, că el era primar mic și Domnița Suțu era soră cu Dumitru Sturza, [22] care atunci era prim ministru. Avea protopopul o barbă ca un măturoi, dar obraz nici de feli. Tata a trebuit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
casa lui Aduțu Isăcescu l-a îmbrăcat de la izmene. Și care Traian Cornescu [61], după ce a venit de la München-Germania, de la învățătură, și a ajuns Director tehnic al Teatrului Național I.L. Caragiale din București, nici nu vrea să-l vadă pe bietul Ion Radu, care era foarte năcăjit, și urmărit și persecutat că în timpul țărăniștilor a fost prefect. Așa suflet de om scârbos a avut Cornescu Traian. Și n-a pomenit niciodată că a învățat la Școala Normală "Vasile Lupu "din Iași
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
rămânând”, așa cum sunt formidabilele torsuri de sclavi ale lui Michelangelo, o „fugă Împietrită”! Și abia acum, după decenii de când am compus acea „simfonie epică” pe care am botezat-o, cu un titlu echivoc, Animale bolnave, și l-am „Întronat” pe „bietul Paul” drept ax al acțiunii, „confesându-i” doar lui unele dintre motivele mele obsesive și melodice, abia „acum” devin cu adevărat lucid că acel cuvânt, „retardat”, aruncat În grabă de acea tânără și ușuratică prezicătoare, ca un veritabil „parazit”, s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
Încearcă, prin eforturi ce multora, În decursul anilor, le vor apărea ca „dizgrațioase” (vezi ultimele atacuri grosolane din ziarul „de prestigiu” - Adevărul!Ă, să-și impună pur și simplu propria-i realitate! Într’ adevăr, ha, ha, ce poate să facă bietul Edmund, bietul nebun, dacă vrea „neapărat”, dacă bietul de el „nu poate altfel”?! Oare cu acest „nu poate altfel” nu ne aflăm În esența definiției „vocației”?! Vocația despre care vorbim adeseori În câmpul artelor și care necesită mereu, nu știu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
le vor apărea ca „dizgrațioase” (vezi ultimele atacuri grosolane din ziarul „de prestigiu” - Adevărul!Ă, să-și impună pur și simplu propria-i realitate! Într’ adevăr, ha, ha, ce poate să facă bietul Edmund, bietul nebun, dacă vrea „neapărat”, dacă bietul de el „nu poate altfel”?! Oare cu acest „nu poate altfel” nu ne aflăm În esența definiției „vocației”?! Vocația despre care vorbim adeseori În câmpul artelor și care necesită mereu, nu știu de ce, o... explicație, o justificare! Or, se pare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
materii diverse și esențiale, mai ales În ceea ce priveau vechile și rigidele cutume ale Evreilor. O mare capacitate de „vulgarizare a ideilor”, de a le face accesibile minților celor mai puțin pregătite pentru aceste adevărate paradoxuri, „entorse spirituale dureroase” cauzate „bieților oameni” crescuți, ei și strămoșii lor, În respectul stricto sensu al Tradiției și al textelor evreiești sfinte. (Unul dintre zecile de exemple din aceste pilde de afrontare a „prejudecăților” sacre, de predicare a unor acte ostile unor cutume care au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
și ne vom revedea în curând”. Ajuns la părinți, respectivul consătean prezintă biletul, dar tata nu crede că situația mea ar fi chiar așa! Scrisul meu era atât de schimbat, încât aproape că nici eu nu mi-l recunoșteam... Insistă bietul tata să afle cât mai mult, îl îmbie cu ce era mai bun în casă și după 2-3 pahare de vin, respectivul spune adevărul despre starea gravă în care mă aflam. După două zile către prânz, stăteam la etaj și
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
vieții. Sunt conștient de romantismul acestei viziuni, însă aș vrea să te întreb dacă putem considera vitalitatea o categorie estetică în cazul filmului de autor ? Alex. Leo Șerban : Hmm, nu știu ce să zic... Cred că, de fapt (cu toată simpatia pentru bietul tău Hazlitt), există formule care ies din uz, și asta cred că este una dintre ele. Nu pentru că ar fi vreo clipă falsă (căci nu e), ci pentru că pur și simplu nu mai numim așa. Nu mai spunem despre un
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
finalul filmului ne divulgă realitatea cu o ultimă imagine de neuitat în visul unui nebun, al nebunului satului, Schlomo ; din această perspectivă, totul se leagă, imposibila Istorie mare se face mică și posibilă, cât să încapă în istoria povestită a bietului Schlomo, în trenul deportaților, zburând în ritmul muzicii lui Goran Bregovici spre libertate Acestui concept (umanist sau dulceag, după dispoziția fiecăruia) îi sunt subordonate toate celelalte și poate că, dacă sunt de făcut reproșuri filmului, unul dintre acestea ar fi
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]