3,155 matches
-
cetatea Sucevei. De data aceasta se poate vorbi de imunitate, iar această imunitate este acordată de abia în 1458 și numai unui sat din domeniul mânăstirii Moldovița. În același privilegiu era menționat și dreptul mânăstirii de a strânge ceara din cârciumile din târgul Baia. La 1460-1461, 24 februarie s-a reînoit privilegiul dat averilor legate de balta Leonta “unde este mânăstirea”. În anul 1462, Iuga, marele vistier, dăruia Moldoviței trei dvere de damasc roșu cu aur, un pocrovăț, un cal și
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
desetina din albine trebuie să fi fost foarte mare, constituind un venit important pentru domnie. Un produs, care revenea în întregime domniei, erau pietrele din ceară de albine. În 1444, domnul dăruia mânăstirii Pobrata “toată ceara din Târgul Frumos, câte cârciumi...”. Ceara se lua de la cârciumile din târguri, dar și de la proprietari de case din târgurile Baia, Suceava, Roman, Târgu Neamț, Bacău, Târgu Siret, Huși etc. Ceara de albine se exporta și era foarte căutată în Apus pentru puritatea ei, palate
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
fi fost foarte mare, constituind un venit important pentru domnie. Un produs, care revenea în întregime domniei, erau pietrele din ceară de albine. În 1444, domnul dăruia mânăstirii Pobrata “toată ceara din Târgul Frumos, câte cârciumi...”. Ceara se lua de la cârciumile din târguri, dar și de la proprietari de case din târgurile Baia, Suceava, Roman, Târgu Neamț, Bacău, Târgu Siret, Huși etc. Ceara de albine se exporta și era foarte căutată în Apus pentru puritatea ei, palate din Veneția fiind luminate cu
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
permanent cu ea. Din rapoartele primite s’a putut constata că această conviețuire și contact permanent între populația creștină română și evrei a început să dea roade nefaste. Asfel: în comuna Ciușlea evreii se plimbă prin sat în chiloți, frecventează cârciumile, dând astfel mai mult aspectul unei colonii de vilegiaturiști, care au venit pentru odihnă și reculegere, dar nu pentru muncă. În comuna Sureaua, evreii se poartă obraznic cu populația, acostează femeile cu propuneri rușinoase și încearcă să le determine în schimbul
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
baltă, cortegiu sumbru și martir,/ Târșiți spre lumea cealălaltă precum pohodul la Sibir./ Mai văd mulțimea imbecilă ducând afară viața ternă/ Îți vine să-i plângi de milă, de aici din fundul de cavernă/ Și văd Îndrăgostiți la ceasuri sau cârciumile ce-s ticsite/ Și escapade, și popasuri, iubirile mereu trăznite./ Când orice osândit Își duce la groapă câte un amic/ Fără de preot, făr’ de cruce și neavând pe el nimic./ Dau caraliii de-nțeles că vom urma și noi curând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
grup de tineri, dirijați de doamna Livezeanu, care să facă naveta Râmnicu Vâlcea - Pitești, ducând lunar alimente și medicamente pentru cei din Râmnicu Vâlcea internați acolo. Lucrul era legal. Datorită și prietenului meu Vasiliu și unui cârciumar, care avea o cârciumă lângă penitenciar, am putut să contactăm pă unu’ din brigadierii dă la pușcăria din Pitești pentru acest lucru. Făcând aceste drumuri de mai multe ori, la un moment dat am fost surprins În gara Râmnicu Vâlcea dă polițiști, care rămăseseră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ironia destinului a voit să ne pomenim că Împărțim aceeași autoritate. Pe care eu Încerc să o cinstesc cu vrednicie și cu iscusință, În timp ce dumneata o jignești cu meschinărie și cu viciu. De altminteri, la biserică cu sfinții și la cârciumă cu Îmbuibații. Scandase aceste cuvinte cu răceală, ridicând glasul. Nici o ușă nu se deschise când trecu, dar el nădăjdui că și ceilalți se treziseră deja și că Îl auziseră. Deschise larg ușa odăii sale, cuprinzând cu o privire nerăbdătoare interiorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
și Îl Îndemnă să se apropie de deschidere. Dedesubt, un grup de bărbați ședea În jurul unei mese din lemn de stejar, bând din niște ulcele de lut. Erau adânciți Într-o convorbire pașnică, departe de obișnuita efervescență a tonurilor de cârciumă. Păreau să Își omoare timpul așteptând ceva. - Aceia sunt toți oaspeții dumitale? Întrebă În șoaptă poetul. Celălalt, după o ocheadă rapidă, făcu semn că da. Dante parcurse cu privirea Întregul grup, oprindu-se asupra fiecăruia dintre ei. Arătă spre cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
că legile Florenței interzic hainele nerușinate și lubrice. Cum naiba te-ai Îmbrăcat? Îl Încolți poetul. Celălalt, Însă, nu părea să-și facă griji. Arătă cu mâna spre lumea din jur. - Prietene, că În cetatea lui Bonifaciu există mai multe cârciumi decât agheasmatare și mai multe bordeluri decât confesionale e foarte adevărat. Și, de fapt, Într-acolo mă trage steaua mea, să mă căiesc pentru faptele mele și să dobândesc indulgența la Centesimus. Dar un popas În orașul tău virtuos e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
-și picioarele durdulii și aruncându-le o ocheadă satisfăcută, trebuie să spun că la Florența nimeni nu s-a plâns de ei, la drept vorbind. Dante izbucni În râs. - Dacă ai frecventa aulele noastre de Învățătură și bisericile noastre, În loc de cârciumi, nu te-ai mai umfla În pene atât de mulțumit. - Vai, Dante, pe mine povara cumplitei melancolii mă strivește și mă smulge de pe calea binelui. Și, mai ales, o supărătoare lipsă de bani. Dacă bătrânul meu nu se hotărăște să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
în timpul raidului de la Drvar, din Bosnia. Cu acest prilej, Tito o întâlnește pe Jovanka Budisavljevici, pe care ulterior o va lua în căsătorie. Un prieten din copilărie, Pepek, l-a recunoscut cu uimire într-un afiș lipit pe ușa unei cârciumi din Zagreb, pe care scria: „o sută de mii mărci în aur va primi acela care-l va aduce viu ori mort pe Tito, conducătorul comuniștilor”. Totodată asupra satului natal au fost aruncate din avion mii de fluturași, ce conțineau
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
pentru că vorbea fluent și înțelegeam mai bine limba. Cu el puteam să depășesc nivelul celor o mie de cuvinte de bază care mi se impuseseră la Informatică. Trebuie să recunosc, totul mi se părea îngrozitor de anost. Intrasem în câteva cârciumi, erau ceva mai vesele, dar simțeam că oamenii se uită la mine ca la un străin, iar engleza mea literară nu semăna câtuși de puțin cu cea pe care o vorbeau ei. Curând, am pornit-o hai- hui prin oraș
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
dar nu mai conta. Și așa am pornit la drum. Dacă mă supraveghea, trebuia să facă vreo mișcare. Poate astfel lucrurile se vor precipita. Jasmine era ciudată, blândă, supusă, fără niciun fel de ambiții. Ne petreceam timpul prin cinematografe, prin cârciumi sau rămâneam în apartament uneori. Seara, o trimiteam întotdeauna acasă. Mă foloseam de ea pur și simplu pentru a ține fetele la distanță, asta era misiunea ei .Eu, la rândul meu, dezvoltasem o oarecare fidelitate și dependență față de ea. Era
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
știu dacă am ajuns undeva în ziua aceea stoarsă de gânduri dar soarele curgea pe zidul fiecărei case apoi se târa pe urmele mele ca o femeie părăsită 23 mai 2011 Apoetic aș fi dorit să mă nasc într-o cârciumă strigam încă un rând făceam cinste plecam pe trei cărări luam viața în piept mai de dimineață înainte de cântatul cocoșilor atunci când sclipesc șinele tramvaiului iar tu nu mai știi dacă e bine să pășești printre ele până la primul stop am
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
Avenue, un fel de popas pentru camionagii, vatmani, lucrători la poștă și femei de serviciu din birourile din Loop. Hering marinat și cafea pentru el, clătite și lapte pentru mine. Era tare sociabil în locul ăla, cu ceilalți clienți fideli ai cârciumii și cu grecul, Christopher, și cu chelnerițele. Nu avea mare lucru de spus, dar râdea la orice vorbă. La ora aceea criminală dintre patru și cinci, când chiar și cei cu cele mai puține motive de grijă sunt posomorâți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
frica asta și nu voia să mă lase pe mine să șofez, pentru că eu nu eram conștient de pericol cum trebuie și deci n-aveam cum să fiu vigilent. Ne-am dus să invităm furnizorii de cărbune și gheață la cârciumă și le-am făcut cinste cu bere și am stat la palavre, în locantele acelea somnoroase și negre de arșiță, unde până și muștele preferau să se târască mai degrabă decât să zboare, parcă bete de la mirosul de camfor al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
spre coada de la tramvai în acel final friguros de noapte în care umezeala se strecura în oase din cauza filtrelor proaste ale cerului prăvălit. La ora nouă, după primul puseu de treburi, reușeam și eu să-mi iau micul dejun la cârciuma lui Marie, un local cu linguri pline de grăsime, cu pereți de tablă și scaune cu un singur braț aliniate lângă ei, în care nu intra lumina din cauza ferestrelor astupate. Într-o după amiază de sâmbătă eram în cârciuma lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
la cârciuma lui Marie, un local cu linguri pline de grăsime, cu pereți de tablă și scaune cu un singur braț aliniate lângă ei, în care nu intra lumina din cauza ferestrelor astupate. Într-o după amiază de sâmbătă eram în cârciuma lui Marie. Dăduse drumul la radio și era o operă, pe canalul New York, iar elocvența aceea căreia i se dăduse frâu liber nu reușea să mă atingă, dar îmi intra în urechi. Iată un tip de servicii pentru care plăteai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
într-o mină. Sau să construiască carusele la carnaval. Sau să inventeze nume pentru noi sortimente de dulciuri. Sau încălțări de copii cu talpă laminată. Sau să se ducă și să puie peste tot afișe cu gagicuțe în frizerii și cârciumi. Sau să te duci să mori întru-unul din rolurile mai mici, cu doar un gând două în cap, aceste idei limitate și persistente ale funcției tale. Eu întotdeauna am crezut că nu prea exista speranță pentru ce doream eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
la tot pasul, orășelele prin care am trecut Iară să le vedem, ca Puebla, și cărora spaniolii le-au dat, în afară de stilul colonial, aceeași piață centrală, cu un chioșc în parc unde duminica vine fanfara și cântă, cu catedrala și cârciuma totdeauna în apropiere... Cum spunea Picasso? "Noi spaniolii, dimineața liturghie, după masa coridă, seara bordel. În ce se amestecă toate astea? în tristețe. O tristețe ciudată. Ca Escurialul... " Oare din închisoarea prin dreptul căreia am trecut se aude ploaia? Din
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
consemnate de către autoritățile judiciare românești În anii 1944-1948. Capitolul 4 Marele măcel În jurul orei 12, mulți polițiști, Împreună cu șefii lor, au plecat să ia prînzul. Nu toți deodată, ci În grupuri și pe rând. Parte la ei acasă, parte la cârciumi rămase deschise În ziua progromului și parte În sălile de mese ale unităților de jandarmi și la cazarme. Și „comisia de triere” a părăsit curtea Chesturii În jurul orei 1, plecând să ia prânzul. La Înapoiere, au observat că la intrarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
Poliția să ne găsească cu evreul ascuns În cauciuc”. Aceasta nu era adevărata cauză a hotărârii lor de a părăsi garajul, cum au făcut și alții, deoarece evreul nu mai era În viață. Cei trei s-au Îndreptat direct spre cârciuma din strada vecină, strada Brătianu, care era deschisă În ziua progromului, la fel ca și celelalte cârciumi și depozite de vinuri din oraș; nu exista nici un motiv să fie Închise și s-a dovedit că a fost o zi bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
de a părăsi garajul, cum au făcut și alții, deoarece evreul nu mai era În viață. Cei trei s-au Îndreptat direct spre cârciuma din strada vecină, strada Brătianu, care era deschisă În ziua progromului, la fel ca și celelalte cârciumi și depozite de vinuri din oraș; nu exista nici un motiv să fie Închise și s-a dovedit că a fost o zi bună de afaceri. „La acest depozit Crăciunescu XE "Crăciunescu, Ștefan (taxator)" a dat spre surprinderea mea un litru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
despoaie de rochii. Atât hainele, cât și curtea garajului erau pătate cu sânge. În curtea garajului, a declarat distribuitorul de benzină Gheorghe Ilie, XE "Ilie, Gheorghe" „se afla foarte mult sânge”. În ceea ce privește beția, s-a dovedit că În ziua progromului cârciumile și depozitele de vinuri au rămas deschise până la ora 7 seara, când a intrat În vigoare starea de asediu declarată de generalul Stăvrescu XE "Stăvrescu (general)" . Polițiștii și jandarmii s-au grăbit să se Îmbete Încă de la orele dimineții cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
de vin din apropiere Încă Înainte de a ieși să se „recreeze” după ce au Împiedicat fuga evreilor, și apoi cel puțin trei dintre ei au plecat să se Îmbete, plătind cu banii furați. După ce au continuat să bea la o altă cârciumă, de unde s-au dus „la malul Bahluiului XE "Bahluiului" șundeț ne-am repauzat puțin”. Ei nu locuiau În apropierea Bahluiului XE "Bahluiului" și nici nu s-au dus acolo, după Începerea stării de asediu, pentru „a se repauza”. Aici fuseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]