1,592 matches
-
săptămână, el n-a mai plecat de la ea. N-au ieșit deloc din casă în săptămâna aia de miere. Mirela i-a pus fotoliul-pat lui Mugurel în bucătărie și-l trimitea doar pe el după mâncare și după bere, și coniac mai ales, hrana cea de toate zilele a lui Vandam. Era într-o veșnică stare de semitrezie, care aproape că-i lua glasul, dar în schimb îi ridica la cote incredibile energia și imaginația amoroasă. Pentru prima dată după mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
și mai câte delicatese... Au văzut doar că pe-aici cam suflă vântul, așa că, fără să le spună nimeni, s-au dus la non-stopul din colț după bere, chipsuri, alune, banane, salam și cașcaval pentru sandviciuri și două sticle de coniac Alexandrion. Ca pentru ultima noapte petrecută aici, ei fiind în trecere de fapt, în drum spre Austria... Veri, Vicențiu și Romeo au lucrat acolo în construcții. Și-au luat o lună de concediu să se întoarcă în țară ca să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
tată, da’ așa-i place lui să inventeze tot felul de motive ca s-o împiedice să plece, s-o țină-n loc lângă el, de cât de mult o iubește, și mai ales acum, după ce a turnat bere și coniac cu nemiluita în el, după ce i-a dat ei peste mână să nu mai bea... Noi nu prea suntem obișnuiți cu băutura, se scuză Mirela musafirilor așezați turcește pe lângă măsuță. Mirela se învârte în jurul mesei, adunând sticlele goale și golind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
astfel că la ordinul lui mulți dintre cei acuzați de bolșevism, majoritar evrei, au fost scoși din registrele pentru deportare către localități cu nume până atunci obscure din cuprinderea câmpiei transnistrene. Maiorul scoate "rezerva strategică" a colonelului, o sticlă de coniac Martell, la care apelau uneori pentru "limpezirea intelectuală", ținută în raftul de jos al biroului sub niște dosare. Umple paharele și înmânându-i pe cel al șefului său, întreabă curios. Adică? Te rog, ia loc! Doar știi că nu trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
că discuția o să dureze până seara târziu. Mai mult ca sigur, răspunde maiorul dând gânditor din cap. Trage un fum din țigară și expiră cu putere. Noroc! O urare potrivită. Noroc să fie! Ciocnesc paharele, savurând amândoi arsura plăcută a coniacului în gură. Spune-mi, în legătură cu locotenentul Rădulescu, ce-ai hotărât? Ochii căprui, retrași mult în fundul orbitelor, privesc cu atenție concentrată către șeful și prietenul său. Colonelul își trece gânditor mâna peste ceafa tunsă mărunt, aproape perie. Sunt de acord cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
pentru asta, nici o grijă. Războiul nu se termină curând. Și dacă e să se întâmple mâine, cu atât mai bine pentru tine. De altfel, pentru toți. Zilele următoare se prezintă și locotenentul Cernăianu. Ceremonios și atent scoate o sticlă de coniac, dibaci ascunsă într-o cutie de bomboane. Napoleon veritabil pentru această specială ocazie! Au băut precauți, sfidând sacrosantul regulament de ordine interioară al spitalului. Felix se dovedește a fi un băiat extrem de cult și vesel. Mărturisește că unul dintre unchii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
și trabuc în colțul buzelor groase, răsfrânte. Jigodeanu senior. Ceruse o întrevedere personală colonelului Pietrosu, sperând să-și scape progenitura de zăpezile rusești și "cruciada împotriva bolșevismului" având pregătit pentru susținerea rugăminții sale un camion plin cu cel mai fin coniac. Fără vreun comentariu, comandantul nici nu-i dăduse voie să treacă de santinela aflată la intrare. Sergent, bagă răcanul în rând! Douăzeci de centuri la cur să învețe cadența! Asist personal la pedeapsă, încheie Guriță zâmbind leneș, în timp ce arată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Mai ușor cu băutura Iorgule! Deja e mai multă decât poți tu suporta, ești turtă! Eu, beat? Trece cu mâna prin ruina frezei lui de malagambist,95 căzută dezordonat peste fruntea asudată. Doar dintr-o sticlă de șampanie și câteva coniacuri? Nici pe departe! A, de aceea ai trecut pe votcă.... De ce nu? O băutură pe care cât de repede vecinii ne-o vor livra personal. Se întoarce către Marius cu o mișcare bruscă, care face să zăngăne paharele aflate pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
chiar să facă din țânțar armăsar, nu doar ăsta era rostul câinelui de pază al democrației? Nu pentru binele nației, cinste, progres, dreptate, pace, adevăr și fraternitate se luptase el însuși încă de pe vremea când redacta, între două clondire de coniac albanez sau de vodcă poloneză, după împrejurări, și cu stacana de nechezol aburindu-i mustața, foaia volantă a șantierului de la canalul Dunăre Marea Neagră?... Ce maica și anafura mă-sii!... Dar când se produsese o nouă alternanță la putere și zilele
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Când ne apropiem de locul întâlnirii, fluierăm semnalul din „Căluțul cocoșat” - Lasă-te, Nelule, naibii de fumat. - Dar tu de ce fumezi? îi întorc răspunsul prin această întrebare care nu are răspuns. - Ia de aici. Și-mi întinde o sticlă de coniac. - Nu bei cam mult, măi frate? îl întreb. - Omule, ce să-i faci? Meseria... Țuți terminase o școală medie metalurgică și acum era maistru turnător. Lucra în condiții foarte grele, la temperatură mare, avea de aface cu fel de fel
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de piele, era un cuțit mare, vânătoresc. Am ajuns la fântână fix la ora 11, dar Țuți nu venise încă. Mi-am dat jos rucsacul din spate și m-am rezemat cu spate de ghizdurile fântânii. Am scos sticla de coniac, am luat o gură și mi-am aprins o țigară. Era o noapte neagră, înstelată, fără lună. Au apărut doi indivizi și m-au întrebat cât e ceasul. Le-am răspuns binevoitor, dar nu cu frică și am început să
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
pescuit rău. Dar n-a fost decât o impresie, probabil că mă indispusese bătaia cu cei doi borfași. Începuse un vânt rece din nord și lapovița. Peștele nu dorea să pună gura pe cârligele noastre. Ne pătrunsese frigul, cu tot coniacul și vinul băut. - Băi Țuți, hai să-l dăm naibii de pescuit și să mergem la terasa Ciric să ne încălzim cu un vin fiert. - Mai stăm o jumătate de oră și dacă nu trage peștele, mergem, a conchis el
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
arătat cu mâinile spre caporal: - Tu nu vezi nimic? - Ce mă-sa să văd la mârlanul ăsta? - Tu vezi petlițele astea albastre, sau îs verzi? - Băi, tu ești beat, na, bea din jumatea asta că-ți trece, și-mi întinde coniac. Am tras o înghițitură zdravănă, a tras și el una, apoi s-a uitat foarte atent, întâi la mine, apoi la gradat. - Ce naiba, sunt albastre, spuse. Atunci i-am spus că am un frate ofițer, că acest frate a venit
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
se ridicase într-o râlă și m-a întrebat scurt: - Ce-i? - Nimic, dom' jandarm, vin americanii! i-am răspuns surâzând. Se obișnuise cu glumele noastre. Ne-a întrebat cu ce ne-am dres și i-am întins sticla de coniac. A gâlgâit îndelung din ea și ne-a spus să-l trezim când vedem luminile Bucureștiului. Nu mai era nimic serios de semnalat, vestea noastră sa dus, nu știu cum, în toată garnitura compusă din vreo cincisprezece vagoane și bineînțeles, bucuria tuturor
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
îi răspunse: „Face bine, nu vorbește încă, dar știi ce atent mă urmărește când îi vorbesc?” Am râs cu poftă și am intrat în gară. Acolo ne așteptau cei doi tovarăși, care luaseră biletele și tocmai se delectau cu niște coniac dintr-o sticlă. M-au poftit și pe mine, dar am refuzat politicos, deoarece făcusem o injecție de antitetanos. Îmi intrase în degetul mare de la mâna dreaptă un ditamai cârlig de pescuit, pe care, din cauza ghimpelui revers, nu l-am
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
fi pe măsura tovarășilor mei de pescuit. În schimb. Gică a pus sticla la gură și a gâlgâit câteva secunde licoarea aceea fabricată la Vaslui. În acest oraș exista pe atunci o fabrică în care se făcea cel mai bun coniac din țară. Pe tren până la Belcești s-a vorbit mult, s-a glumit, s-au spus bancuri cu pescari și vânători. Eram voioși, așa cum eram întotdeauna când plecam la vreo baltă. Hotărâsem să ne întoarcem duminică după masă, așa că aveam
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
și făceai plecăciuni până la pământ de parcă te aflai în pelerinaj la Mecca, în timpul rugăciunilor. Ai căzut apoi în nas, cum spui tu și, huștiuliuc, te-ai dus în Prut. Baia rece te-a trezit, ții minte băi Gică? - Mda, fusese coniacul prea bun. Și uite așa, ba cu una, ba cu alta, noaptea trecea. Focul se stingea și nimeni dintre noi nu l-a mai alimentat cu vreascuri. Am adormit cu toții și ne-am trezit pe la 5 dimineața. Am mâncat slănină
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
o mică explozie. Îmi pare rău că nu l-am întrebat pe doctor. Diagnosticul era embolie cerebrală, dar eu cred că a fost altul. Gică avusese o amantă evreică. Tocmai venise din Israel, de la rude și adusese cu ea lichioruri, coniac, wisky, ciocolată și țigări americane. Înainte de a pleca la pescuit, la Belcești, Gică a petrecut cu ea un timp, poate o zi și o noapte, poate două nopți și o zi. Au petrecut, fratele meu a băut mult, a fumat
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
care avea talentul de a stăpâni o situație dificilă. Și acesta erai tu. Și chiar atunci, la tradiționalele întâlniri de familie din 7 ianuarie (de Sf. Ioan Botezătorul), când deobicei întârziai vreo oră două și erai puțin amețit de vreun coniac sau mai multe, băute cu vreun prieten în drum spre noi, și când îți făceam salvatoarea cafea amăruie la care, după prima sorbitură, dădeai decizia: “eu beau cafeaua dulce” și după care, îți spuneam ceva mărunt printre buze, dar zâmbind
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
care să mă facă material? De unde vin? De fapt, totul a pornit de la al meu prieten, Papy, care mi-a dat să beau soluția aceea cu o formulă chimică foarte complicată și care, de fapt, avea gustul celui mai bun coniac din lume. Eu am băut cândva un coniac foarte bun în țară, dar aici, pe aceste meleaguri, sunt dezorientat. Căci mă aflam într-un spațiu imaterial, ca-ntr-un vis. Nu i-am spus nimic prietenului meu, de fapt, nu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
fapt, totul a pornit de la al meu prieten, Papy, care mi-a dat să beau soluția aceea cu o formulă chimică foarte complicată și care, de fapt, avea gustul celui mai bun coniac din lume. Eu am băut cândva un coniac foarte bun în țară, dar aici, pe aceste meleaguri, sunt dezorientat. Căci mă aflam într-un spațiu imaterial, ca-ntr-un vis. Nu i-am spus nimic prietenului meu, de fapt, nu aveam ce-i spune, sunt poet. Nu știu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ocheanul în stânga și în dreapta și văd zero barat. Fata de la bar spală un pahar, apoi îl freacă cu șervetu' ostentativ. - Dacă te-aș întreba de numărul cămășii mele, ce-ai zice, mândro? și fac cu ochiul spre cel mai bun coniac al casei. - Da, se poate, dar vii cam rar pe aici, iubitule, cum îți zic pașii? - 47 dublu, și ție unul simplu, și treci mai aproape, blând! Îmi dreg gâtița cu rachiul acela de 47 de grade, ea și-l
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
trebuință acasă. Neam îmbarcat și am luat-o din loc. Gabi și Cristi aveau permise de conducere, își puseseră în gând să conducă pe rând, Gabi până la Galați și de acolo Tarzan. Așa că, mi-am donat o porție dublă de coniac și am băut-o cam ferit, știam că le fac poftă. Ne-am aprins câte o țigară și la drum, băieți! Bucuria ce ți-o dă o asemenea excursie ne-a făcut excesiv de voioși, încât cântam toți trei, erau mai
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
mașinii) tocmai de la Iași, unde am făcut eu armata. - Bună ziua, am făcut eu, da, venim de la Iași și am vrea să trecem Sulina spre canalul Șontea. Dumneavoastră ce spuneți, avem vreo șansă să ajungem acolo? și-i întinsei sticla cu coniac special pregătită pentru așa ceva. - De, zise omul, o să vă ajut, și luă sticla din care trase o gură. Dar cu mașina ce-o să faceți? Că doar n-o s-o lăsați în drum. - Păi aici e buba, că n-avem unde
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
o trageți în curtea mea, pe dale, însă cu grijă, să nu-mi călcați panseluțele, căci nevasta ține mult la flori. Îmi venea să-l pup de bucurie, dar m-am abținut și l-am îndemnat să mai ia din coniac. - Cât stați? - Vreo zece zile. - Apăi, să trimit după băieți, o să-i vedeți, știu să mânuiască bine lotcile. Gabi a tras mașina în curte. Apoi ne-am așezat pe o băncuță, la poartă să ne delectăm cu niște bere rece
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]