1,447 matches
-
doamnei Drexel se desfășoară un fir de fum. Ne Îndreptăm spre inima cartierului Grosse Pointe. Trecem pe lângă alei lungi, care se termină Într-o poartă, genul care În familia mea induce Întotdeauna mirare și venerație. Dar acum doamna Drexel o cotește pe alei. (La capătul lor locuiesc noile mele colege de școală.) Trecem pe lângă tufe de lemn câinesc și pe sub bolți de gard viu și ajungem la casele izolate de pe malul lacului, unde așteaptă fete cu ghiozdanul În spate, stând drepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cuțite și coapsele umflate, străbăteam iarba care ne biciuia fluierele picioarelor. Când am ajuns la poalele dealului, Jerome părea deja să Încetinească. Flutura din mână, declarându-se Înfrânt. O flutura și-mi striga ceva ce nu auzeam... Tractorul tocmai o cotise pe drum. Așezat În scaunul lui Înalt, șoferul nu mă vedea. Eu mă uitam În urmă, să văd unde era Jerome. Când, În cele din urmă, m-am Întors Înapoi, era prea târziu. Drept În fața mea era roata camionului. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Mike, pentru că numai un cretin ar fi putut să se Îndrepte spre râu În loc s-o ia spre autostradă. Indiferent pe ce stradă ar fi apucat-o, nu putea să ajungă nicăieri. ― Acum te-am prins, exultă Milton. Gremlinul o coti la dreapta. Eldorado o coti la dreapta. Gremlinul viră la stânga și Cadillacul Îl urmă. Rezervorul lui Milton era plin. Putea să-l urmărească pe părintele Mike toată noaptea dacă era nevoie. Plin de Încredere, Milton potrivi temperatura, căci era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ar fi putut să se Îndrepte spre râu În loc s-o ia spre autostradă. Indiferent pe ce stradă ar fi apucat-o, nu putea să ajungă nicăieri. ― Acum te-am prins, exultă Milton. Gremlinul o coti la dreapta. Eldorado o coti la dreapta. Gremlinul viră la stânga și Cadillacul Îl urmă. Rezervorul lui Milton era plin. Putea să-l urmărească pe părintele Mike toată noaptea dacă era nevoie. Plin de Încredere, Milton potrivi temperatura, căci era un pic prea cald. Deschise radioul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Există, se pare, o legătură între blocul ăsta și Al-Qaeda, iar firul pleacă de pe aleea Parva, chiar din dreptul Școlii generale nr. 57, traversează țara și continentul, trece Atlanticul, se întinde, atinge țărmul nord-american, ocolește Long Islands și Statuia Libertății, cotește pe străzi și bulevarde, se strecoară prin obositorul trafic newyorkez și ajunge la Turnurile Gemene. A scris în ziare, s-a dat și la televizor. L-am văzut cu ochii mei pe tatăl lui Troc, la știri, pe mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
care transportă mobilă, mai tare decât celelalte camioane), ne-am mișcat, încet, la coborârea de pe bordură mi-a căzut în cap o pungă cu jucării. Alunecase de pe-un dulap. Prelata din spate a început să fluture, iar când am cotit de pe aleea Băiuț, s-a dat într-o parte, cât să văd că, în extremitatea sudică a lui D 13, pe la prânz, în lumina aia limpede din aprilie, nu zbura nimeni... PAGE 1 FILENAME \p D:\microsoft\docuri nefacute\Filip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
-se se plecare. Părăsiră sediul grupului de șantiere furișându-se ca doi răufăcători de teama Șefului de Șantier care era dispus În oricare clipă din zi ori noapte să Însoțească pe unul ori pe altul când era vorba de băutură. Cotiră pe Str. Occidentului, abordând Calea Victoriei, hotărând să intre la restaurantul „Mărul de Aur”, unde erau mai mult decât siguri: Împielițatul nu frecventează acest local. Destupară două sticle cu Șampanie Ungurească, Încă două pe urmă alte două, discutând probleme legate de
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
noapte, dar mă simpt mai proaspăt ca atunci când mă culcam odată cu găinile. Așa dar, urmeză să merg la șantier. La ora zece trebue să mă prezint la Centrală pentru a raporta Președintelui bilanțul economic al Șantierului...!” În dreptul fostului „Palat Regal” cotiră la dreapta ajungând În Piața Buzești escaladând Str.Occidentului. Parcurseră câțiva pași În direcția șantierului când Tony Pavone Își aplică o palmă pe frunte. „Era să uit...! Astăzi am Întâlnire cu doamna Tatiana, Directoarea depozitului de vinuri „Gostat”, care se
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
și,oricum feriți de Îmbulzeala trotuarelor, de pericolul unor alte prăbușiri. Alegere salvatoare, cum avea să realizeze câteva momente mai târziu...! La intersecția bulevardului cu Str.C.A.Rosseti, privi către moderna construcție a impunătoarei clădiri Scala. Ce să facă? Să cotească la stânga pe lângă această clădire ori să continue mersul către Universitate? Se gândi că e mai bine totuși să rămână să meargă prin mijlocul carosabilului, printre mașinile staționate astfel fiind feriți de loviturile mai multor cărămizi a unor coșuri de fum
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
În peretele opus, acolo unde scria TOALETĂ. Pe acel perete nu existau rafturi, ci doar o ușă, care era mereu Închisă. Am băgat nasul În gaură și am amușinat-o. Mirosea a șobolan. Țeava intra În perete, după care o cotea și pornea drept În sus. Deși era o țeavă foarte groasă, nu umplea perfect gaura care fusese făcută pentru ea, iar zidăria din jurul ei era tencuită grosolan și peticită de mîntuială. Pe vremea aceea eram extrem de curios, iar mirosul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
m-am Împins Înăuntru, proptindu-mi degetele de la picioare În bucățile desprinse de tencuială. Urcușul a fost destul de ușor. Sus, cam la nivelul planșeului parterului, tunelul se bifurca. O derivație a lui continua de-a lungul țevii, În vreme ce altele o coteau spre stînga și dreapta, de-a lungul bazei peretelui, Între șipcile de susținere a acestuia și zidăria exterioară. În noaptea aia, am luat-o spre stînga. Noaptea următoare am luat-o la dreapta. Și, o săptămînă mai tîrziu, aveam deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
înfrigurat că ajunsesem acolo. Memphis e un oraș de văzut pe îndelete, cu arhitectură tipică Sudului și Vestului, însă nu mi-a stat gândul decât la concertul lui B.B. King. După o lungă plimbare de după-amiază pe Riverside Drive, am cotit pe Beale Street și am staționat la intersecția cu 2nd Street, fără să mă deranjeze traficul mașinilor strălucitoare. Loc magic, loc mitic pentru admiratorii bluesului. Nu m-am grăbit să intru în club, deși luasem bilet. Nu mi-era foame
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
și arăta grozav atunci când soarele a apus. Gosseyn urmări cu ochii direcția indicată de deget și văzu că era direcția în care curgea râul. Distanța până la locul arătat era cam de o milă. Acolo, în locul unde râul și valea o coteau la stânga, dispărând din vedere, se afla o zonă întunecată de zăpadă, aparent chiar la marginea râului care dispărea. Să fie fost oare prima locuință care fusese localizată dincolo de curbă? Lua ceva timp să ajungă acolo și să afle. Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
spună, odată ce fusese stabilit contactul verbal. El intenționase o abordare politicoasă. Concluzia părea să fie că inamicul se aștepta în mod automat la o comportare agresivă - sau, cel puțin, dirijată într-un anumit scop - din partea lui. Pe când gândea astfel, Gosseyn coti la dreapta și continuă să meargă de-a lungul coridorului larg, slab luminat. Cam la 150 de picioare înaintea sa, se vedea o barieră; și probabil, acela va fi momentul adevărului. Bariera se dovedi a fi o ușă care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
electrice. Se făcea din ce în ce mai întuneric pe măsură ce coboram pe scăriță. Am ajuns într-o sală lungă și îngustă, mirosind a chit și a cânepă îmbibată de rugină, unde se vedea o mățărie încîlcită de țevi de diferite mărimi, ieșind din pereți, cotind rotund pe după colțuri, pline de robinete și manometre. Pe jos, cimentul umed pâlpâia stins sub lumina strecurată printr-un gemuleț zăbrelit, aflat foarte sus, aproape de tavan. Priveam fascinați țevile. Unele erau mai groase decât trupul nostru, altele subțiri cât degetul
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
rușine. Pe când altădată... Se amuză câtăva vreme gîndindu-se ce ar fi fost altădată, fără să înceteze să-și tragă aparatul de ras încet, cu ochii în patru, peste fiecare porțiune de piele care se întindea, acoperind oasele prelungi ale fălcilor. Coti apoi sub bărbie și începu să ia, dâră lângă dâră, crema de până la mărul lui Adam. Nici cea mai mică urmă de păr nu trebuia să-i mai rămână pe față. Becul electric îi obosea ochii, astfel că uneori contururile
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Marcela venea a doua zi vânătă la noi, dar la fel de veselă și gata să ia tocul de la capăt. Ea m-a învățat să ne jucăm de-a doctorul. Blocul nostru avea un demisol, spre care coborau câteva trepte, înainte să cotească spre ușa apartamentului; la demisol se afla o nișă cu o bancă. Acolo ne jucam. De jocul nostru nu trebuia să știe nimeni. Datorită lui am aflat, tulburați, că eu și Marcela nu eram la fel, că, dincolo de îmbrăcăminte, există
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
imediat după ultima secundă a anului trecut și mă gândeam mai departe la ea în timp ce mergeam de-a lungul șoselei Ștefan cel Mare, întunecată, înghețată, luminată stins de lămpile portocalii, ca un adevărat culoar de infern. De la colțul blocului, am cotit pe Aleea Circului. Fulguia, foarte rar, dar pe jos zăpada ajunsese până la genunchi, înotai, pur și simplu, în ea. Boschetele de tuia și brazii de la colțurile aleii abia mai rezistau, cu crengile curbate de zăpadă. Putea fi Siberia, dacă pe
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
în mov, înzorzonată ca o paparudă. Era aproape de ora unu și în lume era o tăcere scânteietoare, sub cerul calm care avea să fie toată săptămâna bun cu noi. Iadeșul trăgea spre poartă, așa că am ieșit în strada pustie. Am cotit-o la stânga, spre câmp. Abia ne țineam după Balena, care făcea niște pași caraghios de mari, zdruncinîndu-și halcile la fiecare călcătură pe caldarâmul neregulat; în jurul pietrelor din pavaj creșteau fire de iarbă. Am depășit ultima casă și în față ni
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
vernil. Am deschis o ușă mare, cu glasvand, și am intrat într-un culoar nesfârșit, la fel de vernil. Am mai deschis apoi nenumărate alte uși, care dădeau în alte culoare tăcute. Mereu mă așteptam să intrăm în salonul mamei și mereu coteam, urcam, coboram pe culoarele întortocheate. Din loc în loc, câte o ușă numerotată era deschisă și vedeam înăuntru o chiuvetă și un closet de faianță sau o boxă cu mături murdare, teuri cu cârpe împuțite și cutii de sodă. Mai vedeam
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
apă care, în cădere, s-a atins de lumina felinarului, s-a aprins ca o stea albastră și, apoi, s-a stins repede. - Ai văzut? mă întrebă Sonia. - Da. Sigur. Am văzut. Încet, tăcuți, am trecut mai departe și am cotit pe o ulicioară. În liniștea umedă, se auzea un pian, dar, cum se întâmplă adesea, până la noi în stradă răzbăteau numai sunetele cele mai puternice, care se loveau de pietre atât de strident, încât părea că acolo, în camera unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
tare se răsfrânge acest scrâșnet în casă. Când a fost asta? Câți ani să fi avut eu atunci? Urc scara plină de miasme și, în întunericul deplin, nu-mi dau seama câte paliere am trecut; mai trec de un palier, cotesc și încep să urc, dar brusc simt în pulpe o oboseală stranie care nu-mi permite să merg mai departe; e semn sigur că pe palierul pe care tocmai trecusem se află ușa de la apartamentul nostru. Cobor; mă gândesc cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
când trupa căpătase importanță și loc distinct în peisajul rock-progresiv, Peter Gabriel nu s-a cramponat de schemele verificate ale succesului. N-a continuat direcția progresivă, ce l-ar fi dus în punctul mort al experimentului avangardist, nici n-a cotit spre popul de top & fast-food. S-ar zice că a îmbinat inteligent cele două direcții, obținând audiență încât să poată concura făcătorii hiturilor de-o zi. Nu trebuie să fii specialist al domeniului să observi că muzica lui Gabriel e
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
Deci să ne întoarcem și s-o luăm de pe șosea la dreapta, pe scurtătura spre Târsa. Ne-am întors, am luat-o pe șosea la dreapta și am văzut două drumuri. Pe care să-l alegem? Din nu știu ce imbold, am cotit-o spre dreapta. Și-am mers tot mai pieptiș, tot mai greu, cam o oră, culme după culme, prin păduri ca-n romantismul german, fără să vedem picior de om, roată de mașină sau de căruță. Doar într-un târziu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
ne Îndreptăm cu toții spre scări, pe care le folosesc mereu ca alternativă la mersul la sală. Plus că, din fericire, marketingul e la etajul Întîi. Tocmai am ajuns pe palier, cînd Jane țipă: — Uite ! O, Doamne ! El e ! Pe stradă cotește, cu un tors egal, maiestuos, o limuzină care oprește exact În fața ușilor de sticlă de la intrare. Nu-nțeleg deloc ce e cu mașinile astea. SÎnt atît de strălucitoare și de lustruite, de parcă ar fi făcute din cu totul alte metale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]