1,094 matches
-
doar unul. Mă gândesc că ar fi mai potrivit dacă ați alătura unele elemente din fiecare. Sunt amănunte care îmi plac în mod deosebit. Marginea crenelată de aici... dealurile nisipoase de acolo... cărarea aceea bătută de turme... sau aceste flori culcate... Nu mă pricep deloc la pictură. Credeți că s-ar putea face așa ceva? ― Iată o idee excelentă! Nu-i așa, Luciano? Dante Negro veni până în dreptul prințului și se înclină. Alteță, fiți bine venit! Mă simt... Se opri vizibil încurcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
picioarele i se vor transforma în niște cioturi însângerate. Ignatius se așeză cu greu pe scările laterale ale catedralei. Greutatea sporită din ultimul timp și balonarea cauzată de valva care nu funcționa cum trebuie făcea incomodă orice poziție în afară de statul culcat sau în picioare. Scoțându-și cizmele, începu să-și examineze tălpile mari ca niște lespezi. — O, Doamne, exclamă o voce de deasupra lui Ignatius. Pe cine văd eu aici? Am venit să mă uit la expoziția asta îngrozitoare și nasoală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
în dreptul fotografiei mamei ei, spuse: — Ei, cum îți place asta, fetițo? Cum îți place felu’ în care s-a descurcat nepotu’ tău, Angelo? Îți place, drăguțo? Arătă spre altă fotografie. Și cum îți place smintitu’ de băiat a bietei Irene, culcat jos în rigolă ca o balenă adusă de apă? Nu-i așa că-i trist? De data asta, Irene trebe să-l ia și să-l închidă undeva pe băiat. Crezi că se-nsoară vrun bărbat cu ea dacă trântoru’ ăla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
-i chiar așa de psihopat. Până și un individ ca idealistul ăsta poate să-și bată joc de tine. Domnul Levy privi cele două femei, pasărea și portarul care rânjea. — Unde este? Nu văd nici un idealist. Domnul Levy arătă vaca culcată jos în stradă. Ăsta-i el? În rigolă? Ce tragic! Amețit, beat, neajutorat, pus la index de pe acum. Notează-ți-l în carte, alături de domnișoara Trixie și de mine. O altă viață pe care ai distrus-o. — O pasăre l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Eu sunt Domnul, Sfîntul vostru, Făcătorul lui Israel, Împăratul vostru." 16. Așa vorbește Domnul, care a croit un drum pe mare, și o cărare pe apele cele puternice, 17. care a scos cară și cai, o oștire și războinici viteji, culcați deodată împreună, ca să nu se mai scoale, nimiciți, și stinși ca un muc de lumînare: 18. "Nu vă mai gîndiți la ce a fost mai înainte, și nu vă mai uitați la cele vechi! 19. Iată, voi face ceva nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
un om ca toți oamenii, păcălit de diavol, își omoară (de regulă, decapitează) părinții sau soția și copilul : „Sf. Ilie intră în casă și, necăjit de vorbele diavolului, scoate sabia și dă cu sete mare în capul patului unde erau culcați mă-sa și tată-său, și le-a tăiat la amândoi capul” (45, p. 183). Aparent paradoxal, în urma acestei „crime” (= jertfe), Dumnezeu îl ridică pe Ilie la cer, făcându-l stăpânul furtunilor, fulgerului și tunetului. h) în legenda lui Numa
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
să plângă. Nina mie mi-o spus și tot de la ea știu că tot acel gardian i-a dat ceva de băut și trei zile nu s-a sculat și nici nu a vrut să mânânce nimica. A stat numai culcat. Putea să-i deie drumul să-și vadă tatăl. Măcar de-amu dacă i-ar da drumul, să poată avea grijă de copii. își pierde tinerețea lui. Atunci când am fost la el la Hlinaia am intrat în celula aceea, era
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
bum. Cerul în partea Stalingradului e de culoare roșie, mereu clipește ceva pe el, se stinge și iar clipește. Pornesc brusc în sus nenumărate șiraguri de puncte luminoase trasoare. Și iar e întuneric. Mă întorc în pat înghețată. Mariana doarme culcată incomod pe salteaua ei de pae, Moț se urcă cu mine în pat și se instalează pe perna mea. În camera vecină se aude respirația liniștită a lui Tommy. Bum, bum. Câți mor oare acolo, la patruzeci și cinci de
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
în osânda trândăviei.// O, moarte, dezaprobare tăcută/ a tot ce-am făcut/ și totuși armonie, lucire de plîns etern.// Tu nu cauți trofee niciodată,/ căci biruința-i absolută/ și fără dovezi.// Zadarnic s-a umplut cimitirul/ cu morți pe jumătate culcați/ în alcovuri de piatră,/ îngânând cântecul celor vii,/ privighetori de tămâie.// Zadarnic mîinile lor de argint/ alungă roiul frunzelor/ de pe fețe.// Netrebnici sunt morții solemni,/ morții sociali neîndurându-se/ să se părăsească pe sine.// Dar tu, o, moarte, ești o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
degeaba nici la LicArt sau pe Rețeaua Literară. Am câteva premii literare la activ și am participat la numeroase proiecte, cum ar fi Lecturi Urbane, unde am pictat. Acum trag mâța de coadă pe Hypestreet.ro. Delirul lipsei efective Stam culcată alăturea și-mi înfășuram capul slut în păru-ți lung, suspinam. Mă zgâlțâiam de fiori cum mă zgâlțâiam de mine însămi uneori, îmi părea că ninsoarea e de săpun, dar ce vorbesc... Privii pe geam, sufla viforul de aprilie, nu
A doua oară unu by Diana Dupu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92922]
-
vis, eu în părul tău, eu în umbra ta...umbra ta. Un fulg mă doare. Stai întrânsul? Nu poți fi tu, orice mi-ai face eu voi fi totdeauna mai rea decât tine, mai putredă... Nu vreau decât să rămân culcată alăturea, pierdută-n părul tău, în umbra ta, să ningă peste noi, să ai nasul pudrat de zahăr, să nu te uiți decât în spate, acolo unde zac ca o bestie, acolo unde mă bucur că suntem și nu sunt
A doua oară unu by Diana Dupu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92922]
-
poi*. Continuă, inspiră, expiră, apasă, pucioasă, tămâioasă, pe nară, pe aură, pe spirală, pe deget, pe smoală. Ganga-taranga-ramaneeyajataakalaapam, Ganga-taranga*. Pun pariu că pleacă, pe Krishna*, pe apă plată, infectată, radiată, paradoxală, injectată. Aici Shiva* te caută, pe ghat, la curățat, culcat și lepădat. Vino cu mine în rickshaw*, spală-te pe mâini cu foc și ferește-te de Baba-ji*. Ei te cunosc, te ademenesc și te-ntorc din drumul cu plan secționat. Bățul, craniul, scalpul, coloana, membrana, anticamera, dugheana, chai-ul* și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2199_a_3524]
-
noaptea, transpirația, umbrele și spiritele. Somn cu nectar. De mâine ești amalgam, potențial explodat, anormal, universal. Irelevant. Pentru început, un mixed veg rice* expandat. Uită detaliul, fură incredibilul, stoarce posibilul și intră în fașa de artist stradal. Încă înfometat? Fum culcat și curățat cu Tabla Beat Science* înainte de zburat. Peste zidul din cap, peste bârna din ochi și cuibul din țarc. Mesaj: Can I leave a Masala*?! Încuie ușa cu cheia asta, dechide-o cu alta, trântește geamul și sperie animalul. Din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2199_a_3524]
-
FEMEIA ÎN BRAȚE CU UȘURINȚĂ ȘI O DUSE ÎN DORMITOR. EA SE LIPI DE EL CU O PASIUNE ARZĂTOARE. ÎN ACEASTĂ CLIPĂ AVEA MULTĂ PUTERE. SE AGĂȚĂ DISPERATĂ DE EL, TRĂGÂNDU-L ÎN JOS. În lumina slabă a zorilor, stăteau culcați unul lângă altul, epuizați, dar fără să doarmă. Nu mă vei uita niciodată, nu-i așa? întrebă ea. \ NICIODATĂ, RĂSPUNSE MARIN. POȚI UCIDE, SPUSE EA SUSPINÂND. SUNT ÎMPĂCATĂ CU MINE ÎNSĂMI. FAPTUL E CONSUMAT. "Două ființe sortite morții, agățându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
ore și jumătate m-am Întors acasă, Întâmplător chiar cu același taxi cu o fotografie mică a prințesei Grace de Monaco deasupra capului șoferului, și totul era deja terminat. Îmi amintesc că am tras storurile și perdelele și am stat culcată și am ascultat la radio un impromptu de Schubert, apoi o conferință despre Tibet și despre Dalai Lama, și nu m-am sculat până seara, iar seara au Început din nou ploile. Tu plecaseși de dimineață cu Țvi la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
să dea cuvertura la o parte sau să o dezbrace, ci doar se lipi de trupul ei și puse capul ei pe umărul lui. În loc de „Mi-a fost dor de tine“, spuse, din cauza oboselii, „M-am murdărit de tine1“. Rămaseră culcați, lipiți unul de altul, dar nu Îmbrățișați, căldura trupului său Învăluindu-l pe-al ei și căldura trupului ei Învăluindu-l pe-al lui. Până când ea Îi șopti: Ajunge. Acum fii bun și pleacă. Fima se supuse În tăcere, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
timpul, doarme pe o gură de canal, cu o cușmă pentru bani alături. Încă nu mițam putut da seama dacă e foarte obosit sau dacă somnul lui e doar o altă strategie de a atrage oamenii. Dar felul cum stă culcat aproape că te îndeamnă să tețapuci de pictură, chiar dacă până acum nu ai dovedit nici o înclinație în sensul ăsta. VȚaș fi povestit și despre alți cerșetori, care împânzesc capitala Franței. Dar, din păcate, e timpul pentru paragraful final. Un paragraf
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
Dar Sammler fu tras prin salonul de societate și Înapoi În pădurea Zamoșt. Acolo de foarte aproape Împușcase un om pe care-l dezarmase. Îl făcuse să-și azvârle carabina. La o parte. La vreo doi metri În zăpadă. Aterizase culcată și se afundase. Sammler Îi ordonase omului să-și scoată haina. Apoi tunica. Puloverul, bocancii. După aceea, Îi spusese lui Sammler cu voce Înceată: „Nicht schiessen“. Se rugase să-i cruțe viața. Roșcovan, cu o bărbie mare acoperită de tuleie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
rotocoale de fum. Pozele pe care le doream cu atâta ardoare redau capodopere ale picturii europene. În felul acesta am învățat de timpuriu să pronunț greșit numele artiștilor Giorgione, Mantegna, Botticelli, Ghirlandaio și Caravaggio. Carnea dezgolită de pe spatele unei femei culcate, căreia un băiețel înaripat îi ține oglinda în față, era legată, pentru mine, încă din anii copilăriei, de numele pictorului Velázquez. Dintre toți Îngerii cântând ai lui Van Eyck mi-a rămas întipărit mai cu seamă profilul îngerului din spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
dacă e să mă iau la întrebări cu severitate, nu eram ocolit de frică. În spatele unor tufișuri mari de ienupăr sau acoperite de blocuri eratice ivindu-se din depărtările câmpiei, pretutindeni s-ar fi putut afla la pândă, în poziția culcat, partizani cu carabine capturate. Aflat în vizorul trăgătorului, un ins aflat în serviciu voluntar și care, în timp ce dădea harnic cu pensula, se tot strâmba, ar fi fost o țintă de nimerit din prima împușcătură. Cariera celui ce se înrolase voluntar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Reportajul era din vara trecută. Într-o fotografie putea fi văzut un profesor de sculptură cu breton, pe numele lui Ewald Mataré, înconjurat de elevi. Într-o altă ilustrație, o sculptură a maestrului reprezenta într-o formă simplă o vacă culcată, care ar fi putut să-i placă mamei mele. „Dar cum vrei să fii primit fără bacalaureat ca student într-o academie adevărată? Or să râdă de tine! Niciodată n-o să primești un loc acolo!“. Nu-mi păsa. De nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
început să dăltuiesc alături de două calfe ale firmei Küster la calcarul de Grenzheim, o rocă cu perfide diferențe de duritate. Când însă, după numeroase fete în picioare, am avut chef să concep, în lut de modelaj, un trup de femeie culcat, ale cărei pulpe erau mult depărtate, Mages a fost indignat de vaginul aflat la vedere și de poziția, cum considera el, vulgară, care nu permitea „o formă simplă, închisă“. Mi-a sugerat să-i apropii picioarele. Când elevul a refuzat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
punctul lui de vedere, se deschidea excesiv? Lutul e moale, cedează. Amintirea generează variante care pot fi evaluate ca favorizându-l când pe el, când pe mine. Astfel, vreau ca după intervenția lui corectoare eu să fi refăcut poziția femeii culcate, fiindcă lutul, se știe, cedează. În orice caz, disputa dintre dascăl și elev s-a desfășurat pe un ton potolit, dar de fiecare parte invocându-se, sever, principii. Nefiind din lut, nici unul nu a cedat. Încercarea de mediere a veteranului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ating un singur loc dintr-un tot sănătos. Accidente ale organismelor sensibile normale ca al Elenei Hallipa. Alte organisme sufletești, ca și făpturile fizice, prezintă anemii, rahitisme, degenerări de ansamblu - și unele, ca al Lenorei, leziuni brusce. Gândul lui Mini, culcat subt lumina lunei, voi să se salte, pentru a aproba pe Nory, dar nu putu; era prea somnoros. 25 . . . Cuvintele, faptele, oamenii astfel evocați treceau pe dinaintea lui Mini ca un film, ușor învăluit. Cu o secundă de oprire, trăsura coti
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
Medicamentația? Nu! Sau într-o măsură foarte mică. Era evoluția ei sufletească. Totuși Lina povestise că, deodată cu astă ciudată atonie, Lenora era o adevărată senzitivă. Pentru orice zgomot, pentru orice cuvânt pronunțat mai tare se emoționa, avea palpitații, sta culcată, dar fără să protesteze. în, jurul ei era un complot al tăcerei, de la cele mai mici lucruri la cele mai mari. Se umbla ușor, vorbea abia. Ușile erau vătuite, nimic din treburile casei, din întîmplările traiului nu ajungea până la ea
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]