2,571 matches
-
lucrări ca avînd trei surse de bază: 1) analizele gramaticale concepute de G. Guillaume, ce vizează o concepere dinamică a proceselor lingvistice, dar care sînt orientate într-un cadru realist, 2) abordarea filozofică a practicii de către fenomenologie și analiza de către dialectica marxistă a proceselor de producție, 3) accepțiunea dată de psihanaliză subiectului discursului. De la primul din aceste curente, au fost reținute, pe lîngă propunerile particulare (precum cele privind analiza determinanților sau tipurile verbale), o problematică ce favorizează cercetările care privesc modalizarea
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
de-a doua sursă oferă mai multe elemente; ea a ajutat critica epistemologică a modelelor structuraliste care postulau imanența sensului, contribuind la fondarea teoretică a cadrelor unei lingvistici antropologice și la opțiunea realistă a analizelor lingvistice; acest realism este inerent dialecticii limbii și realității prin care practica lingvistică se articulează cu alte practici, fiind legat de însăși noțiunea de producere a sensului. În ceea ce privește psihanaliza, care sondează constituția și funcționarea psihicului uman ca subiect, ea face din acest subiect un om al
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
care au în vedere construcția sensului. Se pot cita, sub acest aspect, din orientările, dacă nu întotdeauna noi, cel puțin renovate: dimensiunea dialogică, interacțiunea verbală, luarea în considerare a contextului, dimensiunea materială a vorbirii și construcția subiectivității în limbă. V. dialectică, practică, praxem, producere a sensului. DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001. RN PRAXEOGRAMĂ. Termenul praxeogramă a fost propus pentru a denumi schema acțiunilor verbale și nonverbale ce corespund reprezentării cognitive interiorizate care se derulează într-o interacțiune, (de exemplu, diferitele etape ce
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
ce presupune o percepere prin consens a realității și ține cont de creativitatea individuală. Reglarea praxemului se realizează într-o manieră restrictivă pe fondul desfășurării practicii sociale, societatea impunîndu-și ordinea ei lingvistică. În acest mod, se urmărește a face vizibilă dialectica producerii sensului, animată de cel care produce enunțul și de realitatea extralingvistică, încît sensul cuvîntului se deplasează în procesul producerii lui. Astfel, producerea sensului relevă o relație între cuvinte, discurs, lume, subiect și ceilalți (cu care subiectul comunică) și, de
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
a l i z a d i s c u r s u l u i presupune în mod deosebit identificarea și explicarea acestor fenomene și procese, din care să se deducă imaginea sensului cuvintelor antrenate în enunțuri. V. actualizare, dialectică, dialogism, reglare, semnificație. DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001. RN PROGRAM. Cuvînt polisemantic cu frecvență apreciabilă în perioada contemporană, program are în semnificația de bază ideea de ordine (stabilită) după care se desfășoară o activitate. În a n a l i z
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
universului referențial. Cu toate acestea, folosirea semnelor în vorbire trimite în mod clar la referenți extralingvistici, încît se poate constata că mijlocirea de către limbă a universului referențial nu presupune ascunderea lui, ci, dimpotrivă, afirmarea conștiinței că el există. V. actualizare, dialectică, referință, reprezentare, semn. DUBOIS 1973; GREIMAS - COURTES 1993; MOESCHLER - REBOUL 1994; DUCROT - SCHAEFFER 1995; DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001; VARO - LINARES 2002. IO REFERINȚĂ. Implicarea referinței în a n a l i z a d i s c u r s
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
de către romani, Quintilian atribuindu-i rolul de tehnică normativă a vorbirii, de artă de a vorbi bine, încît continuă gramatica ce reprezenta arta de a vorbi corect. Lumea medievală a alcătuit, de altfel, un trivium ce însuma retorica, gramatica și dialectica. Deși nu a mai fost cultivată spre sfîrșitul secolului al XIX-lea, retorica nu a fost totuși uitată, fiind reactivată, pe principii noi, în a doua jumătate a secolului al XX-lea, prin valorificarea ei în teoriile argumentative, în lingvistica
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
parte, și recunoscînd existența unor părți de discurs într-o organizare sintagmatică, pe de altă parte, retorica se relevă ca deosebit de apropiată demersurilor contemporane de segmentare și de definire a unităților discursive (de obicei mai extinse decît fraza). V. argumentare, dialectică, discurs, figură, gen de discurs. ARISTOTEL, R.; DUBOIS 1973; GREIMAS - COURTES 1993; MOESCHLER - REBOUL 1994; DUCROT - SCHAEFFER 1995; DSL 2001; DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001; VARO - LINARES 2004. RN RIT GENETIC. Noțiunea "rit genetic" a fost introdusă, în 1984, de D.
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
fraseoloxía. Actas, Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades - Xunta de Galicia, Santiago de Compostela, 1998, pp. 63-81. Georg Wilhelm Friedrich HEGEL (1770-1831), filozof german, reprezentant de seamă al filozofiei clasice germane, întemeind o logică a mișcării și atribuind dialecticii cuprinderea legilor dezvoltării gîndirii și realității. Idei în legătură cu relațiile limbă-vorbire, limbă-comunicare, limbă-realitate, limbă-gîndire se întîlnesc în lucrări precum: Phänomenologie des Geistes, 1807 (trad. rom. Fenomenologia spiritului, Editura Academiei, București, 1965); Wissenshaft der Logik, 1812-1816 (trad. rom. Știința logicii, Editura Academiei
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
opus deci abstractului. Contrariile realului sunt aparentul, himericul, fabulosul, fictivul, imaginarul, inexistentul, irealul, virtualul, idealul, visul. Pe de altă parte, prin realitate Înțelegem caracterul a ceea ce este real, a ceea ce nu este doar un concept, ci un lucru, un fapt. Dialectica real-realitate este pusă În valoare În diferitele evaluări ale gestului științific. Basarab Nicolescu face următoarele precizări: „Eu Înțeleg prin Realitate (cu majuscule) mai Întâi ceea ce rezistă la experiențele, reprezentările, descrierile, imaginile sau formalizările noastre matematice. [...] Realitatea nu este numai o
Medicina si psihologie cuantica by Valentin AMBĂRUŞ, Mariana FLORIA, () [Corola-publishinghouse/Science/1642_a_2904]
-
mesajelor aproximativ 7% sunt verbale, 38% vocale (tonalitatea vocii etc.) iar 55% sunt mesaje nonverbale. Noi comunicăm în permanență cu Dumnezeu, cu forțe invizibile chiar dacă nu suntem conștienți de aceasta. Am ales ca subiect al acestui capitol interferențele semiotice în dialectica ritului și mitului, aplicând metodologia semiotică. Din punct de vedere etimologic, conceptul de rit / ritual are originea în latinescul ritus (obicei, datină, ceremonie). Dacă căutăm la originea acestuia, în limba sanscrită descoperim conceptul de rita (rta) purtând semnificația de ordine
Comunicarea eficientă a omului cu Dumnezeu şi cu semenii săi by Ștefan Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/694_a_1168]
-
oamenii)”. 4.1 Analiza structurală a nivelurilor semiotice ale discursului mitico-ritualic 4.1.1 Niveluri semiotice ale discursului mitico-ritualic Geneza discursului cosmogonic se desfășoară sub semnul relației dintre sistemul semiotic al ritului și cel al mitului. Această relație rafinează simbolic dialectica dintre limbajul nonverbal și cel verbal, pe de altă parte. Studiul limbajului din perspectiva genezei sale este, esențial pentru înțelegerea formelor de comunicare culturală (mitico-ritualice, în primul rând). Dacă în etapa preverbală codul figurativ generează comportamentul ritualic, în etapa verbală
Comunicarea eficientă a omului cu Dumnezeu şi cu semenii săi by Ștefan Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/694_a_1168]
-
un sistem deschis și schimbător. Relevând particularitățile mesajului ritualic în raport cu cel mitic, deosebirile structurale sus menționate sunt în măsură să evidențieze și continuitatea celor două tipuri de text /discurs arhaic. 4.2 Analiza triadică a relației dintre rit și mit Dialectica relației dintre rit și mit, permite câteva observații, pe fondul triadei semioitice: sintactic, semantic, pragmatic. Sintaxa textului/discursului ritualic angajează semne nonverbale care se corelează specific, în funcție de fiecare semnificant în parte. Astfel, vom putea deosebi o sintaxă a semnelor gestuale
Comunicarea eficientă a omului cu Dumnezeu şi cu semenii săi by Ștefan Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/694_a_1168]
-
este lupta pentru doctrinele cristologice, în special aceea care începe după Calcedon. Autori ca Sever de Antiohia scriu opere teologice de bună calitate, dar numai în măsura în care trebuie să se implice în controverse. Limbajul devine foarte tehnic; retorica și mai ales dialectica cea mai subtilă sunt puse în slujba dezbaterii cristologice. Dintre formele literare, în afară de tratatul teologic, adesea polemic, sunt mai cultivate cele mai potrivite pentru dezvoltarea unor argumentări teologice într-un context de politică ecleziastică dominat de definirea frontierelor și de
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
își dorise el, începutul unei noi ere, ci sfârșitul unei mari epoci ajunse la apus” (G. Ostrogorsky, Storia dell’impero bizantino /1963/, trad. it. Einaudi, Torino 1993 /retip./, pp. 67-68). Și Charles Moeller a văzut în triumful florilegiilor și al dialecticii (care permitea teologilor să pună de acord textele Sfinților Părinți pe baza unui sistem de definiții necunoscute acestora) trăsăturile care i-au permis să situeze în vremea lui Justinian „sfârșitul epocii patristice” și să afirme: “într-un sens ce trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
împărtășit în raport cu o realitate de ordin inferior; în același timp, și unu și altul rămân neîmpărțibili pentru că își conservă propria identitate, continuând să fie parte din unu. Structurarea ierarhică a universului pornind de la Dumnezeu elaborată de Pseudo-Dionisie e întemeiată pe dialectica lui Proclus cu cele trei etape: monê, proodos și epistrophê. În raport cu Tearhia, monê și proodos sunt redefinite ca unitate și diferențiere: „numim diferențiere (diakrisis) divină purcederile (proodoi) din Tearhie corespunzătoare bunătății sale” (Numele divine 2, 11: 649B). Făcând toate ființele
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
societăți civile nu pot fi descrise ca fiind un proces sinonim cu invizibilitatea și eliminarea violenței din sfera statului. Tocmai din cauză că puterea de a defini sinistrul nu mai este monopolizată de autorități bine definite sinistrul devine fără stăpîn apare o dialectică a civilității în care reducerea vizibilă și înlăturarea practică a diferitelor forme de violență din societatea civilă coincid cu vizibilitatea crescută din mass media și aprecierea voluptuoasă a violenței virtuale sau simulate de către cetățenii acelei societăți, care obțin o satisfacție
by John Keane [Corola-publishinghouse/Science/1061_a_2569]
-
scara valorilor declarată oficial și completată conjunctural rămânând neatinsă - a fost liniște; când tinerii au început să se impună, vorbindu-se despre ei la modul serios și în presa din Țară, atunci au apărut tensiunile. Oricum, privind retrospectiv această „întâmplare” dialectică, de neevitat în procesul de dezvoltare a unei literaturi, cred că ea, „întâmplarea” sau ea, „dialectica”, a fost benefică ambelor părți, fiecare trăgând învățămintele de rigoare și pregătind, poate, spiritele pentru eventuale revizuiri ale literaturii din Basarabia scrisă în epoca
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
să se impună, vorbindu-se despre ei la modul serios și în presa din Țară, atunci au apărut tensiunile. Oricum, privind retrospectiv această „întâmplare” dialectică, de neevitat în procesul de dezvoltare a unei literaturi, cred că ea, „întâmplarea” sau ea, „dialectica”, a fost benefică ambelor părți, fiecare trăgând învățămintele de rigoare și pregătind, poate, spiritele pentru eventuale revizuiri ale literaturii din Basarabia scrisă în epoca realismului socialist, proces care deocamdată nu a demarat, dar este iminent... Acesta ar fi, în rezumat
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
ardere (prin iubire) se poate ajunge la o viață purificatoare, încât poetul se gândește la o renaștere în felul păsării Phoenix: "Pot să mai revin luminos din el ca/ Pasărea Phoenix?" (Strofa a IV-a). Oda eminesciană dezvoltă "o întreagă dialectică existențială" (Edgar Papu). Neîmplinit în aspirațiile sale spre absolut, poetul își caută salvarea prin moarte și simte "nepăsarea tristă" și "voluptatea morții". În final, depășind forma elegiei, unele versuri amintesc de trecerea în neființă, de regăsirea propriei identități. Într-o
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
înseamnă a pretinde că facem altceva acum. E ca și cum ai scoate copilul din cădița lui deoarece acel "altceva", precum critica politică și ideologică, se poate baza doar pe investigări ale felului în care textele produc acele efecte politice. Dată fiind dialectica, încă o continuitate destul de stabilă în cercetare, justificarea ar fi putut fi un răspuns mai realist, chiar dacă faci și alte lucruri. Pentru mine, cel puțin, "acel altceva" constă în a demonstra foloasele naratologiei. Cu alte cuvinte, cea mai responsabilă atitudine
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
patru principii diferite care acționează împreună pentru a construi imaginea unui personaj. Cu toate acestea, efectul lor poate fi descris doar atunci cînd profilul personajului a fost completat în linii mari. Acesta este un element constant în analiza naratologică: o dialectică pendulînd înainte și înapoi, între speculație și verificare. Numai dacă a doua activitate, analiza propriu-zisă, se realizează fără prejudecăți în ceea ce privește schița de profil și modelul folosit, textul primește o șansă să reverbereze în urmă, să complice sau chiar să contracareze
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
bibliografia curentului, C. definește romantismul românesc în contextul european al celor trei ipostaze (în periodizarea autorului, cel de până la 1830, cel de după 1830 și cel răsăritean), fiecare cu particularitățile sale, dar toate înrudite prin „fondul comun al romantismului”. Sinteza vizează dialectica realități naționale - influențe străine, problema spinoasă a preromantismului (1780-1821), momentul cvasievanescent al tranziției (1821- 1830), în care C. identifică o coexistență luminism - romantism și analizează sagace, pe bază de manuscrise, raporturile dintre literatură și eveniment istoric (răscoala lui Tudor); în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286421_a_287750]
-
printr-o altă carte de referință, Oamenii începutului de drum (1974), axată pe intervalul 1840-1860. Arhitectura din Originile... e suplinită de studiile primei secțiuni, despre structura, programele, profilul generației pașoptiste, psihologia pionieratului, diversitatea teoretică, dar și despre unitatea acțiunii practice, dialectica visare-faptă („romantici ai energiei, nu ai nostalgiei”), congruența între militantism civic și specific artistic, între originalitate și influențe. Secțiunea secundă a cărții clarifică aspecte obscure sau controversate, propune pregnante profiluri ce beneficiază de darul formulărilor memorabile (despre Heliade, Bălcescu și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286421_a_287750]
-
dovada spiritului critic. În cauză este un spirit critic întemeiat preponderent pe conștiința (probabil niciun alt concept nu revine mai des în structura cărții), dar și pe rațiune sau pe simțire. Spiritul critic întemeiat pe rațiune se observă în abordarea dialectica a faptelor. Probabil cel mai percutant exemplu este acela în care Djilas, spre finalul părții a treia (Dezamăgiri), remarcă opoziția dintre tururile ghidate de care avea parte orice călător străin în URSS (chiar și cei proveniți dintr-un alt stat
[Corola-publishinghouse/Science/84981_a_85766]